Morgunblaðið - 14.08.2019, Page 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 14. ÁGÚST 2019
✝ Sigurður Guð-mundsson vél-
stjóri fæddist í
Reykjavík 4. júní
1950. Hann lést 2.
ágúst 2019 á Drop-
laugarstöðum.
Foreldrar Sig-
urðar voru Guð-
mundur Hafsteinn
Sigurjón Guðjóns-
son (f. í Vest-
mannaeyjum 1914,
d. 1975) og Kristín Sigurð-
ardóttir (f. 1923 á Kalmanstjörn
í Hafnahreppi, d. 1973).
Systkin Sigurðar voru Jóna
Steinunn Patricia Conway
(Pattý) (sammæðra) (f. 1941, d.
2011) og Steinar Guðmundsson
(Golli) (f. 1947, d. 2007).
Eftirlifandi eignkona Sig-
urðar er Kristín María West-
lund, f. 1956.
Dætur Sigurðar
eru tvær:
1) Herdís Dögg
Sigurðardóttir (f.
1968). Barnsmóðir
Borghildur Anna
Jónsdóttir (f.
1951). Börn Her-
dísar eru: Jón Sig-
urður Pétursson (f.
1988) og Zoe
Christi Ann Moul-
der (f. 1996). Eiginmaður Her-
dísar er Kristinn Johnsen (f.
1966), dætur hans eru Katrín (f.
1997) og Freyja (f. 1999). 2)
Kristín Eva Sigurðardóttir (f.
1990). Unnusti Kristínar Evu er
Ingvar Pálmarsson (f. 1991).
Útför Sigurðar fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 14.
ágúst 2019, klukkan 13.
Pabbi var bæði fróðleiksfús
og hafði vítt áhugasvið. Það
gerði hann að skemmtilegasta
pabba sem hægt er að hugsa
sér. Hann smíðaði húsgögnin í
herbergið mitt og samdi sögur
sem geymdu góðan boðskap.
Þrátt fyrir að pabbi væri alla tíð
mikið útivinnandi, jafnvel á
kvöldin og um helgar, hafði
hann alltaf þrek og vilja til að
sinna óteljandi verkum og
áhugamálum þess utan. Ég hef
ekki kynnst neinum með jafn
mikinn kraft og atorku, enda var
hann engum líkur. Hann las
heilu kennslubækurnar fyrir
mig og útskýrði efnið fyrir mér
með einföldum hætti. Þannig
hjálpaði hann mér í gegnum
nám á grunn- og menntaskóla-
stigi.
Við feðgin höfðum gaman af
því að fara í hjólreiðatúra, sund
og skoða bækur og tímarit á
ýmsum bókasöfnum. Við lékum
okkur að því að semja tónlist og
glamra, læra á tölvuforrit og
fleira. Listinn er ótæmandi.
Okkur leiddist aldrei saman og
gátum alltaf fundið okkur eitt-
hvað skemmtilegt að gera.
Þannig myndaðist líka sterkt
vináttusamband okkar á milli.
Það sem einkenndi pabba í
mínum huga var góðsemi og
réttsýni. Hann hafði jafnframt
einstaka skapgerð og var lífs-
glaður og léttur í lund, hafði
mikla þolinmæði og jafnaðargeð.
Það var því mjög gott að vera í
návist hans.
Hann var yfirleitt sá fyrsti
sem fólk hringdi í ef vantaði að-
stoð við eitthvað, hvort sem það
voru persónuleg málefni, flutn-
ingar eða viðgerðir, því hann var
bæði handlaginn og hjálpsamur.
Hann var alltaf tilbúinn að
hlusta og gaf bestu ráðin.
Mamma og pabbi hafa verið lífs-
förunautar stærstan hluta ævi
sinnar, hefðu fagnað 40 ára
brúðkaupsafmæli sínu hinn 30.
nóvember næstkomandi. Í gegn-
um veikindi pabba stóð mamma
þétt við bakið á honum og hugs-
aði vel um hann. Ég er mjög
þakklát fyrir það.
Elsku pabbi minn, þetta er
mín hinsta kveðja til þín. Ég
deili hér texta eftir Þorstein
Sveinsson sem Björk Guð-
mundsdóttir söng svo fallega og
á svo vel við þig.
Ó, pabbi minn, hve undursamleg ást
þín var.
Ó, pabbi minn, þú ávallt tókst mitt
svar.
Aldrei var neinn svo ástúðlegur eins
og þú.
Ó, pabbi minn, þú ætíð skildir allt.
Liðin er tíð, er leiddir þú mig lítið
barn.
Brosandi blítt, þú breyttir sorg í gleði.
Ó, pabbi minn, ég dáði þína léttu
lund.
Leikandi kátt, þú lékst þér á þinn
hátt.
Ó, pabbi minn, hve undursamleg ást
þín var.
Æskunnar ómar ylja mér í dag.
(Þorsteinn Sveinsson)
Ég sakna þín, en minningin
lifir.
Kristín Eva Sigurðardóttir.
Elskulegi pabbi, hann kom og
kvaddi mig í draumi nóttina áð-
ur en hann dó. Ég sat á fallegri
grasflöt og hann kom dansandi
og syngjandi upp tröppur, gam-
alt lag úr svarthvítu myndunum,
og lagðist svo á flötina hjá mér
með höfuðið í kjöltu minni. Ég
sagði „þetta er allt of mikil
áreynsla fyrir þig, pabbi minn“
og hann svaraði, „nei, nú get ég
allt, Herdís mín“. Svo dó hann í
fanginu á mér. Ég vona að hann
geti nú allt sem hann gat ekki
lengur. Pabbi minn næturgalinn
kvaddi mig fallega eins og hon-
um var lagið. Söng sinn síðasta
söng til mín í draumi, en líkt og
næturgalinn var hann feiminn
og blíður og elskaði að syngja.
Hann tjáði sig oftar í söng en í
orðum, en orð voru nánast óþörf
því nærvera hans hlýjaði öllum
um hjartarætur.
Pabbi var ættaður frá
Kalmanstjörn í Höfnum og mín
fyrsta minning er af honum í
gamla húsinu þar þegar ég
vaknaði og togaði mig upp á
rimlunum í rúminu og hann sat
á svefndívan á móti og horfði á
mig með ást í augum. Við fórum
þangað í sumarfrí fyrstu ár ævi
minnar á blæjubílnum sem for-
eldrar mínir áttu, keyrðum eftir
rauða veginum upp að túninu,
mér fannst vegurinn svo falleg-
ur og í minningunni var alltaf
sól sem ég stórefast um að sé
rétt, en ég var hamingjusöm og
þá er allt svo fallegt. Ég hef allt-
af elskað rauða malarvegi síðan,
þeir eru ímynd fagurleikans fyr-
ir mér. Þegar amma dó hættum
við að fara þangað í frí en ég fór
alltaf í árlega pílagrímsferð með
pabba á Kalmanstjörn og í
gamla kirkjugarðinn við Kirkju-
vogskirkju þar sem margir for-
feður okkar eru jarðsettir.
Hvert sem ferðalag hans leiðir
nú er ég viss um að það er eftir
rauðum malarvegi.
Herdís Dögg Sigurðardóttir.
Á sólríkum sumardegi lést
mágur okkar Sigurður eftir ára-
langa baráttu við illvíg krabba-
mein. Af okkur var hann alltaf
kallaður Lilli. Lilli var samferða-
maður okkar í hartnær 50 ár og
minningarnar sem tengjast hon-
um eru æði margar og sökn-
uðurinn mikill.
Í fyrstu þegar hann og systir
okkar Kristín, byrjuðu að rugla
saman reytum, þá hringdi hann
oft á æskuheimili okkar til að ná
tali af henni. Í þá daga, áður en
GSM-símar komu til sögunnar,
þá var enginn símnúmerabirtir
sem sýndi hver hringdi. Lilli var
feiminn á þessum árum og talaði
lágt, þannig að það var hóað í
Kristínu að Lilli væri að hringja,
þó ekki bærist neitt hljóð úr
símtólinu. Sum voru símaöt og
því alls ekki til Kristínar og
urðu að endalausum bröndurum
hjá fjölskyldunni eftir því sem
árin liðu.
Það sýnir kannski best hvaða
mann hann hafði að geyma, að
börn og dýr voru sátt í nærveru
hans. Lilli hafði einstakt lag á
ungbörnum og það var stórkost-
legt að sjá að hann gat sefað
sáran grát með því einu að taka
upp ungabarn og bera það upp
að bringu sinni. Það brást ekki
að á örskömmum tíma hætti
barnið að gráta. Minningin er
sterk, af nýbökuðum og svo of-
urstoltum föður þar sem hann
hélt á dóttur sinni Kristínu Evu
nýfæddri, agnarsmárri. Svo nett
var hún að hún passaði í lófa
föður síns. Hann hreinlega geisl-
aði af gleði og hann tók hlutverk
sitt sem verndari og faðir þessa
barns mjög alvarlega og fylgdi
henni vel úr hlaði. Þá þegar
mynduðust órjúfanleg tengsl
milli þeirra.
Lilli var alltaf til í gott partí
enda mikill tónlistarunnandi.
Sem þessi orð eru skrifuð, þá
hljóma Bítlarnir í huganum „In
my life“ því það á svo vel við.
Hann var fyndinn og hafði unun
af að segja frá skemmtilegum
uppákomum eða rökræða mál-
efni líðandi stundar sem hann
hafði ákveðnar skoðanir um.
Hann var alltaf til í að hjálpa
þeim sem voru hjálpar þurfi,
hafði endalausa þolinmæði og
var góður kennari. Hann var
bakhjarl þeirra sem minna
máttu sín og það var t.d. algengt
á jólum og öðrum hátíðum að
einstæðingar úr ýmsum áttum
sátu til borðs með þeim hjónum
og enginn fór tómhentur heim.
Umfram allt, þá var Lilli góð-
ur maður og réttlátur. Kristín
var heppin að finna sér slíkt
ljúfmenni sem lífsförunaut.
Það er með sorg í hjarta að
við kveðjum góðan dreng og
minning hans mun lifa.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið.
og þín er liðin æviönn,
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
Þín vinartryggð var traust og föst
og tengd því sanna og góða,
og djúpa hjartahlýju og ást
þú hafðir fram að bjóða.
Og hjá þér oft var heillastund,
við hryggð varst aldrei kenndur.
Þú komst með gleðigull í mund
og gafst á báðar hendur.
Svo vinur kæri vertu sæll,
nú vegir skilja að sinni.
Þín geta máttug verndarvöld
á vegferð nýrri þinni.
Með heitu, bljúgu þeli þér
ég þakka kynninguna,
um göfugan og góðan dreng
ég geymi minninguna.
(Höf. ók.)
Saknaðarkveðjur:
Margrét, Edward, Sús-
anna og Katrín Westl-
und, makar og börn.
Nú er fallinn frá einstakur
maður með stórt hjarta, mikla
ást og væntumþykju, hógvær og
eldklár. Erfitt væri að finna
ákveðnari manneskju, sem sést
best á yfir áratuga langri bar-
áttu við sjúkdóm sem hann neit-
aði að gefast upp á móti. Þökk
sé þessum baráttuvilja fékk ég
tækifæri til að deila með honum
Sigurður
Guðmundsson
✝ Magnús Sig-fússon fæddist
hinn 13. mars
1940 í Hafnar-
firði. Hann lést á
Vífilsstöðum hinn
5. ágúst 2019.
Faðir Magnúsar
var Sigfús Magn-
ússon, f. 13. júlí
1905, d. 19. júní
1990. Móðir
Magnúsar var
Sigurást (Ásta) Ásbjörns-
dóttir, f. 27. nóv. 1910, d. 23.
mars 1997. Systkini Magn-
úsar eru: Sverrir, f. 1932, d.
2002, maki Sólveig Þórð-
ardóttir, Baldur, f. 1934,
maki Elsa H. Ágústsdóttir,
Jóhanna, f. 1937, maki Björn
maí 1967, d. 22. sept. 1978,
og Sigfús, f. 14. des. 1968,
kvæntur Halldóru Jóhann-
esdóttur, f. 23. des. 1968.
Börn þeirra Sigfúsar og Hall-
dóru eru Ísak, f. 1996, Gígja,
f. 2000, og Ásbjörn Jóel, f.
2004.
Magnús nam húsasmíði við
Iðnskólann í Hafnarfirði og
hlaut sveinsréttindi sín 1963
og meistararéttindi 1967. 19
ára gamall hóf hann störf við
Trésmiðju Björns Ólafssonar
í Hafnarfirði og starfaði þar í
rúma þrjá áratugi. Þá flutti
hann sig yfir til sérvinnslu
BYKO, en BYKO hafði keypt
trésmiðjuna árið 1991. Hjá
BYKO starfaði Magnús síðan
út starfsævi sína.
Útför Magnúsar fer fram
frá Hafnarfjarðarkirkju í
dag, 14. ágúst 2019, og hefst
athöfnin klukkan 13.
H. Björnsson, Ás-
björn, f. 1948, d.
2001, maki Jó-
hanna Björns-
dóttir, og Hólm-
fríður, f. 1953,
maki Björn Þór
Egilsson.
Hinn 31. júlí
1969 kvæntist
Magnús eftirlif-
andi eiginkonu
sinni, Auðdísi
Karlsdóttur, f. 24. des 1936.
Foreldrar hennar voru Karl
V. Guðbrandsson, f. 3. ágúst
1903, d. 25. maí 1977, og
Anna Kristín Hjörleifsdóttir,
f. 12. maí 1904, d. 8. maí
1980. Börn þeirra Magnúsar
og Auðdísar eru Gígja, f. 30.
Elsku bróðir minn, það er
erfitt að trúa því að þú sért far-
inn frá okkur. Þú sem ég var
svo viss um að myndir ná því að
verða í það minnsta 100 ára.
Alltaf svo hress og kunnir svo
vel að njóta lífsins.
Við vorum sex systkinin og
erum núna þrjú eftir. Ég er
langyngst af ykkur, svo það
voru bara við þrjú yngstu sem
ólumst upp saman. Nú eruð þið
báðir farnir, þú og Ási.
Það koma margar minningar
upp í huga minn frá uppvaxt-
arárum okkar. Þú varst þrettán
árum eldri en ég og því skilj-
anlegt að þú hafir þurft að sýna
mér ákveðið umburðarlyndi, en
þú gast einnig verið þrjóskur og
fundist ég vera þreytandi. En
það risti ekki djúpt því þegar þú
fórst til New York með vinum
þínum komstu hlaðinn gjöfum til
mín. Þú gafst þér tíma til þess
að velja á mig falleg föt í þessari
ferð. Það segir að ég hafi verið
þér ofarlega í huga. Mér er
einnig minnisstætt að þú gafst
mér skatthol í fermingargjöf,
eins og vinkonur mínar fengu
frá foreldrum sínum.
Man þegar ég fékk að bóna
flotta Saabinn þinn, þú eignaðist
hann áður en pabbi eignaðist
sinn fyrsta bíl. Man vel eftir
ferð sem ég, mamma og pabbi
fórum með þér á bílnum þínum,
vestur á Hellissand, æskustöðv-
ar mömmu. Það var vel heppnuð
ferð. Man hvað ég beið óþreyju-
full að þú færir að heiman því
ég átti að fá herbergið þitt. Ég
fór oft inn í herbergið þitt þegar
þú varst ekki heima og raðaði
dótinu mínu í huganum. Kíkti
aðeins í skúffurnar í skrifborð-
inu þínu, í leiðinni. Vona að þú
fyrirgefir mér það.
Elsku bróðir, þú varst ein-
staklega bóngóður og hjálpleg-
ur. Þau eru ófá smiðsverkin sem
þú hefur hjálpað mér með, enda
gott að spyrja þig ráða, fá leið-
beiningar og faglega hjálp. Þú
varst mikill handverksmaður.
Þú varst vinamargur og
þekktir flestalla samferðarmenn
þína úr Hafnarfirði og áttir auð-
velt með að telja upp ættar-
tengsl þeirra og margra ann-
arra. Þú varst sannur Gaflari.
Elsku besti bróðir minn,
þakka þér fyrir að verið alltaf til
staðar fyrir mig og fjölskyldu
mína. Ég á svo sannarlega eftir
að sakna þess að geta ekki vink-
að þér út um gluggann eins og
ég var vön að gera þegar þú
varst á þinni daglegu heilsubót-
argöngu.
Elsku mágkona, þú sem hefur
misst svo mikið, núna einnig
traustan lífsförunaut. Þið voruð
einstaklega samhent hjón og
miklir félagar.
Elsku Sissi og fjölskylda, þið
sjáið eftir einstökum föður,
tengdaföður og afa. Hann var
svo stoltur af ykkur öllum, fékk
aldrei nóg af því að segja mér
fréttir af ykkur.
Minningin lifir um einstakan
mann. Megi ykkur veitast kraft-
ur til að yfirvinna sorgina.
Vertu sæll, minn kæri bróðir.
Hólmfríður (Fríða).
„Tvíbýli! Það er versta sam-
búðarform sem til er.“ Þetta
voru orð sem við fengum að
heyra þegar við hjónin festum
kaup á efri hæð í Kvíholti 10.
Við hittum þau heiðurshjón
yfir kaffi nokkrum dögum eftir
að við fluttum inn. Þar með hóf-
ust ekki bara góð nágranna-
kynni heldur góður og traustur
vinskapur.
Kaup okkar í Kvíholtinu eru
okkar lottóvinningur í lífinu.
Ekki bara vinskapur heldur
einnig íbúðin sem við festum
kaup á.
Maggi og Dísa hafa greinilega
lagt hjarta sitt í húsið og það
finnst. Vel byggt og viðhaldið
alla tíð. Andinn í húsinu er góð-
ur og ber vitni hjartahlýju
þeirra. Maggi var alltaf boðinn
og búinn að rétta okkur hjálp-
arhönd og ætla ég ekki að tí-
unda þau verk og ráðleggingar
sem við nutum, sem var oft.
Kvíholt 10 er einstaklega vel
byggt hús og í gegnum tíðina
hefur Maggi frætt okkur um
byggingu og viðhald. Maggi
lagði blóð, svita og tár við þessa
byggingu og væntumþykju í
gegnum áratugina. Húsið og
þessar tvær íbúðir bera þess
merki.
Við kaup okkar á sumarbú-
staðarlandi reyndist Maggi okk-
ur vel. Ég var duglegur að
spyrja hann ráða og alltaf var
hann boðinn og búinn að leggja
mér lið.
Nokkrar ferðir í bústaðinn
þeirra eru eftirminnilegar og
sérstaklega maturinn. Yndislegt
að sjá þau hjón vinna saman að
undirbúningi og matseld og
maturinn alltaf upp á 10.
Jólin 2002 ákváðum við að
elda skötu. Einhver hafði orð á
því að það þyrfti samþykki ná-
granna. Það væru allir hálfvit-
lausir þegar lyktina legði yfir.
Við spurðum þau hvort þeim
væri sama. Þau héldu það nú.
Skata væri nú þeirra matur.
„Nú ef svo er, er ykkur hér með
boðið“ sögðum við.
Í þeirri veislu voru einnig for-
eldrar okkar.
Gleðin og þakklæti skein úr
öllum og ákveðið var að hafa
þetta árlegt. Í dag er þetta
fjörutíu manna veisla og Maggi
og Dísa hafa verið með frá upp-
hafi.
Eins og hjá öllum er sorg og
gleði. Maggi og Dísa hafa tekið
þátt í því. Stuðningur þeirra við
okkur hefur verið ómetanlegur.
Nú er komið að leiðarlokum
en eftir stendur ljúf minning um
góðan mann.
Elsku Maggi, við hugsum um
Kvíholtið á þann hátt sem þú
kenndir okkur og þökkum þér
yndislega samfylgd þessi 17 ár.
Fjölskyldunni sendum við
okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Guðný og Jón,
Kvíholti 10, efri hæð.
Vinur minn, Maggi Fúsa, er
farinn úr jarðlífinu og verður
hann jarðsettur í dag.
Ekki stóð þetta nú til þar sem
við áttum pantaða miða til Te-
nerife núna í haust.
Innifaldir í ferðinni voru svo
tveir sólarhringar á okkar kæra
Hóteli í Puerto, þar sem við og
konurnar okkar, Dísa og Sonja,
dvöldum oft.
Það var alltaf glatt á hjalla
hjá okkur í Puerto og þar sung-
um við gjarnan „Spanish Eyes“
við flottan undirleik innfæddra
gítarspilara.
Maggi var góður drengur og
góður vinur minn. Marga ljúfa
stundina áttum við saman og
þær urðu bara betri og fleiri
með árunum.
Maggi átti hamar og sög og
ég átti líka hamar og sög – og
þannig vopnum búnir fengum
við aðgang að skemmtilegri og
gefandi aðstöðu í lífinu.
Árum saman var Maggi mín
hjálparhella og andans stuðn-
ingsmaður við hinar ýmsu fram-
kvæmdir í Hvassahrauninu.
Þar var smíðað, málað, grjóti
velt og sandi mokað – gamlar
hurðir fjarlægðar og nýjar sett-
ar í. Svo voru vandamál heims-
ins rædd og leyst yfir kaffibolla
og kleinu.
Maggi skildi eftir hjá mér
minningafjársjóð sem ætíð mun
auðga mínar daglegu hugrenn-
ingar.
Takk fyrir það, Maggi, og
bless að sinni.
Þórður og Sonja
í Hvassahrauni.
Nú hefur elskulegur Maggi
kvatt þennan heim. Ég naut
þeirra forréttinda að alast upp í
návist trausts og góðs fólks í
Kvíholti 10. Þau tengsl héldust
alltaf þrátt fyrir töluverðar fjar-
lægðir okkar á milli í seinni tíð.
Ég á margar góðar minningar
um Magga allt frá barnæsku.
Það sem einna helst stendur
upp úr er einstök hjartahlýja
hans, húmor og greiðvikni, sem
hann deildi óspart. Hann sýndi
mér og því sem ég hef verið að
fást við hverju sinni alltaf
áhuga, bæði með væntumþykju
og athygli.
Maggi var alltaf boðinn og
búinn að aðstoða. Þá naut ég
góðs af einstökum smiðshæfi-
leikum og handlagni hans, má
þar nefna haganlega smíðaðan
boga sem hann gaf mér, fallega
innrammað plakat af heims-
meisturum Ítalíu í fótbolta og
sérsmíðað rúm í herbergið mitt.
Nú síðast í haust nutum við fjöl-
skyldan aðstoðar Magga þegar
við vorum nýflutt aftur til Ís-
lands.
Það var ekki að því spurt,
rösklega gekk Maggi til verks
og tvö rúm strákanna urðu aftur
að koju eins og fingri væri
smellt.
Nýr stigi var betri og fallegri
en nokkurn tímann sá gamli,
Magnús Sigfússon