Morgunblaðið - 07.12.2018, Side 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. DESEMBER 2018
hennar Hrafnhildur og fjölskyld-
an öll hafði hlakkað til að sam-
einast í Grafarvoginum.
Það er bjart yfir minningunni
um Hrafnhildi. Hún var hlý, vel
gefin, skilningsrík og auðvelt að
eiga við hana samræður. Hún
dæmdi engan og vildi allt fyrir
alla gera. Við sendum ávallt hvor
annarri jólakort, skemmtileg
hefð, sem mér þótti afar vænt
um. Lífsbaráttan var á köflum
hörð. Hrafnhildur var kjarna-
kona og tókst á við það með
dugnaði og jákvæðni. Þegar dag-
vinnu lauk gekk hún í önnur
störf sem biðu hennar, og gerði
það vinnudaginn oft langan. Hún
var alla tíð kletturinn í fjölskyld-
unni.
Þegar Hrafnhildur heimsótti
Ólöfu til Noregs gaf hún sér
tíma til að hitta okkur. Við áttum
góðar stundir saman á okkar
heimili. Ég mat það mikils þá,
þær stundir eru nú enn dýrmæt-
ari.
Það var mikill gleðidagur í lífi
Hrafnhildar, þegar litli dóttur-
sonurinn og sólargeislinn Storm
Einar fæddist. Hún var stolt og
einstök amma og naut þess að
vera með honum, ekki síst í
haust þegar hún gætti hans
meðan foreldrarnir, Ólöf og
Trond, fóru af bæ. Það er
þyngra en tárum taki að hann fái
ekki lengur að njóta umhyggju
hennar og kærleika.
Að leiðarlokum kveð ég góða
konu með virðingu og þakklæti.
Elsku Ólöf, hugur minn er hjá
þér, Kristjáni, Trond, Julie, Er-
ik, Storm og fjölskyldunni allri.
Ég sendi ykkur mínar dýpstu
samúðarkveðjur.
Ragnhildur G.
Guðmundsdóttir.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Fjölskyldu Hrafnhildar og
vinum votta ég mína dýpstu
samúð með hennar orðum: „Góð-
ur matur, góðir vinir, góðir
tímar.“
Fyrir hönd Borðum og bros-
um,
Berglind Þórðardóttir.
Það voru harmafréttir sem
bárust snemma á þriðjudags-
morgni. Hrafnhildur hafði verið
fjarverandi deginum áður vegna
veikinda og einhver fundarhöld
höfðu verið boðuð hjá Starfs-
mannafélagi ríkisins í vikunni.
Þótti því ekki einkennilegt að
hún væri ekki mætt í vinnuna
þótt klukkan væri að ganga tíu.
Hrafnhildur hafði starfað við
ýmislegt hjá skattinum áður en
ég kynntist henni og unnum við
saman síðastliðin 19 ár. Hún
starfaði við ýmis skráningarmál
og yfirferð skattframtala hjá
skattstjóranum í Reykjavík en
frá 2010 starfaði hún á einstakl-
ingssviði ríkisskattstjóra. Hún
var talnaglögg, sjálfstæð í vinnu-
brögðum, skipulögð og sýndi
mikið frumkvæði. En fyrst og
fremst var hún afkastamikill
dugnaðarforkur. Hún er sú eina
sem ég þekki sem hefur eyðilagt
lyklaborð tölvu sökum ásláttar-
krafts. Þá var hún dugmikill
trúnaðarmaður fyrir starfsmenn
í SFR en gætti einnig að
réttindamálum þeirra sem voru í
öðrum stéttarfélögum.
Á skrifstofu Hrafnhildar logar
kerti og inniskórnir standa þar
sem hún skildi þá eftir. Þótt
samstarfsfélagar taki við verk-
um Hrafnhildar er tómarúm í til-
verunni. Í huga kemur þekkt
fullyrðing um að ekkert sé
öruggt í þessum heimi, nema
dauðinn og skattur.
Fjölskyldu og vinum Hrafn-
hildar eru færðar innilegar sam-
úðarkveðjur frá samstarfsfélög-
um á einstaklingssviði
ríkisskattstjóra.
Helgi Guðnason.
✝ Karl MagnúsKarlsson fædd-
ist á Stokkseyri 6.
mars 1939. Hann
lést á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja
27. nóvember 2018.
Foreldrar hans
voru Karl Jónas-
son, f. 19. febrúar
1909, d. 15. apríl
1980, vélamaður og
rennismiður frá
Rimakoti Landeyjum, og Aðal-
heiður Gestsdóttir húsmóðir frá
Pálshúsum á Stokkseyri, f. 15.
október 1907, d. 8. apríl 1997.
Magnús var fimmti í röð 10
systkina. Eftirlifandi systkini
hans eru Kristinn, Agnes,
Gunnar Vífill og Jón Ólafur, lát-
in systkin eru Hrafnhildur Mar-
grét sammæðra, Ársæll, Gestur,
Jónas og Drengur.
Árið 1962 hóf Magnús búskap
með Ölfu Jenný Gestsdóttur
verkakonu frá Lækjarbakka á
1979. Börn þeirra eru Kristjana
Björg, f. 11. janúar 1995, og
Aníta Rún, f. 19. apríl 2005. 3)
Kristjana, f. 16. júlí 1980, búsett
í Sandgerði, maki Elías
Sigvarðsson, f. 19. mars 1973.
Börn þeirra eru Guðríður El-
ísabet, f. 15. mars 1999, Magnús
Ægir, f. 16. mars 2001, Björgvin
Bjarni, f. 11. september 2004,
Elías Snær, f. 18. maí 2010, og
Alferð Jenni, f. 30. apríl 2014.
Fyrir átti Magnús soninn Ægi,
f. 13. mars 1959, d. 18. apríl
1990.
Magnús, eins og hann var
alltaf kallaður, vann ýmis störf
um ævina, en lengst af var hann
Baadermaður. Hann fór á sjó-
inn ungur að árum, vann meðal
annars á bílaverkstæði í Hafn-
arfirði fyrstu árin í búskap
þeirra hjóna. Árið 1968 flutti
fjölskyldan í Sandgerði þar sem
hún bjó sér heimili næstu þrjá
áratugina. Magnús flutti til
Keflavíkur árið 2002 eftir and-
lát Jennýjar og bjó þar til
dauðadags.
Útför Magnúsar fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag, 7. des-
ember 2018, klukkan 13. Jarð-
sett verður í Hólmbergskirkju-
garði í Keflavík.
Árskógsströnd í
Eyjafirði, f. 6. sept-
ember 1944, d. á
Landspítalanum í
Fossvogi 11. janúar
2002. Foreldrar
hennar voru Krist-
jana Steinunn Ingi-
mundardóttir, f. 4.
ágúst 1903, d. 8,
febrúar 1990, hús-
móðir og verka-
kona frá Hlíð í
Garði, og Gestur Sölvason, f. 17.
september 1896, d. 21. okt.
1954, frá Litla-Árskógssandi.
Börn Magnúsar og Jennýjar
eru: 1) Magnea Inga, f. 13. des-
ember 1963, búsett í Keflavík,
maki Þorsteinn Magnússon, f. 5.
okt. 1961. Börn þeirra eru
Magnús Sverrir, f. 22. sept.
1982, Þorsteinn, f. 24. des. 1988,
og Jenný, f. 19. sept. 1991. 2)
Karl, f. 28. apríl 1968, búsettur í
Reykjanesbæ, maki Kaja Ósk
Skarphéðinsdóttir, f. 5. mars
Til elsku pabba.
Guð gaf mér engil sem ég hef hér á
jörð
Hann stendur mér hjá og heldur um
mig vörð
Hann stýrir mér í gegnum lífið með
ljósi sínu
Ég er svo þakklát að hafa hann í lífi
mínu
Ég vona að hann viti að hann er mér
kær
Allar mínar bestu hugsanir hann fær
Hans gleði og viska við alla kemur
Við flestalla honum vel semur
Hann stendur mér hjá þegar illa liggur
við
Hann víkur ekki frá minni hlið
Nema sé þess viss að allt sé í lagi
Fer þá að vesenast í málarastússi af
ýmsu tagi
Hann er vandvirkur og iðinn
hann sinnir alltaf sínu vel
hann segir það aðalatriðin
sem er rétt, það ég tel
Hann hefur kennt mér að vera þol-
inmóð og sterk
hvetur mig áfram að stunda mín dags-
verk
„þú skalt alltaf standa á þínu“, hann
ávallt hefur sagt
mikla áherslu á það lagt
Þótt svo hann segi ekki við mann oft
mikið
þá meinar hann alltaf margt
Hann getur aldrei neinn svikið
það getur hann ekki á neinn lagt
Hann er bara þannig maður
Hann er bara þannig sál
Hann er aldrei með neitt þvaður
Hann meinar allt sitt mál
Hann sýnir mér svo mikla ást
Hann vill aldrei sjá neinn þjást
Hann er minn klettur og hann er mín
trú
Hann er minn besti pabbi, staðreyndin
er sú!
Hvíldu í friði, elsku pabbi.
Þín dóttir,
Magnea Inga.
Elsku pabbi.
Guð geymi þig, ég elska þig.
Englar Guðs þér yfir vaki og verndi
pabbi minn
vegir okkar skiljast núna, við sjáumst
ekki um sinn.
En minning þín hún lifir í hjörtum okkar
hér
því hamingjuna áttum við með þér.
Þökkum kærleika og elsku, þökkum
virðingu og trú
þökkum allt sem af þér gafstu, okkar
ástir áttir þú.
Því viðmót þitt svo glaðlegt var og góð-
leg var þín lund
og gaman var að koma á þinn fund.
Með englum Guðs nú leikur þú og lítur
okkar til
nú laus úr viðjum þjáninga, að fara það
ég skil.
Og þegar geislar sólar um gluggann
skína inn
þá gleður okkur minning þín, elsku
pabbi minn.
Vertu góðum Guði falinn er hverfur þú
á braut
gleði og gæfa okkur fylgdi með þig sem
förunaut.
Og ferðirnar sem fórum við um landið
út og inn
er fjársjóðurinn okkar pabbi minn.
(Guðrún Sigurbjörnsdóttir)
Þín dóttir,
Kristjana.
Það er svo erfitt að setjast nið-
ur og skrifa minningargrein um
vin minn og tengdapabba, hann
Magga Karls. Hann hefur verið
stór hluti af lífi mínu í næstum 40
ár, eða síðan ég og Inga mín fór-
um að slá okkur upp innan við tví-
tugt. Hann tók mér vel frá fyrsta
degi og það má segja að aldrei
hafi fallið skuggi á okkar frábæra
vinasamband. Við Inga og börnin
okkar þrjú áttum alveg yndislega
tíma með Magga og Jenný á með-
an hún lifði. Við fórum í óteljandi
ferðalög um landið, bæði dags-
ferðir og lengri ferðir, enda
Maggi einstaklega mikill áhuga-
maður um slíkar ferðir. Sam-
gangur á milli heimila okkar var
ætíð mikill og alltaf gott að leita
til Magga og spjalla við hann,
enda virtist hann vita allt og vera
inni í öllu.
Ég sagði stundum að hann
væri heimsmeistari á textavarp-
inu enda fékk hann allar sínar
fréttir þar, meðan aðrir fóru á
netið. Hann var líka alla tíð með
ólæknandi bíladellu og fer nú í
sína hinstu ferð á bílnum sínum
með lykilinn í hendinni. Maggi
var mörgum kostur prýddur,
hann var einstaklega handlaginn,
allar vélar og bílaviðgerðir léku í
höndunum á honum. Hann lagaði
marga bíla fyrir mig í gegnum ár-
in og einnig fyrir fjölskyldu sína
og vini, það var alltaf hringt í
hann þegar eitthvað bilaði. Sam-
band hans við sína nánustu var
alveg einstakt. Hann fylgdist
með öllu sínu fólki og var alltaf
hringjandi og að kanna stöðuna
hjá okkur öllum. Ef hann vissi að
einhver var að ferðast átti hann
það til að segja: Hvaða flækingur
er þetta eiginlega, en meinti það
á góðan hátt enda var hann svo
stoltur af öllum hópnum sínum.
Hann var einstaklega mikill
barnamaður og elskaði ekkert
meira en smáfólkið okkar og átti
það til að færa þeim gjafir bara
svona upp úr þurru. Maggi veikt-
ist svo á þessu ári og fór í mjög
erfiða aðgerð sem tók sinn toll af
honum, hann náði sér ekki al-
mennilega á strik eftir það, hann
veiktist svo aftur alvarlega í nóv-
ember og kvaddi okkur umvafinn
kærleik. Ég kveð Magga með
miklum söknuði og votta öllum
aðstandendum hans mína dýpstu
samúð. Guð blessi þig vinur.
Þinn tengdasonur,
Þorsteinn.
Elsku afi.
Eitt það erfiðasta sem ég hef
þurft að gera er að kveðja þig,
mikið er það sárt.
Það sem huggar mig er að nú
veit ég að þú ert kominn til
ömmu, sem þú elskaðir svo heitt
og varst búinn að sakna svo mik-
ið.
Það eru eflaust fagnaðarfundir
hjá ykkur núna og er ég alveg
viss um að þú sért búinn að bjóða
henni á rúntinn.
Þú varst svo mikill bílakall,
elskaðir að keyra um í góðu veðri
á flottum bíl, enda engir smá
bílar sem þú áttir.
Elsku afi, allar minningarnar
sem við eigum ylja mér. Við vor-
um svo góðir vinir og ég svo mikil
afastelpa. Ég var dúllan hans afa.
Við spjölluðum alltaf svo mikið
saman og þú kenndir mér svo
margt, mikill sögukall. Það var
alltaf best að hringja í afa fyrir
ferðalög um landið, þú sagðir
manni frá veðrinu og aðstæðum
og við hverju maður ætti að bú-
ast. Í öllum tilfellum hafðirðu rétt
fyrir þér.
Það var svo gott fyrir litla afa-
stelpu þegar afi flutti til Keflavík-
ur, ég í grunnskóla við hliðina á
þér og voru þau ófá hádegin sem
við tókum saman. Ég vildi sko
fara til afa og fá mér súrmjólk
með cheerios, nú eða ristað brauð
og kakó. Þetta voru sérréttirnir
okkar.
Ég gleymi því aldrei hversu
stoltur þú varst þegar ég sagði
þér að ég ætti von á barni, en auð-
vitað vissir þú það áður en ég
sagði þér það. Þú fannst það bara
á þér. Þú varst svo mikill barna-
kall.
Þegar prinsessan kom svo í
heiminn, þá fór afi á flug. Þú
varst alltaf að kaupa eitthvað fyr-
ir dúlluna okkar. Þú toppaðir þig
alveg þegar við komum eitt sinn í
heimsókn og litla bara þriggja
mánaða þegar þú varst búinn að
fara og kaupa alvöru Baby Born-
dúkku handa henni og auðvitað
föt líka. Við hlógum mikið þá
enda dúkkan stærri en hún.
Þið áttuð svo fallega stund
saman nú fyrr í mánuðinum sem
ég mun segja henni frá síðar.
Elsku afi, það verður svo erfitt
að geta ekki hringt í þig. Hringt
og spjallað, fá fréttir af veðrinu
þegar ég fer í ferðalag um landið
og heyra gamlar sögur. Þetta er
mikill missir, enda höfuð fjöl-
skyldunnar.
Ég ætla að enda þetta eins og
við enduðum öll okkar samtöl.
Guð geymi þig, afi minn, ég
elska þig.
Þín
Jenný.
Elsku afi.
Þú varst alltaf svo skemmti-
legur og góður. Þegar eitthvað
vantaði þá reddaðir þú því. Alltaf
varstu tilbúinn að hjálpa þegar
eitthvað var að. Sakna þín svo
mikið, elsku afi, þú varst besti
vinur minn.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
Hafðu gát á hjarta mínu
halt mér fast í spori þínu,
að ég fari aldrei frá þér,
alltaf, Jesús, vertu hjá mér.
Um þig alltaf sál mín syngi
sérhvern dag, þó eitthvað þyngi.
Gef ég verði góða barnið,
geisli þinn á kalda hjarnið.
(Ásmundur Eiríksson)
Ég elska þig.
Þinn
Elías Snær.
Elsku besti afi minn, nú hefur
þú kvatt okkur. Ég á margar
mjög góðar minningar um þig og
hefði ekki getað beðið um betri
afa en þig. Ég elska þig, afi.
Farinn ertu jörðu frá
og sárt ég þín sakna
stundum þig ég þykist sjá
á morgnana þegar ég vakna
Ég veit þér líður vel, afi minn,
vertu nú hress og kátur
innra með mér nú ég finn
þinn yndislega hlátur
Fyrir sál þinni ég bið
og signa líkama þinn
í von um að þú finnir frið
og verðir engillinn minn
Hvert sem ég fer
ég mynd af þér
í hjarta mér ber
Guð geymi þig, afi minn.
Guðríður Elísabet Elíasdóttir.
Afi var einstakur maður.
Sannur vinur vina sinna og mikill
fjölskyldumaður. Það stóð aldrei
á neinu hjá honum og hann gerði
allt heilshugar, sama hvert verk-
efnið var. Áhrifunum sem hann
hefur haft á líf okkar er erfitt að
koma í orð og munum við verða
lengi að átta okkur á því að hann
hafi kvatt okkur.
Það eru forréttindi að fá að
eyða jafn miklum tíma með afa
sínum og við bræðurnir fengum
að gera. Bæði á lífsleiðinni og
sérstaklega síðustu ár þar sem
við unnum saman nánast upp á
dag. Honum þótti fátt skemmti-
legra en að fá að rúnta eitthvað út
á land fyrir okkur; því lengra,
þeim mun betra. Í ófá skiptin
keyrði hann landshluta á milli án
þess að hvíla sig og oftar en ekki
var hann furðulega fljótur að því!
Ekki nóg með það að afi væri
okkur afar kær heldur var hann
einstakur vinur okkar líka. Tím-
inn sem við höfum átt með honum
síðustu ár mun lifa með okkur að
eilífu. Við munum sakna þess
mikið að fá hann í heimsókn til
okkar á skrifstofuna. Suma daga
settumst við niður með honum og
yfirleitt fór hann tugi ára aftur í
tímann og sagði okkur gamlar
bílasögur. Hann var einnig ein-
staklega áhugasamur um Blue
Car Rental og alla starfsemi þess
og svalaði oft sinni miklu forvitni
með ótal spurningum. Aðra daga
var mikið að gera og minni tími
fyrir spjall. Það skipti afa engu
máli; hann langaði bara að hlusta
og fá að vera í kringum okkur.
Afi var ótrúlega stoltur af okk-
ur og lét okkur oft vita af því. Við
vorum líka ótrúlega stoltir af
honum. Hann var okkar besti
maður.
Það yljar okkur að vita að hann
er hjá ömmu núna, sem hann hef-
ur beðið í 17 ár eftir að fá að hitta
aftur.
Magnús og Þorsteinn.
Karl Magnús
Karlsson
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
AGNAR ÁRMANNSSON
rakarameistari,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
fimmtudaginn 29. nóvember.
Útförin fer fram frá Grensáskirkju mánudaginn 10. desember
klukkan 13. Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en
þeim sem vilja minnast hans er bent á Alzheimersamtökin.
Ólafía Sveinsdóttir
Hildur Agnarsdóttir Skarphéðinn Erlingsson
Helga Agnarsdóttir
Ármann Agnarsson Ingibjörg Gunnþórsdóttir
Heiða Agnarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elsku eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
stjúpfaðir og afi,
STEINAR BENDT JAKOBSSON
rafmagnsverkfræðingur,
Sóltúni 1, Reykjavík,
lést á Landspítalanum 2. desember.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju föstudaginn 14. desember
klukkan 15.
Sigurlína Helgadóttir
Þorsteinn Helgi Steinarsson Guðmunda Smáradóttir
Eric Roche
Georg Már Sverrisson Esther Ólafsdóttir
og barnabörn
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og hve-
nær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést og loks
hvaðan og klukkan hvað útförin
fer fram. Þar mega einnig koma
fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er
til að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður, en
ekki í minningargreinunum.
Minningargreinar