Haustsöfnun til kristniboðsins (heiðingjatrúboðsins) - 15.06.1935, Qupperneq 6

ingin ekki nema til Evrópu og smá
landshluta í Afríku og Astralíu. I
dag færir menningin öllum heimin-
uin blessun. En brautryðjendur þess
starfs að flytja hlunnindi þau, er
heyra til nútírna menningu, út til
Afríku, Asíu, Suður-Ameríku og eyj-
anna í hafinu, hafa án efa verið
kristniboðarnir; þeir hafa stofnað
skóla, komið hinum innfæddu í skiln-
ing um þýðingu hentugs klæðnaðar,
betri heimila, betri verkfæra til jarð-
ræktunar og annarar vinnu o. s. frv.
Kristniboðarnir hafa opnað leiðina til
friðar, frelsis og frjálsrar verzlunar.
Aður en Livingstone hóf starf sitt í
Afríku, var þrælasalan það böl, sem
engin orð megna að lýsa. A árun-
um 1700 til 1805 fórust yfir 100
miljónir svertingja í Vestur-Afríku,
þegar þrælasalarnir voru að flytja
þrælalestirnar frá hinum óhamingju-
sömu hafnarborgum, sem hafa feng-
ið nafnið „gröf hvíta mannsins“.
Þaðan hefur mikill fjöldi þræla verið
fluttur til Vestur-Indlands og Norður-
Ameríku. Þrælasala Araba í Súdan,
Kongó og öðrum stöðum í Afríku
hefur ægilega sögu að segja. Miljón-
um saman létu svertingjarnir lífið
eða voru fluttir burtu, og meðal kyn-
flokkanna er látlaus ófriður. Lands-
lýðurinn þjáðist af sífeldum ótta og
angist, sem eigi er unt að lýsa. En
við komu kristniboðanna til heiðingja-
landanna og síðar fyrir áhrif þeirra
í þeirra eigin löndum, breyttist ástand-
ið algerlega.
En þessar umbætur í tíman-
legum efnum, svo mikilsverðar, sem
þær þó eru, er ekki þýðingannesti
ávÖxturinn af kristniboðsstarfinu. Þótt
bætt kjör hinna innfæddmyfirleitt og
þá ekki sízt kvennanna, og skynsam-
legri meðferð á börnunum, hafi kom-
ið ósegjanlega miklu góðu tif leiðar,
þá er þó annað, sem er enn meira
um vert. Dýrustu ávextir ki’istniboðs-
ins eru hinir andlegu. Kristniboðarnir
eru ekki, eins og sumir þó virðast
ætla, til þess að greiða fyrir verzlun
og yfirráðum hins hvíta kynflokks.
Kristniboðarnir eru boðberar kross-
ins. Ætlunarverk þeirra er að boða
Krist, og hann krossfestan og að
bjarga hinu glataða. An þess að
hugsa nokkuð um tímanlegan ávinn-
ing, hafa göfuglyndar manneskjur,
konur og karlar, lagt líf og heilsu í
hættu, yfirgefið ástvini sína og góð
heimili og ferðast til fjarlægra landa,
þar sem hitasótt, blóðsótt og aðrir
voðalegir sjúkdómar geysa. Oteljandi
eru þeir erfiðleikar, sem mætt hafa
kristniboðunum einkum fyrr á tím-
um. Einveran þjáði þá, kæruleysi
hinna innfæddu hafði lamandi áhrif
á þá og hætturnar ógnuðu þeim á
ýmsa vegu. Hundruðum saman hafa
þeir látið lífið. Hvarvetna í Afríku,
Indlandi, Kína og á öðrum stöðum
gefur að líta grafir kristniboðanna,
sem þar bera þögulan vitnisburð um
þá, sem helguðu Kristi líf sitt og
krafta. Á fyrstu ferð okkar til kristni-
boðsstöðvanna við Viktoríu-vatnið í
Afríku töldum við tólf slíkar hvítar
grafir.
Af öllum kristniboðsfyrirtækjum
hefur ekkert borið ríkulegri ávexti
en biblíufélögin. Það sem þau út af
fyrir sig hafa komið til vegar er
Framh. á bls. 1(5.
4