Morgunblaðið - 02.04.2019, Síða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 2. APRÍL 2019
✝ Skúli fæddist íReykjavík 1.
febrúar 1933. Hann
lést 25. mars 2019 á
Hjúkrunarheim-
ilinu Eir.
Foreldrar hans
voru Þorbjörg Jó-
hannsdóttir, f.
1910, d. 1961, og
Geir Sigurðsson, f.
1902, d. 1982
Skúli var elstur
sex systkina. Þau eru: drengur
f. 1934, d.1934, Óttar, f. 1936,
Sigríður, f. 1937, Geir Sævar, f.
1944, og Sigurður Jóhann, f.
1950.
Á þessum árum unnu for-
eldrar hans á Korpúlfstöðum
og dvöldu þau ýmist þar, í Mels-
húsum á Seltjarnarnesi eða
Arnarholti á Kjalarnesi. Síðar
lá leið þeirra í Hafnarfjörð,
bæði á Setberg og í Urriðaholt.
Árið 1947 fluttist fjölskyldan
að Hvaleyri við Hafnarfjörð og
hóf þar sjálfstæðan búskap en
þar bjuggu þau til ársins 1959
þegar þau fluttu að Hjarðarnesi
á Kjalarnesi. Árið 1961 dó móð-
ir hans og bjó Skúli áfram með
föður sínum.
Árið 1966 kynntist Skúli
konu sinni, Hólmfríði Vil-
hjálmsdóttur, f. 1944. For-
Jökull, f. 1990, Hrólfur, f. 1993,
unnusta Unnur Karen Guð-
björnsdóttir, f. 1993, Þorsteinn,
f. 1996. 2) Guðmundur Árnason,
f. 1964, eiginkona Áslaug Kjart-
ansdóttir, f. 1968. Þeirra börn
eru: a) Óskar Geir Guðmunds-
son, f. 1988, sambýliskona
Thelma Rut Bessadóttir, f.
1992, dóttir þeirra er Rebekka
Rós, f. 2015. b) Eyþór Ingi Guð-
mundsson, f. 1993, unnusta Est-
er Nguyen, f. 1992, c) Hafdís
Birta f. 1995, sambýlismaður
Andreas Storm Crone, f. 1993,
d) Diljá Dögg f. 2006. 3) Þor-
björg Skúladóttir, f. 1967, eig-
inmaður Sigurður B. Svavars-
son, f. 1963. Þeirra dætur eru:
a) Dagmar Sigurðardóttir, f.
1989, sambýlismaður Davíð
Helgi Ingimundarson, f. 1988.
Þeirra börn eru Embla Dag-
björt, f. 2013, og Ernir Daði, f.
2015. b) Hrönn Sigurðardóttir,
f. 1994, sambýlismaður Hlynur
Örn Gestsson, f. 1996. c) Íris
Sigurðardóttir, f. 1996. 4) Guð-
rún Skúladóttir, f. 1970. Henn-
ar börn eru: a) Skúli Ragnars-
son f. 1990, sambýliskona
Rannveig Tera Þorfinnsdóttir,
f. 1994. b) Heiðrún Fjóla Páls-
dóttir, f. 1999, sambýlismaður
Friðrik Árnason f. 1995. c)
Linda María Pálsdóttir f. 2001,
d) Jóhannes Pálsson, f. 2005
Útförin fer fram frá Hafnar-
fjarðarkirkju í dag, 2. apríl
2019, klukkan 13.
eldrar hennar
voru Guðrún
Þórðardóttir, f.
1915, d. 1998, og
Vilhjálmur Magn-
ússon, f. 1917, d.
2001 og komu með
henni tveir litlir
drengir sem Skúli
gekk í föðurstað,
síðar eignuðust
þau tvær dætur.
Þau gengu í
hjónaband 6. maí 1967. Árið
1968 keyptu þau jörðina Írafell
í Kjós og bjuggu þar til ársins
1984 en þá fluttu þau til
Hafnarfjarðar og hóf Skúli
störf hjá Mjólkurfélagi Reykja-
víkur sem fóður-
flutningamaður. Þar vann hann
til ársins 2003 þegar hann lét af
störfum, þá sjötugur að aldri en
hann hélt alltaf búskap á Íra-
felli og átti kindur til æviloka.
Skúli var virkur í félags-
málum í sveitinni og gegndi
ýmsum ábyrgðarstöðum þau ár
sem hann bjó í Kjósinni. Hann
söng um árabil í kirkjukór
Reynivallakirkju og með karla-
kórnum Stefni í Mosfellsbæ
Börn Skúla og Hólmfríðar
eru 1) Vilhjálmur Árnason f.
1963, eiginkona Ylfa Þorsteins-
dóttir, f. 1966, þeirra synir eru
Ég var ekki há í loftinu þeg-
ar ég fór að fylgja pabba mín-
um eftir eins og skugginn þeg-
ar að hann fór í fjárhúsin,
þarna var sameiginlegt áhuga-
mál sem við áttum alla okkar
samvist í þessu lífi.
En nú er pabbi lagður af
stað í ferðalag sem hann fór
einn og við horfum á eftir hon-
um þakklát fyrir allar samveru-
stundirnar og fylgdum honum
eins langt og ást okkar og um-
hyggja leyfði.
Ég trúi því að hann kveðji
okkur líka sáttur og það var
aðdáunarvert að fylgjast með
barnabörnunum fylgja honum
síðustu dagana og varð einu
þeirra að orði þegar hann var
farinn að enginn afi hefði verið
kysstur svona oft á einni viku
eins og þessi afi. Langafabörn-
in kölluðu fram bros á andliti
hans þó hann væri hættur að
svara okkur síðustu tímana fyr-
ir andlátið.
Ég trúi því að hann sé um-
vafinn ást og umhyggju á nýj-
um stað og þar hitti hann fyrir
gengna ástvini sem hann sjálf-
ur kvaddi í þessari jarðvist og
tala nú ekki um allan bústofn-
inn sem bíður eftir honum.
Ég trúi því að hann sé laus
úr viðjum veikinda og frjáls
eins og fuglinn.
Ég trúi því að hann haldi
áfram að líta til með okkur og
gauki að mér heilræðum og
einu og einu rollunafni. Ég þarf
bara að vera nógu athugul til
að taka eftir því, því hann var
hæglátur og lítið fyrir athygl-
ina.
Það er gott að trúa og minn-
ingin um einstakan mann verð-
ur ljós í mínu lífi.
Góða ferð, pabbi.
Þín dóttir
Þorbjörg.
Skúli tengdafaðir minn og
kær vinur er fallinn frá eftir
erfið veikindi og verður sárt
saknað.
Skúli var glaðlyndur og ljúf-
ur maður, hógvær og tranaði
sér ekki fram. Hann gat þó ver-
ið fastur fyrir og fannst gaman
að rökræða og skiptast á skoð-
unum en alltaf var hann kurteis
Skúli Geirsson
✝ Kristján Stein-arsson fæddist
4. febrúar 1970 á
Fæðingarheimilinu
í Reykjavík. Hann
lést í Reykjavík 18.
mars 2019.
Foreldrar hans
voru Steinar Ragn-
arsson prentsmiður,
f. 15. ágúst 1946, d.
31. maí 2007, og eig-
inkona hans Kristín
Kristjánsdóttir, f. 18. maí 1944.
Systir Kristjáns er Katrín, f. 6.
mars 1973. Foreldrar þeirra
skildu. Árið 1983 giftist faðir
Kristjáns seinni eiginkonu sinni,
Katrínu Kristínu Söebech, f. 27.
október 1955. Sonur þeirra, hálf-
bróðir Kristjáns, er Alexander, f.
17. apríl 1988. Katrín átti fyrir
þrjá syni, sem ólust upp með
Kristjáni, Hauk Þór Lúðvíksson,
Kristján stundaði nám við
grunndeild rafiðna í Fjölbrauta-
skólann í Breiðholti á árunum
1986 til 1987. Hann starfaði hjá
Hreinsunardeild Reykjavíkur-
borgar 1988 til 1991. Árið 1991
vann hann við fiskverkun hjá
Vinnslustöðinni í Vestmanna-
eyjum. Hann starfaði hjá
Bakkavör í Kópavogi og
Reykjanesbæ frá 1992 til 1996,
þar var hann aðstoðarverkstjóri
og vann meðal annars að inn-
leiðingu ISO 9002-staðla. 1996
til 2000 var hann sölustjóri hjá
Stjörnusalati. 2000 til 2003 var
hann sölumaður hjá Eðalfiski
og 2003-2007 starfaði hann sem
sölumaður hjá Borgarneskjöt-
vörum.
Kristján vann mikið í fyrstu
kosningum Pírata og var einn
af rekstraraðilum fyrstu kosn-
ingamiðstöðvar þeirra. Kristján
lauk námskeiði í dyravörslu og
sótti sér tilskilin leyfi. Frá 2017
starfaði hann hjá Snóker- og po-
olstofunni Lágmúla við dyra-
vörslu og afgreiðslu.
Útför Kristjáns fór fram frá
Lindakirkju 1. apríl 2019.
f. 14. júlí 1973, Ara
Má Lúðvíksson, f. 14.
ágúst 1976, og Theo-
dór Árna Hansson, f.
15. janúar 1982.
Eiginkona Krist-
jáns var Ásthildur
Kolbeins, f. 19. jan-
úar 1979. Þau skildu.
Kristján sleit
barnsskónum í Kópa-
vogi með foreldrum
sínum og systur.
Hann kláraði grunnskólagönguna
í Kópavogsskóla. Árið 1983 flutti
hann til Reykjavíkur þegar faðir
hans giftist seinni eiginkonu sinni.
Kristján bjó á heimili þeirra ásamt
systur sinni, hálfbróður og uppeld-
isbræðrum allt þar til hann flutti
að heiman um tvítugt. Síðasta
heimili Kristjáns var í Þverholti í
Reykjavík þar sem hann var ný-
lega fluttur inn í nýja íbúð.
Mamma hringdi í mig rétt fyr-
ir kl. 11 á mánudagsmorgni 18.
mars síðastliðinn. Hún tilkynnti
mér að Krissi bróðir væri dáinn.
Rannsóknarlögreglumaður hafði
þá komið til hennar og sagt
henni fréttirnar, að hann hefði
látist rétt eftir miðnætti. Ég var
stödd í skólanum og titraði og
grét við fréttirnar. Krissi hafði
fallið um tvo metra og lent á
höfðinu.
Við Krissi ólumst upp saman.
Það er ekki hægt að segja að við
höfum verið bestu vinir, langt frá
því. Krissi fæddist að nóttu til og
þótti ljúfur og góður drengur
sem fór ekki mikið fyrir. Þremur
árum seinna, að degi til, fæddist
ég. Við lifðum ólíkum lífsstíl og
oft á tíðum fórum við verulega í
taugarnar hvort á öðru. Þrátt
fyrir það gátum við hjálpað hvort
öðru við og við í gegnum tíðina.
Ég fór t.d. nokkrum sinnum og
þreif fyrir hann og hann hjálpaði
mér að flytja nokkur húsgögn.
Hann var gjafmildur og passaði
alltaf upp á að börnin mín fengju
afmælis- og jólagjafir. Hann
vandaði þar til verka og fékk
jafnvel hjálp frá öðrum til þess
að vera viss um að hann væri
ekki að gefa eitthvert drasl.
Krissi bróðir vildi vel og gerði
sitt besta til að lifa vel. Hann var
kominn með nýja íbúð, keypti sér
bæði hjól og þrekhjól og var dug-
legur að leita til lækna.
Blessuð sé minning þín Krissi
minn.
Katrín Steinarsdóttir.
Kristján
Steinarsson
Þakklæti er mér
efst í huga þegar
ég hugsa um allar
stundirnar sem ég
átti með Beggu
minni.
Minningar sem eru þó órjúf-
anlegar Hildi, yngri systur
Beggu. Þrátt fyrir að afasystur
mínar, þær Hildur og Begga,
hafi verið gjörólíkir einstak-
lingar hef ég alla mína tíð talað
um þær sem eina persónu. Ég
hef stundum leikið mér að því
að endurskilgreina tengsl okk-
ar þriggja því þær hafa reynst
mér sem mæður mínar, ömmur,
jafnvel systur og hafa ríkt
sterk vinatengsl á milli okkar.
Alla mína ævi höfum við
stórfjölskyldan talað um að
„fara niðr’á sjö“ en það var
stóra heimili þeirra á Bjark-
arbraut 7.
Þar voru alltaf drekkhlaðin
matar- og kaffiborð, þar var til
nægur tími fyrir alla og nóg af
ást og hlýju.
Niðr‘á sjö hefur verið fastur
punktur í tilverunni en þar var
líka eins og tíminn stæði í stað.
Í nútímasamfélagi þar sem tím-
inn flýgur hjá á ógnarhraða var
Bergljót
Loftsdóttir
✝ Bergljót Lofts-dóttir fæddist
17. apríl 1922. Hún
lést 15. mars 2019.
Útför Bergljótar
fór fram 30. mars
2019.
svo gott að setjast
niður með þeim
systrum, rifja upp
gamla tíma og
staldra við.
Ég geri mér þó
líka grein fyrir því
að það er þversögn
í þessari frásögn
minni því trúlega á
engin kynslóð eftir
að upplifa eins
miklar samfélags-
legar breytingar og kynslóð
þeirra systra. Þar á heimilinu
ríkti ákveðin kyrrð og stöðug-
leiki sem hefur verið svo nær-
andi fyrir mig og fjölskyldu
mína. Nú síðasta árið eftir að
þær systur fóru upp á Dalbæ
tala ég enn þá um að heim-
sækja þær niðr‘á sjö.
Þangað fer ég nær daglega
til að endurnæra sálina og á ég
eftir að sakna þess að fá hlýtt
faðmlag Beggu.
Begga hefur verið fyrirmynd
mín á svo mörgum sviðum og
komumst við sem yngri erum
ekki með tærnar þar sem hún
hafði hælana. Öll verk sem
Begga innti af hendi voru unnin
af natni og fagmennsku. Dugn-
aður, eljusemi, hagsýni, garð-
vinna, matseld, bakstur og al-
mennt heimilishald lék í
höndunum á henni og ein-
kenndi hana svo vel, svo dæmi
séu tekin.
Ég mun halda áfram að
sækja næringu mína til elsku
Hildar minnar „niðr‘á sjö (á
Dalbæ)“ og munum við halda
minningu Beggu á lofti.
Ég hef þá trú að það hafi
verið stór hópur af góðu fólki
sem tók á móti þér, elsku
Begga mín, og að þú sért í góð-
um höndum. Takk, elsku
Begga, fyrir að hafa alltaf átt
tíma fyrir mig og fjölskyldu
mína. Við viljum senda öllum
aðstandendum innilegar samúð-
arkveðjur.
Guðný Jóna Þorsteins-
dóttir og fjölskylda.
Við sjáum að dýrð á djúpið slær
þó degi sé tekið að halla
það er eins og festingin færist nær
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng
að þar heyrast englar tala
og einn þeirra blakar bleikum væng
svo brjóst þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og
hljótt
og blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson)
Elsku langamma Begga,
takk fyrir hvað þú varst okkur
alltaf góð og leyfðir okkur oft
að vera á Bjarkarbrautinni á
Fiskidaginn mikla og oftar. Við
munum sakna þín. Minning þín
lifir og megi góður Guð og
englarnir geyma þig, elsku
langamma.
Matthías Knútur
Matthíasson,
Ólafur Haukur
Matthíasson og
Markús Mar Matthíasson.
Minningar hrann-
ast upp nú þegar
Hrefna móðursystir
okkar er fallin frá.
Hún var yngst í
systkinahópnum frá Fáskrúð á
Hellissandi og síðust þeirra til að
kveðja. Hún var kletturinn okkar
systra á Sandi og alltaf til staðar
fyrir okkur. Samgangur var mikill
milli fjölskyldna okkar og þeirra
Hrefnu og Skúla enda bjuggum
Hrefna
Magnúsdóttir
✝ Hrefna Magn-úsdóttir fædd-
ist 24. júní 1935.
Hún lést 23. mars
2019.
Útför Hrefnu fór
fram 30. mars 2019.
við saman í húsinu
þeirra á Snæfellásn-
um um tíma og þar
fæddust flest af
börnunum þeirra
systra.
Minningarnar eru
margar og ljúfar frá
bernskuárunum og
koma berjaferðir
fljótt upp í hugann
þar sem Hrefna fór
fremst í flokki með
heimasmurt og mjólk í flösku.
Hún sendi okkur oft stóra kassa af
berjum á haustin með rútunni og
mamma gerði síðan saft og sultu
úr þeim. Ein minningin er þegar
þær systur fóru með okkur til
berja og öll ílát orðin yfirfull, þá
fór okkar kona bara úr undirpils-
inu, batt hnút á og fyllti af berjum.
Þá hlógum við krakkarnir berja-
blá í framan.
Hún sagði okkur að það kæmu
ormar í berin eftir kvöldmat til að
við kæmum á réttum tíma heim.
Hún Hrefna átti alltaf ráð við
öllu og ef okkur datt í hug að fara
að vaðaog veiða síli í ánni sagði
hún okkur að þar væru álar sem
nöguðu göt á stígvélin okkar ef við
færum of djúpt.
Þær systur voru mjög samrýnd-
ar og brölluðu margt saman. Þær
fylgdust vel með tískunni og hvað
væri móðins á hverjum tíma. Þær
saumuðu báðar mjög mikið á okkur
krakkana og vorum við stelpurnar
oftast svipað klæddar. Stundum
voru keyptar flíkur við vöxt á okkur
og þær entust vel og lengi.
Þegar Hrefna kom suður voru
oft settir upp permanent-dagar í
Holtagerðinu þar sem þær syst-
urnar settu permanent í hárið
hvor á annarri og jafnvel með sér-
rístaup á borðinu.
Þau voru ófá jólin þar sem það
sama kom upp úr pökkunum á
Sandi og í Kópavoginum, alltaf all-
ir jafnir hjá þeim systrum.
Hrefna var mjög söngelsk eins
og þau öll systkinin og hún söng
með nokkrum kórum í gegnum
tíðina. Hrefna var líka mjög hag-
mælt og liggur eftir hana fjöldinn
allur af ljóðum og fallegum söng-
textum sem hafa komið út á
hljómplötu og kórar hafa flutt.
Ekki er hægt að hugsa um
Hrefnu nema Skúli sé þar líka. Allt-
af fullt hús af fólki hjá þeim og allir
velkomnir. Hrefna sá um heimilið,
sem alltaf var glæsilegt. Hún gaf
okkur krökkunum ristað brauð
með hunangi sem við systur feng-
um bara hjá Hrefnu frænku. Okk-
ur fannst Skúli alltaf vera í síman-
um að stjórna öllu út á við. Lífið var
ljúft í þá tíð og minningarnar svo
ótal margar. Þau voru yndisleg
bæði tvö og alltaf eins og aukafor-
eldrar fyrir okkur systurnar. Við
viljum þakka þeim fyrir samfylgd-
ina, sem var ljúf og góð eins og þau.
Við systur og fjölskyldur okkar
vottum aðstandendum Hrefnu
dýpstu samúð.
Elsku Hrefna okkar, hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Þínar systurdætur,
Hjördís, Bára og
Erla Alexandersdætur.
Faðir okkar, sonur og bróðir,
ÞORVALDUR ÞÓRARINSSON,
lést þriðjudaginn 26. mars.
Útförin verður auglýst síðar.
Ragnar Smári Þorvaldsson
Selma Huld Þorvaldsdótttir
Helena Þorvaldsdóttir
fjölskyldur og vinir hins látna
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÁSLAUG GUÐLAUGSDÓTTIR,
lést á dvalarheimilinu Hlíð á Akureyri
mánudaginn 18. mars. Útförin hefur farið
fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Við þökkum auðsýnda samúð og þökkum sérstaklega
starfsfólki á Asparhlíð hlýja og góða umönnun.
Birgir Guðmundsson Brit Bieltvedt
Torfhildur Guðmundsdóttir Reynir Ágúst Ragnarsson
Sigrún Guðmundsdóttir Gunnar Bill Björnsson
Benedikt Guðmundsson
barnabörn og barnabarnabörn