Fréttir - Eyjafréttir - 14.09.2016, Blaðsíða 14

14 Eyjafréttir / Miðvikudagur 14. september 2016
Golf | Undirritaður samstarfssamningur um golfakademíu ::
Golfakademía í FÍV
Þann 8. september síðastliðinn var undirritaður samstarfssamningur um golfakademíu Framhaldsskólans í Vest-
mannaeyjum og Golfklúbbs Vestmannaeyja.
Golfakademían er vettvangur náms og þjálfunar einstaklinga sem eru nemendur í FÍV og æfa golf og stunda sína
íþrótt með álagi afreksmanna. Þjálfun og nám sem fer fram í akademíunni er metið sem hluti af náminu í FÍV. En
akademían hefur þegar tekið til starfa.
Einar Gunnarsson, golfkennari ásamt Helgu Kristín Kolbeins
skólameistara FÍV skrifa undir samninginn.
Perla Kristinsdóttir:
Nú ert þú menntuð í óperusöng.
Hvernig leiddistu út í myndlistina?
„Ég hef alltaf lifað og hrærst í
tónlist og myndlist. Allt er þetta af
sama meiði, listin kemur frá
hjartanu og hefur alltaf frá því ég
man eftir mér verið mér nauðsynleg
einfaldlega til að lifa. Foreldrar
mínir voru duglegir að fara með
mig á tónleika og listasýningar
þegar ég var barn. Pabbi hefur
mikinn áhuga á myndlist og ég man
vel eftir öllum laugardögunum sem
við eyddum á hinum ýmsu
myndlistaropnunum. Sem barn var
ég algjörlega heilluð af þeim
ævintýralega heimi sem myndlistin
opnaði og sýndi mér, og sá
undraheimur er mér ennþá sama
ævintýrið. Mér hefur líka alltaf þótt
magnað hvernig listin nærir sálina
og hjálpar manni að skilja heiminn
og lifa eða lifa af í honum.“
Þú hefur haldið einkasýningar
ásamt samsýningum víða um land
og erlendis þar sem sjálfsmyndir
hafa spilað stórt hlutverk, getur þú
sagt okkur aðeins frá þeim?
„Fyrir mér hefur myndlistin alltaf
verið spegill sálarinnar og leið fyrir
mig til að vinna úr tilfinningum og
upplifunum. Sjálfsmyndirnar hjálpa
mér að horfast í augu við sjálfa mig
og lífið. Það er ekkert sem er hulið
þegar myndlistin er annars vegar.“
Nú er þessi sýning gjörólík
sjálfsmyndunum og með sterkum
og áberandi austurlenskum áhrifum.
Hvaðan kemur þessi sýning sem þú
kallar Sólris?
„Það er margt sem hefur haft áhrif á
þessa sýningu. Ég eignaðist barn
fyrir tæpum tveimur árum og það er
stórkostleg vorstemning í því að
fylgjast með pínulitlu barni verða til
úr draumi foreldranna. Breytast
smám saman í lítinn hláturbolta sem
umturnar lífi manns. Litirnir sem ég
valdi endurspegla þetta vor og
blóma hins nýs lífs og nýrrar
fjölskyldu sem er að stíga saman sín
fyrstu skref.
Málefni flóttamanna frá Mið-
austurlöndum hafa verið mér mjög
hugleikin, eins og sennilega
flestum, hið síðasta árið. Ég er búin
að hugsa mikið um hvaða áhrif allir
þessir einstaklingar sem hingað
koma með sína gömlu menningu
munu hafa á okkur Evrópubúana.
Ég er viss um að hinir nýju landar
okkar munu koma með sólina með
sér, sólrisa þeirra í Evrópu er bara
rétt að hefjast.
Síðan má sjá mikið af Colibri-
fuglum í myndunum en ég heillaðist
algjörlega af þeim í vor þegar ég
ferðaðist til Guadaloupe í Karabíska
hafinu. Fyrir litla Íslendinginn var
stórkostlegt að sjá hvernig ávext-
irnir vaxa á trjánum og hversu allt
er lifandi og gróðursælt. Á hverjum
degi blómstraði bananatréð og á
hverju kvöldi dó það blóm og
breyttist smám saman í ávöxt. Ég sá
fugla og dýr sem voru eins og í
ævintýri eða stigin útúr málaðri
mynd. Ég er nokkuð viss um að
þetta sé paradís, en samt var þetta
bara heimili venjulegs fólks með sín
venjulegu vandamál. Andstæðurnar
verða enn skýrari í sólinni og
skuggarnir dekkri.“
Sumir telja listina hafa ákveðið
notagildi í menningarstefnumótun
þjóða. Telur þú það vera á ábyrgð
listamanna samtímans að túlka
tíðaranda síns tíma eða ríkir
ákveðið afstöðuleysi í samtímalist-
inni í dag?
„Já og nei. Sjálf tel ég listina köllun
sem ég get ekki svikið. Ég er þjónn
samfélagsins að því leyti, þjónn
listagyðjunnar og samtímans. Ég
held að með því að skapa list sem er
sönn þá speglast tíðarandinn og
samtíminn án þess að listamaðurinn
sé nokkuð að reyna. Það er
einfaldlega sönn list.“
Sýning Ísabellu er bæði mannleg
og persónuleg án þess að vera of
alvarleg. Þessi sýning er óður til
móðurinnar, til lífsins og hvernig
við getum alltaf séð ljósið í
myrkrinu. Þetta er falleg sýning sem
hreyfir við áhorfandanum. Nú er
það undir ykkur, kæru lesendur
Eyjafrétta að flykkjast í Einarsstofu
til að sjá glæsilega sýningu ungrar
og framsækinnar lsitakonu. Við
bjóðum upp í dansinn, ykkar er að
koma og njóta.
Sólris Ísabellu í Einarsstofu
:: Hef alltaf lifað og hrærst í tónlist og myndlist ::
Óður til móðurinnar, lífsins og hvernig
við getum alltaf séð ljósið í myrkrinu
Á föstudaginn 9. september sl. var opnuð
sýningin Sólris eftir Ísabellu Leifsdóttur í
Einarsstofu í Safnahúsi Vestmannaeyja.
Mætingin hefði mátt vera betri, en þau sem
komu nutu léttra veitinga undir ljúfum
frönskum tónum, en listakonan býr með
frönskum veitingahúsamanni.
Að þessu sinni opnaði Perla Kristinsdóttir
listfræðingur og listrænn ráðgjafi Einars-
stofu sýninguna og kom fram í máli hennar
að með þessari sýningu væri verið að feta
nýjar slóðir með aðkomu yngri listamanna.
Að því loknu tók listakonan við með stuttri
umfjöllun um listsköpun sína almennt sem
og nokkrum orðum um einstök verk á
sýningunni. Ísabella er óperusöngkona að
mennt en hefur einnig verið iðin í mynd-
listinni í gegnum árin. Sýningin í Einars-
stofu er ný sýning hjá Ísabellu og talsvert
ólík fyrri sýningum hennar en Ísabella er
einkum þekkt fyrir stórskemmtilegar og
mis-dramatískar sjálfsmyndir.
Einnig eru á sýningunni styttur sem hafa
fengið nýtt líf en Ísabella trúir á endur-
nýtingu listarinnar í öllum sínum formum.
Sýningin stendur til 28. september og er
vissulega ástæða til að hvetja sem flesta til
að líta við. Sýningin er öðruvísi en fyrri
sýningar í Einarsstofu og greinilegt að
starfsmenn Safnahúss eru að reyna að
bjóða upp á sem mesta breidd. Af þessu
tilefni bað blaðamaður Perlu Kristins-
dóttur að taka stutt viðtal við listakonuna
sem hér fer á eftir.