Morgunblaðið - 04.07.2019, Síða 48

48 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. JÚLÍ 2019
✝ Atli FreyrGuðmundsson
fæddist 3. apríl
1948 á Akranesi.
Hann lést á Land-
spítalanum 15. júní
2019.
Foreldar hans
voru Pálína Þor-
steinsdóttir hús-
móðir, f. 28.1. 1908
á Óseyri í Stöðv-
arfirði, d. 13.10.
1999, og Guðmundur Björnsson
kennari, f. 24.3. 1902 í Núps-
dalstungu í Miðfirði, d. 17.11.
1989. Systkini Atla eru Ormar
Þór, f. 2.2. 1935, Gerður Birna,
f. 2.4. 1938, Björn Þorsteinn, f.
13.7. 1939, d.16.5. 2019, og Ás-
geir Rafn, f. 18.5. 1942. Kona
Atla er Þorgerður Jónsdóttir, f.
27.6. 1948. Dóttir Þorgerðar er
inn, f. 2.8. 2011, og Magnús
Thor, f. 18.8. 2014.
Atli Freyr ólst upp á Akra-
nesi en að námi loknu settist
hann að í Reykjavík. Síðasta ár-
ið bjuggu þau hjónin í Kópa-
vogi. Atli stundaði nám í Sam-
vinnuskólanum á Bifröst
1967-1969 og í félagsvísindum
við University of Nottingham
1973. Hann tók próf í hagfræði
frá University of York 1974 og
BA-próf í þjóðfélagsfræði frá
HÍ 1978. Atli var erindreki
Framsóknarflokksins 1969-1971
og framkvæmdastjóri SUF á
sama tíma. Frá 1977 starfaði
hann í viðskiptaráðuneytinu, og
frá 1989 sem skrifstofustjóri.
Atli var í skólanefnd Samvinnu-
skólans og Samvinnuháskólans
1983-1994, varaformaður 1992-
1994. Hann var í framkvæmda-
stjórn SÁÁ frá 1997. Atli var í
Oddfellow reglunni og starfaði
á vegum hennar. Hann lagði
stund á hestamennsku og úti-
vist.
Útför Atla fór fram í kyrrþey
26. júní 2019 frá Lindakirkju.
Sigríður Arna, f.
2.10. 1967, og maki
hennar Guðni
Freyr Sigurðsson,
f. 19.12. 1971. Sig-
ríður Arna á börn-
in Söru Alexíu, f.
23.1. 1992, Þorra
Frey, f. 18.2 .2003,
og Loga Snæ, f.
7.12. 2005. Börn
Atla Freys og fyrri
konu hans Halinu
Bogadóttur, f. 26.4. 1949, eru
Svava María f. 27.4. 1978, og
Guðmundur Páll f. 10.12. 1980.
Maki Svövu Maríu er Nicolas
Jean Petit, f. 14.8. 1976, og
börn þeirra Alodia, f. 2.12.
2011, og Saga, f. 23.11. 2015.
Maki Guðmundar Páls er
Brynja Kristjánsdóttir, f. 10.5.
1981, og börn þeirra Björn Héð-
Faðir okkar, Atli Freyr, kveikti
snemma forvitni og ást okkar
systkina á íslenskri náttúru, enda
eyddum við flestum helgum og frí-
stundum barnæsku okkar í hesta-
mennsku. Pabbi þekkti sögur úr
öllum sveitum, gat nefnt alla dali,
eyjar og fjöll. Reiðtúrar urðu að
kennslustundum þar sem við
kynntumst þjóð, sáum tröll í klett-
um, og dáðumst að fögrum gróðri.
Pabba þótti fátt skemmtilegra
en vel valin orð og fallega talað
mál, enda hafði hann sjálfur ein-
staklega gott vald á íslenskri
tungu og var ræðumaður mikill.
Hann var orðheppinn og
skemmtilegur sögumaður. Þegar
hann flutti ræðu gat enginn stað-
ist það að hlusta á Atla Frey. Orð
hans komu fólki saman, fengu fólk
til að hlæja og tengjast. Hann var
vel gefinn og vel lesinn, og við vor-
um mjög stolt af því að sjá hve
hann naut sín í hlutverki ræðu-
manns. Málgáfa hans var samt
ekki eiginleiki sem auðvelt er að
kenna, en frá ungum aldri fengum
við systkinin bækur sem hann
taldi nauðsynlegt að við kynntum
okkur. Ljóðasafn Steins Steinars,
íslenska orðabók, og Hávamál,
sem hann færði okkur á unglings-
árum, lærðum við líklega ekki að
meta fyrr en 20 árum síðar. Síð-
asta áratuginn töluðumst við á
nánast daglega við og hann átti
það til að spyrja hvort við hefðum
ekki örugglega blaðað í orðabók-
inni góðu nýlega.
Þótt við værum komin á fer-
tugsaldur hélt pabbi áfram að ala
okkur upp með mikilli væntum-
þykju. Ef hann vissi að annað okk-
ar væri að fara í matarboð þá
hringdi hann gjarnan daginn eftir
í okkur og spurði hvort við værum
ekki örugglega búin að hringja í
gestgjafann og þakka fyrir okkur.
Hann ítrekaði alla ævi að það væri
mikilvægt að sýna þakklæti fyrir
þann tíma sem fólk veitti öðrum
og að hugsa um vel um náungann.
Þessi gildi kennum við nú börnum
okkar.
Pabbi þekkti marga og var um-
kringdur vinum mestalla ævi. Eft-
ir að hann undirgekkst kransæða-
aðgerð fyrir 16 árum dró hann sig
aðeins í hlé, fannst betra að hitta
færri í einu og sótti ekki eins mik-
ið í fjölmenni. Fyrir okkur börnin
er þetta að mörgu leyti besti tím-
inn sem við áttum með pabba. Við
fengum að kynnast honum á ann-
an hátt og urðum nánari þar sem
stundirnar sem við eyddum sam-
an voru rólegri og gáfu okkur
tækifæri til að eiga löng og innileg
samtöl.
Síðasta sameiginlega ferðin
okkar var með nýju Akraborginni
fyrir tveimur árum. Hann fór með
okkur upp á Akraness á æskuslóð-
ir sínar þar sem Ásgeir bróðir
hans tók vel á móti okkur. Pabbi, á
sinn yndislega hátt sagði okkur
alls konar sögur um fólkið og nátt-
úruna. Það var glampandi sólskin,
mikið hlegið, og margt lært í þess-
ari ferð sem endranær.
Það er gífurlegur tómleiki í
hjarta okkar við að missa föður
okkar og besta vin. Pabbi skilur
eftir sig stórt skarð í sál okkar
sem erfitt verður að fylla, ef það
verður þá nokkurn tíma hægt.
Svava María og Guðmundur
Páll Atlabörn.
Þegar dóttir mín þá átta ára
gömul var spurð hvað afi hennar
starfaði stóð ekki á svari: Afi minn
er aðstoðarforseti. Við mæðgur
heimsóttum hann oft í viðskipta-
ráðuneytið þar sem hann starfaði
um árabil sem skrifstofustjóri.
Þar sat hann virðulegur á skrif-
stofunni sinni í fínum jakkafötum
og því kom ekkert annað starf til
greina í hennar huga.
Ég var svo lánsöm að kynnast
Atla fyrir tæpum 30 árum þegar
hann kom inn í líf móður minnar.
Hann var eldklár, með sterkar
skoðanir og húmorinn var aldrei
langt undan. Hann lagði áherslu á
að hafa snyrtilegt í kringum sig
ásamt því að vera ávallt glæsileg-
ur til fara. Atli var vinamargur og
traustur og góður vinur. Þau móð-
ir mín bjuggu sér fallegt heimili á
Skólavörðustíg og þangað var allt-
af gott að koma. Það var gest-
kvæmt á heimili þeirra og alltaf
tekið vel á móti vinum og ættingj-
um.
Mér þótti alltaf gott að leita til
Atla og ég á honum margt að
þakka í gegnum tíðina. Hann var
óspar á að gefa mér góð ráð og
alltaf tilbúinn að rétta hjálpar-
hönd. Hann var mikill húmoristi
og fannst mér alltaf gaman að
grínast með honum. Ég minnist
góðra stunda og börnin mín eiga
dýrmætar minningar með afa sín-
um.
Þegar ég kynntist Atla hitti ég
fljótlega börnin hans sem búsett
hafa verið í Bandaríkjunum frá
ungum aldri. Þau voru stolt föður
síns og mikilvæg í lífi hans. Atli
var alla tíð mikill íslenskumaður
og lagði áherslu á gott mál. Það
kom því ekki á óvart að hann lagði
metnað í að viðhalda íslensku-
kunnáttu barnanna enda tala þau
bæði í dagi lýtalausa íslensku.
Atli var ýmsum hæfileikum bú-
inn og einn af þeim var ræðusnilld.
Ég gleymi aldrei þegar hann bauð
mér í ráðherrabústaðinn fyrir all-
mörgum árum þar sem hann var
veislustjóri. Þá sá ég þvílíkur
ræðusnillingur hann var og ég
man hvað ég var stolt. Hann hafði
sterkar skoðanir á stjórnmálum
og ég fékk óspart að heyra hvaða
flokk ég ætti að kjósa þótt við
værum ekki alltaf sammála.
Atli stundaði hestamennsku og
gönguferðir um hálendi landsins
og voru Hornstrandir í miklu
uppáhaldi. Mér þótti því mjög
gaman að ferðast með honum þar
sem hann hafði alltaf skemmtileg-
ar sögur í farteskinu. Fyrir nokkr-
um árum festu Atli og móðir mín
kaup á íbúð á Akureyri. Þar var
þeirra sælureitur sem þau dvöldu
reglulega og þar ætluðu þau að
eyða ævikvöldinu. Þau eyddu tals-
verðum tíma í landi móður minnar
í Eyjafirði við að gróðursetja tré
og nutu sín í kyrrlátri sveit.
Á síðasta ári hrakaði heilsu
Atla og voru þau þá nýlega flutt í
fallega íbúð í Kópavogi. Atli gaf
aldrei upp vonina um að ná betri
heilsu og barðist í gegnum veik-
indin af mikilli þrautseigju. Móðir
mín stóð eins og klettur í gegnum
veikindi hans alveg fram á síðasta
dag. Það er erfitt að kveðja Atla
og tilveran verður tómlegri án
hans. Ég er þakklát fyrir þann
tíma sem ég átti með honum og
margar góðar minningar munu
lifa í mínu hjarta.
Sigríður Arna
Sigurðardóttir.
Það er með söknuði sem ég
kveð minn góða vin og frænda
Atla Frey, nú skömmu eftir að
bróðir hans, Björn Þ. Guðmunds-
son var borinn til grafar, en þeir
kvöddu með mánaðar millibili.
Þeir bræður voru miklir karakter-
ar, rauðhausarnir tveir í systkina-
hópnum og er þeirra sárt saknað
úr ættgarðinum og mikill er miss-
ir afkomenda Atla og Þorgerðar
eiginkonu hans. Votta þeim alla
mína samúð.
Ein fyrsta minningin um Atla
er frá Akranesi í upphafi sjöunda
áratugarins. Við systkinin erum í
bíltúr með Atla frænda þar sem
frændi gefur í og tekur snarpar
beygjur og við köstumst til í sæt-
unum og engjumst af hlátri og
spenningi.
Atli stundaði háskólanám í
York á áttunda áratugnum og er
mér minnisstætt þegar við systk-
inin, ásamt foreldrum, heimsótt-
um hann og Halinu, unnustu Atla,
sem síðan varð fyrri eiginkona
hans. Atli lék við hvern sinn fingur
og fór með okkur út um allar triss-
ur í nágrenninu. Nú á fjölskylda
mín því láni að fagna að hafa
bundist afkomendum Atla, þeim
Svövu Maríu og Guðmundi Páli og
þeirra fjölskyldum traustum vin-
áttuböndum. Megi þau haldast um
aldur og ævi.
Á unglingsárum mínum fórum
við frændur stundum saman upp á
Akranes til ömmu og afa í helg-
arferðir, hann að hitta vini sína
eða fara á einhverja fundi, fór oft-
ast til rakarans í leiðinni til að
hlera nýjustu sögurnar úr bæn-
um, og ég að hitta frændur mína
og vini. Í minningunni voru alltaf
svið á borðum í öll mál þegar Atli
var staddur þar. Kom í ljós að þau
voru pöntuð fyrirfram.
Atli Freyr var stórbrotinn per-
sónuleiki. Hann var góðum gáfum
gæddur, víðlesinn, með einstaka
frásagnargáfu og snarpur í til-
svörum, Atli lét engan hafa sig
undir í rökræðum. Hann starfaði
nánast alla sína ævi sem skrif-
stofustjóri í viðskiptaráðuneytinu,
var vinamargur og kunni
skemmtilegar sögur af ráðherrum
og þingmönnum, þekkti þar hvern
krók og kima. Oft hristist hann af
hlátri þegar hann rifjaði upp ein-
hver skemmtileg eða vandræða-
leg atvik af samferðamönnum sín-
um. Það var heldur varla sú
fjölskyldusamkoma haldin að Atli
héldi ekki ræðu og var þá stutt í
hlátrasköllin. Atli var alla tíð
nægjusamur, barst ekki á og
stærilæti og raup leiddist honum.
Fékk maður alveg að finna fyrir
því ef maður reyndi að gera sig
eitthvað breiðan. Atli stundaði
hestamennsku af kappi á árum áð-
ur, reið um land allt með góðum
vinum og fór oft í langferðir yfir
Kjöl með erlenda og innlenda
ferðamenn. Gönguferðir um há-
lendið og fjallgöngur stundaði Atli
meðan heilsan leyfði.
Við frændur áttum í löngu,
góðu og skemmtilegu sambandi,
hringdumst reglulega á og hitt-
umst við ýmis tækifæri. Nú fæ ég
ekki lengur símtali frá frænda,
sem venjulega hófst á orðunum:
„Sæll, elsku frændi minn, hvað er
eiginlega að frétta af ...?“ Og svo
var nafn einhvers vinar okkar eða
frænda nefnt og hófst þá yfirleitt
samtal þar sem hláturinn réði
ríkjum. Samtölum okkar lauk svo
yfirleitt með orðunum „vertu
margblessaður“, og svo var skellt
á. Í seinni tíð breyttist svo kveðjan
í „Guð blessi þig“.
Guð blessi þig, elsku frændi
minn.
Harri Ormarsson.
Atli Freyr, mágur minn, lést
15. júní sl. aðeins mánuði eftir að
eldri bróðir hans, Björn, féll frá.
Atli hafði átt við erfið veikindi
að stríða nokkur undanfarin ár og
síðustu mánuði þurfti hann end-
urtekið að liggja inni á blóðmeina-
deild Landspítalans með stuttum
hléum.
Ég sá Atla fyrst, þegar hann
var átta ára, lítill rauðhærður
snáði. Hann var aldeilis ófeiminn,
gaf sig strax á tal við mig og
spurði mig margs, fylgdist vel
með samræðum og lagði orð í
belg, þegar því var að skipta.
Mér er það minnisstætt þegar
við faðir hans fórum saman í
göngutúra á Akranesi. Atli vildi
alltaf koma með þótt ungur væri
og leitaðist við að ganga í takt við
mig! Ég stytti þá skrefin vegna
hans.
Atli var alla tíð mikill gleðigjafi,
hafði gaman að umgangast fólk og
var ætíð hrókur alls fagnaðar.
Hann gerðist ungur meðlimur í
Framsóknarflokknum og fór í
ferðir um landið og boðaði stefnu
flokksins í aðdraganda kosninga.
Atli var mikill hestamaður og
fór í margar hestaferðir með vin-
um sínum um hálendi Íslands.
Atli stjórnaði árlegum þorra-
blótum í nafni hestamannafélags-
ins „22 GrániÁ“. Þessar samkom-
ur voru mjög vinsælar. Tveir
heiðursgestir voru boðnir og alltaf
þeir sömu, þeir Steingrímur Her-
mannsson og Matthías Bjarnason.
Atli var mjög greiðvikinn og
var sífellt að rétta hjálparhönd.
Ég minnist þess þess, þegar hann
bauðst til að girða landspildu, sem
ég hafði fest kaup á í landi Vað-
ness í Grímsnesi. Hann hafði feng-
ið til liðs við sig vini sína þá Frið-
geir Björnsson, Þorgeir
Örlygsson og Sævar Sigurgeirs-
son.
Við Gerður vorum stödd í Sví-
þjóð meðan þeir unnu þetta verk.
Þegar heim kom tók ég eftir því að
þeir höfðu girt talsvert inn á land-
areign Kjartans bónda. Þeir höfðu
þá tekið eftir fallegum hól og
berjalaut, sem þeir vildu endilega
hafa í okkar landi! Þegar ég sagði
Kjartani frá þessum mistökum
svaraði hann af sinni alkunnu
hæversku. Það er um tvennt að
ræða Daníel, annaðhvort að færa
girðinguna eða kaupa þessa
spildu. Ég var fljótur að sam-
þykkja seinni valkostinn, enda
hafði ég nú eignast 0,5 hektara
viðbót við gamla landið, þökk sé
Atla mági mínum og „greiðvikni
hans“!
Atli starfaði sem skrifstofu-
Atli Freyr
Guðmundsson
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Emilía Jónsdóttir,
félagsráðgjafi
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Klettaskóli, Suðurhlíð 9, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Yndislega eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
MONICA MARY MACKINTOSH
kennari,
Bakkavegi 3, Hnífsdal,
lést á Sjúkrahúsi Ísafjarðar 29. júní.
Útför hennar fer fram frá Ísafjarðarkirkju laugardaginn 6. júlí
klukkan 10.30.
Innilegar þakkir til starfsfólks á Sjúkrahúsi Ísafjarðar sem
annaðist hana af alúð og umhyggju í veikindum hennar.
Reynir Helgason
Tómas Michael Reynisson Jóhanna María Gísladóttir
Amy Melissa Reynisdóttir
Kristófer Aron Reynisson
og barnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
SÆVAR B. SÖRENSSON
rafmagnsiðnfræðingur,
lést 29. júní á hjúkrunarheimilinu Hrafnistu,
Nesvöllum í Reykjanesbæ.
Guðfinna Sigurþórsdóttir
Sigurþór og Áslaug
Karen og Heiður
og barnabörn
Ástkær móðir, tengdamóðir, amma,
langamma og systir,
RAGNA JÓHANNESDÓTTIR,
lést fimmtudaginn 9. maí,
Útför hefur farið fram í kyrrþey.
Reynir Ástþórsson
Þórir Erlendsson Berglind Ólafsdóttir
Matthías Þór Gunnarsson
Jóhannes Örn Gunnarsson Trine Lundhave
Karl Eldar Gunnarsson
Ágúst Fannar Gunnarsson
Kristensa Valdís Gunnarsd. Svanur Heiðar Tryggvason
barnabörn, barnabarnabarn
og systkini
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, bróðir og afi,
RAGNAR STEFÁN MAGNÚSSON,
Breiðvangi 22,
Hafnarfirði,
lést á Vífilsstaðaspítala þriðjudaginn 2. júlí.
Útför hans verður gerð frá Hafnarfjarðarkirkju miðvikudaginn
10. júlí klukkan 15.
Guðlaug Pálsdóttir Wíum
Magnús Páll Ragnarsson Þórunn Þorleifsdóttir
Sigrún Ragnarsdóttir
Elín G. Magnúsdóttir
Þuríður Magnúsdóttir Jakob Fannar Árnason
Atli Bent Þorsteinsson