Fréttablaðið - 05.01.2019, Side 29

+PLÚS
Sölvi Tryggvason segir líkamann hafa þann eiginleika að endurnýja sig hratt.„Við erum fær um að komast yfir svo margt,
læra svo margt. Og það er mikilvægt
að missa ekki sjónar á þeim eigin-
leika í okkur. Á vegferð minni hef ég
orðið vitni að ótrúlegum batasög-
um hjá fólki sem hefur ákveðið að
taka hlutina í eigin hendur. Það er
hægt að sigrast á ótrúlegustu hindr-
unum,“ segir Sölvi. Hér að neðan er
birt brot úr þriðja kafla bókar hans,
Á eigin skinni.
3. kafli
Stóra myndin er sú sem fram hefur
komið hér að ofan. Ég hrundi illa
haustið 2007
og hef síðan þá
farið í ferðalag
sem var miklu
miklu lengra
en mig óraði
fyrir. Það er
ekki stimplað
á ennið á mér,
en síðan ég
klessti af alefli
á grjótharðan
s t r e i t u v e g g
haustið 2007
hef ég sem-
s a g t ve r i ð
greindur með
kvíðaröskun,
a t h y g l i s -
brest, félags-
fælni, kuln-
un í starfi,
s í þ r e y t u ,
f ó t a ó e i r ð ,
i ð r a ó l g u ,
álagsastma,
svimasjúkdóm, nýrnahettu-
vanda, alls kyns óþol fyrir hinum
og þessum hlutum og sjálfsofnæmi.
Allar þessar greiningar kölluðu á
alls konar lyf. Fyrir utan verkja-
töflur, magalyf og annað „hefð-
bundið dót“ úr apótekum sem ég
mokaði í mig er hér listi yfir lyf sem
ég hef tekið á vegferðinni sem flokk-
ast sem geðlyf og hljómar svolítið
eins og texti Megasar í laginu Við
sem heima sitjum. Sum bruddi ég í
stuttan tíma, önnur lengur:
n Serol
n Stesolid
n Miron
n Sobril
n Efexor
n Fluanxol
n Ezopram
n Concerta
n Sertraline
n Strattera
n Ritalin
n Wellbutrin
n Fluoxetine
n Seroquel
Ég gæti skrifað miklu meira um
þessa vegferð mína, en þessi bók er
ekki hugsuð sem sjúkrasaga, heldur
þvert á móti saga af því hvernig
maður getur sigrast á alls konar
hlutum. En forsöguna fannst mér ég
þurfa að fjalla um af hreinskilni og
finnst hún nauðsynleg í samhengi
við leiðina til bata og það ferðalag
sem ég lagðist í.
Ég hef einfaldlega þurft að læra að
gera alls konar
hluti allt öðru-
vísi en áður. Á
löngum köflum
hef ég verið
pirraður og vor-
kennt sjálfum
mér. Ég gekk
til geðlæknis
í sex ár og sál-
fræðings í fimm
og hætti þeim
m e ð f e r ð u m
ekki fyrr en mér
fannst ég búinn
að röfla úr mér
rænuna þegar
kemur að öllu
því sem hefur
amað að mér í
gegnum tíðina.
P e n i n g u r i n n
sem ég hef eytt
í heilsu skiptir
milljónum, en
þegar allt kemur
til alls er þetta búið að vera ferðalag
sem ég hefði aldrei viljað missa af.
Það hefur skilað mér á stað þar sem
mér finnst ég miklu sterkari en áður.
Við erum öll alls konar. Allir þessir
kvillar, greiningar og lyf eru góðra
gjalda verð og geta hjálpað fólki
að átta sig á því hvað við er að eiga
tímabundið og auðvitað verðum við
á köflum að hafa hlutina fastmótaða
og vel skilgreinda. En þegar kemur
að heilsu getur það beinlínis verið
stórhættulegt að festast í hugtökum
og ákveða að maður verði einhvern
veginn ævina á enda. Eftir að hafa
gengið hringinn á milli allra helstu
sérfræðilækna og skilgreint mig
á löngum tímabilum út frá tíma-
bundnum einkennum, ákvað ég á
einhverjum punkti að það myndi
ekki skila mér neinu. Líkaminn
endurnýjar sig mjög hratt og hugur-
inn líka ef við leyfum honum það.
Höfum það hugfast að sumir hlutar
líkamans endurnýjast á aðeins
nokkrum vikum, aðrir á einhverjum
mánuðum og enn aðrir á nokkrum
árum. Líkami minn í dag þarf ekki
að vera sá sami og eftir eitt ár eða
tvö. Þess vegna er beinlínis rangt að
festa sig í skilgreiningum um hina og
þessa kvilla eins og þeir vari að eilífu.
Hefur eytt
milljónum
í heilsuna
ÉG HEF EINFALDLEGA
ÞURFT AÐ LÆRA AÐ GERA
ALLS KONAR HLUTI ALLT
ÖÐRUVÍSI EN ÁÐUR. Á
LÖNGUM KÖFLUM HEF ÉG
VERIÐ PIRRAÐUR OG VOR-
KENNT SJÁLFUM MÉR.