Morgunblaðið - 07.02.2019, Blaðsíða 51

MINNINGAR 51
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. FEBRÚAR 2019
hana hafi karlarnir alltaf fengið
að gera eitthvað skemmtilegra
og áhugaverðara. En staðreynd-
in er þó sú að ekkert gerði
ömmu stoltari en þegar dætur
hennar og dætur þeirra hafa
staðið sig vel og náð langt.
Ég er þakklát fyrir ömmu
Gullu því auk þess að vera karl-
remba var hún ein mín helsta
fyrirmynd. Hún var sterk og
stolt kona sem lét kyn sitt ekki
stoppa sig.
Elínborg Una.
Undir háu hamrabelti
höfði drúpir lítil rós.
Þráir lífsins vængja víddir
vorsins yl og sólarljós.
Ég held ég skynji hug þinn allan
hjartasláttinn rósin mín.
Er kristallstærir daggardropar
drjúpa milt á blöðin þín.
Æsku minnar leiðir lágu
lengi vel um þennan stað,
krjúpa niður kyssa blómið
hversu dýrðlegt fannst mér það.
Finna hjá þér ást og unað
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.
(Guðmundur G. Halldórsson)
Við kveðjum Gullu frænku
með þakklæti og hlýhug. Eftir
lifir minningin um stórhuga
konu sem alltaf sýndi okkur
kærleik, áhuga og vinsemd. Sú
væntumþykja og húmor sem
einkenndi samskipti þeirra
systkina Gullu og pabba fylgir
okkur inn í framtíðina. Á
kveðjustund þeirra fyrir fimm
árum hölluðu þau höfðinu hvort
að öðru og sögðu: Þú varst nú
alltaf svo ágæt og hún svaraði
um hæl þú varst nú alltaf svo
ágætur líka. Svo kímdu þau eins
og þeim einum var lagið.
Börnum Gullu, tengdabörnum,
barnabörnum og barnabarna-
börnum vottum við innilega
samúð.
Afkomendur Einars bróður,
Eggert Ólafur, Magnea,
Unnur og Áslaug.
Húsin í hverfinu heima voru
full af krökkum. Við stukkum á
milli garða, í gegnum opnar dyr
inn í þvottahús, sérstaklega eitt
ákveðið þvottahús, upp í eldhús
og hlupum svo út aftur. Í flest-
um húsum unnu mömmurnar
heima og tóku á móti hverjum
sem birtist, hvort sem var í
kaffitímanum eða utan hefð-
bundinnar dagskrár, og settu á
borð kaffibrauð eða rúgbrauð-
sneið með smjöri. Sum hús voru
þó opnari en önnur. Á einni
hæðinni réð ríkjum sú kona sem
var eins og huldukonan í klett-
inum með sitt dúkaða ilmandi
borð, Gunnlaug Eggertsdóttir
sem bjó á efri hæðinni í húsinu
fyrir ofan okkur með Jóhanni
Friðrikssyni manni sínum og
börnum. Eldhúsbekkurinn
hennar var okkar griðastaður.
Tengslin milli æskuheimilis
míns og fjölskyldunnar hennar
Gunnlaugar voru margslungin
og sterk og hafa varað alla tíð
síðan. Hún og Jóhann áttu sjö
börn saman, en mamma og
pabbi sex. Það leið varla ár án
þess að ekki fæddist barn í öðru
hvoru húsinu og jafnharðan
kviknaði nýr vinskapur. Æska
mín er samtvinnuð minningum
af völundarhúsinu þeirra, kjall-
aranum með öllum sínum óskil-
greindu vistarverum, hringstig-
anum sem liðaðist upp í eldhúsið
og fallegu íbúðina, reiðtúrum
hvenær sem færi gafst með Jó-
hanni og systrunum uppi í Víði-
dal og nágrenni, og dásamlegri
dvöl á sumrin í sumarbústað
þeirra við Selvatn.
Gunnlaug var stórbrotin
kona. Allt lék í höndum hennar,
hannyrðir, garðrækt, matseld,
spilamennska og lífið sjálft – en
ekki síður ræktun í hinni stóru
mynd; skógrækt og mannrækt.
Í kringum hana var fjör, kraftur
og gleði, þó að hún hefði auðvit-
að þurft að hasta á mannskap-
inn þegar mikið gekk á. Hún víl-
aði ekkert fyrir sér, gekk til
verka sinna með sjaldgæfum
myndarskap og flutti heimilið
hvert vor upp í sumarbústað þar
sem hún skapaði sína paradís,
sinn hulduheim. Hún og Jóhann,
sem voru svo ólík en þó sem
eitt, leyfðu okkur systrunum að
dvelja þar með þeim eins mikið
og okkur lysti – fyrir það örlæti
er ég ævinlega þakklát.
Á kveðjustundu sé ég Gunn-
laugu fyrir mér brosmilda með
þetta einstaka glimt í auga, með
opinn faðminn á móti mér þegar
ég birtist óvænt á eldhúsgólfinu.
Það er sagt að það þurfi þorp til
að ala upp barn, og ég get með
sanni sagt að það fólk sem bjó í
húsinu fyrir ofan okkar þegar
við vorum lítil hafi átt sinn þátt
í því að koma okkur til manns.
Ég minnist einstakrar konu með
mikilli hlýju og þökk.
Guðrún Nordal.
Þegar ég lít til baka til æsku-
áranna finnst mér það hafa ver-
ið ein helsta gæfa mín að hafa
sem barn kynnst einstaklega
góðu fólki, hvort sem það voru
vinir foreldra minna eða ná-
grannar. Í þessum hópi voru
hjónin Jóhann Friðriksson og
Anna Gunnlaug Eggertsdóttir
sem nú er látin rétt um nírætt.
Jóhann og Gunnlaug bjuggu
ásamt börnum sínum í næsta
húsi við foreldra mína ásamt sjö
börnum sem voru á aldur við
okkur systkinin sex. Samgangur
var daglegur milli heimilanna og
vinskapur náinn milli margra
okkar sem hefur haldist alla tíð
síðan.
Heimili Jóhanns og Gunn-
laugar á Laugarásvegi 13 stóð
okkur ekki aðeins opið heldur
dvöldum við oft og tíðum í sum-
arbústaðnum við Selvatn á
sumrin þangað sem fjölskyldan
fluttist að vori. Þar var Jóhann
með hesta en Gunnlaug stund-
aði stórtæka skógrækt, ræktaði
kartöflur og kál og tók á móti
gestum. Í sumarbústaðnum var
því í nægu að snúast. Gunnlaug
lét sér fátt fyrir brjósti brenna,
brunaði milli bæjarins og
sumarbústaðar á Landróvernum
og virtist aldrei muna um að
bæta við einum eða fleiri krökk-
um í aftursætin, það var alltaf
nóg pláss og allir velkomnir.
Gunnlaug er öllum ógleym-
anleg sem henni kynntust. Hún
rak stórt heimili af ótrúlegum
myndarskap þar sem var eldað
og bakað af meiri list en ég hef
annars staðar kynnst og jóla-
baksturinn var sérstakt til-
hlökkunarefni. Allt lék í hönd-
unum á henni og af mikilli
aðdáun fylgdumst við með því
þegar hún saumaði þjóðbúning á
Ingibjörgu dóttur sína sem var
einstök listasmíð. Gunnlaug
hafði sérlega hlýja nærveru og
það kom fyrir þegar við ætlum
að heimsækja einhverja dótt-
urina og hún fjarri, að sest væri
niður við sjónvarpið með Gunn-
laugu.
Í Gunnlaugu komu saman
sterkir íslenskir stofnar og
viska kvenskörunga fyrri alda
sem stóðu fyrir mannmörgum
heimilum, héldu um alla þræði
af ráðdeild og hagsýni, en ekki
síður fádæma örlæti og gest-
risni. Hún bar með sér traust ís-
lenskt gildismat þess sem veit
hvað mestu skiptir í lífinu án
alls tildurs og hégóma.
Hefði Gunnlaug reynt fyrir
sér í atvinnulífinu hefði hún
vafalaust rekið stórt og öflugt
fyrirtæki af stórhug, en hlut-
verk hennar, eins og margra
kvenna af hennar kynslóð, var
að rækta fjölskylduna og sitt
nánasta umhverfi. Hún kom
glæsilegum barnahópi til manns
sem hefur erft í ríkum mæli þau
gildi sem Gunnlaug stóð fyrir og
þeim og öðrum afkomendum
hennar færi ég mínar dýpstu
samúðarkveðjur. Það var mikil
gæfa að kynnast Gunnlaugu og
njóta leiðsagnar hennar í æsku
og hafa hana að fyrirmynd á
fullorðinsárum.
Salvör Nordal.
Elsku besta amma mín. Ég
mun alltaf minnast þín með bros
á vör. Ég á svo ótrúlega margar
góðar minningar um þig. Þær
allra bestu sem munu alltaf
standa upp úr eru án efa allar
góðu stundirnar uppi í sumó
þegar öll fjölskyldan sameinað-
ist og þú gerðir þér lítið fyrir og
eldaðir þvílíkar veislumáltíðir
ofan í allan mannskapinn í litla
eldhúsinu þínu. Það er svo lýs-
andi fyrir þig; alltaf með hend-
urnar standandi fram úr erm-
unum að snúast í kringum
okkur fólkið þitt.
Þú varst alltaf svo dugleg að
gera eitthvað með okkur barna-
börnunum. Drífa alla út á skíði
og þá dugði náttúrlega ekkert
minna en að vera með heitt
kakó í brúsa og smurt nesti fyr-
ir alla strolluna.
Eitt af því sem við vorum
nokkuð duglegar að gera saman
var að baka fyrir jólin. Ég held
að það sé nokkuð ljóst að ég hafi
lært af meistaranum, því bakst-
urinn var að sjálfsögðu ekkert
bara einhvern veginn. Kökurnar
þurftu að hafa sitt lag og aðeins
örfáar komust í gegnum gæða-
skoðun frú Gunnlaugar og ofan í
kökuboxið. Líklegast bara þær
sem þú gerðir þar sem ég hef
aldrei verið góð í fagurfræðilega
hlutanum, en góðar voru þær!
Mér eru líka mjög minnis-
stæðar heimsóknirnar til þín á
Laugarásveginn og allar flottu
veislurnar sem þú riggaðir upp
þar. Við höfum náttúrlega báðar
haft orð á okkur fyrir að vera
miklar selskapskonur þannig að
okkur leiddist nú alls ekki að
vera í góðu partíi í svona glæsi-
legu húsi. Því er ég mjög glöð
að við skyldum ná að halda
svona vel upp á níræðisafmælið
þitt síðasta sumar. Þú skemmtir
þér svo vel og dansaðir og
söngst.
Ég er svo ánægð með öll
þessi ár sem við fengum að hafa
þig hjá okkur.
Hvíldu í friði, elsku besta.
Þín nafna,
Anna Gunnlaug
Friðriksdóttir.
Elsku amma mín, stoð mín og
stytta og besti vinur í lífi sem
vissulega gat verið stormasamt,
er fallin frá. Það var sama
hversu stormar voru stríðir í til-
verunni, ég gat alltaf leitað til
ömmu og hún veitti mér skjól,
hlýju og ástúð. Það er einhvern
veginn ómögulegt að missa
ömmu. Hún var svo stór hluti af
lífinu, svo mikilvæg, svo gáfuð
og svo góð. Samband mitt og
ömmu var alveg einstakt, hún
var sú sem ég gat treyst fyrir
öllu.
Amma var alltaf svo létt í
skapi, alveg ótrúlega skemmti-
leg og fróð kona. Hún ferðaðist
um öll heimsins höf og sagði
mér margar skemmtilegar
sögur.
Um jólin vorum við vanar að
eyða tíma saman við árlegan
jólabakstur og möndlugrautar-
gerð, síðast fyrir þessi jól.
Ég bjó uppi í sumarbústað
hjá ömmu um tíma og tók þátt í
öllu þar. Þar var trjá- og blóma-
rækt í forgrunni, hestamennska,
silungsveiði og margt annað.
Amma var mjög fær sem hús-
móðir hvort sem var í matseld,
bakstri, handavinnu, ræktunar-
starfi eða öðru.
Hún sýndi mér svo margt og
kenndi.
Ég vil þakka ömmu fyrir allt
sem hún hefur gefið mér og fjöl-
skyldu minni. Ég mun ávallt
minnast elsku ömmu. Hún verð-
ur alltaf fyrirmyndin mín, besta
fyrirmyndin.
Magnea Þóra Jónsdóttir.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÁSTA SIGMARSDÓTTIR,
lést að morgni þriðjudagsins 29. janúar á
hjúkrunarheimilinu Lögmannshlíð á
Akureyri.
Útför hennar verður gerð frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 8. febrúar klukkan 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sveinn Bjarnason Alda Benediktsdóttir
Björg Bjarnadóttir
Sigmar Bergvin Bjarnason Þóra Berg Jónsdóttir
Alma Bjarnadóttir Perrone Antonio Perrone
Bjarni Bjarnason Margrét Pálsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
HILMAR GUNNLAUGSSON
prentari,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð
30. janúar. Útförin fer fram frá
Kópavogskirkju mánudaginn 11. febrúar klukkan 15.
Innilegar þakkir til starfsfólks Sunnuhlíðar fyrir góða þjónustu og
hlýlegt viðmót.
Gunnlaugur Hilmarsson Reyndís Harðardóttir
Þorkell Svarfdal Hilmarsson Hrafnhildur Hartmannsdóttir
Gunnar Þór Hilmarsson
Hilmar Hilmarsson
Marta Þórunn Hilmarsdóttir Vermundur Ágúst Þórðarson
Hildur María Hilmarsdóttir Þórarinn Þorfinnsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
EINAR RAGNAR SIGURBRANDSSON
bóndi,
Ytri-Múla, Barðaströnd,
lést á sjúkrahúsinu á Patreksfirði
aðfaranótt 3. febrúar.
Útförin fer fram frá Hagakirkju laugardaginn 9. febrúar klukkan
14. Sérstakar þakkir færum við starfsfólki sjúkrahúss
Patreksfjarðar fyrir umönnun og hlýju.
Ása G. Einarsdóttir
Ólafía S. Einarsdóttir Axel Jónsson
Hjálmar I. Einarsson Unnur E. Hálfdanardóttir
Jakob Einarsson Fanney I. Halldórsdóttir
Auðbjörg J. Einarsdóttir Marinó E. Gylfason
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
BENNY ALBERT JENSEN,
kjötiðnaðarmeistari,
lést á öldrunarheimilinu Lögmannshlíð
sunnudaginn 3. febrúar. Útförin fer fram frá
Akureyrarkirkju miðvikudaginn 13. febrúar klukkan 13.30.
Jónína Guðjónsdóttir
Albert Jensen Britta Jensen
Erik Jensen Ingibjörg Stella Bjarnadóttir
Rigmor Jensen Friðþór Harðarson
barnabörn og barnabarnabörn
Móðir okkar,
SIGRÍÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Sæbóli í Aðalvík,
síðast búsett á Kópavogsbraut 1b,
lést sunnudaginn 3. febrúar. Útförin fer
fram frá Kópavogskirkju fimmtudaginn
14. febrúar klukkan 15.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkað. Þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Minningarsjóð Jóns Stefánssonar,
reikningur 0133-15-10085, kennitala 610218-0750.
Guðrún Hoyer Þorgilsdóttir og fjölskylda
Völundur Þorgilsson og fjölskylda
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
HAFSTEINN SIGURJÓNSSON
múrari,
lést miðvikudaginn 30. janúar á
hjúkrunarheimilinu Grund.
Útför hans fer fram frá Dómkirkju Krists konungs, Landakoti,
miðvikudaginn 13. febrúar klukkan 13.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Grundar fyrir góða
umönnun og hlýju.
Ólöf G. Hafsteinsdóttir Ásgrímur L. Ásgrímsson
Sólveig S. Hafsteinsdóttir Rannver H. Hannesson
Jórunn I. Hafsteinsdóttir Ólafur G. Magnússon
Marteinn Már Hafsteinsson
barnabörn og barnabarnabörn
Þökkum innilega auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegrar
eiginkonu minnar, móður, tengdamóður
og ömmu,
AUÐAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Kópavogstúni 12.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki deildar 12-E á
Landspítalanum fyrir góða umönnun og hlýju.
Hilmar Viggósson
Viggó Einar Hilmarsson Elín Jóhannesdóttir
Hilmar Óli Viggósson
Sigrún Anna Viggósdóttir
Valur Ari Viggósson
Elsku eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
STELLA ÞORBJÖRG
STEINDÓRSDÓTTIR,
Safamýri 71,
lést á heimili sínu föstudaginn 1. febrúar.
Útför fer fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Kristinn Sæmundsson
Ingvar Kristinsson Sólveig Guðlaugsdóttir
Sæmundur Kristinsson
Stella Kristinsdóttir
og barnabörn