Morgunblaðið - Sunnudagur - 02.12.2018, Síða 30

30 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 2.12. 2018
Þ
að liggur einhvern veginn í loftinu að
„hinn fullkomni maður“ hljóti að vera
í leiðinlegri kantinum. Og um þá
niðurstöðu sé allbreið samstaða.
En óneitanlega standa líkur til þess
að við, þessir ófullkomnu, á misháu
stigi þó, séum aðilar að samsæri gegn hinum full-
komna í viðleitni til að bæta okkar eigin stöðu í óhag-
stæðum samanburði.
Flugskræfur ekki betri en hinar
Álitlegur fjöldi manns hefur um alllanga tíð séð um að
halda til haga ýmsum göllum og annmörkum á per-
sónu bréfritara og flestir án aukalauna, en sem betur
fer hafa sumir fengið umbun fyrir. Þótt ekki sé gert
lítið úr því verki er enn margt ósagt, sem væri svo
hægt að ýkja, lita og margfalda til þess að gera mynd-
ina áhrifameiri. Eitt af því sem bréfritari hefur ekki
neinn áhuga á að flíka er að hann hefur lengi haft tölu-
verðan snert af flughræðslu.
Það þýðir að hann hefur fengið endalausar föður-
legar ábendingar frá karl- og kvenfeðrum um að þessi
fóbía sé einna broslegust þeirra allra.
Það sé þannig talnalega sannað að miklu hættulegra
sé að aka í vinnuna en að fljúga á milli landa. Sama
gildir um að fara í bað, ganga á bónuðu stofugólfi eða
skíðum.
Í sumum hinna föðurlegu ábendinga hefur jafnvel
verið bent á að flestir þeirra sem önduðust gerðu það í
rúminu sínu. Og sagan segir að það hafi einmitt verið
eftir þess háttar ábendingu að forsjáli maðurinn ákvað
að framvegis svæfi hann á gólfinu til aukins öryggis.
Þetta rifjaðist upp þegar flugvél Merkel kanslara
Þýskalands, sem nýlögð var í langa flugferð til Arg-
entínu, var snúið við eftir aðeins klukkustundar flug.
Breiðþotan, sem ber nafn fyrirrennara Merkel, Kon-
rad Adenauer, sendi út neyðarkall og lenti svo á flug-
velli nærri Köln, en þar fæddist Adenauer einmitt og
varð síðar borgarstjóri. Lendingin varð mjög hörð því
að flugvélin kom inn þunghlaðin af eldsneyti til 14 tíma
flugs. Bremsubúnaður vélarinnar hitnaði því mjög og
hún var eftir lendingu umkringd bílum slökkviliðsins
og Merkel og öðrum farþegum ekki hleypt út í rúma
klukkustund. „Þetta var mjög alvarlegt atvik,“ sagði
kanslarinn um leið og hún hrósaði flugstjóranum og
áhöfn hans í hástert.
Alþekkt er að viðhald, eftirlit og öryggismál eru
mjög mikil í flugrekstri, enda liggur mikið við. Og
þegar við bætist að æðsti valdamaður landsins á í
hlut og sú vél sem sérstaklega er ætluð honum er það
síst minna en endranær. Og þá sérstaklega í þessu
tilviki þegar hugsað er til þess að sama vél var kyrr-
sett í Indónesíu þar sem fjármálaráðherra Þýska-
lands og fylgdarlið voru á fundi AGS. Komið hafði í
ljós að rottur höfðu étið sundur víra í kerfi flugvélar-
innar!
Eiga ekki annan kost
Kanslarinn er augljóslega mun meiri kempa í þessum
efnum en bréfritari og bar sig vel.
En flughræddir sem aðrir komast illa hjá því að nýta
þennan snilldarferðamáta nútímans og því hrannast
flugtímarnir upp hjá bréfritara sem öðrum. Þar á
meðal í tugum ferða með þyrlum og fjölmörgum ferð-
um í „litlum rellum“ í vetrarveðrum í febrúar og mars,
sérstaklega í aðdraganda kosninga. Þar bættu sam-
ferðamenn ekki úr skák, sofandi eða þá vakandi með
sælusvip í öllum hristingnum eins og þeir lægju á
springdýnu með dúnsæng yfir.
Sú yfirþyrmandi afslöppun reyndi eiginlega enn
meira á kjarklitla, sem hefðu þá sennilega kosið af
tvennu illu að vera komnir á Klausturbarinn, sem
ókunnugt er um hvort var til þá eða hvar er til húsa nú.
Mörg matarhola og margur krani
En af tilefni þessara ólánlegu frétta af barnum í
Klaustrinu rifjaðist upp að breskur þingmaður í heim-
sókn hér upplýsti að í breska þinginu væru 23 barir.
Sumir þeirra væru fyrir neðri deildina og aðrir fyrir
lávarðadeildina og væru flestir þeirra opnir þeim
blaðamönnum sem skráðir væru og samþykktir sem
þingfréttaritarar.
Bréfritari vann að dagskrármálum um þingið fyrir
Ríkisútvarpið með námi sínu í lagadeildinni fyrir 45
árum eða svo og starfaði svo sem þingfréttaritari fyrir
Morgunblaðið ári síðar. Þar voru þá engir barir frekar
en nú. Og ekki varð þess vart að óregla væri meiri í
þinghúsinu þá en utan þess, nema síður væri. En
viðurkenna má að eftir því sem skammdegið þyngdist
og styttist í þinghlé fyrir jól er hugsanlegt að menn
hafi „þvert á þingflokka“ skotist út á Borg, enda var
fátt um fína drætti annars staðar. (Blaðasnápum var
ekki boðið með.)
Og sjálfsagt var ekki alveg frítt við að einhver
birgðasöfnun ætti sér stað til heimabrúks, sem eitt-
hvað grynnkaði, áður en viðkomandi kom því heim.
Þá og nú
En vegna nýlegra frétta og minningar um orð þing-
mannsins forðum var slegið upp spurningu til prófess-
ors Google sem er allra manna heimild núna. Fyrsta
svarið sem birtist var að nú væru aðeins átta barir í
neðri deildinni og nokkrir til viðbótar í lávarðadeild-
inni. Þetta fyrsta svar benti því til þess að breska þing-
ið hefði tekið sig verulega á. En þá varð fyrir grein eft-
ir þingfréttaritara Observer til 12 ára (tveggja ára
grein) sem sagði að á 30 stöðum í þinghúsinu mætti
komast í áfengi og auðvitað nesti í föstu formi. Væri sú
starfsemi niðurgreidd sem svaraði til hundraða millj-
óna í krónum (aðrar tölur nefna einn milljarð) árlega
af breska ríkissjóðnum.
Þingfréttaritarar og aðrir sem hefðu aðgangspassa
að þinginu mættu deila þessum sælustöðum með þing-
mönnum, en þó væru þeir útilokaðir frá nokkrum.
Andre Walker, þá þingfréttaritari Observer, hafði ein-
sett sér að njóta góðra veiga á sem flestum stöðum
innan húss og hafði þá þegar stimplað sig inn á The
Lord’s Bar, The Bishop’s Bar, The Peers’ Dining
Room, The Peers’ Guest Room, The Pugin Room, The
Terrace Pavilion, The Strangers’ Bar, The Terrace
Cafeteria, The Thames Pavilion, The Speaker’s State
Rooms, The River Restaurant, Bellamy’s, The De-
bate, The Jubilee Room, The Adjournment, The
Members’ Dining Room, The Stranger’s Dining
Room, The Sports and Social Bar, The Inter-Parlia-
mentary Union Room, The Churchill Room, The Chol-
mondeley Room, The Barry Room, The Home Room,
The Jubilee Cafe, The Attlee Room, Millbank House
Cafeteria, The River Dining Rooms og Moncrieff’s
(klúbbhús blaðamanna).
Í frásögn sinni nefndi hann að ekki löngu áður hefði
verið talið að 10% þingmanna teldust alkóhólistar á
svo háu stigi að þeir þyrftu meðferð strax. Ekkert var
nefnt um hlutfall blaðamanna í þeim efnum. En það er
merkilegt að í þessu andrúmslofti hefur enginn blaða-
maður enn freistast til að stilla síma sinn á upptöku á
þessu gjöfulasta veiðisvæði slúðursagna, hvað þá að
sitja yfir sumblandi mönnum í fjögurra klukkutíma
lotu.
Ég þekkti einn af sex!
Á Íslandi fórnaði „litli sómamaðurinn“ sér í þetta.
Hann sagði sjálfur að af þessum sex, sem töluðu svo
hátt við borð, hefði hann aðeins þekkt einn í sjón, Sig-
mund Davíð. Hann ákvað þó að taka upp fjögurra
klukkutíma spjall þingmannsins við, þess vegna fimm
almenna borgara, sem hann hafði ekki hugmynd um
hverjir væru! Er það virkilega? Er það þess vegna
Flugvélar, fullveldi
og fullfullir til að
valda því að fullu
Reykjavíkurbréf30.11.18