Litli Bergþór - 01.12.2016, Blaðsíða 15

Litli-Bergþór 15
fluttu sinn smáa búrekstur að
Hrauntúni en héldu heimili sitt
áfram í Úthlíð. Þar áttu þau
öruggt skjól til æviloka í faðmi
stórfjölskyldunnar.
Nútíminn
Enn tók ný kynslóð við í Úthlíð.
Enn stóðu ung hjón hlið við
hlið og horfðu yfir lendur sínar.
Árið var 1962. Allt var breytt.
Húsakostur, ræktun, vélar, bú-
stofn, samgöngur, sími, rafmagn.
En allt var þó óbreytt; móar,
mýrar, lækir, tjarnir, vötn. Fjöllin
blá og svört og hvít. Aldrei hefði
ungu konuna, sem stóð hér við
henni nýr og ferskur blær. Þau unnu vel saman
og settu mark á höfuðbólið Úthlíð, á nágrennið
við Hlíðina og á sveitarfélagið allt. Ágústa vann
ekki bara hug og hjarta Björns heldur og okkar
allra. En svo var hún farin og eftir var og er enn,
tómarúm með undrun, eftirsjá og söknuði. Við
fráfall Ágústu breyttist allt á ný. Björn hafði í
frumbernsku lært að elska Guð, virða hann
og treysta og það varð honum líkn í þessari
sáru raun. Honum varð líka líkn að því að
takast á við mikið verkefni og láta undan
heitri þrá sem hann hafði lengi borið í
brjósti; að endurreisa Úthlíðarkirkju.
Kristnihald í Úthlíð
Það er talið að kirkja hafi verið í Úthlíð allt
frá kristnitöku, enda hafði verið hof þar um
langan tíma í heiðnum sið. Kirkjur, eins og
aðrar byggingar, stóðust illa sunnlensku
slagveðrin og umhleypingana. Þær þurftu
endalaust viðhald og endurbyggingu eins
og önnur hús. Þess vegna er trúlegt að menn
hafi verið harla glaðir þegar ný kirkja var
byggð árið 1861, timburkirkja sem maður
skyldi ætla að entist að eilífu. En timbur
fúnar og laskast og svo fór að þessi kirkja
stóðst ekki tímans tönn. Hún féll í miklu
illvirði árið 1935, árið sem Björn fæddist.
En kristnihald í Úthlíð lagðist samt ekki
af. Sigurður og Jónína, foreldrar Björns
höfðu tekið við búskap í Úthlíð með
miklum dugnaði og rausn. Þau opnuðu
Gísli og Sigríður í Úthlíð
hlið manns síns getað grunað að hún myndi sogast
upp að rótum þessara fjalla sem höfðu seitt hana,
heillað og hrellt síðan hún var barn niðri í Flóa og
horfði á þau í órafjarska.
En hér stóð hún - þau saman, hnarreist og stolt,
með brjóstið fullt af gleði, von og trú. Það fylgdi
Björn og Ágústa á góðri stund.