Fréttablaðið - 05.01.2019, Síða 28

Fréttablaðið - 05.01.2019, Síða 28
grun um krabbamein, hjarta- vandamál og alls konar. Fram að þessu tímabili var ég með ákveðna hugmynd um hver ég væri og hvern- ig mér ætti að líða. En frá því að þetta veikindatímabil hófst var það æ sjaldnar sem mér fannst ég vera í lagi. Það var kannski að jafnaði hálf- tími til klukkutími á dag þar sem ég var bærilegur. Kvíðinn yfir því að vita ekki hvað í ósköpunum væri að mér bjó svo til félagsfælni. Ég gat ekki farið í versl- unarmiðstöð í heilt ár. Gat ekki farið út í búð nema á kvöldin eða jafnvel að næturlagi. Það er kannski eitthvað kómískt við það að vera fjölmiðlamaður og geta ekki verið innan um fólk. En svona var þetta. En það sem var erfiðast var síma- fælnin. Ég fékk í langan tíma svima og hausverk í hvert einasta skipti sem ég talaði í síma. Þegar ég var upp á mitt versta þurfti ég alltaf að fara afsíðis eftir að hafa tekið nokkurra mínútna símtöl. Því þau reyndu svo mikið á. Ég var því alltaf að fara á kló- settið, það var eini staðurinn sem ég gat farið á til að ná áttum. Þar stóð ég því bara, lokaði að mér og reyndi að ná áttum eftir að hafa tekið þriggja mínútna símtal. Þetta hljómar fárán- lega og ég get hlegið að þessu núna, en á þessum tímapunkti gat ég ein- hvern veginn ekki bara sagt: Heyrðu, ég er bara sárlasinn.“ Rekinn eftir fimm ára starf Foreldrar Sölva gáfu honum ferð með sér til Japans í jólagjöf. Á þeim tímapunkti treysti hann sér ekki í ferðina. Hann hélt að hann myndi hreinlega ekki lifa flugið af. „Ég var orðinn eins og mjög illa haldinn sjúklingur og trúði því að ég myndi varla lifa það af að fara í svona langt flug. En það var gæfa að ég fór því í ferðinni fann ég loks von og trú á nýjan leik. Ég var á göngu í gömlu höfuðborginni Kyoto og fann allt í einu fyrir mér. Fann fyrir vel- líðan. Það voru engar áhyggjur. Það var eins og veturinn væri gleymdur. Þetta ástand varði meira og minna út ferðina og dugði til þess að ég fékk trúna á það að mér gæti batnað. Ég gæti orðið sjálfum mér líkur aftur. Allar þessar pillur, allar þessar lækn- isheimsóknir en svo fann ég loks einhverja lausn þegar ég var bara í léttum göngutúr í fallegri borg,“ segir Sölvi og brosir. Þetta sumar fór ég í gott frí. Ég átti inni sex eða sjö vikur í sumarfrí og fékk ofan á það veikindafrí. Ég nýtti fríið vel. Fór til útlanda og upp í sveit og hvíldi mig og náði vopnum mínum aftur og fór að trúa því að þetta yrði bara allt í lagi,“ segir Sölvi frá. Að fríinu loknu snýr Sölvi aftur til vinnu á fréttastofu Stöðvar 2. „Þegar ég byrja aftur að vinna byrjuðu einkennin að hluta til aftur. Ég er því farinn að átta mig á því að ástand mitt tengist álagi. Ég er farinn að greina stóru myndina. Kannski ekki alveg en veit að ég er að glíma við síþreytu eða kulnun eða hvað sem fólk vill kalla það þegar það er ofkeyrt af streitu. Ég áttaði mig á því að sennilega gæti ég ekki aftur gert hlutina eins og áður. Ég yrði að hlífa mér meira og gera hlutina öðruvísi.“ Haustið 2008 var eins og allir þekkja viðburðaríkt á Íslandi og í miðju hruninu urðu breytingar á Íslandi í dag. ,,Við höfðum verið þrjú með þátt- inn, ég, Svanhildur Hólm og Sigur- laug Jónasdóttir. Ég og Svanhildur vorum ein um pólitísku viðtölin. En svo hætti Svanhildur og ég sá eftir það einn um þjóðmálahluta þáttarins út árið. Ég man eftir viku þar sem ég var með með Geir Haarde í beinni útsendingu daginn sem Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn kom inn í landið og svo Ólaf Ragnar daginn eftir og Ingibjörgu Sólrúnu daginn eftir það. Þarna var ég kominn aftur í gírinn sem ég var í þegar ég veiktist. Adrenalínið hélt mér gangandi og þetta var fjörugasta tímabil sem ég man eftir á mínum fjölmiðlaferli. En svo var ég rekinn. Ég var mjög óvænt kallaður inn á skrifstofu og rekinn eftir fimm ára starf. Sem ég held, þó að ég segi sjálfur frá, að hafi verið ósanngjarnt því ég held að ég hafi skilað verulega góðu starfi,“ segir Sölvi og segir uppsögnina hafa sett strik í reikninginn. „Mér hafði verið að miða áfram. En þarna þarf ég að taka aftur eitt skref til baka áður en ég tek tvö áfram. Ég fór á Skjá einn og næstu misseri þarna á eftir er ég í hægum bata. Ég er kominn inn í nýjan lífs- stíl en það gengur ekki hratt fyrir sig að umbylta lífi sínu á þennan hátt og ég er að glíma við alls konar hluti áfram. Mér þóttu þeir samt létt- vægir miðað við það sem ég gekk í gegnum þegar verst lét. Nú var ég kominn með vikulegan þátt og réð betur við álagið, gat jafnað það. Ég fór svo úr því að vera með viðtals- þátt í að gera fréttaskýringarþáttinn Málið, sem var mjög skemmtilegt, en við völdum oft býsna þung mál. Það varð ákveðinn vendipunktur hjá mér vorið 2013, þegar ég var að gera þætti um barnaníð, vændi og undir- heima á sama tíma. Þáttagerðin endaði með því að tveir verulega hættulegir menn hótuðu mér lífláti úr fastlínunúmeri Litla-Hrauns. Þorði ekki að sofa í íbúð sinni Ég þorði ekki að sofa í íbúðinni minni í heila viku og fann að nú væri komið gott af öllum þessum þyngslum,“ segir Sölvi sem segir þá góðu áfanga sem hann hafði náð á þessum tíma stefnt í hættu. „Ég ákvað þarna að taka heilsuna miklu fastari tökum og leita eigin lausna, þar sem ég hafði fengið veru- lega lítið úr langferð minni til allra helstu sérfræðilækna sem hægt er að nefna. Ég fór að prófa mig áfram með jóga, hugleiðslu og köld böð. Breytti næringunni minni í grund- vallaratriðum og sitthvað fleira. Það má segja að þarna hafi ég virkilega fyrir alvöru byrjað að kafa dýpra í allt sem snýr að heilsu. Ég fór smám saman úr því að kveljast í kvíða yfir öllum mögulegum og ómögulegum hlutum yfir í það að ganga upp Esj- una á stuttbuxum í janúarmánuði,“ segir hann og hlær. „Grínlaust, þá breytti öll þessi hreyfing og hugleiðsla lífi mínu. Lík- ami og hugur eru nátengd fyrirbæri. Við erum komin að ákveðnum tímamótum þegar kemur að þeim lausnum sem eru í boði í okkar annars ágæta heilbrigðiskerfi. Ég átta mig á því að ég er kominn út á hálan ís, en einhver verður að þora að segja hlutina eins og þeir eru. Eftir að hafa sjálfur klárað háskólanám í sálfræði og gengið til sálfræðinga og geðlækna í mörg ár yrði ég fyrstur allra til að segja að lyf geta sannar- lega gert gagn. En það að skrifa upp á þau hugsunarlaust án þess að taka á öðrum þáttum er í raun algjörlega galið. Það að taka einstakling með lífsstílsvandamál og setja hann á sterk lyf en spyrja hann ekkert út í það hvað hann er að borða, hvern- ig hann sefur og hvort hann er að hreyfa sig gengur einfaldlega ekki upp. Ef lífsstíllinn er í steik er haus- inn líka í steik. Það er nokkuð sjálf- gefið. Ég leyfi mér að efast stórlega um að þeir sem skrifa upp á lyfin myndu gera það með sama hætti ef þeir hefðu prófað að taka þau sjálf- ir,“ segir Sölvi ákveðinn og bætir við að auðvitað sé það heilmikið átak að breyta hlutunum. „Það eru engar skyndilausnir til, enda gefur það manni líka miklu meira að þurfa að hafa fyrir hlut- unum. Reynslan hefur kennt mér að raunveruleg þægindi koma þegar maður hefur haft hugrekki til að stíga aftur og aftur inn í óþægindi. Ég gat það, þú getur það líka,“ segir hann. „Allir geta það. Þegar maður er svona mikið veikur, þá vill hluti af manni fara auðveldu leiðina. Það er svo auðvelt að taka bara lyf og leiða hjá sér rót vandans. En það er mikil- vægt að sýna hugrekki og fara út fyrir kassann. Ég er vel menntaður og ágætlega gefinn en ég var gæinn sem vissi rosalega mikið um allt en reyndi fátt og gerði lítið. Það er gjörbreytt. Nú geri ég hluti og lifi lífinu. Ég er farinn að gera hlutina sem ég talaði um í mörg ár. Mig dreymdi um að prófa að búa í Kaliforníu, ég gerði það. Ég vildi ganga Jakobsveginn, ég sló til vorið 2017 og gerði það. Þar kviknaði í alvöru sú löngun að miðla reynslu minni og skrifa þessa bók. Ég ákvað að skilja snjallsímann eftir heima og eftir að verstu fráhvörfin voru afstaðin streymdu til mín hug- myndir. Á þessari göngu varð hug- myndin að bókinni í raun til. Ég fann þá að heilsan hefur verið mitt helsta áhugamál í áratug. Ég hef prófað svo margt, ég hef lesið mér margfalt meira til en á allri minni háskóla- göngu. Það væri fáránlegt að þegja. Eins og ég gerði þegar ég var að glíma við þetta allt saman. Ég er í bókinni að deila öllu sem ég hef lært. Með margar greiningar Ég fór úr því að vera greindur með fjölmarga kvilla í að vera bara nokk- uð góður,“ segir hann og brosir. „Ég var greindur með kvíðaröskun á háu stigi. Hún var það alvarleg að ég hefði verið gjaldgengur á stofnun þegar verst lét. Ég var greindur með athyglisbrest, ég var greindur með eitthvert svimaheilkenni, af helsta sérfræðingi landsins í þeim efnum. Ég var greindur með tvær eða þrjár krónískar meltingartruflanir, fóta- óeirð, síþreytu, kulnun og margt fleira. Í raun og veru hafði ég fyrir áratug fullgilda ástæðu til þess að gefast bara upp. En síðan þá hef ég gert fimmtán heilar þáttaseríur í sjónvarpi, ferðast til meira en 30 nýrra landa, skrifað fjórar bækur, gert kvikmynd og milljón aðra hluti. Það er svo mikilvægt að samsama sig ekki greiningum. Ég er alls ekki að gera lítið úr því álagi sem fylgir því að glíma við sjúkdóma. En það er hættulegt að verða greiningin. Aldrei verið í betra formi Auðvitað á ég slæma daga eins og allir. En þeim fækkar stöðugt og ég sé enga ástæðu til annars en að hlut- irnir geti bara orðið enn betri. Ég varð fertugur í desember og finnst ég léttari á allan hátt en þegar ég var tvítugur. Ég hef eiginlega aldrei verið í betra formi. Andlega jafnt og líkamlega. En það kostar vinnu. Ég hef í áraraðir stundað hugleiðslu og líkamsrækt og breytingar, þær verða ekki á einum degi. En það er þess virði að hefja ferðalagið. Með þess- ari bók er ég að deila öllu því sem ég hef lært á minni vegferð og ef ég get hjálpað einhverjum verð ég glaður.“ ÞEGAR ÉG VAR UPP Á MITT VERSTA ÞÁ ÞURFTI ÉG ALLTAF AÐ FARA AFSÍÐIS EFTIR AÐ HAFA TEKIÐ NOKKURRA MÍNÚTNA SÍMTÖL. ÞVÍ ÞAU REYNDU SVO MIKIÐ Á. ÞÁTTAGERÐIN ENDAÐI MEÐ ÞVÍ AÐ TVEIR VERU- LEGA HÆTTULEGIR MENN HÓTUÐU MÉR LÍFLÁTI ÚR FASTLÍNUNÚMERI LITLA- HRAUNS. „Ég fór úr því að vera greindur með fjölmarga kvilla í að vera bara nokkuð góður.“ FRÉTTABLAÐIÐ/EYÞÓR Lengra viðtal við Sölva og brot úr nýrri bók hans er að finna á +Plús síðu Fréttablaðsins. Fréttablaðið +Plús er eingöngu í Fréttablaðs-appinu eða í PDF-útgáfu blaðsins sem er aðgengileg á frettabladid.is. +PLÚS ↣ 5 . J A N Ú A R 2 0 1 9 L A U G A R D A G U R28 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105

x

Fréttablaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.