Eiðakveðja - 01.09.1928, Blaðsíða 40

-56-
ætíð hafa ratað Þá leið? Nei - því miður ekkij
Okkar tímar eru upplausnartímar. Öll bönd eru
að losna, allir míarar að bresta. f>að er frelsi/ó-
tamin frelsisÞrá sem hú hefir losnað og lýtur engxi
valdi. Prelsi er gullvægt, en getur verið tvieggj-
að sverð í höndum Þeirra, er ei kunna með að fara.
Alt leikur á reiðiskjálfi. Engin bönd eru liðin.
Sfnishyggjan veifai- nöktu sverði að trúarbrögðun-
úm. Vísindi og listir ganga sínar eign götur og
viðurkenna ekkert sjer æðra. Ættjarðarást og Þjóð-
ernistilfinning eru nú úrelt hugtök.
Æskan er auðhrifin, hion teigar bikar gleðinnar
og frelsinins í boi'n, en veit ekki; að hún hefir
drukkið óminnisöl eitri blandið, alt i einu gleym-
ast allar hugsjónir, allir dáðadraumarnir fögru.
Við sjáum fjölda af ungum körlum og konum, sem ár
eftir ár hvarfla frá einum staðnum á annan án Þess
að eiga nokkurt takrnark annað en að reyna að barme -
fylla liðandi stundina með gleði og nautnurn. Hug- ■
i sjónafrelsi er gott, en hugcj ónaleysi verkar eins
' og drepandi eitui', Það dr e-gur úr lifsmættinum, dreg -
| ur hugina niður í duptið, Slefnuieysi er einkenni
! vorra tima. Einstalclingarnir eiga ekki hugsjónir,
j ekki sjálfstæðar skoðanir, ekkcrt takmark.
Ástkæra Þjóðin mín og fósturjörðin.. Hver verð-
1 ur fraiBtíð Þín, ef synrlr Þínir og dætur verða slí lc-
| ar dægurflugur? Til hvers hefi Þá barátta Þín ver-
| ið í margar aldir við eld cg isa, hungur og dauða?
| Hegna ekki lengur hinir djúpu ísiands álar að
: vernda Þig fyrir óheiliafj-lgjum spilL . ?nning-
ar? Er Það mögulegt, eftir alla Þín miklu sigra,
að Þú eigir að bíða ósigur fyrir sjálfri Þjer,Þann
ósigur sem er verri en dauði, en Það er úrkynjun?
En ef við elskum Þjóð vora og fósturjörð, ef
við finnum til sonarskyldunnar til hinnar marg-
hrjáðu, ástriku móður, er Það Þá ekki skylda vor
að vera hver á sinu varðbergi og vaka yfir heill
hennar? "Með Þvi að vaka stigum vjer upp',’ stendur
yfir hallardjnrum einum i Weimar. Með Þvi að vera
i
i
l
l