Eiðakveðja - 01.09.1928, Qupperneq 24

-20-
| hennar ox smáfjólaj og'lindin speglaði fjóluna og
I éinnig himininn, sem hvelfdist yfir henni. -Þá and-
I varpaði skáldið:
"Svo öðlast Þk fjólan hin eina
hvað andi minn lengst hefir Þreyð,
hún sjálfa sig sjer i Því hreina
og sjer Þar sinn himin um leiði'
í sál skáldsins lifir Þrá eftir að sameinast |
hinu fagra og hreina, að sameinast himni sínum.
Þessa Þrá Þekkjum við öll. Við viljum láta hana
móta hugsanalif okkar og einnig hið ytra lif. Hvað
getum við gjört til Þess að fullnægja Þessari Þrá?
Hvað getum við gjört, Þegar ljót orð eða athafnir
annara vekja hjá okkur óhreinar hugsanir eða Þeg-
ar lægri hvatir okkar sjálfra saurga hxigsanalif
okkar? •
Einar H. Kvaran minnist i leikriti sinu "Synd-
ir annara',1 á töfraskuggsjá, sem hafði Þann eigin-
leika, að loka sjer fyrir öllu sem var ljótt, en
opna sig fyrir öllu, sem var fagurt. Við Þeurfum að
reyna að eignast Þennan hæfileika. Við verðum með
ráðnum huga að reyna að loka okkur fyrir öllu, sem
er ljótt eða óhreint, en opna sál okkar fyrir öllt
fögfu. Sönn fegurðartilfinning ér okkur öllum i
brjóst lagin. Henni er ætlað að verða okkur til
hjálpar i Þessu efni, og. okkur ber Þvi að glæða
hana óg styrkja.eftir bestu getu.
íslensk náttúra er auðug að fegurð. Hvort sem
við erum stödd fram til stranda eða inni til dala,
úti á miðum eða uppi á regin heiðhm, blasir alstaó-
ar við okkur mikil fegurð. Við Þiirfimi að læra bet-
ur aö meta hana, Sigurjón Friðjónsson seg-ir með
rjettu i blaðagrein, sem jeg sá nýlega: "Samband-
xð við gróanda jarðarinnár og samvistir við stór-
felda náttúru mun.u ætið verða meðal mikilvægustu
Þroskáskilyrða mannkynsins."
Þegar jónas Hallgrimsson var staddur á Þing-