Morgunblaðið - 25.10.2018, Qupperneq 60

60 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. OKTÓBER 2018
✝ Karl Harðar-son fæddist í
Reykjavík 2. ágúst
1959. Hann varð
bráðkvaddur á
Spáni 5. október
2018.
Foreldrar Karls
eru Geirlaug
Karlsdóttir skrif-
stofukona, f. 1.
október 1936 á Ísa-
firði, og Hörður
Sófusson vélstjóri, f. 15. októ-
ber 1935 í Reykjavík. Karl á
eina systur, Bryndísi, f. 31.
maí 1967.
Karl kvæntist 18. september
1982 Ragnheiði Láru Jóns-
dóttur þroskaþjálfa, f. 27.
febrúar 1958. Ragnheiður
Lára er dóttir hjónanna Önnu
Fríðu Stefánsdóttur, fisk-
verkakonu og húsmóður, f. 6.
október 1934 á Akureyri, d.
15. maí 2005, og Jóns Yngva
Þorgilssonar, járnsmiðs, f. 11.
janúar 1931 í Vestmanna-
eyjum, d. 9. október 1988.
Karl og Ragnheiður Lára
hann yfir frysti- og kæliskipa-
þjónustu Eimskips. Á árunum
1993-1996 var Karl stunda-
kennari við Stýrimannaskól-
ann í Reykjavík þar sem hann
kenndi flutningafræði. Árið
2006 söðlaði Karl um og stofn-
aði fyrirtækið ThorShip, sem
er alhliða þjónustufyrirtæki í
fraktflutningum og sinnir
vikulegum siglingum milli Ís-
lands og meginlands Evrópu.
Karl var forstjóri félagsins til
hinsta dags. Árið 2012 var
Karl annar tveggja stofnenda
hollenska skipafélagsins Car-
gow B.V. sem sinnir stórflutn-
ingum frá verksmiðjum Alcoa
á Reyðarfirði og Mosjöen í
Noregi til Rotterdam. Cargow
hefur nú fimm flutningaskip í
förum, en fjögur þeirra eru
nýsmíði sem fyrirtækið hefur
látið smíða í Kína. Bera þau
einkennisnöfnin Frigg W,
Sigyn W, Freyja W og Sif W.
Karl var alla tíð mikill KR-
ingur og var m.a. í forsvari
fyrir Píluvinafélag KR á ár-
unum 2007-2013.
Útför Karls fer fram frá
Hallgrímskirkju í dag, 25.
október 2018, og hefst athöfn-
in klukkan 15.
eignuðust þrjú
börn, þau eru: 1)
Hörður, f. 11.
nóvember 1987,
sambýliskona
hans er Bylgja
Dögg Sigmars-
dóttir, f. 28. apríl
1991, þau eiga
dótturina Emblu,
f. 2. maí 2018. 2)
Haukur, f. 24.
október 1990,
sambýliskona hans er Elsa Sól
Gunnardóttir, f. 5. október
1989. 3) Auður, f. 16. nóvem-
ber 1994, sambýlismaður
hennar er Jón Stefán Hannes-
son, f. 9. maí 1991.
Karl lauk verslunarprófi frá
Verslunarskóla Íslands árið
1978. Á árunum 1982-1988
starfaði Karl sem lagermaður
hjá bókaútgáfu Arnar og Ör-
lygs. Árið 1988 hefur Karl
störf hjá Eimskipafélagi Ís-
lands. Hann var m.a. for-
stöðumaður fyrir starfsemi
fyrirtækisins í Noregi á ár-
unum 2003-2006. Þar áður var
Elsku pabbi.
Eins og lífið getur verið gott
og yndislegt þá getur það líka
verið svo sárt og ósanngjarnt og
þannig er það svo sannarlega
núna. Ég trúi því ekki að ég sé
skrifa um þig minningargrein, ég
vildi heldur að ég væri að senda á
þig eitt skeytið í viðbót um það
hvort við gætum aðeins farið
saman yfir málin. Það er ekkert í
þessu dæmi sem gengur upp og
mun eflaust aldrei gera. Ég á
hins vegar mikið af fallegum og
góðum minningum um þig sem
eiga eftir að ylja mér um hjarta-
rætur alla daga. Þú varst alvöru,
gerðir alla hluti af alvöru, ekkert
rugl, ráðagóður og fannst lausnir
á öllu. Tókst á við hverja hindr-
unina á fætur annarri og komst í
gegnum þær eins og ekkert væri.
Þú komst til dyranna eins og þú
varst klæddur. Þú passaðir svo
vel upp á okkur systkinin, studd-
ir okkur ætíð í því sem við tókum
okkur fyrir hendur, hvattir okk-
ur óspart áfram, því munum við
aldrei gleyma. Það var alltaf
öruggt að leita til þín með hvað
sem var, ég vissi að ég myndi fá
réttu svörin hjá þér. Þú ert og
verður mín besta fyrirmynd í líf-
inu. Til að komast í gegnum
þessa sorg verð ég að trúa því að
þetta hafi einhvern tilgang. Ég
elska þig alltaf, alla daga og mun
sakna þín endalaust.
Þín dóttir
Auður.
Í dag kveð ég elsku bróður
minn.
Ég á mjög erfitt með að átta
mig á að þú hafir kvatt svo
snemma. Höggið er mikið og
þungt. Minningarnar hrannast
upp sem kalla bæði fram helling
af tárum og stór bros. Ég mun
ylja mér á þeim um ókomna tíð.
Það var stolt litla systir sem
fylgdist með þér gegnum lífið
eignast fjölskyldu og síðar þín
eigin fyrirtæki. Allt gerðir þú
þetta með dugnaði þínum og
eljusemi með Láru þér við hlið.
Þú varst akkeri fjölskyldunnar,
dreifst okkur áfram og vildir allt
fyrir okkur gera.
Elsku Kalli, takk fyrir sam-
fylgdina, hvíl í friði.
Þín systir
Bryndís.
Okkur setti hljóð þegar við
fengum símtalið frá systur minni
og mágkonu þar sem hún til-
kynnti okkur að Kalli væri dáinn.
Karl Harðarson var mágur
minn og svili Bjarkar, giftur
systur minni Ragnheiði Láru.
Það var mikill fengur að fá Kalla
inn í fjölskylduna okkar því strax
við fyrstu kynni sáum við hvaða
mann hann hafði að geyma. Alla
tíð var hann tilbúinn að hjálpa og
gefa af sér til okkar og fjölskyld-
unnar, hann kunni að láta öllum
líða vel í kringum sig.
Kostir Kalla voru miklu fleiri
en ókostir hans, það sást á því
hve vinamargur hann var. Kalli
var einn af stofnendum ThorShip
sem er flutningafyrirtæki sem
sérhæfir sig í sjóflutningum. Það
leið ekki langur tími frá því að
fyrirtækið var stofnað þar til
kostir Kalla sem athafnamanns
komu í ljós því uppgangur þess
var mikill og hefur ThorShip
stækkað ört á nokkrum árum.
Innan veggja þess er mikill
mannauður og þá kom í ljós hvað
Kalli kunni vel að umgangast
starfsfólk sitt með þeim hætti að
því liði vel.
Kalli og Lára voru mjög sam-
heldin hjón og nutu þess að gera
hlutina saman, þau áttu það sam-
eiginlegt að vera miklir fagur-
kerar, allt það sem þau tóku sér
fyrir hendur var bæði vel og
snyrtilega gert. Það sást best á
heimilum þeirra. Þau nutu þess
að taka vel á móti fólki og gera
vel við það bæði í mat og drykk,
en uppáhaldsstaður Kalla á
heimilinu var eldhúsið. Sumarbú-
staðurinn þeirra var þannig úr
garði gerður að öllum leið vel
þar.
Kalli og Lára lögðu sig mikið
fram við að viðhalda fjölskyldu-
tengslum sem mest, það hefur
tekist vel hjá þeim því mikill vin-
skapur er á milli beggja fjöl-
skyldna þeirra.
Ferðalög heilluðu þau bæði og
voru þau dugleg að ferðast sam-
an, en Kalli þurfti að ferðast mik-
ið vinnu sinnar vegna. En sam-
eiginlegu ferðlögin þeirra voru
aðallega farin á þá staði þar sem
fagurkerinn í þeim fékk að njóta
sín og einnig á þá staði sem þau
nutu þess að spila golf en golfið
var áhugamál þeirra beggja.
Kalli sá aðallega um að skipu-
leggja ferðalög þeirra hjóna og
mikið var framundan í þeim efn-
um því Kalla leið vel í sálu sinni,
búinn að byggja upp öflugt fyr-
irtæki og fjölskyldan á góðum
stað í lífshlaupi sínu.
En þetta ferðalag sem Kalli er
í núna er örugglega hvorki pant-
að né skipulagt af honum og til-
ganginn með því skiljum við
ekki.
En lífið er ekki alltaf sann-
gjarnt, hvað er sanngjarnt við
það að kalla mikinn fjölskyldu-
mann eins og Kalla í burtu frá
eiginkonu sinni og þremur efni-
legum börnum og tengdabörn-
um, frá nýfæddu barnabarni?
Hvaða sanngirni er í því að taka
Kalla í burtu frá fullorðnum for-
eldrum sínum eða frá ættingjum
hans og vinum? Við sjáum enga
sanngirni í þessu.
Kalli minn, nú ert þú lagður
upp í ferðalag á áfangastað sem
við þekkjum ekki.
Við Björk erum ekki bara að
kveðja svila okkar og mág heldur
erum við að kveðja einn besta vin
okkar sem við munum alltaf
minnast með þakklæti fyrir að
hafa fengið inn í fjölskyldu okk-
ar.
Elsku Lára og fjölskylda, við
Björk munum gera allt til að
vera ykkur til taks í þeim verk-
efnum sem framundan eru. Góða
ferð, kæri vinur.
Stefán (Stebbi) og Björk.
Í dag kveðjum við Karl
Harðarson, hann Kalla, sem hef-
ur verið hluti af lífi mínu frá því
ég man eftir mér. Það er mér því
afar þungt að skrifa þessi orð.
Ég er hreinlega ekki tilbúinn til
að þess en lífið færir okkur
stundum áskoranir sem við höf-
um enga stjórn á.
Mínar fyrstu minningar af þér
eru frá því ég var einungis fimm
eða sex ára gamall. Þá hafðir þú
verið hluti af fjölskyldunni minni
því þú varst maðurinn hennar
Láru, stóru frænku minnar úr
Vestmannaeyjum. Ég man það
vel þegar þið giftuð ykkur í mið-
borg Reykjavíkur og var ég
klæddur upp í hvít jakkaföt enda
vel við hæfi að sex ára strákurinn
væri í uppstrílaður og fínn í
brúðkaupinu hennar Láru
frænku og Kalla. Hvítu jakkaföt-
in urðu fljótlega frekar skítug því
ég fór úr brúðkaupinu niður að
tjörn þar sem ég var að reyna að
veiða fiðurfénað úr Reykjavíkur-
tjörn með tilheyrandi sóðaskap.
Frekar spælandi fyrir marga
efalaust. Þetta upphlaup mitt
skemmdi þó ekki æðislegt brúð-
kaup og flotta veislu.
Þegar ég bjó á bernskuárun-
um í Vestmannaeyjum kom ég
þó mikið til Reykjavíkur og alltaf
átti ég bústað hjá þér og Láru.
Fyrst í Árbænum en ég man
hvað mér fannst gaman og gott
að koma til þín og sjá útsýnið yfir
borgina, upp í Bláfjöll og Heið-
mörkin blasti við. Þú fluttir svo
þangað sem hugurinn leitaði,
vestur í bæ og út á Nes. Ég var
alltaf velkominn til ykkar, hvort
sem ég var að koma í íþrótta-
ferðalög með Tý eða ÍBV, fara í
Skífuna í Kringlunni að kaupa
Iron Maiden-plötur eða í helg-
arferð með foreldrum mínum.
Þegar ég flutti sjálfur upp á
land sem ungur maður og fór í
Verzló og síðan háskólanám átti
ég alltaf athvarf hjá þér og Láru.
Ég man hvað þú varst stoltur af
mér að rífa mig upp og fara í
Verzló, eins og þú hafðir sjálfur
gert. Föstudagarnir á Miðbraut-
inni eru ógleymanlegir. Þá kom
ég með óhrein föt sem Lára
frænka mín þvoði og fékk bestu
pítsu sem ég hef á ævinni smakk-
að. Og kokteilsósan með, henni
gleymi ég aldrei. Í þessum heim-
sóknum gafstu stundum heilræði
sem ég aldrei gleymi og ætla
ekki að gera opinber. Ég get þó
opinberað að þú ráðlagðir mér að
kjósa Sjálfstæðisflokkinn því
annað væri bara rugl. Ég hef
fylgt þeirri ráðleggingu þinni
nær alla tíð síðan eins og þú
veist. Mér þótti gott að leita til
þín, kæri vinur, um ýmis mál og
ég mun sakna þess að geta ekki
ráðfært mig við þig eins og ég
gerði svo oft. Við vorum sam-
mála um margt og höfðum sömu
sýn í mörgum málum þótt við
fylgdum svo sannarlega ekki
sömu íþróttafélögum. Þú hélst
með KR og Liverpool og ég með
ÍBV og Everton.
Það mun taka mig langan tíma
að sætta mig við að þú sért ekki
hér lengur. Ég get þó lofað þér
því, kæri vinur, að ég mun passa
upp á hana frænku mína og
krakkana og styðja þau eins ég
get. Hvíldu í friði, elsku Kalli
minn, ég sakna þín.
Elsku Lára stóra frænka mín,
Hörður, Haukur, Auður, Hörður
og Geirlaug, Bryndís, tengda-
börn og barnabarn. Hugur okkar
er hjá ykkur og við sendum ykk-
ur okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Jón Viðar Stefánsson
og fjölskylda.
Ekki hvarflaði það að mér
þegar ég kvaddi Kalla vin minn
eftir glæsilega veislu sem hann
og Lára kona hans héldu, að við
ættum ekki eftir sjást aftur. Kalli
og Lára voru á leiðinni í golfferð.
Tilhlökkunin var mikil og ég
samgladdist þeim innilega. Það
var því mikið reiðarslag að frétta
af láti Kalla. Það er ótrúlegt og
erfitt að sætta sig við hvernig til-
veran getur breyst á nokkrum
dögum.
Við Kalli, sem erum báðir
Vesturbæingar og miklir KR-
ingar, kynntumst í Melaskóla,
vorum samferða í Hagaskóla og
vorum síðan bekkjarbræður í
Verslunarskóla Íslands.
Kalli hafði einstaklega góða
nærveru, var ljúfur og þægilegur
í öllum samskiptum. Hann hafði
brennandi áhuga á þjóðfélags-
málum og setti sig vel inn í mál-
efnin. Hann hafði ákveðnar skoð-
anir, var fastur fyrir þegar það
átti við en sanngjarn í málflutn-
ingi og öllum samskiptum. Kalli
var mikill fjölskyldumaður. Fjöl-
skyldan var honum alltaf efst í
huga en um leið lagði hann rækt
við góða vini. Hans verður sárt
saknað á fundum okkar félag-
anna úr Verslunarskólanum en
við hittumst mánaðarlega yfir
vetrartímann. Við Kalli áttum
reglulega spjall saman um
stjórnmál, KR, fjölskyldurnar
okkar og lífsins gagn og nauð-
synjar og á ég eftir að sakna
þessara samskipta mikið.
Það hefur verið aðdáunarvert
að fylgjast með rekstri og upp-
gangi ThorShip og síðar Cargow
í Hollandi í höndunum á Kalla.
Þarna fékk reynsla Kalla úr
skiparekstri og ekki síður hæfi-
leikar hans til að laða að sér rétta
samstarfsaðila að blómstra.
Við Ásta sendum Láru og
börnunum Herði, Hauki, Auði,
mökum þeirra, foreldrum Kalla,
Geirlaugu og Herði, og Bryndísi
systur hans okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Minningin um
Karl Harðarson mun lifa með
okkur um ókomin ár.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Hjörtur Nielsen.
Karl Harðarson, æskufélagi
og minn besti vinur, hefur kvatt
þennan heim aðeins 59 ára að
aldri. Kalli, eins og hann var ætíð
kallaður, hafði ekki kennt sér
meins og var fílhraustur að því er
virtist þegar kallið kom fyrir-
varalaust og höggið því mikið
fyrir aðstandendur og vini. Kalli
hafði á síðustu árum byggt upp
af miklum metnaði fyrirtæki sitt
ThorShip með aðsetur í Hafnar-
firði og í framhaldinu ásamt fleir-
um Cargow í Hollandi.
Þessi fyrirtæki bera merki
stórhuga framkvæmdamanns
sem lét hlutina ganga upp. Þrátt
fyrir velgengni í starfi hreykti
Kalli sér aldrei af afrekum sínum
í viðskiptalífinu og þurfti frekar
að draga upp úr honum hvernig
málum væri háttað.
Þó að vinnudagurinn væri oft
langur var Kalli mikill fjöl-
skyldumaður sem undi sér
hvergi betur en heima fyrir eða í
rólegheitum í sumarbústaðnum
umvafinn öllu sínu fólki. Það er
ótrúlega sorglegt að hann fái
ekki notið þess að sjá börnin sín
sem eru að stíga sín fyrstu skref
í eigin fjölskyldulífi og að barna-
börnin fái ekki notið hlýju afa
síns.
Kalli var sérlega mannblend-
inn og minnugur á fólk. Hann
þekkti marga og margir þekktu
hann. Hann lagði sig fram við að
kynnast fólki og það var oft ótrú-
legt að vera með honum á
mannamótum eða á förnum vegi
því hann var sífellt heilsandi fólki
sem hann þekkti.
Í kringumstæðum sem þess-
um leitar hugurinn ósjálfrátt í
hirslur minninganna og margs er
að minnast. Við Kalli kynnumst í
fótboltanum í KR og í Melaskóla,
en svo var það í Hagaskóla og
Verslunarskólanum sem við
byggðum upp vináttu sem hélst
óslitin um ókomin ár.
Fjölskyldur okkar hafa í gegn-
um tíðina sameinast í ýmsum
uppákomum á ýmsum stöðum.
Það vildi svo til að þrjú af börn-
um okkar Guðrúnar voru nánast
jafnaldrar þriggja barna Kalla
og Láru og áttum við ógleyman-
legar stundir með þeim og voru
sérstaklega minnisstæðar heim-
sóknir þeirra til okkar í Aðalvík-
ina eða þegar við heimsóttum
þau í Hattardalinn. Ferðir sem
við geymum í minningunni og
eru okkur mikilvægar og oft rifj-
aðar upp á gleðistundum.
Ég minnist veiðiferða, pílu-
kvölda, píluferða og kúttmaga-
kvölda. Við Guðrún minnumst
borgarferða og golfferða með
þeim hjónum þar sem við sam-
einuðumst um að stíga okkar
fyrstu spor í golfinu á svipuðum
tíma. Við minnumst skötuveisl-
anna á Fjörugrandanum sem var
einn af föstum ógleymanlegum
þáttum í lífinu og að lokum minn-
umst við innflutningsboðs þeirra
Kalla og Láru í nýju íbúðinni
þeirra á Hrólfskálamel fyrir svo
stuttu þar sem Kalli var í essinu
sínu innan um vini og fjölskyldu.
Betri gestgjafa er vart hægt að
finna og í þessu hugskoti, þar
sem Kalli, okkar kæri vinur, var
hrókur alls fagnaðar og hlakkaði
til komandi golfferðar, er gott að
leyfa minningunni um góðan vin
að lifa.
Elsku Lára, Hörður, Haukur
og Auður. Stórt skarð hefur ver-
ið hoggið í fjölskyldu ykkar.
Hörður, Laulau og Bryndís, þið
sjáið á eftir syni og bróður í
blóma lífsins. Við Guðrún og fjöl-
skylda vottum ykkur og tengda-
börnum okkar dýpstu samúð og
vonum að þið fáið styrk til þess
að komast yfir þá sorg sem á
ykkur er lögð.
Haukur Geirmundsson
og fjölskylda.
Það kom sem reiðarslag,
ótímabært og fyrirvaralaust frá-
fall Karls Harðarsonar vinar
okkar suður á Spáni föstudaginn
5. október sl. Hann var þá ný-
kominn í frí þar sem hann ásamt
Láru konu sinni ætlaði að spila
golf og njóta lífsins í góðra vina
hópi. Mikil tilhlökkun ríkti hjá
okkur öllum dagana fyrir brott-
för, mörg símtöl um skipulag og
tilhögun ferðarinnar áttu sér
stað okkar á milli. En margt fer
öðruvísi en ætlað er og nú er
okkar góði vinur fallinn frá fyrir
aldur fram.
Kalli var einhvern veginn
órjúfanlegur hluti af lífi mínu. Í
áratugi höfum við verið vinir, fé-
lagar og samstarfsmenn. Fjöl-
skyldur okkar hafa alla tíð verið
tengdar vinaböndum. Öll erum
við sannir Vesturbæingar og
KR-ingar. Hvort tveggja er gott
að vera, ekki hvað síst þegar þörf
er fyrir samheldni og styrk.
Kalli var duglegur, vinnusam-
ur og fylginn sér. Hann unni
störfum sínum í flutningageiran-
um alla tíð. Hann var þar á
heimavelli, vildi sjá tækifærin,
skapa árangur og var reiðubúinn
að taka áhættu þegar svo bar
undir. Hann var maður framtaks
og framkvæmda. Þar skilur hann
eftir sig gott verk. Kalli var um-
hyggjusamur og ástríkur fjöl-
skyldufaðir og hélt þétt utan um
fjölskyldu sína og vini.
Það er margs að minnast enda
áttum við og fjölskyldur okkar
margar góðar stundir saman við
hin ýmsu tækifæri bæði heima
og erlendis. Það er sárt að hugsa
til þess að samverustundirnar
með Kalla verða ekki fleiri. Það
var margt á dagskránni hjá okk-
ur og við ætluðum að nýta vel
sjötugsaldurinn sem nú er rétt
handan við hornið.
Þær eru óteljandi og fjöl-
breyttar stundirnar sem við Kalli
höfum átt saman í gegnum tíð-
ina. Sannarlega skrautlegar
sumar. Bestar voru þær sem við
áttum við árbakkann ásamt fé-
lögum okkar enda okkur nánast
heilagar. Þar voru málin oft
rædd af mikilli dýpt. Baukar,
snaps og harðfiskur í bakpokan-
um og á stundum gleymdist nán-
ast að kasta á fiskinn þegar
gæðastundirnar voru sem mest-
ar. „En komdu nú með bauk úr
pokanum því hann tekur ekki al-
veg strax“ og „það er fiskur á,
vertu klár með fjárfestinguna“
(háfurinn sem við keyptum sam-
an um árið og fylgdi okkur ávallt
í veiði). Setningar sem þessar
flugu gjarnan á milli okkar fé-
laga.
Við kveðjum kæran vin okkar
með söknuði og virðingu og biðj-
um Guð að styrkja Láru, Hörð,
Hauk, Auði, elskulega foreldra,
þau Geirlaugu og Hörð, Bryndísi
og fjölskyldu alla á þessum erf-
iðu tímum.
Minningarnar um góðan og
traustan vin geymum við í hjört-
um okkar.
Garðar og Laufey.
Með miklum trega, sorg og
vantrú skrifa ég nú minningar-
grein um einn minn besta vin,
samstarfsfélaga og yfirmann til
margra ára.
Við vorum báðir í golfi, hvor í
sinni heimsálfunni, þegar kallið
kom svo skyndilega, allt of fljótt.
Ég man það eins og gerst hafi
í gær er ég hitti þig í fyrsta
skipti. Þá varstu við afleysingar í
starfsmannahaldinu hjá Eim-
skip, ég nýkominn af sjónum úr
löngum túr um fjarlægar slóðir
og var að biðja þig um að fá fyr-
irfram þar sem öllum útgreidd-
um launum hefði verið eytt. Síð-
an sagði ég við þig að ef það væri
plönuð önnur svona sigling þá
væri ég klár og þá brostir þú
þínu skæra brosi og allt gekk
upp. Allar götur síðan hef ég get-
að leitað til þín og við fundið
lausn.
Ávallt þegar við höfum átt leið
um Pósthússtrætið höfum við
bent á skrifstofuna og minnst
þessa atviks og hlegið.
Nokkur ár liðu þar til leiðir
okkar lágu saman aftur, þá sem
samstarfsmenn hjá Eimskip þar
sem við störfuðum saman í 20 ár,
gengum saman í gegnum súrt og
sætt.
Þegar þér bauðst að flytja til
Noregs og taka við skrifstofu
Eimskips vildirðu að ég tæki við
deildinni sem þú hafðir stýrt hjá
þeim, sem sýndi það traust sem
þú barst til mín. Síðar vildirðu að
ég flytti til Noregs til að starfa á
skrifstofu í N-Noregi sem þeir
Karl Harðarson