Morgunblaðið - 07.12.2018, Side 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. DESEMBER 2018
Mig langar með
örfáum orðum að
minnast fyrrverandi
mágkonu minnar,
Dagnýjar Guðmundsdóttur. Hún
tók mér svo vel og var mér svo góð
þegar ég kom kornung inn í fjöl-
skylduna og gladdist þegar ég
sagði henni að það væri von á
barni.
Hún var fyrsta manneskjan
sem kom til mín þegar dóttirin var
fædd og dáðist að henni. Hún var
líka fyrst að koma þegar þessi
sama dóttir mín lenti í alvarlegu
bílslysi, sat yfir henni og gladdist
svo við hverja framför sem hún
sýndi.
Þegar ég fór að vinna eftir fæð-
ingu yngri dóttur minnar brást
pössunin sem við vorum búin að
reikna með og hver önnur en
Dagný kom og bauðst til að passa
Dagný
Guðmundsdóttir
✝ Dagný Guð-mundsdóttir
fæddist 23. janúar
1951. Hún lést 23.
nóvember 2018.
Útför Dagnýjar
fór fram 4. desem-
ber 2018.
hana en hún var
heimavinnandi á
þessum tíma með
ungan son.
Hægt væri að
nefna svo ótalmargt
sem hún var mér og
gerði fyrir mig á
þessum tímum. Ég
ætla að láta þetta
duga. Ekki er ég viss
um að hún hefði vilj-
að neitt hól. Henni
fannst þetta bara svo sjálfsagt og
eðlilegt að hjálpa og styðja aðra.
Innilegar samúðarkveðjur,
kæru Ingólfur, Vigdís, Ragnar og
fjölskyldur.
Auðbjörg Kristvinsdóttir.
Elsku Dagný.
Mikið sem mér þykir núna
vænt um að við hittumst í kaffi-
stofu Barnaspítala Hringsins síð-
astliðið sumar.
Mér varð þá ljóst, en þú fórst
heldur ekki dult með, hversu veik
þú varst orðin og kannski var það
ein af ástæðunum fyrir hversu
innilegt þetta spjall varð og gef-
andi. Eins og oft barst talið að
gamla tímanum á spítalanum,
hvað það var oft gaman hjá okkur
og skemmtilegt þrátt fyrir alvar-
legan undirtón. Þú varst þegar
orðin starfsmaður þegar ég kom
þangað sem nemi og þá þegar var
gott með okkur, sem síðan átti
bara eftir að blómstra þegar ég
svo mætti til leiks sem aðstoðar-
læknir og síðar sérfræðingur.
Samskiptin voru alltaf á svipuðum
nótum, hlý og innileg, blönduð lífs-
gleði þinni og kátínu.
Af þér lærði ég margt um sam-
skipti við börnin og foreldrana,
nokkuð sem ekki var kennt neins
staðar í fræðunum né var hægt að
lesa um í bókunum. Sem ungur og
óreyndur læknir var ég ekki alltaf
viss um hvort hafði betur við að
færa sjúklingunum bata, læknis-
fræðilegu tilburðir mínir eða
hjartahlýja þín og umhyggja
ásamt glettni og gleði. Eftir á að
hyggja er ég þó alveg viss um að
þú hafðir oftar vinninginn.
Hlýja þín og umhyggja umvafði
skjólstæðingana alla daga, elsku
Dagný, og ég veit að margir eiga
þér mikið að þakka. Mig langar að
þakka þér innilega samfylgdina
góðu og minningin um einstöku
þig mun alltaf lifa í hjarta mínu.
Gunnlaugur Sigfússon
barnalæknir.
Þótt ég sé látinn, harmið
mig ekki með tárum.
Hugsið ekki um dauðann
með harmi og ótta,
ég er svo nærri að hvert eitt ykkar tár
snertir mig og kvelur,
en þegar þið hlæið og syngið
með glöðum hug lyftist sál mín upp í
mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt
sem lífið gefur, og ég, þótt látinn sé,
tek þátt í gleði ykkar yfir lífinu.
(Ók. höf.)
Elsku vinkona okkar hún
Dagný er farin yfir móðuna miklu,
það er svo sárt.
Við stofnuðum klúbbinn okkar,
Þreyttar húsmæður, því okkur
fannst tími til kominn að við ætt-
um stundir, bara vinkonurnar, í
sumarbústað og einn dag að vori,
að hittast var tilhlökkun allt árið.
Þá var gaman og allt það
skemmtilega sem okkur datt í
hug, hlegið, sungið og dansað og
allar myndirnar sem teknar voru
og skoðaðar ár eftir ár og hlegið.
Minningin lifir.
Elsku Ingólfur, Vigdís og
Ragnar Þór, okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Lífið er vatn sem vætlar undir brú
og enginn veit hvert liggur leiðin sú.
En þegar lýkur jarðlífsgöngunni
aftur hittumst við í blómabrekkunni.
(Magnús Eiríksson)
Steinunn, Auður, Kristín,
Ann, Edda.
✝ Haukur Bene-diktsson fædd-
ist 20. maí árið
1935 á bænum
Hvassafelli í Eyja-
firði. Hann lést 11.
nóvember 2018.
Foreldrar
Hauks voru Bene-
dikt Hólm Júlíus-
son bóndi, f. 3.
mars 1903, d.
1961, og Rósa
Jónsdóttir Thorlacius ljósmóðir
frá Öxnafelli í Eyjafirði, f. 9.
febrúar 1900, d. 1990. Haukur
átti fjögur systkini en þau eru
Halla, f. 1933, maki hennar er
Björgvin Runólfsson. Þuríður,
f. 1936, Einar, f. 1940, og Atli,
f. 1941, maki hans er Steinþóra
Vilhelmsdóttir.
Haukur kvæntist Rögnu Rós-
berg árið 1962. Þau skildu.
Ragna átti einn son, Hjalta,
f. 1960, sem Haukur gekk í
föðurstað. Saman eignuðust
þau Benedikt Hólm, f. 1963, og
Jóhanna Steinunn, f. 1965,
hennar maki er Sigurður
Haukur Magnússon.
Barnabörn
Hauks eru Karen
Rós, f. 1983. Ægir
Blöndal, f. 1987.
Alda Blöndal, f.
1989, Hafdís
Ragna, f. 1986,
Hreggviður
Haukur, f. 1990,
og Eydís Lára, f.
2004.
Hann átti sjö
barnabarnabörn.
Haukur fór í Bændaskólann
á Hvanneyri og tóku bræð-
urnir Einar og Haukur við bú-
skap á Hvassafelli eftir for-
eldra sína.
Haukur flutti til Akureyrar
árið 1973. Þar lærði hann ket-
il- og plötusmíði og vann við
það fag þar til hann lét af
störfum sökum aldurs og
heilsubrests.
Árið 2000 flutti Haukur á
Akranes til að vera nær börn-
unum sínum og barnabörnun.
Þar bjó hann allt þar til hann
lést 11. nóvember 2018.
Útför Hauks hefur farið
fram í kyrrþey að hans ósk.
Þá ert þú kominn yfir móð-
una miklu, elsku frændi, í hús
föðurins þaðan sem við komum
öll þegar við fæðumst hingað.
Minningin um þig og þína
fjölskyldu í Hvassafelli yljar
mér um hjartarætur, foreldra
þína, Benna og Rósu, og systk-
ini þín Höllu Systu, Einar og
Atla. Líka frændsystkinin
Braga bakara og Íju Pálma-
börn.
Þetta fólk í Hvassafelli gaf
mér og mínum systkinum feg-
urð og gleði æskuára okkar.
Einnig elskuleg Álfheiður, en
hún var systir mömmu þinnar
Rósu og Margrétar móður
minnar, allar frá Öxnafelli í
Eyjafirði.
Haukur minn, ég þakka þér
fyrir árin mín með þér. Þú
varst mér fyrirmynd, glæsileg-
ur maður og fetaðir veginn
drengskapar.
Ég var þá lítill strákur kall-
aður „Lilli“, kunni því vel.
Heilbrigð var vinnan í sveitinni
þinni og maturinn allur rækt-
aður og útbúinn á bænum.
Stúlkurnar sáu um hann,
dásamlega góður, enda tók ég
fljótt út vöxtinn. Svo liðu árin
og aðstæður breyttust hjá þér,
þú hættir búskap, fórst á sjó-
inn, svo í nám plötu- og ket-
ilsmíði við Iðnskólann á Ak-
ureyri, starfaðir við það
nokkur ár.
Síðan lá leið þín suður til
borgarinnar. Ég var þá orðinn
fullvaxinn maður, kominn með
konu, heimili og börn.
Eitthvað fannst mér hagur
þinn slæmur þá og þungt yfir
þér, ég sá að ég gat orðið þér
að liði. Við fórum að hittast oft
og ræða málin.
Þú komst heim til okkar á
bílnum þínum, Volvo 850, í mat
og svafst þegar það hentaði
þér. Ég reyndi að leysa úr þín-
um málum sem ég gat og það
létti huga þinn. Við fórum oft í
Breiðholtslaug að synda og
þvoðum bakið hvor á öðrum.
Þegar þú fórst í mormóna-
kirkjuna þína á sunnudögum
komstu svo til okkar í kvöld-
mat, gistir hjá okkur og keyrð-
ir á Skagann í björtu daginn
eftir, að loknum hafragraut
með slátri og lifrarpylsu og
lýsi.
Þú sagðir: hann stendur með
mér allan daginn, grauturinn
frá Sigrúnu. Þarna fékk ég að
launa þér öll gömlu árin mín í
sveitinni forðum, þar sem
gleðin ríkti og góðu sveitaverk-
in, kúasmölun, þrif í fjósinu,
sem við félagar, frændi þinn
Sigurður Guðmundsson, sáum
um, kúasmalarnir.
Þú varst orðinn Skagamaður,
bjóst hjá Hönnu dóttur þinni,
börnin hennar gáfu þér lit í lífið
og Benni sonur þinn var þar
líka. Árið 2014 fluttir þú inn á
hjúkrunarheimilið Höfða, þá
var parkinsons-sjúkdómurinn
farinn að ná á þér tökum. Á
Höfða fékkstu bestu umönnun
sem var í boði, allt starfsfólk
heimilisins var til fyrirmyndar.
Við áttum góðar stundir þar,
göngutúrar, viðtalsþættir um
enska tungu og trúarbrögð, bíl-
túrar til borgarinnar í lækn-
isleit í Domus Medica. Svo á
heimleið komið við á KFC.
Kjúlli, franskar, sósa og salat
var yndi okkar.
Minn hugur var oft hjá þér,
frændi, ég hættur að vinna og
gat gefið þér allan tíma.
Til þín er þessi bæn:
Ó, faðir, gjör mig lítið ljós
um lífs míns stutta skeið,
til hjálpar hverjum hal og drós,
sem hefur villst af leið.
(Matthías Jochumsson)
Við þökkum þér samfylgd-
ina, elsku frændi.
Friðrik og Sigrún.
Haukur
Benediktsson
Lífið tekur oft
snöggum breyting-
um en í dag er ég að
kveðja minn besta vin, Þórð Al-
bert, og langar mig til þess að
minnast hans í nokkrum orðum.
Margt höfum við Þórður brall-
að þennan tíma sem við tvö nut-
um saman. Já, oft alveg hreint
eins og mestu óþekktarormar!
Eða þannig var nú tilfinningin
sem kom í magann á okkur báð-
um þegar við hlógum eins og púk-
ar að vitleysu – og oft skondnum
og stundum líka óheppilegum at-
vikum í lífi hvort annars. En ásta-
málin voru ekki frá því að vera of-
arlega af samtölum okkar. Aldrei
mun ég gleyma þeim og þá sér-
staklega atriðinu þegar þú komst
seint að kvöldi til mín á barinn
þar sem ég var að vinna. Upp úr
þurru opnaðist mannþvagan að
barnum og þú birtist, þú smeygð-
ir þér yfir barborðið til mín og
hvíslaðir svolitlu í eyrað á mér …
Bæði skelltum við upp úr í kvik-
indislegum púkahlátri áður en þú
hvarfst aftur út í nóttina.
Auðvitað var það sem þú hvísl-
aðir að mér einkahúmor okkar á
milli en orðheppinn varstu svo
sannarlega. Traustur varstu
fyrst og fremst en einnig maður
gjörða þinna síðast og ekki síst.
Við kölluðum okkur hjón lengi
vel og var ég mjög stolt að kalla
þig eiginmann minn því mér þótti
og þykir enn svo vænt um þig.
Alltaf var velferð hvort annars
mikilvægust og þess vegna
studdi ég þig ávallt, bæði í blíðu
og stríðu því það er einmitt það
sem vinir eiga að vera.
Ég er stolt af því að hafa feng-
ið að eiga þig og glöð að hafa
fengið að kveðja þig. „Þú ert sig-
urvegari og frjáls maður með
hjartað á réttum stað,“ sagði ég
Þórður Albert
Guðmundsson
✝ Þórður AlbertGuðmundsson
fæddist 5. sept-
ember 1978. Hann
lést 24. nóvember
2018.
Útför Þórðar Al-
berts fór fram 5.
desember 2018.
við þig rétt áður en
þú tókst þinn síð-
asta andardrátt.
Takk fyrir að
leyfa mér að vera
vinur þinn, elska þig
alltaf.
Þín
Edda.
Þær sorglegu
fréttir bárust mér í
byrjun október að Þórður Albert,
vinur minn og félagi til margra
ára, lægi milli heims og helju á
Borgarspítalanum. Nokkrum
vikum seinna var hann látinn.
Framan af var Þórður að vinna
á stórum vinnuvélum víða um
land. Hann fór svo í nám til Okla-
homa þar sem hann lærði flug-
virkjun. Hann fékk svo fljótlega
starf hjá Icelandair þar sem hann
vann síðan.
Þórði þótti svoldið gaman að
drekka brennivín, sem flæktist
nú stundum fyrir honum. Var
mikið úti á lífinu og var þá alltaf
flott klæddur í svört jakkaföt og
hvíta skyrtu með hálsbindi.
Þórður var fjallmyndarlegur
með mikla útgeislun. Ljóngáfað-
ur og víðlesinn. Alltaf gaman að
ræða við hann um hin og þessi
mál. Hann hafði þá jafnan mynd-
að sér sterkar skoðanir sem hann
var ekkert að fela. Hann hafði
líka leiftrandi húmor. Maður sér
fyrir sér glottið og glampann í
augunum þegar hann sagði til
dæmis að kjaradeila flugvirkja
snérist nú aðallega um það hvort
þeir ættu að fá heimabakað eða
bakarískeypt með kaffinu.
Þórður skilur eftir sig stórt
skarð í hjörtum þeirra sem
þekktu hann. Hans verður sárt
saknað.
Og ég sem drykklangt drúpi höfði yfir
dauðans ró,
hvort er ég heldur hann, sem eftir lifir,
eða hinn, sem dó?
(Steinn Steinarr)
Innilegustu samúðarkveðjur
frá okkur Krasimir til foreldra,
systra og fjölskyldna þeirra.
Örn Guðnason.
Elsku amma Pál-
ína, nú kveð ég þig
með hlýjum huga
og sorg í hjarta
mínu.
Alla mína bernsku var ég
mikið hjá þér, elsku amma mín,
Pálína
Guðmundsdóttir
✝ Pálína Guð-mundsdóttir
fæddist 15. febrúar
1928. Hún lést 17.
nóvember 2018.
Útför Pálínu fór
fram 5. desember
2018.
við áttum yndisleg-
ar stundir saman
og minningar mínar
um ykkur afa eru
ómetanlegar og
gefa mér hlýju í
hjartastað. Fyrstu
samverustundir
okkar voru þegar
ég var aðeins nokk-
urra mánaða göm-
ul, þá vildir þú
amma mín og afi
Sigurður fá mig til ykkar til að
kynnast mér og mynda tengsl
við mig. Þau tengsl voru sterk
og ómetanleg alla tíð. Við áttum
yndislegar minningar og nutum
við samveru hvert annars í
gegnum tíðina.
Amma Pálína hafði alltaf
gleðina að leiðarljósi og leið okk-
ur krökkunum alltaf vel með
ömmu, ég get rifjað upp ótelj-
andi ferðir í sumarbústaðinn
hennar á Flúðum þar sem við
skemmtum okkur alltaf saman í
gleði og glensi. Samverustund-
irnar með henni í eldhúsinu í
Skeiðó þar sem við hnoðuðum
saman heilsubrauð eins og henni
var einni lagið. Hjálpin við lær-
dóminn og sögurnar sem eru
svo eftirminnilegar. Amma Pál-
ína var einstaklega dugleg og
heilsteypt kona sem var mér
góð fyrirmynd og ég hef alla tíð
litið upp til í lífinu.
Minningar mínar um ömmu
eru endalausar og gætu verið
efni í heila bók. Ég er afar
þakklát fyrir að Arnór og Alex-
ander fengu að kynnast henni
og finna hlýjuna og orðin sem
þeir fundu frá langömmu sinni.
Elsku amma mín, ég gæti
sagt svo margar og skemmti-
legar minningar um þig og okk-
ur saman.
Takk fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir mig og takk fyrir allar
stundirnar okkar saman. Þær
eru ógleymanlegar.
Ég og strákarnir mínir vitum
hversu góð amma þú varst og
minningin um þig mun ávallt lifa
í minni fjölskyldu. Ég veit að
það verður tekið vel á móti þér,
elsku amma mín, og megi Guð
geyma þig og varðveita.
Saknaðar- og ástarkveðja.
Lilja Sigurgeirsdóttir.
Móðir okkar,
ELÍSABET ÞORKELSDÓTTIR,
lést þriðjudaginn 20. nóvember.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu
mánudaginn 10. desember klukkan 15.
Þorkell Bjarnason Ása K. Oddsdóttir
Björgvin Á. Bjarnason Kristjana S. Kjartansdóttir
Ólöf H. Bjarnadóttir Stefán Kristjánsson
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð, vináttu og hlýju við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, sonar, afa og langafa,
JÓNS RAFNS ANTONSSONAR
byggingatæknifræðings,
Jakaseli 20, Reykjavík.
Guðrún Clausen
Sólveig Andrea Jónsdóttir Hilmir Víglundsson
Svava Hróðný Jónsdóttir Stefán Jónsson
Guðrún A. Sólveigardóttir Þorbjörn Þór Sigurðarson
Svava Jónsdóttir
afa- og langafabörn
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein.
Minningargreinar