Eiðakveðja - 01.09.1928, Side 41

-37-
á verði og vaka eins og spámaðurinn á fjallinu
Karmel gengur sól hins íslenska ríkis aldrei und-
irc
Ef við trúum á framÞróun, trúum á eilift líf,
trúum Þvi að okkur sje Það gefið að vaxa frá hinu
lægsta dýrseðli til fullkominnar veru 'með guðdóms-
eðli,- pr Það Þá ekki lika skylda okkar að láta
lif vort verða fórn á altari Þess Þroská? Viö verð
um að velja okkur Þá lifsstþ'ðu, Þar sem við fáum
mestu afkastað bæði fyrir sjálf okkur og fóstur-
jörðina, sjro að sú stund komi aldrei, að við Þurfun
að gráta beiskum iðrunartárm yfir að hafa ekki
gefið ættjörðinni alt, sem við áttum, eins og öl-
musumaðurinn, sem gaf konungi konunganna minsta
duftkomið úr mal sinum. Við höfum ekki leyfi til
að verja lifi okkar i árangurslausa leit að harr
ingju, meðan lifsstarfið biður hoima,og hamingjuiia
finnum við hvergi nema i Þvi lifsstarfi, sem er vax-
ið upp af hugsjón, Það verður h].uti af okkur sjah-
um og veitir lifinu gildi.
Margur æskimiaðurinn gengur úr garði með djörfum
dáðavonum og Þrá eftir að vinna eitthvað stórt.
Hann finnur aflið ólga i æðunum og löngunin til
manndáða gjörir harui hvatari i spori. pá er timi
til að velja sjer lifsstarf iil Þess að vordraum-
ar hins djarfhuga æskumanns rætist, til Þess að
Þróttur hans og eldmóður fái aó njota ‘sxn, til Þess
að ættjörðin fái notið krafta allra sinna sona og
dætra, verður hver æskumaður, sem er að býrja að
ryðja sjer braut gegnum lifið,að velja hið rjetta,
Þá fara engir kraftar til ónýtis. pað er sorglegt
að sjá menn lenda í Þeirri lifsstöðuísem Þeir eru
engir menn til að inna af hendi, Þó er hitt sorg-
legra að sjá afburða gáfur og hæfileika verða að
engu, af Þvi Þær eru ekki á rjettum staö,sjá snill-
inginn standa i skarnverkum alla sina æfi, meðan
heimskinginn klifrar upp i ræðustólinn til Þess
að gerast andlegur leiðtogi lýðsins. Allir eigum
við einhverjar langanir og Þrár. Sumar eru eigin- i