Eiðakveðja - 01.09.1928, Qupperneq 42

-38-
gjamar og bundnar við okkur sjálf eingöngu, aðr- 1
ar stefna bærra, spretta af ættjarðarást og mann-j
kærleika, sumar eru part\n- af okkur sjálfum, svo ;
sem eilifðarÞráin, sem einhvemtíma á æfi hvers
manns gjörir vart við sig eins og brennandi Þorstij,
sem krefst fullnægingar. En hversu fjölÞættar semj
Þrár okkar og vonir eru, og hversu mikið far sem j
við gjörum okkur um að fullnægja Þeim,hversu mik-j
ið sem við gefum okkur lífinu á vald með Þess ljósj
um og skuggum, megum við aldrei gleyma Því að
»eitt er nauðsynlegty og. Það er að eiga6hugsjón, I
eiga hlutverk. pau geta verið fleiri en eitt. Því j
fleiri Þvi betra, ef við erum nögu sterk. Aldrei
komumst við eins nálægt guði eins og Þegar andi
vor leitar af brennandi Þrá eftir fullkomnun. Aldr
ei er eins bjart yfir lífi voru og Þegar við finn
um, að við höfum stytt fjarlægðina á mjlli okkar
og hans, höfum unnið eitthvað sem við höfum vax-
ið af í raun og veru. Sf við notuðum öll Þau tæki-
færi sem bjóðast til Þess væru . Þeir nú komnir
upp i hlíðina, sem standa við fjallsræturnar nú„
Við höfum ásett okkur að reyna að láta kristin-
dómin hafa áhrif á líf okkar. Er ekki ástæða til
að við óskum öll heitt cg innilega að við berum
gæfu til að láta hann veröa aflið, sem flytur okk-
ur að Því takmarki, sem við setjum okkur hver og
einn, láta'hann verða hjartað i öllu okkar lifi.
Það er að velja hið rjetta.
Hannes J. Magnússon.
■0