Morgunblaðið - 30.01.2019, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. JANÚAR 2019
✝ Jón Lárus Sig-urðsson fædd-
ist í Reykjavík 20.
apríl 1931. Hann
lést á hjúkrunar-
heimilinu Eir 21.
janúar 2019.
Foreldrar Jóns
voru Sigurður
Jónsson, verslunar-
maður í Reykjavík,
f. 3. ágúst 1904, d.
25. desember 1976,
og Hulda H. Þorvaldsdóttir, hús-
freyja, f. 7. október 1908, d. 22.
febrúar 1978.
Systir Jóns er Magdalena M.
Sigurðardóttir, f. 5. september
1932, gift Rósari V. Eggertssyni
tannlækni.
Fyrri eiginkona Jóns var
Ragnheiður Ágústsdóttir, f. 31.
mars 1932 í Reykjavík, d. 1. maí
2001. Þau skildu. Dætur þeirra
eru: Jóhanna Hulda Jónsdóttir
efnaverkfræðingur, f. 1. nóvem-
ber 1957 í Reykjavík, búsett í
Danmörku, gift Halldóri P.
Ragnarssyni, synir þeirra eru
Matthías Ragnar og Stefán Jón;
Lárusar G. Lúðvígssonar en
móðurafi hans var skipstjóri í
Reykjavík.
Jón varð stúdent frá Versl-
unarskóla Íslands 1951 og cand.
med. frá Háskóla Íslands 1959.
Kandídat á slysavarðstofu
Heilsuverndar Reykjavíkur og
kvenlækningadeild Landspítala
1959-60. Héraðslæknir á Siglu-
firði árið 1960 og kandídat á lyf-
lækningadeild Landspítala. Árið
1961 fluttist hann til Danmerk-
ur, þar sem hann stundaði sér-
greinanám í röntgenlækningum
með áherslu á taugageislagrein-
ingu. Hann hóf störf á Landspít-
ala 1968 sem sérfræðingur í
geislagreiningu og varð yfir-
læknir röntgendeildar 1974. Þar
starfaði hann til starfsloka.
Hann kenndi við tannlækna-
deild Árósaháskóla 1964-8, var
dósent við tannlæknadeild HÍ
1970-78 og kennari og prófdóm-
ari við Röntgentæknaskóla Ís-
lands 1972-85. Jón tók þátt í inn-
leiðingu nýrra greiningaaðferða
á Íslandi, m.a. greiningu á æða-
þræðingum, sneiðmyndatöku og
segulómun. Hann var heiðraður
fyrir störf sín af Nordisk Foren-
ing for Radiologi 1998 og Félagi
íslenskra röntgenlækna 2010.
Útför Jóns Lárusar fer fram
frá Neskirkju í dag, 30. janúar
2019, klukkan 13.
Ágústa Ragna lög-
fræðingur, f. 16.
ágúst 1961 í Rand-
ers, gift Elínu Mar-
gréti Hjelm, börn
Elínar Margrétar
eru Rósa Anna,
Guðni Kristinn og
Gunnar Svan
Björgvinsbörn; Sig-
rún Edda viðskipta-
fræðingur, f. 18.
nóvember 1965 í
Árósum, gift Agli Þór Sigurðs-
syni, börn þeirra eru Sigurður,
Jón Lárus og Ragnheiður
Helga.
Eiginkona Jóns er Sif Sigur-
vinsdóttir, f. 5. desember 1951 í
Vestmannaeyjum. Sonur þeirra
er Sigurvin Lárus guðfræðing-
ur, f. 2. mars 1978 í Reykjavík.
Kona Sigurvins er Rakel Brynj-
ólfsdóttir, synir hans af fyrra
hjónabandi eru Davíð og Theo-
dór og þau eiga Jón Tómas.
Jón ólst upp á heimili foreldra
sinna að Bergstaðastræti 49.
Föðurfjölskylda hans stundaði
skókaupmennsku í Skóverslun
Við pabbi áttum svo góða stund
saman á Eir sunnudaginn viku áð-
ur en hann kvaddi, sem mun lifa í
minningunni. Svo hress og kátur,
sat í stólnum í herberginu sínu, við
fengum okkur kaffi og köku,
horfðum saman á þátt í sjónvarp-
inu og spjölluðum. Eina leiðin til
að fá að stoppa hjá honum var að
horfa með honum á sjónvarpið því
annars fór hann fljótlega að þakka
fyrir komuna. Hann var ekkert
fyrir langlokur. Það sama gilti um
símtöl, held ég hafi vart náð
þriggja mínútna símtali við hann á
ævinni. Hann var maður fárra
orða, það var helst við matarborð-
ið sem hann fór á kostum, sagði
sögur og hló. Hann hafði þó sterk-
ar skoðanir, mikill besserwisser á
stundum en alltaf skemmtilegur.
Það hafa til dæmis ekki margir
haldið uppi danska hernum með
sköttum eins og hann að eigin
sögn. Pabbi var ótrúlega ljúfur og
brosmildur eldri borgari síðustu
árin.
Annars var pabbi dæmigerður
fyrir sína kynslóð, alltaf að vinna.
Á Landspítalanum á daginn, Sól-
vangi eða Vífilsstöðum síðdegis og
svo vaktir á kvöldin. Og ef hann
var ekki að vinna var hann að
dytta að húsinu eða í garðinum,
alltaf að. Það var ekki fyrr en
líkaminn fór að gefa sig að hann
loks slakaði á.
Þó ég væri ekki sátt við að
pabbi og mamma skildu, þá vakti
það mikla ánægju hjá mér að eign-
ast lítinn bróður þegar Sigurvin
fæddist og var ég fljótari að sætta
mig við orðinn hlut af þeim sökum.
Ég var enda mjög áhugasöm um
bróðurinn og elskaði að passa
hann, þvældist með pabba og Sif
til Svíþjóðar oftar en einu sinni að
sumri til að passa Siffa en pabbi
fór þangað að leysa af á sjúkra-
húsum í sumarfríum. Hann vann
líka í fríum, bara í öðru umhverfi.
Þessi aðstoð með Siffa átti eftir að
margborga sig seinna þegar ég
sjálf eignaðist börn.
Pabbi og Sif hafa verið okkur
ómetanleg aðstoð við að passa
börnin allt frá fæðingu frumburð-
arins. Pabbi kom sterkur inn í afa-
hlutverkið gagnvart mínum börn-
um þó hann hafi verið upptekinn
pabbi og varði hér oft dögunum
eftir að hann var hættur að vinna
og passaði. Það eru ófá skiptin
sem þau fluttu heim til okkar þeg-
ar við Egill fórum í ferðalög. Enda
þegar ég spurði börnin hvað kæmi
helst upp í hugann þegar þau
hugsuðu til afa Jóns var það flís-
peysa, hægindastóll, hlátur, pípan
hans og röntgenfilmur sem pabbi
notaði alltaf sem tannstöngla og
baráttan við fjarstýringar. Þau
muna eftir honum takandi á móti
þeim þegar þau komu úr skólan-
um. Kannski aðeins að kvarta yfir
hvort það þyrftu svona margir
vinir að borða hjá þeim og aðeins
yfir hávaða, kunnugleg stef frá því
ég var barn en ekki illa meint.
Hann var afi Jón í þeirra huga
enda pabbi hættur að vinna og þau
nutu góðs af og kunnu vel að meta.
Hann var alltaf tilbúinn að koma
og hjálpa. Ástar/haturssamband
pabba við Adam hundinn okkar
kemur líka upp í hugann, sagðist
ekki þola hunda en samt ljómaði
pabbi í hvert sinn sem hann sá
Adam.
Elsku pabbi, þú varst sáttur og
tilbúinn að kveðja. Við þökkum
samfylgdina og minnumst þín með
þakklæti og söknuði.
Sigrún Edda (Sísí), Egill, Sig-
urður, Jón Lárus og Ragn-
heiður Helga.
„Ég elska hann.“ (Þegar hon-
um var sagt frá andláti afa síns og
nafna.)
Jón Tómas 3 ára.
Afi minn var skemmtilegur og
hann var fyndinn þegar hann var
að rífast í ömmu. Hann sagði mér
skemmtilegar sögur frá því hann
var ungur og frá því þegar hann
bjó í Danmörku. Hann var stoltur
af því að hafa keyrt um sem næt-
urlæknir þar sem ég bjó í Dan-
mörku og að pabbi fór í sama há-
skóla og hann í Árósum.
Ég mun sakna þess að fara í
heimsókn til hans og gefa honum
súkkulaði, epli og pilsner. Ég mun
sakna þess að heyra frá honum
sögur og læra um lífið hans.
Theodór 14 ára.
Afi var sykursjúkur og mátti
því ekki fá sætindi en hann var
líka sjúkur í sykur. Amma Sif
gerði okkur bræður að nammi-
löggum til að passa að hann stæl-
ist ekki í nammi, en hann var mjög
góður í að næla sér í mola.
Afi var glettinn og var alltaf að
koma með grín. Mér hefur oft ver-
ið sagt að ég sé mjög líkur afa Jóni
og ég er glaður að hafa þekkt hann
eins lengi og ég gerði. Hann bjó á
elliheimili nálægt húsinu mínu svo
það var ekki erfitt fyrir mig að
heimsækja hann, enda gerði ég
það reglulega.
Davíð 16 ára.
Jón Tómas, Theodór og Dav-
íð Sigurvinssynir.
Við Nonni frændi, móðurbróðir
minn, eða Jón stórfrændi eins og
það hét á hátíðlegum stundum,
vorum að sumu leyti uppeldis-
bræður þar sem ég ólst upp fyrstu
ár mín hjá afa og ömmu. Mamma
var þó alltaf til staðar og að sjálf-
sögðu pabbi þegar þau komu sér
fyrir í fjölskylduhúsinu á Berg-
staðastræti 49. En Nonni tók hlut-
verk sitt hátíðlega og var meira í
föðurhlutverki en stóra bróður.
Hjá honum voru reglurnar á
hreinu, maður skyldi þvo sér um
hendurnar fyrir matinn þó strákn-
um fyndist það óþarfi og afi segði
stundum að þetta væri hreinn
skítur. En samkomulagið var gott
og gaman fannst stráknum að fá
að sitja gleðskapinn hjá Nonna og
vinum hans og fá kannski örlítið
díddon. Og Nonni færði honum
fyrsta bananann þegar hann kom
frá útlöndum því ávextir voru ekki
sjálfsagðir á þessum árum heldur
eitthvað sem tilheyrði jólum og þá
einungis epli og appelsínur.
Ég sat á eldhúsborðinu hjá
ömmu þegar ég sá banana í fyrsta
skipti, skrýtið hvað situr í minn-
inu. Nonni og pabbi urðu strax
miklir mátar þó fyrstu orð Nonna
við pabba væru: „Þú ert með ljótt
nef en það fer þér afskaplega vel.“
Hann kom hreint til dyra hann
Jón stórfrændi. Hann dvaldi í
mörg ár í Árósum við framhalds-
nám í röntgenlæknisfræðum og
kom heim með nýja þekkingu og
þótti frábær í sínum fræðum.
Sjálfur reyndi ég hann sem frá-
bæran sjúkdómsgreinara sem er
aðal sérhvers læknis. Þegar ég
festi kaup á fjölskylduóðalinu á
Bergstaðastrætinu keypti hann
gamalt timburhús á sömu slóðum
og við urðum nágrannar og það
nágrenni var gott. Að auki vorum
við með börn á sama aldri svo um-
gengni var talsverð. Hann hafði
yndi af gömlum timburhúsum og
dundaði sér við að gera upp og
dytta að Fjólugötunni svo eftir var
tekið. Við Nonni, auk pabba og
afa, komum reglulega saman og
spiluðum hið sérvizkulega spil
L’hombre eða lomber og var þá
glatt á hjalla og oft lengi spilað.
Síðustu árin eftir að Nonni missti
heilsuna tognaði um of á sam-
bandinu og er það miður en svona
gerist.
Ég votta fjölskyldu Jóns L.
mína dýpstu samúð. Ég sakna
Nonna frænda.
Sigurður Rósarsson.
Með tveggja daga millibili
fæddumst við Jón báðir við Berg-
staðastræti, hann á númer 49 og
ég á 69, en við kynntumst ekki
fyrr en átta árum síðar er hann
fluttist í Miðbæjarskólann úr
Grænuborg Ísaks Jónssonar. Þar
vorum við fyrir þrír framtíðarvinir
hans, Andrés Reynir Kristjáns-
son, Halldór Steinsen og undirrit-
aður sem er einn eftir á lífi af þess-
um hópi, sem umgekkst náið fram
að dánardægri þeirra. Þrír af okk-
ur gengu menntaveginn á leið í
læknisfræði þar sem við vorum
bæði saman í læknadeild háskól-
ans og síðar í Danmörku. Þá átt-
um við allir orðið fjölskyldur, sem
náðu góðum tengslum. Jón var
kvæntur bekkjarsystur þeirra í
Verslunarskólanum. Ég var hins
vegar úr Menntaskólanum í
Reykjavík. Þau Ragnheiður eign-
uðust þrjár dætur, afbragðsmann-
eskjur allar, en eftir heimkomu
Jóns sem röntgenlæknir eignaðist
hann aðra konu, Sif Sigurvins-
dóttur, sem lifir mann sinn ásamt
einkasyninum, séra Sigurvin, sem
stundar nú framhaldsnám í Dan-
mörku og Bandaríkjunum. En
Jón var að síðustu farinn að heilsu
og dvaldi á Hjúkrunarheimilinu
Eir.
Lengi vel stunduðum við Jón
veiðiskap, ekki síst við Meðalfells-
vatn, sem hafði verið í eigu föð-
urafa Jóns. Það var minnisstætt
þegar við vorum í einni fyrstu
ferðinni þangað, Jón og fleiri vinir.
Við vorum lengi sunnan við vatnið
og öfluðum vel af bleikju, en fylgd-
umst með Jóni þar sem hann ösl-
aði kringum vatnið og mætti okk-
ur síðan án afla og sagði: „Ég
ætlaði að ná í lax“ og allir skelltu
upp úr nema Jón, en síðar kom-
umst við að því, að aflinn í vatninu
væri bæði lax og silungur. Jón
brosti að hlátri félaganna.
Mig langar að ljúka þessum
orðum með innilegum samúðar-
kveðjum til fjölskyldu Jóns heitins
og þakka fyrir margra áratuga fé-
lagsskap við þann afbragðsmann
sem við hjónin kveðjum nú með
söknuði.
Páll Ásgeirsson.
Jón Lárus
Sigurðsson
Minning þín er mér ei
gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er
geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Í dag, 30. janúar, hefði hún
Sigga vinkona mín orðið 71 árs.
Því miður náði hún ekki að lifa
afmælisdaginn. Hún vinkona
mín kvaddi okkur eftir erfið
veikindi og hennar er sárt sakn-
að. Að eiga góðan vin er mikil
gæfa og hún var það svo
sannarlega. Þess vegna er það
mér svo dýrmætt að hafa getað
aðstoðað hana og verið henni
innan handar þegar mest á
reyndi. Við brunuðum nokkrar
ferðir út á Akranes og til
Reykjavíkur þegar mín kæra
þurfti að fá lyf í æð og ræða við
heilbrigðisstarfsfólk.
Þessar ferðir voru á margan
hátt líka skemmtiferðir á kaffi-
hús og til að skoða í búðir.
Fundum okkar bar saman
haustið 1991 þegar ég flutti í
Varmalandsskóla. Okkur varð
strax vel til vina sem og
Sigríður
Númadóttir
✝ SigríðurNúmadóttir
fæddist 30. janúar
1948. Hún lést 23.
nóvember 2018.
Útför hennar fór
fram 1. desember
2018.
mönnum okkar. Oft
var kátt á hjalla í
Miðgarði þegar
menn og málefni
bar á góma eða
leysa þurfti ýmis
mál. Fastur liður
okkar var ferð um
verslunarmanna-
helgar og haustferð
að Flúðum. Já,
skemmtiferðir
innanlands og utan
voru óborganlegar og
ógleymanlegar. Þá var gott að
grípa í æviskrár sem ætíð voru
með í ferðum þegar athuga
þurfti aldur og ættir.
Sigga var mikill dugnaðar-
forkur, gerði allt sem hún tók
að sér mjög vel. Hún var vinsæl
meðal starfsfólks sem og nem-
enda Varmalandsskóla, alltaf
tilbúin að hlusta og greiða götu
þeirra er til hennar leituðu.
Betri vinnukraft var ekki að fá,
ávallt glöð og viðbúin – já, nei
var ekki til.
Hún vinkona mín var mjög
fylgin sér, það sem hún tók að
sér kláraði hún með stæl.
Já, Sigga var svo sannarlega
góður vinur.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa)
Kristín Ingibjörg.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
TÓMAS JENS PÁLSSON
frá Litlu-Heiði,
sem lést laugardaginn 19. janúar, verður
jarðsunginn frá Víkurkirkju
laugardaginn 2. febrúar klukkan 13.
Steinunn Þorbergsdóttir
Valdimar Tómasson Ragnhildur Hjaltadóttir
Sigrún Tómasdóttir Engilbert Ó.H. Snorrason
Páll Tómasson Elísabet Ásta Magnúsdóttir
Tómas Jökull, Bergsteinn Páll og Sigrún Ólafía
Okkar ástkæra
ALFA GUÐMUNDSDÓTTIR
verður jarðsungin frá Seljakirkju
fimmtudaginn 31. janúar klukkan 15.
Ágúst Ormsson Ingibjörg Kristinsdóttir
Jórunn Elídóttir
og fjölskyldur
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
INGA DÓRA GÚSTAFSDÓTTIR,
lést sunnudaginn 27. janúar.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík
miðvikudaginn 6. febrúar klukkan 13.
Einar Ósvald Lövdahl
Sigurlaug Ingibjörg Lövdahl
Jóhanna Sólveig Lövdahl
Ragnhildur Hjördís Lövdahl Birgir Ármannsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTJANA MAGNEA
JÓNATANSDÓTTIR,
Vallargötu 6, Súðavík,
lést fimmtudaginn 24. janúar.
Útför hennar fer fram frá Súðavíkurkirkju laugardaginn
2. febrúar klukkan 11.
Halla Valdís Friðbertsdóttir Árni Marinósson
Hinrik Halldór Friðbertsson Guðmunda Norðfjörð
Ingibjörg Jóna Friðbertsd. Árni Zophoníasson
Ægir Páll Friðbertsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur sambýlismaður minn, faðir
okkar, tengdafaðir, stjúpfaðir og afi,
ÞÓRARINN GUÐLAUGSSON
matreiðslumeistari,
lést 26. janúar.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju
föstudaginn 1. febrúar klukkan 15.
Þóra Davíðsdóttir
Hrund Þórarins Ingudóttir Páll Skaftason
Mjöll Þórarinsdóttir Haraldur Eyjar Grétarsson
Drífa Þórarinsdóttir Heiðar Jón Heiðarsson
Katla Þórarinsdóttir Vilhjálmur Þ.Á. Vilhjálmsson
Rannveig Hafsteinsdóttir Guðni Stefánsson
Þórunn Hafsteinsdóttir Martin Sjovold Skavang
og barnabörn