Stjarnan - 01.04.1927, Qupperneq 14

62
STJARNAN
1 y
“Pabbi, finst þér þaÖ sæma kristnum
manni aS tyggja tóbak?”
“Þvi ekki, eg hefi tuggiÖ tóbak alla
æfi mina, og aldrei orðið var við aö það
skaöi kristindóm minn á nokkurn eg.”
“Er tóbaksnautn hreinleg?”
“Ó, ekki er hún það nú reyndar, en hvað
hefir það að gjöra við kristindóm minn?
Jafnvel presturinn okkar reykir.”
“Já, veit eg vel, en ef tóbaksnautnin er
óhrein, þá mundi það ekki réttlæta hana,
þótt jafnvel allir prestar notuðu tóbak,
eða finst þér það? Alt sem á einhvem
veg skaSar likama mannsins, gjörir hann
ófærari til að þjóna Guði réttilega.”
‘‘En, dóttir góð, þú veist mjög vel ab
líkami mannsins er ekki sál hans. Þótt
tóbaksnautn min óhreinki munninn ofur-
lítið, þá saugrar hún ekki sálu mína. ÞaS
getur þú skilið, ekki satt?”
“Nei, pabbi, það er einmitt þetta sem
egekki skil. Eg heyrði þig oft segja þetta
sama áður en eg fór til skólans, og þótt
eg aldrei gæti séð að sú ályktun væri
bygð á neinu, þá viSurkendi eg hana að-
eins vegna þess að það voru þín orð. En
er eg nú hefi lesiS biblíuna, og fengiS
fullkomnari þekkingu á Guðs undursam-
legu ráðstöfun með sköpun vora og end-
ttrlausn, þá kemur mér ekki til hugar eitt
augnablik, að þessi skoðun þín sé rétt.
Þótt mamma haldi að eg sé eitthvað
geggjuS, og séra Dickson sé henni þar
sammála, þá tel eg mig mjög sæla, að
hafa fengið aS þekkja hinn undursam-
lega sannleika viðvíkjandi lífi mínu og
ykkar, sem þiS einnig ættuS að þekkja
og mundi vissulega gjöra ykkur ham-
ingjusöm. Viltu gefa mér tækifæri á
morgun til að nota nýju bibliuna mína og
lesa fyrir ykkur um þetta atriði?”
“Vissulega dóttir góð. Eg er tilbúin
hvenær sem þú vilt.”
Þegar Ella var farin og þau voru ein
eftir, sagði herra Samson við konu sína:
“Hlún er sannarlega heilmikill prédikari,
eða finst þér ekki? Eg hélt samt ekki
aS hún mundi byrja á mér. Mig undrar
hvað hún ætlar aS segja um þetta. Mér
skal þykja gaman að heyra hana ræða
þetta við séra Dickson. Eg hugsa aS
hann fari enga frægSarför til hennar.”
“Já, veistu hvað, Jakob, að ef Ella get-
ur fundið eitthvað í biblíunni, sem fær
þig til að hætta við þína ógeSslegu tó-
baksnautn, þá skal mér þykja verulega
vænt um. Þú ættir aS hætta við tóbakið
og það ætti vissulega séra Dickson aS
gjöra líka. Eg var mjög hrifin af því
sem Ella sagði í kvöld. ÞaS var sannar-
lega ekkert líkt því sem kæmi það frá
geggjaðri maneskju, það skal eg kannast
við. Eg er einnig forvitin um, hvaS hún
muni segja. Það er bezt að við tölum við
séra Dickson snemma á morgun og fáum
að vita hvort hann vill koma. — Frh.
Indíáninn sem leitaði að Guði.
Kveldsólin stafaSi geislum sínum yfir
hin miklu vötn í Norður-Ameríku og
einnig inn á milli trjánna í hinum þögulu
skógum. Trúfastur sendiboSi Drottins
s'em hafði fariS út til hinna fáu Indíána,
sem ennþá voru við veiði, hvildi sig á
bakka hins mikla stöSuvatns eftir langa
og erfiða göngu. Hann hélt að hann væri
einn með Guði sínum. Þegar hann reis á
fætur og ætlaði aS halda af stað, kom
hann auga á einhvern, sem stóð kyrr og
hreyfingarlaus, mann, sem halIaSi sér að
boga sínum.
“Bíður þú eftir einhverjum?” spurSi
kristniboSinn, sem í þes'sum hrausta
veiðimanni kannaðist við emn af hinum
■voldugustu Indiána höfðingjum.
“Eg er að leita aS hinum mikla Anda,
en æ, hann felur sig fyrir mér,” svaraði
Indíáninn klökkur. “Eg reyni að finna
hann við vatniS. I nótt leitaSi eg hans í
dalnum hjá fljótinu og þar næst leitaði
eg hans' úti á sléttlendinu. Eg hefi hróp-
aS til hans. Eg hefi beðið hann um að
færa mér Ijós í því mikla myrkri, sem
umgefur mig, en hann svarar mér ekki.
Hann kærir sig ekki um mig.”