Morgunblaðið - Sunnudagur - 28.07.2019, Blaðsíða 16

16 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 28.7. 2019
B
réfritari þekkir ekki mikið til Robert
Muellers sem skipaður var sérstakur
saksóknari til að rannsaka orðróm
sem soðinn var upp um að Pútín hefði
haft afskipti af bandarísku kosning-
unum í þeim tilgangi að hjálpa Donald
Trump að sigra Hillary Clinton. Hafi slíkt gerst þá er
augljóst að stjórn Obama, lögregla hans og leyniþjón-
usta hafa brugðist illa. Enn hefur enginn spurt þá. Að
því hlýtur þó að koma. Þetta mál varð fljótt skrítið og
um sumt hlaut það að gera venjulegt fólk órólegt og
þá einkum í Bandaríkjunum.
Fjölmiðlamenn í Evrópu og ekki síst þeir sem eru
fréttamenn á ríkisins vegum voru mjög móttækilegir
fyrir öllum ásökunum gegn Trump. Og það var ekki
aðeins að lunginn af fréttamönnum hefur jafnan hall-
ast að því að demókrötum beri jafnan að vinna kosn-
ingar vestra og eiga í því samleið með hlutlausu
fréttamiðlunum CNN, NYT, Washington Post, CBS,
NBC og ABC svo nokkrir séu nefndir.
NYT hefur sl. 80 ár birt yfirlýsingu fyrir hverjar
kosningar um að blaðið muni að þessu sinni styðja
demókrata í baráttunni. Okkar „RÚV“ kemur þessi
frétt þó alltaf jafnmikið á óvart og fagnar henni óskap-
lega og telur hana gjörbreyta myndinni! Auðvitað er
„RÚV“ vorkunn því að stofnunin fylgist lítt með frétt-
um eins og var svo hrópandi á dögunum þegar heim-
alningur þar ræddi við „sérfræðing RÚV“ í fjármála-
og bankaviðskiptum í London, um stórsigur Johnsons
í leiðtogakjöri. Mátti ekki á milli sjá hvor var meira úti
að aka, en gerði lítið til því vafalaust voru flestir hlust-
endur betur að sér en uppfræðararnir.
Mjög sérstakur saksóknari
Mueller þótti hafa átt farsælan feril og á þeim sviðum
sem mikið þykir til koma vestra. Hann hafði unnið til
æðstu viðurkenninga vegna þátttöku í hernaði og þótti
hafa komist klakklaust og vel það frá stöðu sinni sem
forstjóri alríkislögreglunnar FBI. Lögreglan sú er
enn í tölu veraldlegra guða vestan hafs og getur það
varðað margra ára tugthúsi að segja útsendurum
hennar ósatt, en hún sjálf getur logið fjandann ráða-
lausan án þess að það varði nokkru.
Mueller skilaði langri skýrslu um Trump og Rússa
og er hún jafnan við hann kennd. Margoft kom fram í
þinginu að kjörnum fulltrúum þar í báðum flokkum
þótti það jaðra við guðlast að impra á gagnrýni á
vinnubrögð „Mullers“ þar.
Mueller var beðinn um að fylgja skýrslu sinni úr
hlaði í þinginu en sagði að skýrslan talaði fyrir sig
sjálf. Demókratar sem hafa ekki úr miklu að moða,
öðru en því að Trump hafi með hjálp Pútíns stolið for-
setaembættinu, og vildu að minnsta kosti fá Mueller
til að segja í mynd setningar sem í réttu samhengi eða
öllu heldur klipptar eftir hentugleikum, mætti enda-
laust nota í aðdraganda næstu kosninga í fyrr-
nefndum fjölmiðlum til að ýta undir kosningaþjófn-
aðinn sem er orðið þreytulegt efni. Þeir hótuðu því að
stefna Mueller til að mæta. Það hefðu þeir ekki átt að
gera. Mueller gaf sig, en upplitið var ekki gott.
Mueller var ekki lengur það sem hann einu sinni
var. Hann mundi tæpast hvað í skýrslunni stóð og
hafði þó fengið margar vikur til að yfirfara hana og í
gegnum æfingar með starfsmönnum sínum yfir
spurningar og svör. Þótt óþarft sé að velta sér upp úr
að Mueller heyrði spurningar þingmanna illa, og bað
þá hvað eftir annað að tala hægar og svaraði samt oft-
ast með því að segja að hann ætlaði ekki út í þetta
efni, og vísaði í skýrsluna. Og jafnvel þegar honum
var bent á að verið væri að spyrja um efni sem ber-
sýnilega vantaði í skýrsluna en ætti að vera þar, kom
eftir vandræðalega þögn að um það hlyti hann að vísa
til þess sem stæði í skýrslunni. Þingmenn fóru smám
saman að átta sig á að það var ekki allt með felldu.
Þeir tóku að spyrja Mueller hvort hann hefði verið
viðstaddur yfirheyrslur yfir mikilvægustu vitnum
sem nefnd voru í skýrslu hans. Svarið var langoftast
að hann hefði talið það óþarft, en hefði stundum feng-
ið frásögn annarra af því sem fram hefði komið. Þó
hefði það komið fyrir að hann hafi litið inn við
skýrslutöku einhverra í örskotsstund.
Það tók að renna upp fyrir áhorfendum á staðnum
og 13 milljónum við sjónvarpsskermina að að Muell-
ers-skýrslan fræga hafði alls ekki verið skýrsla Mu-
ellers heldur huldumanna sem þó eru ekki allir
ókunnir þeim sem fylgjast með. Þeir fréttaskýr-
endur, sem höfðu það verkefni að fylgjast með sam-
félagsmiðlum á meðan yfirheyrslan stóð, sögðu að
þar væri að byggjast upp sprengja. Stuðningsmenn
demókrata væru að fara úr límingunum og í öngum
sínum yfir þessum mistökum leiðtoga sinna í þinginu.
Þeir hlutu að hafa vitað að þessi yfirheyrsla sem
Mueller hafði reynt að komast hjá í tæpa fjóra mán-
uði myndi enda með þeim hryllingi sem þeir neyddust
til að horfa á, þegar þeir höfðu talið að nú yrði Trump
endanlega afhjúpaður!
Þetta átti að vera dramað sem réttlætti að nú mætti
ákæra forsetann til embættismissis en svo stæði sá
með upplitaða appelsínugula hárið með pálmann í
höndunum. Yfirgengilegt og óafsakanlegt klúður var
hrópað um samfélagsmiðlana þvera og endilanga.
Illa sviknir í hópi heittrúaðra
David Smith, blaðamaður The Guardian, sem fylgdist
með yfirheyrslunum, vitnaði einnig í viðbrögð hávær-
ustu gagnrýnenda Trumps yfir útkomunni: Skemmti-
krafturinn Bill Maher skrifaði á Twitter: „Ég treysti
mér ekki til að horfa á þetta lengur. Komið ykkur
burtu úr þessu drengir! Þið létuð OJ (Simpson) máta
hanskana. Það gekk ekki upp. Það er svo sem ekki
útilokað að þið gætuð enn unnið næstu kosningar, en
ég myndi ekki setja mína peninga að veði fyrir því.“
Og Smith bendir á að Michael Moore, heimsfrægur
framleiðandi heimildarmynda sem hampar Ósk-
arsverðlaunum, hafi sagt á sínu tvíti: Hrumur gamall
maður, man ekki einföldustu hluti, hikstar og hrasar
og neitar að svara spurningum sem máli skipta... Ég
sá þetta fyrir þegar árið 2017 og Mueller staðfesti
það allt núna. Þið, fræknir fréttaskýrendur og stjórn-
málahugsuðir og vaklandi demókratar sem brýndu
almenning á að setja allt sitt traust á hinn mikilsvirta
Robert Mueller: Hunskist þið nú til að grjóthalda
kjafti (mild þýðing á þessum orðum Moore (just
STFU from now on)).
Og blaðamaður Guardian vitnar í annað blað á stalli
frægrar blaðamennsku á vinstri kantinum: Fyrir
suma var þetta mikið áfall. Þannig sagði í fréttum
The Washington Post: „Mörgum (þingmönnum
demókrata) þótti þeir fá högg úr óvæntri átt því að
enginn hafði varað þá við því hversu mjög Mueller
hefði gamlast og sáu nú eftir að hafa þvingað þessa
margheiðruðu stríðshetju úr stríðinu í Víetnam til að
mæta til þessarar yfirheyrslu gegn vilja sínum.“
En hver var hinn raunverulegi
stjórnandi?
Annar skaði hafði þó orðið. Nú tók að renna upp fyrir
mönnum að það höfðu verið hinir harðhentu saksókn-
arar, sem hvergi höfðu farið leynt með stuðning sinn
við Hillary og hatur á Donald Trump, sem stjórnað
höfðu yfirheyrslunni og samið skýrsluna, sem var þó
alfarið í nafni og á ábyrgð Roberts Muellers sem nú
mátti vera augljóst að var ófær um að ráða ferðinni.
Þegar þetta varð ljóst og hvers vegna svívirðilegum
fantabrögðum hafði verið beitt gegn mönnum eins og
Flynn hershöfðingja sem sakaður var um að „hafa
logið að FBI“ þótt lögreglumennirnir viðurkenndu í
skýrslum sem fjölmiðlar komust yfir að hann hefði að
Boris II. má fylgja
fordæmi Borisar I. en
sleppa snapsinum
Reykjavíkurbréf26.07.19