Morgunblaðið - Sunnudagur - 10.03.2019, Qupperneq 15

svona hálfan þjóðsönginn,“ segir Pétur.
„Það er ekki hægt að útskýra allar þær til-
finningar sem kvikna. Foreldrar mínir voru í
salnum og ég horfði í augun á mömmu sem há-
grét. Mitt mottó hefur alltaf verið: maður upp-
sker eins og maður sáir.“
Stefna á fleiri titla
Pétur og Polina segjast vinna vel saman og
ekki sé mikið um árekstra. „Auðvitað gengur
þetta stundum upp og stundum niður en við
ræðum sporin og á endanum finnum við takt-
inn. Við stefnum að sömu markmiðum í lífinu.
Við erum ekki alltaf sammála en komumst að
niðurstöðu á endanum. Við þurfum auðvitað
oft að ræða sporin; hvernig við viljum hafa
þau. Við erum alltaf að skapa eitthvað ein-
stakt,“ segir hann og bætir við að þau séu bæði
ákaflega metnaðarfull.
„Við kæmumst ekki svona langt nema að
viljinn og metnaðurinn væri til staðar. Við æf-
um mikið og gerum okkar besta.“
Framtíðin er björt hjá unga dansparinu og
þau eru hvergi nærri hætt.
„Við höfum nú þegar keppt í Open World
Champions Amateur Latin, sem er líka heims-
meistaramót, og okkur gekk mjög vel; við lent-
um í níunda sæti sem er góður árangur. Þetta
var aðeins tveimur dögum eftir að við unnum
heimsmeistaramótið 21 árs og yngri nú í des-
ember síðastliðnum,“ segir hann.
Þau setja markið hátt að sjálfsögðu. „Tak-
mark okkar er að verða heimsmeistarar í at-
vinnuflokki fullorðna. Það er okkar æðsta tak-
mark. Og kannski að vinna það þrisvar!“ segir
Pétur og hlær.
Morgunblaðið/Ásdís
Pétur og Polina byrjuðu að dansa saman árið 2016. Þau segja dansinn lífsstíl og vita ekkert skemmti-
legra en að dansa. Þau æfa stíft alla daga og leggja mikið á sig til þess að ná árangri.
’Það er ekki hægt að útskýraallar þær tilfinningar semkvikna. Foreldrar mínir voru ísalnum og ég horfði í augun á
mömmu sem hágrét. Mitt mottó
hefur alltaf verið: maður uppsker
eins og maður sáir.
Pétur lenti í 1. sæti í danskeppni í standard
ásamt Anítu Lóu Hauksdóttur árið 2009.
Bræðurnir Alex og Pétur hafa báðir lagt dans-
inn fyrir sig í lífinu og styðja þeir vel við bakið
hvor á öðrum. Alex býr nú í Hong Kong og
keppir reglulega í ballroom-dansi.
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
Mamma hágrét úti í sal
Við ræðum heimsmeistaratitlana þrjá sem
voru allir unnir í heimsmeistarakeppni sem
haldin er í París á hverju ári í desember.
„Við unnum þarna þrjú ár í röð en þarna
keppa yfir 200 pör hvaðanæva úr heiminum.
Þetta hafa verið erfiðar keppnir. Á fyrsta
árinu vorum við mjög ung og vorum þá að
keppa við eldri keppendur en hvert ár var ný
áskorun og nýir keppendur. Það var mikill
heiður fyrir okkur að vinna en árið 2018 náðum
við yfirburðasigri; 55 atkvæði í fyrsta sæti af
60 mögulegum,“ segir hann.
„Samvinna okkar á dansgólfinu skilar sér og
við erum hið fullkomna par. Það er gott sam-
ræmi á milli okkar sem er okkar helsti styrk-
ur. Svo er mjög góð tenging á milli okkar á
dansgólfinu,“ segir hann og útskýrir að keppt
sé í fimm dönsum.
„Þetta er eins og spretthlaup og maður gef-
ur allt í þetta. Þegar maður er búinn að dansa
svífur maður út af dansgólfinu í leiðslu. Maður
leggur allt í sölurnar eftir allar æfingarnar alla
ævina og hugsar svo: tekst það eða tekst það
ekki?“
Þau segja bæði tilfinninguna að vinna
heimsmeistaratitla engri lík. „Ef ég tala beint
frá hjartanu þá er maður búinn að vera alla
ævi að vinna að þessu og manni finnst á því
augnabliki þegar maður dansar að það sé alltaf
eitthvað sem maður gæti gert betur. En stund-
in þegar maður stendur á verðlaunapallinum
og það er verið að spila íslenska þjóðsönginn
er einstök og tárin spretta fram. Við sungum
bæði hástöfum íslenska þjóðsönginn, en við
dönsum fyrir Ísland. Polina er búin að læra
10.3. 2019 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15