Úti - 15.06.1940, Blaðsíða 15

hugleiddi jafnframt hvernig
hann gæti látið þennan litla
skussa verða jafn fljótan
hinum lömbunum. Þarna
kom það; það þurfti auðvitað
ekki annað en að búa til á
það stulta og spenna þá um
lappir þess. Snjólfur smíðaði
stultana í skyndi, reyndi þá
sjálfur og fannst það góð
góð skemmtun að ganga á
stultum. Nú spennti hann
stultana á lambið, en því
virtist ætla að ganga illa að
komast áfram á þeim, þar til
Snjólfur hafði haldið nokkrar æfingar
með því, þá breyttist til hins betra. Já,
og meira að segja svo, að Snjólfi fannst
nóg um. Lambið þaut sem sagt á fleygiferð
um allan bæinn, braut og bramlaði,
henntist út á hlað og langt fram úr öðrum
lömbum, sem á hlaupum voru á túninu.
Þetta var nú uppfinning, sem bar árangur,
hugsaði Snjólfur og leit stoltur á eftir
iambinu. Það var annars undarlegt, að
hann, sem hafði fært mönnunum svo
margt nytsamlegt með uppfinningum sín-
um, skyldi ekki hafa komið það til hugar
fyrr, að láta blessuð dýrin njóta einhvers
af visku sinni, og Snjólfur settist niður á
hlaðvarpinn og hugsaði af alefli um nýjar
uppfinningar til þess að létta blessuðum
skepnunum lífið.
Fyrst fann hann upp fallegar og þægi-
legar húfur handa hestunum. Síðan fann
hann upp sjálfvirkan flugnasóp handa
þeim, svo þeir þyrftu ekki að slíta út á
sér töglunum til þess að berja burt flugur
af lendum sínum allan guðslangan dag-
inn. Flugnasópurinn verkaði jafnframt
eins og blævængur, sem kældi hestana
þegar þeim var of heitt. Snjólfi fannst
ekkert of gott handa þessum þarfasta
þjóni mannsins.
Mjög vorkenndi Snjólfur aumingja litlu
hænsnunum, sem þurftu að ríghalda sér
allar nætur á mjóu priki. Þau áttu vissu-
lega skilið að fá betri hvíld, eftir að hafa
fært honum fjölda eggja. Og hann lét
smíða lítil rúm handa blessuðum pútunum.
Ekki urðu endurnar heldur útundan hjá
Snjólfi. Til þess að þær þyrftu ekki að
hafa fyrir því að synda, saumaði hann
handa þeim segl, svo þær þutu áfram á
tjörninni fyrir framan bæinn hans.