Fréttablaðið - 18.10.2019, Síða 24

Brátt hef jast tökur á nýjum ljúfsárum gam-anþáttum með Ladda í aðalhlutverki. Sögu-hetjan stendur and-spænis dauðanum og
áttar sig á því að hann hefur sóað
lífi sínu. Hann er staðráðinn í því
að njóta sinna hinstu ævidaga og
ákveður að halda sína eigin glæstu
jarðarför og vera viðstaddur til að
kveðja sína nánustu.
Hugmyndina að handritinu fékk
Jón Gunnar Geirdal fyrir nokkrum
árum í vangaveltum um dauðann
og tilgang lífsins. Jón Gunnar kemur
einnig að því að semja handrit þátt-
anna ásamt miklum reynsluboltum
og fagfólki, þeim Heklu Elísabetu
Aðalsteinsdóttur, Sólmundi Hólm,
Baldvini Zophoníassyni, Ragnari
Eyþórssyni og Kristófer Dignus
sem mun leikstýra þáttunum. Þau
eru fólkið sem ætlar að jarða Ladda
og eru mætt á Aleppó kaffi við
Tryggvagötu til að ræða um brans-
ann og já, dauðann.
Kláraði flöskuna
Hafið þið staðið andspænis dauð-
anum?
Kristófer Dignus: Ég drukkn-
aði einu sinni nærri því. Ég var að
synda með pabba mínum í sjónum
í Wales. Ég var táningur og hann
góður sundmaður. Við vorum að
metast, við syntum býsna langt
frá ströndinni. Þegar við erum að
synda til baka er farið að fjara út.
Við festumst á sama stað, syntum og
syntum en komumst ekki áfram. Ég
upplifði að fara úr líkamanum. Ég
sá okkur báða niðri í haff letinum
að ströggla. Þá hélt ég að þetta væri
búið en skyndilega fylltumst við
geðveikislegum krafti og gátum
synt í land. Við lágum svo úrvinda
á ströndinni í að minnsta kosti
klukkutíma og gátum ekki hreyft
okkur.
Baldvin: Það næsta sem ég hef
komist því að deyja var þegar ég var
á ferð í bíl frá Ýdölum í Aðaldal. Við
vorum fimm í bílnum og allir sof-
andi. Þar með talinn ökumaðurinn!
Við vorum í Víkurskarði þegar við
vöknuðum í algjöru sjokki. Þarna
vorum við öll í lífshættu og svo
brugðið að við gátum ekki talað um
þetta fyrr en fimmtán árum síðar.
Laddi: Ég hef verið ansi nálægt
því að deyja. Það var fyrir löngu að
ég var á ferðalagi á Austfjörðum.
Með hinni víðfrægu hljómsveit
sem kallaðist Faxar. Við vorum á
heimleið til Reykjavíkur og það var
gítarleikarinn í sveitinni sem sat
undir stýri. Hann hægði aldrei á sér
í beygjum og ég var alltaf að rífast
í honum. Hægðu á þér maður! Það
kom að því að hann náði ekki einni
beygjunni og skrikaði áfram að
gljúfri. Þar brotnaði undan bílnum
og hann nam staðar á brúninni. Ég
horfði ofan í gljúfrið. Þá opnaði ég
hanskahólfið og náði í séníver sem
ég ætlaði að geyma til verslunar-
mannahelgarinnar. Ég held ég hafi
klárað flöskuna!
Þróaði með sér ótta við línu-
skauta
Eruð þú og þessi gítarleikari vinir í
dag?
Laddi: Nei, það erum við ekki!
Hekla Elísabet: Ég hef aldrei
staðið andspænis dauðanum. Þótt
ég hafi kannski haldið það því ég
er haldin miklum heilsukvíða og
held reglulega að ég sé að deyja.
Þættirnir Six Feet Under kveiktu
líklega á þessum kvíða. Í hverjum
þætti deyja söguhetjur á einhvern
furðulegan hátt. Ég þróaði því með
mér ótta við skrýtna hluti eins og
til dæmis að fara á línuskauta og í
leikhús.
Sóli: Ég hef reyndar líka nærri
því drukknað en það var ekki mjög
hetjulegt eins og þegar Kristófer
komst lífs af. Ég dreif hreinlega ekki
út í bauju þar sem ég var að synda
úti í Cannes.
Ég hef í raun ekki staðið and-
spænis dauðanum, því krabba-
meinið sem ég greindist með var
auðlæknanlegt. Það voru 95% líkur
á því að ég myndi ná bata. Sterkt á
pappírum! En ég hugsaði samt um
dauðann og ef til vill í lengri tíma
en margir aðrir. Þær pælingar sem
ég gekk í gegnum vona ég að hafi
gagnast við handritsskrifin.
Að fá leyfi til að brosa
Jón Gunnar: Mér fannst einstakt að
fylgjast með því hvernig Sóli tókst
á við sín veikindi og sá spaugilegu
hliðarnar á tilverunni. Sem hann
gerði skil í uppistandi sem allir
græddu á. Það er fólki dýrmætt að
ræða um jafn alvarleg málefni og
krabbamein og dauðann á léttu
nótunum. Fólki léttir og finnst
gott að fá leyfi til að brosa og hlæja.
Það er tabú að ræða dauðann og sú
umræða er einhvern veginn alltof
oft á hátíðlegum nótum. Það þarf
að opna umræðuna eins og ég held
að Sóli hafi svolítið gert.
Sóli: Ég fékk mikil viðbrögð við
uppistandinu og mér þótti afar
vænt um þau. En ég gætti mín, því
þegar allt kemur til alls er ekkert
fyndið að greinast með krabbamein
Jarðarfarir
geta verið
gott partí
Sex handritshöfundar með mismunandi bakgrunn
og reynslu komu saman til að skrifa gamanþætti
um dauðann. Öll eru þau sammála um að það sé
gott að muna dauða sinn og að umræða um dauð-
ann sé oft á of hátíðlegum og alvarlegum nótum.
Jón Gunnar
Geirdal, Sóli
Hólm, Baldvin
Zophonias-
son, Kristófer
Dignus, Hekla
Elísabet Aðal-
steinsdóttir,
Ragnar Eyþórs-
son og Laddi.
FRÉTTABLAÐIÐ/
ANTON BRINK
Kristjana Björg
Guðbrandsdóttir
kristjana@frettabladid.is
ÞAÐ ER FÓLKI DÝRMÆTT
AÐ RÆÐA UM JAFN ALVAR
LEG MÁLEFNI OG KRABBA
MEIN OG DAUÐANN Á
LÉTTU NÓTUNUM.
Jón Gunnar
Framhald á síðu 26
1 9 . O K T Ó B E R 2 0 1 9 L A U G A R D A G U R24 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
1
9
-1
0
-2
0
1
9

0
4
:5
9
F
B
1
0
4
s
_
P
0
8
1
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
0
4
s
_
P
0
8
0
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
0
4
s
_
P
0
2
4
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
0
4
s
_
P
0
2
5
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
2
4
0
B
-7
8
1
4
2
4
0
B
-7
6
D
8
2
4
0
B
-7
5
9
C
2
4
0
B
-7
4
6
0
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
8
B

F
B
1
0
4
s
_
1
8
_
1
0
_
2
0
1
C
M
Y
K