Haustsöfnun til kristniboðsins (heiðingjatrúboðsins) - 15.06.1930, Blaðsíða 20

kvæmlega lýst bæði í 7. og 8. kapítula Dan-
íelsbókar og Opinberunarbókinni.
Og tökum vel eftir pessu, að alt petta, sem
pannig hefir verið sagt fyrir, fyrir meira en
25 öldum, hefir komið svo nákvæmlega fram,
að ekki hefir skeikað svo mikið sem í einu
smáatriði. Guðs orð hefir sagt fyrir; sagan
hefir staðfest pað. Spádómarnir segja: „Dað
mun ske!“ Sagan svarar: „Dað er skeð!“
Degar vjer sjáum að spádómarnir hafa komið
fram, getum vjer ekki efast um sannleiksgildi
peirra.
Og geíum pví ennfremur gætur að pessu,
að peir sömu spádómar, sem sögðu fyrir hina
áminstu, framkomnu viðburði, segja ennfremur:
g) að „á dögum pessara konunga“ pað er
að segja, meðan partar hins skifta Rómaríkis
eru enn við líði, muni „Guð himnanna hefja
riki“, er ná muni yfir „alla jörðina“ ríki er
aldrei skuli „á grunn ganga“ heldur „standa
að eilífu". Detta er fimta veraldaríkið, Guðs
ríki, sem mun „að engu gjöra öll hin rikin“,
en „sjálft standa að eilífu“. (Dan. 2, 34. 35. 44).
Hjer á pað við að spyrja: Fyrst sex pætt-
irnir af hinum sjö, serh hinum guðdómlegu
spádómum Daníelsbókar hefir hjer verið skift
í, hafa komið svo nákvæmlega fram, hvaða
ástæðu, já, hvaða heimild hefir pá nokkur til
pess að efast um að síðasti pátturinn verði
einnig að veruleika?
En hvenær?
Vera má að einhver segi sem svo: En hve-
nær mun petta ske? 'Getur maður vitað nokkuð
nánar um tímann, pegar endir allra jarðneskra
hluta á sjer stað?
Hjer komum vjer að öðrum sannana-pættin-
um, sem einnig skal stuttlega athugaður. Við
sjerstakt tækifæri báru lærisveinarnir upp fyrir
Frelsaranum mjög mikilsverða og sfgilda spurn-
ingu: „Hvert er tákn komu pinnar og enda
veraldar?" Matt. 24, 3. Svarið við pessari spurn-
ingu, sem Jesús tók mjög alvarlega, finst
greinilegast í hinum spámannlegu orðum, sem
Jesús talaði við petta tækifæri og standa einn-
ig í 24. kapítula Matteusarguðspjalls og sam-
svarandi orð standa og hjá Markúsi og Lúk-
asi. Jesús lýsir hjer reynslu hins kristna safn-
bls. 18
aðar á hinum komandi öldum: Eyðing Jerú-
salemborgar, ofsóknum, prengingum, afvega-
leiðslu og fráfalli frá trúnni o. s. frv. Dví preng-
ingartímabili sem Frelsarinn á hjer við, er ná-
kvæmlega lýst og pað með táknmyndum ákveðið
bæði í spádómsbók Daníels og Opinberunar-
bókinni. Dar er talað um pað sem „eina tíð,
tvær tíðir og hálfa tíð“, „fjörutíu ogtvo mán-
uði“ og „eitt púsund, tvö hundruð og sextíu
daga“. Ðetta tímabil, sem samkvæmt almennum
skilningi biblíuskýrenda táknar 1260 ár, endaði
í lok átjándu aldar. Jesús segir: „En pegar
eftir prenging pessara daga mun sólin sortna
og tunglið eigi gefa skin sitt og stjörnurnar
munu hrapa af himni.“ Matt. 24. „Degar eftir
prenging pessara daga“ — petta var tímaá-
kvörðun Jesú sjálfs, pá skyldu hin sjerstöku
tákn, er vera mundu undanfarar endurkomu
hans, byrja að koma í ljós. „En pegar petta
tekur að koma fram,“ bætir hann við, „pá
rjettið úr yður og lyftið upp höfðum yðar, pví
að lausn yðar er í nánd.“ Til pess að leggja
enn meiri áherslu á og að skýra enn betur
hin spámannlegu orð sín, bætir hann við hinni
eftirtektaverðu líkingu um fíkjutrjeð, sem sýnir
pað tvímælalaust með hinum vaxandi blöðum
sínum, að „sumarið er f nánd.“ „Dannig skuluð
pjer og vita,“ segir hann, „aðpegarpjer sjáið
petta koma fram, er Guðsríki í nánd.“ Lúk.
21, 25 — 32.
Getum vjer reitt oss á petta? Heyrum hvað
hann segir: „Himinn og jörð munu líða undir
lok, en mín orð munu alls ekki undir lok
líða. Hver dirfist að efast, pegar Jesús sjálfur
jafnvel bendir á pá kynslóð, sem vera mun
sjónarvottur að pessum hlutum og komu Manns-
sonarins?
Og vorir tímar bera ótvíræðan vitnisburð
um, hve langt vjer erum komnir. Friðartilraun-
irnar og vígbúnaðurinn; hið sívaxandi ósam-
komulag milli stjetta pjóðfjelagsins; feykileg
auðæfi einstakra manna og svo að hinu leyt-
inu ólýsanleg neyð og fátækt meðal miljóna
manna; lofsverð mannúð á aðra hliðina og
hið hræðilegasta mannúðarleysi á hina; dæma-
lausar framfarir á sviði menningar og vísinda,
augljós afturför á mörgum öðrum sviðum —
alt petta er greinilegt tákn tímanna, bókstafleg