Morgunblaðið - 02.04.2019, Síða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 2. APRÍL 2019
✝ Hebba Her-bertsdóttir
fæddist 14. júlí
1931 í Reykjavík.
Hún lést 24. mars
2019.
Foreldrar
Hebbu voru hjónin
Herbert M. Sig-
mundsson prent-
smiðjueigandi, f.
20. júní 1883, d.
14. apríl 1931, og
Ólafía G. Árnadóttir, f. 24.
mars 1890, d. 25. október 1981.
Systkini Hebbu voru Haukur,
Hrefna, Héðinn, Hákon, Geir
og Gerða og eru þau nú öll lát-
in og var Hebba þeirra yngst.
10. ágúst 1957 giftist Hebba
lyf- og lungnalækningum. Börn
þeirra eru Ólafur Már, Gerða
María og Kristín Hebba Dís.
Hebba og Gunnar byggðu
sér hús á Tómasarhaga 35 árið
1955 og bjuggu þar í tæp 50 ár.
Þá fluttu þau í Þorragötu 7 í
Reykjavík og bjó Hebba þar
síðan ein eftir lát Gunnars til
æviloka.
Hebba lauk gagnfræðaprófi
frá Gagnfræðaskóla Austur-
bæjar (Ingimarsskóla) 1948.
Um haustið bauðst henni vinna
við Borgarfógetaembættið í
Reykjavík, sem hún stundaði
síðan megnið af sinni starfsævi.
Enn fremur vann hún við
ræðuritun á Alþingi í nokkur
ár.
Síðar á ævinni sótti hún nám
í Hamrahlíðarskóla, aðallega
tungumál, sem hún hafði mik-
inn áhuga á.
Útför Hebbu fer fram frá
Neskirkju í dag, 2. apríl 2019,
klukkan 14.
Gunnari Zoega,
löggiltum endur-
skoðanda, f. 7.
mars 1923, d. 17.
febrúar 2017. For-
eldrar Gunnars
voru Geir G. Zoega
vegamálastjóri og
Hólmfríður Zoega.
Synir Gunnars
og Hebbu eru: 1)
Gylfi, prófessor við
Háskóla Íslands,
kvæntur Mörtu Guðrúnu Skúla-
dóttur hagfræðingi. Synir
þeirra eru Tómas Gylfi, Gunn-
ar Snorri og Einar Skúli. 2)
Gunnar Már, sérfræðilæknir í
augnlækningum, kvæntur Ingu
Sif Ólafsdóttur, sérfræðilækni í
Í dag kveð ég kæra tengda-
móður mína, Hebbu Herberts-
dóttur, sem féll skyndilega frá
sunnudaginn 24. mars, á sam-
eiginlegum afmælisdegi okkar
móður hennar.
Hebba var einstök kona, sann-
kölluð ættmóðir sem hélt utan
um fjölskyldu og vini. Hún sá til
þess að öllum liði vel, engan
skorti neitt og var ávallt
reiðubúin að rétta fram hjálpar-
hönd.
Sonum okkar Gylfa var hún
afar góð og ekki síður skemmti-
leg amma sem þeir syrgja sárt.
Hebba var dugnaðarforkur og
mikill töffari sem vílaði fátt fyrir
sér. Gekk óhikað í verk og lauk
þeim með stæl. Hún var afar
skemmtileg og var oft mikið fjör
í kringum hana. Hvar sem hún
kom lýsti hún upp umhverfið,
með gleði og skondnum sögum.
Já, það var sjaldan lognmolla í
kringum Hebbu. Hún hafði
sterkar skoðanir á hinum ýmsu
málefnum, sem hún lét gjarnan í
ljós með hnyttnum tilsvörum og
oftar en ekki tókst henni að snúa
skoðun viðmælenda sinna.
Hebba kunni að njóta lífsins
og má segja að það hafi verið
hennar leiðarstef. Hún naut þess
að hitta fólk og fara á manna-
mót.
Þau Gunnar ferðuðust víða,
bæði innan lands og utan. Sól-
ríkar strendur í Suður-Evrópu
voru gjarnan heimsóttar enda
var hlýr andvarinn í miklu uppá-
haldi. Eftir að Gunnar féll frá
fyrir tveimur árum hélt Hebba
ferðalögunum ótrauð áfram og
var hún nýkomin heim frá Kan-
aríeyjum, sæl og hress, þegar
hún lést.
Á sumrin dvöldu þau hjónin á
Hellishól, austur í Laugardal,
þar sem þau ræktuðu landið með
miklum myndarbrag með aðstoð
sona sinna. Þau tóku á móti gest-
um, nutu veðurblíðunnar og
björtu sumarnóttanna. Þaðan
eigum við fjölskyldan góðar
minningar um ótal gleðistundir
sem nú er gott að hlýja sér við.
Síðastliðin tuttugu ár hef ég
notið þeirrar gæfu að hafa
Hebbu sem hluta af lífi mínu.
Hún hefur kennt mér margt,
ekki síst að lífið er til þess að
njóta þess og með það að leiðar-
ljósi held ég áfram veginn.
Hvíldu í friði, elskulega
tengdamamma.
Marta Guðrún Skúladóttir.
Hebba tengdamóðir mín,
þessi lífsglaða, hressa kona sem
gerði ekkert með hangandi
hendi, er fallin frá. Hver hefði
trúað þessu. Nýkomin frá Tene-
rife, þar sem hún átti frábærar
stundir með nánum vinum.
Myndir af henni á tónleikum í
Hörpu, hlæjandi í góðra vina
hópi og kát með fjölskyldunni og
barnabörnunum tala sínu máli.
Hebba fæddist í miðborg
Reykjavíkur 1931 og er ein af
þessum hörkuduglegu Íslending-
um sem lögðu grunninn að því
þjóðfélagi sem við þekkjum í
dag. Hún vílaði ekki fyrir sér að
vinna hörðum höndum, hún
gerði ávallt sitt besta og hvatti
aðra til þess sama. Hún var fjöl-
skyldumanneskja, frændrækin
og vinmörg. Hún var skipulögð
og vinnusöm og maður smitaðist
auðveldlega af hennar einstaka
dugnaði og eljusemi.
Ég kynnist Hebbu og Gunnari
1992 þegar við Gunnar Már vor-
um að slá okkur saman og tók
Hebba mér strax opnum örmum.
Minningarnar streyma fram
þegar ég hugsa til þessara 27
ára.
Ég man konu sem var alltaf til
í að gera sér glaðan dag, hitta
vini, ættingja eða koma í kvöld-
mat. Hún var kát og hress
Reykjavíkurdama, vel tilhöfð og
glæsileg. Mér eru minnisstæðar
tónleikaferðir, kaffihúsahitting-
ar, ferðir á Jómfrúna sem og ótal
matarboð á heimili Hebbu og í
Hellishól.
Ég man konu sem ræktaði
vini sína vel. Hún tók virkan þátt
í starfi Hringskvenna og átti vini
úr ýmsum áttum sem nú sakna
vinkonu sinnar.
Ég man konu sem elskaði
sumarbústaðinn sinn, Hellishól.
Hún vann hörðum höndum að
því að rækta landið, planta og sá
og er gróðurinn þar engu líkur.
En hún kunni líka að meta þegar
landið var grisjað og falleg tré
fengu að njóta sín. Síðustu ár
vorum við oft með fellihýsið okk-
ar á grasblettinum fyrir framan
bústaðinn hennar og krakkarnir
voru fljót að læðast upp í hús til
ömmu á morgnana til að fá sér
„ömmu-cheerios“ eða biðja hana
að baka vöfflur.
Ég man konu sem var alltaf til
í ævintýri og þurfti ekki að
skipuleggja slíkt með löngum
fyrirvara. Eftirminnileg er dags-
ferð frá Laugarvatni að Hlöðu-
felli og línuveginn niður á Þing-
velli þar sem Hebba reiddi fram
heitt kakó, rúgbrauð með silungi
og aðrar kræsingar. Einnig ótal
helgarferðir með þeim hjónum
og heimsóknir þeirra til okkar í
Edinborg og Uppsölum og svo
mætti lengi telja.
Ég man konu sem elskaði að
ferðast og lærði bæði þýsku og
spænsku á efri árum til að geta
nýtt sér á ferðalögum. Síðustu
árin voru árlegar ferðir í sólina á
Spáni, Kanarí og Tenerife henni
kærar. Þar naut hún þess að
slappa af og eiga góðar stundir
með vinum og kunningjum.
Ég man konu sem var söng-
elsk, spilaði á píanó og elskaði að
hlusta á tónlist. Hún naut þess
að fylgjast með tónlistarnámi
barnabarnanna og hafði alltaf
tíma til að hlusta á þau spila.
Hún hafði gaman af lestri góðra
bóka og missti ekki af sjónvarps-
þáttum eins og Matador, Murder
She Wrote eða Derrick.
Ég man konu sem vildi gera
hlutina vel. Hún átti fallegt
heimili og hver hlutur átti sér
sinn stað. Kveðjustundin var
óviðbúin og okkur öllum þung-
bær. Minningar um hugrakka og
hjartahlýja konu lifa með okkur.
Inga Sif.
Í dag kveðjum við Hebbu sem
var gift móðurbróður mínum
Gunnari Zoëga, sem lést fyrir
tveimur árum.
Hebba var glæsileg, greind og
skörp kona með ákveðnar skoð-
anir, en ávallt var stutt í glettn-
ina. Hún var Reykjavíkurdama
sem ólst upp í Bankastræti, átti
farsælt líf og dó á afmælisdegi
móður sinnar.
Það var alltaf hægt að hlæja
með Hebbu. Ef maður hélt boð
gætti maður að því að hún sæti
nálægt píanóleikaranum, því hún
elskaði tónlist og söng og fékk
aðra gesti til að taka undir með
sér.
Þegar ég talaði við hana síðast
ákváðum við að hittast og gera
eitthvað skemmtilegt og það
þyrfti að vera fyrir páska. Það
verður mikill söknuður að
Hebbu sem litaði umhverfi sitt
af svo mikilli gleði.
Sonum hennar, tengdadætr-
um og barnabörnum vottum við
hjónin okkar innilegustu samúð
og þökkum fyrir allar okkar
góðu stundir.
Megi Hebba hvíla í friði.
Bryndís Helga.
Mig langar til að kveðja elsku-
lega móðursystur mína með
nokkrum orðum. Þar eð ég
dvaldi stóran hluta ævinnar er-
lendis, lágu leiðir okkar Hebbu
allt of sjaldan saman. En þegar
við hittumst fann ég ávallt frá
henni óyggjandi velvilja og
hlýju. Hið sama má segja um
Gunnar, mann hennar. Ég er
þakklátur fyrir þær góðu minn-
ingar sem ég á um þau bæði.
Samfundir okkar hin síðari ár
voru oftar en ekki tengdir af-
mælum eða veislum.Við slík til-
efni var Hebba hrókur alls fagn-
aðar og mikill gleðigjafi. Hún
hafði auga fyrir hinu spaugilega
og sagði skemmtilega frá. Og svo
spilaði hún á píanó. Þá færðist
nú fjör í leikinn! Það var aldrei
lognmolla í kringum hana
Hebbu.
Hennar verður sárt saknað.
Við Halla sendum Gylfa og
Gunnari Má og fjölskyldum
þeirra okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Herbert Haraldsson.
Í dag verður jarðsungin góð
kona, Hebba Herbertsdóttir. Ég
var lánsamur að kynnast henni.
Heimili þeirra hjóna var hlýtt og
kærleiksríkt og var ég alltaf vel-
kominn þangað, hvort sem það
var í mat eða kaffi eða bara al-
mennt spjall. Sögurnar voru
skemmtilegar og eins voru þau
áhugasöm um mína hagi, hvort
sem það var um vinnuna eða um
áhugamálin. Hebba hafði gaman
af að ferðast og voru ferðasög-
urnar sagðar með hlátrasköllum.
Ég man vel eftir að koma
fyrst á heimili þeirra á Tómasar-
haganum og fá „the grand tour“.
Stóru gluggarnir og húsgögnin
heilluðu mig og svo náttúrlega
risið, þar sem mágur minn
Gunnar Már og páfagaukurinn
Þröstur höfðu aðsetur. Útsýnið
þar yfir Ægisíðuna og út á flóa
var stórkostlegt.
Ekki var síðra að koma í
heimsókn eftir að þau fluttu á
Þorragötuna. Þar fór vel um þau
og var gaman að sjá hvað barna-
börnin undu sér vel þar. Alltaf
var til „ömmu-cheerios“ og kassi
með blöðum, litum og leikföng-
um var tekinn fram sem börnin
gátu dundað sér endalaust við að
leika með.
Frá Hellishóli, sumarbústað
þeirra hjóna á Laugarvatni, man
ég góðar stundir. Vöfflurnar og
pönnsurnar, myndirnar á veggj-
unum, kamínan og pallurinn
vekja góðar minningar. Alltaf
var pláss fyrir mann við mat-
arborðið þegar ég átti leið hjá.
Kaffiboð og lambaveislur voru
haldin af þvílíkri prýði á milli
þess sem klippt voru tré eða
grasið slegið. Gróskumeira og
gróðursælla land hef ég ekki áð-
ur séð. Gott var að gista í vill-
unni eða fá að tjalda í lautinni.
Allt var kyrrt og allt varð hljótt
Miður dagur varð sem nótt
Sorgin bjó sig heiman að
Englar himins grétu í dag, í dag
(KK)
Ástvinum votta ég samúð
mína.
Jón Ari Ólafsson.
Við kveðjum í dag Hebbu
Herbertsdóttur, fjölskylduvin
eins lengi og við munum. Hún
var eiginkona Gunnars Zoëga
móðurbróður okkar og stór hluti
af fjölskyldu okkar alla tíð. Hún
sýndi okkur systkinum ávallt
mikla elsku og lét sig varða upp-
eldi okkar og framtíð. Þegar
pabbi okkar Gunnlaugur féll frá,
alltof ungur að árum, tóku Gunn-
ar og Hebba mömmu upp á arma
sér og voru hennar bestu vinir
og ráðgjafar alla tíð og ræktuðu
jafnframt vináttu og tengsl okk-
ar barnanna. „Gunnar og
Hebba“ varð eins konar hugtak
og þau fylgdu nánustu fjölskyldu
okkar í gleði og sorg í gegnum
allt lífið. Gunnar passaði upp á
litlu systur sína Áslaugu, móður
okkar, frá unga aldri og þau hjón
stóðu ætíð saman á þeirri vakt.
Þegar Gunnar féll frá árið 2017
studdu Hebba og mamma hvor
aðra og voru fundvísar á eitt-
hvað skemmtilegt að gera.
Hebba var sérstaklega glæsi-
leg kona, glaðlynd og félagslynd.
Það var ekkert almennilegt
partý nema Hebba væri til stað-
ar með sinn glaðlega smitandi
hlátur, enda aufúsugestur hvar
sem hún kom. Ekki skemmdi
þegar hún bauð til veislu og sett-
ist við píanóið og „spilaði og
söng“ ... og allir tóku undir.
Hebba og mamma störfuðu
lengi saman hjá Sýslumanninum
í Reykjavík og þar þróaðist ein-
stakur vinskapur samstarfs-
kvenna. Hópurinn hittist enn,
þótt allar séu nú hættar störfum,
sumar fyrir áratugum síðan. Það
var dýrmæt vinátta fyrir
mömmu og Hebbu og samveran
þeim báðum til mikillar gleði og
eitthvað til að hlakka til í hverj-
um mánuði.
Hebba naut þeirrar gæfu að
vera nokkuð frísk fram á síðasta
dag. Það var henni líkt að vera
nýkomin heim úr sólarlandaferð,
njóta samvista með nánustu fjöl-
skyldu og búa sig til heimfarar í
eigin bíl þegar hún kenndi sér
meins og lést stuttu síðar. Hún
kvaddi eins og alltaf: með stæl!
Hugheilar samúðarkveðjur til
Gylfa, Gunnars Más og fjöl-
skyldna við fráfall kærrar móð-
ur, tengdamóður og ömmu. Hjá
okkur systkinum lifa ljúfar
minningar um góða vinkonu.
Geir, Páll, Helgi
og Hólmfríður.
Hebba
Herbertsdóttir
Sigrún móður-
systir talaði sjálf
alltaf um sig sem
frænku og ég held
að ég hafi ekki einu
sinni vitað hvað hún hét fyrr en
ég var á unglingsárunum, hún
var bara Frænka. Þegar ég var
lítil var oft komið við hjá Frænku
þegar fjölskyldan átti erindi á
Akureyri. Ég var nú ekki alltaf
ánægð með það því það þýddi
alltaf langt stopp því alltaf þurftir
Frænka að bjóða upp á kaffi og
með’í, og við erum ekkert að tala
um neitt eðlilegt magn af kaffi-
brauði. Og svo var spjallað og
spjallað, ekki alveg það sem
krakki hafði í huga þegar farið
var í bæjarferð.
Með aldrinum fór ég þó að
leggja leið mína til hennar sífellt
oftar bæði ein og með fjölskyld-
unni minni og alltaf var hlaðið
borð af heimabökuðu kaffibrauði.
Síðustu tíu árin eða svo hafa
heimsóknirnar verið ansi tíðar og
símtölin mörg. Þegar Frænka
hætti að keyra bíl sjálf fórum við
að fara saman í berjamó og í
heimsóknir út á Dalvík. Hún var
alltaf hamingjusömust í berjamó
í fjallinu sínu, sagðist bara alveg
geta hugsað sér að drepast uppi í
fjalli. Ég lofaði henni þá að ég
myndi rúlla henni niður hlíðina.
Það er orðið langt síðan Frænka
treysti sér í berjamó síðast en ég
efast ekki í eina sekúndu að hún
er nú þegar búin að finna sér laut
í sumarlandinu og liggur þar með
fötuna sína, kaffi á brúsa og
kleinur í poka.
Frænka var ein af þessum
sterku, duglegu og hjálpsömu
konum sem voru vanar að gera
Sigrún Jónsdóttir
✝ Sigrún Jóns-dóttir fæddist
1. júlí 1927. Hún
lést 13. mars 2019.
Útför hennar fór
fram 22. mars
2019.
hlutina sjálfar og á
sinn hátt. Sumir
segja að það sé
þrjóska en ég held
að það sé stoltið og
sjálfstæði íslensku
alþýðukonunnar
sem hafi einkennt
hana. Elli kelling
náði þó í skottið á
henni og hún þurfti
að fá sífellt meiri
heimilisaðstoð.
Fyrir nokkrum árum réði hún
mig í vinnu – á hverjum mánu-
degi í um tvö ár mætti ég upp í
Einilundinn og þreif fyrir hana.
Ég gerði mikið grín að þessum
þrifum og sagðist vera að þurrka
ósýnilegt ryk því sjaldnast var nú
eitthvað að þrífa. Frænka var
bara svo mikill snyrtipinni að það
þurfti alltaf allt að vera spikk og
span og það gat sko ekki hver
sem er þrifið almennilega. Stund-
um fórum við í bæjarferð og þær
enduðu nánast undantekningar-
laust á kaffihúsi þar sem Frænka
splæsti í kaffi og köku. Okkur
þótti marengskakan best.
Ég fékk mörg símtöl sem byrj-
uðu á – Freydís mín, máttu vera
að því að líta aðeins til mín. Mér
var það ljúft og skylt að hjálpa
Frænku við að halda sjálfstæði
sínu sem lengst hvort sem það við
heimilisþrif, innkaup eða annað,
en í vetur sem leið tók hún
ákvörðun um að nú gæti hún ekki
búið ein lengur, enda orðin rúm-
lega níutíu og eins. Hún hafði
alltaf sagt við mig að hún ætlaði
ekki á elliheimili fyrr en hún væri
búin að halda upp á níræðisaf-
mælið sitt. Ég tók nefnilega af
henni loforð fyrir nokkrum árum
um að bjóða mér á kráarkvöld
þegar hún flytti á Hlíð. Við náð-
um einu kvöldi saman.
Takk fyrir samfylgdina og vin-
áttuna, elsku Frænka. Ég veit að
þú ert hvíldinni fegin en ég á eftir
sakna þín.
Freydís.
Kær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
BERGLIND MAGNÚSDÓTTIR,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
25. mars.
Útför hennar fer fram frá Grafarvogskirkju
fimmtudaginn 4. apríl klukkan 13.
Heimir Baldursson
Sigríður Hafdís Baldursdóttir Hlynur Hringsson
Bára Baldursdóttir
Huldís, Viggó, Eva og Ingvar Emil
Ástkær faðir okkar, bróðir, afi og langafi,
BJÖRN JÓHANNSSON
rekstrartæknifræðingur,
er látinn.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Hugheilar þakkir til allra sem sýnt hafa okkur samúð og hlýhug.
Sérstakar þakkir eru til starfsfólks 13G við Hringbraut,
heimahjúkrunar og starfsfólks Heru fyrir góða umönnun og hlýju
í okkar garð.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Birna Dís, Ingunn Hafdís og Anna Hjördís
Elsku hjartans faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
PÁLL BREKKMANN ÁSGEIRSSON
frá Grundarfirði,
lést í faðmi fjölskyldunnar á
Heilbrigðisstofnun Vesturlands 30. mars.
Útförin verður auglýst síðar.
Ásdís Svala Pálsdóttir Magnús Daðason
Páll Th. Pálsson Markan Alfa Lind Markan
barnabörn, barnabarnabörn, systur
og aðrir aðstandendur hins látna