Fréttablaðið - 05.01.2019, Page 28

grun um krabbamein, hjarta-
vandamál og alls konar. Fram að
þessu tímabili var ég með ákveðna
hugmynd um hver ég væri og hvern-
ig mér ætti að líða. En frá því að
þetta veikindatímabil hófst var það
æ sjaldnar sem mér fannst ég vera í
lagi. Það var kannski að jafnaði hálf-
tími til klukkutími á dag þar sem ég
var bærilegur.
Kvíðinn yfir því að vita ekki hvað
í ósköpunum væri að mér bjó svo til
félagsfælni. Ég gat ekki farið í versl-
unarmiðstöð í heilt ár. Gat ekki
farið út í búð nema á kvöldin eða
jafnvel að næturlagi. Það er kannski
eitthvað kómískt við það að vera
fjölmiðlamaður og geta ekki verið
innan um fólk. En svona var þetta.
En það sem var erfiðast var síma-
fælnin. Ég fékk í langan tíma svima
og hausverk í hvert einasta skipti
sem ég talaði í síma. Þegar ég var upp
á mitt versta þurfti ég alltaf að fara
afsíðis eftir að hafa tekið nokkurra
mínútna símtöl. Því þau reyndu svo
mikið á. Ég var því alltaf að fara á kló-
settið, það var eini staðurinn sem ég
gat farið á til að ná áttum. Þar stóð ég
því bara, lokaði að mér og reyndi að
ná áttum eftir að hafa tekið þriggja
mínútna símtal. Þetta hljómar fárán-
lega og ég get hlegið að þessu núna,
en á þessum tímapunkti gat ég ein-
hvern veginn ekki bara sagt: Heyrðu,
ég er bara sárlasinn.“
Rekinn eftir fimm ára starf
Foreldrar Sölva gáfu honum ferð
með sér til Japans í jólagjöf. Á þeim
tímapunkti treysti hann sér ekki í
ferðina. Hann hélt að hann myndi
hreinlega ekki lifa flugið af.
„Ég var orðinn eins og mjög illa
haldinn sjúklingur og trúði því að
ég myndi varla lifa það af að fara í
svona langt flug. En það var gæfa að
ég fór því í ferðinni fann ég loks von
og trú á nýjan leik. Ég var á göngu í
gömlu höfuðborginni Kyoto og fann
allt í einu fyrir mér. Fann fyrir vel-
líðan. Það voru engar áhyggjur. Það
var eins og veturinn væri gleymdur.
Þetta ástand varði meira og minna
út ferðina og dugði til þess að ég fékk
trúna á það að mér gæti batnað. Ég
gæti orðið sjálfum mér líkur aftur.
Allar þessar pillur, allar þessar lækn-
isheimsóknir en svo fann ég loks
einhverja lausn þegar ég var bara í
léttum göngutúr í fallegri borg,“ segir
Sölvi og brosir.
Þetta sumar fór ég í gott frí. Ég átti
inni sex eða sjö vikur í sumarfrí og
fékk ofan á það veikindafrí. Ég nýtti
fríið vel. Fór til útlanda og upp í
sveit og hvíldi mig og náði vopnum
mínum aftur og fór að trúa því að
þetta yrði bara allt í lagi,“ segir Sölvi
frá.
Að fríinu loknu snýr Sölvi aftur til
vinnu á fréttastofu Stöðvar 2.
„Þegar ég byrja aftur að vinna
byrjuðu einkennin að hluta til aftur.
Ég er því farinn að átta mig á því að
ástand mitt tengist álagi. Ég er farinn
að greina stóru myndina. Kannski
ekki alveg en veit að ég er að glíma
við síþreytu eða kulnun eða hvað
sem fólk vill kalla það þegar það er
ofkeyrt af streitu. Ég áttaði mig á því
að sennilega gæti ég ekki aftur gert
hlutina eins og áður. Ég yrði að hlífa
mér meira og gera hlutina öðruvísi.“
Haustið 2008 var eins og allir
þekkja viðburðaríkt á Íslandi og í
miðju hruninu urðu breytingar á
Íslandi í dag.
,,Við höfðum verið þrjú með þátt-
inn, ég, Svanhildur Hólm og Sigur-
laug Jónasdóttir. Ég og Svanhildur
vorum ein um pólitísku viðtölin.
En svo hætti Svanhildur og ég sá
eftir það einn um þjóðmálahluta
þáttarins út árið. Ég man eftir viku
þar sem ég var með með Geir Haarde
í beinni útsendingu daginn sem
Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn kom inn
í landið og svo Ólaf Ragnar daginn
eftir og Ingibjörgu Sólrúnu daginn
eftir það. Þarna var ég kominn aftur
í gírinn sem ég var í þegar ég veiktist.
Adrenalínið hélt mér gangandi og
þetta var fjörugasta tímabil sem ég
man eftir á mínum fjölmiðlaferli. En
svo var ég rekinn. Ég var mjög óvænt
kallaður inn á skrifstofu og rekinn
eftir fimm ára starf. Sem ég held, þó
að ég segi sjálfur frá, að hafi verið
ósanngjarnt því ég held að ég hafi
skilað verulega góðu starfi,“ segir
Sölvi og segir uppsögnina hafa sett
strik í reikninginn.
„Mér hafði verið að miða áfram.
En þarna þarf ég að taka aftur eitt
skref til baka áður en ég tek tvö
áfram. Ég fór á Skjá einn og næstu
misseri þarna á eftir er ég í hægum
bata. Ég er kominn inn í nýjan lífs-
stíl en það gengur ekki hratt fyrir
sig að umbylta lífi sínu á þennan
hátt og ég er að glíma við alls konar
hluti áfram. Mér þóttu þeir samt létt-
vægir miðað við það sem ég gekk í
gegnum þegar verst lét. Nú var ég
kominn með vikulegan þátt og réð
betur við álagið, gat jafnað það. Ég
fór svo úr því að vera með viðtals-
þátt í að gera fréttaskýringarþáttinn
Málið, sem var mjög skemmtilegt,
en við völdum oft býsna þung mál.
Það varð ákveðinn vendipunktur hjá
mér vorið 2013, þegar ég var að gera
þætti um barnaníð, vændi og undir-
heima á sama tíma. Þáttagerðin
endaði með því að tveir verulega
hættulegir menn hótuðu mér lífláti
úr fastlínunúmeri Litla-Hrauns.
Þorði ekki að sofa í íbúð sinni
Ég þorði ekki að sofa í íbúðinni
minni í heila viku og fann að nú
væri komið gott af öllum þessum
þyngslum,“ segir Sölvi sem segir þá
góðu áfanga sem hann hafði náð á
þessum tíma stefnt í hættu.
„Ég ákvað þarna að taka heilsuna
miklu fastari tökum og leita eigin
lausna, þar sem ég hafði fengið veru-
lega lítið úr langferð minni til allra
helstu sérfræðilækna sem hægt er
að nefna. Ég fór að prófa mig áfram
með jóga, hugleiðslu og köld böð.
Breytti næringunni minni í grund-
vallaratriðum og sitthvað fleira. Það
má segja að þarna hafi ég virkilega
fyrir alvöru byrjað að kafa dýpra í
allt sem snýr að heilsu. Ég fór smám
saman úr því að kveljast í kvíða yfir
öllum mögulegum og ómögulegum
hlutum yfir í það að ganga upp Esj-
una á stuttbuxum í janúarmánuði,“
segir hann og hlær.
„Grínlaust, þá breytti öll þessi
hreyfing og hugleiðsla lífi mínu. Lík-
ami og hugur eru nátengd fyrirbæri.
Við erum komin að ákveðnum
tímamótum þegar kemur að þeim
lausnum sem eru í boði í okkar
annars ágæta heilbrigðiskerfi. Ég
átta mig á því að ég er kominn út á
hálan ís, en einhver verður að þora
að segja hlutina eins og þeir eru. Eftir
að hafa sjálfur klárað háskólanám í
sálfræði og gengið til sálfræðinga og
geðlækna í mörg ár yrði ég fyrstur
allra til að segja að lyf geta sannar-
lega gert gagn. En það að skrifa upp
á þau hugsunarlaust án þess að taka
á öðrum þáttum er í raun algjörlega
galið. Það að taka einstakling með
lífsstílsvandamál og setja hann á
sterk lyf en spyrja hann ekkert út í
það hvað hann er að borða, hvern-
ig hann sefur og hvort hann er að
hreyfa sig gengur einfaldlega ekki
upp. Ef lífsstíllinn er í steik er haus-
inn líka í steik. Það er nokkuð sjálf-
gefið. Ég leyfi mér að efast stórlega
um að þeir sem skrifa upp á lyfin
myndu gera það með sama hætti ef
þeir hefðu prófað að taka þau sjálf-
ir,“ segir Sölvi ákveðinn og bætir við
að auðvitað sé það heilmikið átak að
breyta hlutunum.
„Það eru engar skyndilausnir til,
enda gefur það manni líka miklu
meira að þurfa að hafa fyrir hlut-
unum. Reynslan hefur kennt mér að
raunveruleg þægindi koma þegar
maður hefur haft hugrekki til að
stíga aftur og aftur inn í óþægindi.
Ég gat það, þú getur það líka,“ segir
hann.
„Allir geta það. Þegar maður er
svona mikið veikur, þá vill hluti af
manni fara auðveldu leiðina. Það er
svo auðvelt að taka bara lyf og leiða
hjá sér rót vandans. En það er mikil-
vægt að sýna hugrekki og fara út fyrir
kassann.
Ég er vel menntaður og ágætlega
gefinn en ég var gæinn sem vissi
rosalega mikið um allt en reyndi
fátt og gerði lítið. Það er gjörbreytt.
Nú geri ég hluti og lifi lífinu. Ég er
farinn að gera hlutina sem ég talaði
um í mörg ár. Mig dreymdi um að
prófa að búa í Kaliforníu, ég gerði
það. Ég vildi ganga Jakobsveginn, ég
sló til vorið 2017 og gerði það. Þar
kviknaði í alvöru sú löngun að miðla
reynslu minni og skrifa þessa bók.
Ég ákvað að skilja snjallsímann eftir
heima og eftir að verstu fráhvörfin
voru afstaðin streymdu til mín hug-
myndir. Á þessari göngu varð hug-
myndin að bókinni í raun til. Ég fann
þá að heilsan hefur verið mitt helsta
áhugamál í áratug. Ég hef prófað
svo margt, ég hef lesið mér margfalt
meira til en á allri minni háskóla-
göngu. Það væri fáránlegt að þegja.
Eins og ég gerði þegar ég var að glíma
við þetta allt saman. Ég er í bókinni
að deila öllu sem ég hef lært.
Með margar greiningar
Ég fór úr því að vera greindur með
fjölmarga kvilla í að vera bara nokk-
uð góður,“ segir hann og brosir. „Ég
var greindur með kvíðaröskun á
háu stigi. Hún var það alvarleg að
ég hefði verið gjaldgengur á stofnun
þegar verst lét. Ég var greindur með
athyglisbrest, ég var greindur með
eitthvert svimaheilkenni, af helsta
sérfræðingi landsins í þeim efnum.
Ég var greindur með tvær eða þrjár
krónískar meltingartruflanir, fóta-
óeirð, síþreytu, kulnun og margt
fleira. Í raun og veru hafði ég fyrir
áratug fullgilda ástæðu til þess að
gefast bara upp. En síðan þá hef ég
gert fimmtán heilar þáttaseríur í
sjónvarpi, ferðast til meira en 30
nýrra landa, skrifað fjórar bækur,
gert kvikmynd og milljón aðra hluti.
Það er svo mikilvægt að samsama
sig ekki greiningum. Ég er alls ekki
að gera lítið úr því álagi sem fylgir
því að glíma við sjúkdóma. En það
er hættulegt að verða greiningin.
Aldrei verið í betra formi
Auðvitað á ég slæma daga eins og
allir. En þeim fækkar stöðugt og ég
sé enga ástæðu til annars en að hlut-
irnir geti bara orðið enn betri. Ég
varð fertugur í desember og finnst
ég léttari á allan hátt en þegar ég
var tvítugur. Ég hef eiginlega aldrei
verið í betra formi. Andlega jafnt og
líkamlega. En það kostar vinnu. Ég
hef í áraraðir stundað hugleiðslu og
líkamsrækt og breytingar, þær verða
ekki á einum degi. En það er þess
virði að hefja ferðalagið. Með þess-
ari bók er ég að deila öllu því sem ég
hef lært á minni vegferð og ef ég get
hjálpað einhverjum verð ég glaður.“
ÞEGAR ÉG VAR UPP Á MITT
VERSTA ÞÁ ÞURFTI ÉG
ALLTAF AÐ FARA AFSÍÐIS
EFTIR AÐ HAFA TEKIÐ
NOKKURRA MÍNÚTNA
SÍMTÖL. ÞVÍ ÞAU REYNDU
SVO MIKIÐ Á.
ÞÁTTAGERÐIN ENDAÐI
MEÐ ÞVÍ AÐ TVEIR VERU-
LEGA HÆTTULEGIR MENN
HÓTUÐU MÉR LÍFLÁTI ÚR
FASTLÍNUNÚMERI LITLA-
HRAUNS.
„Ég fór úr því að vera greindur með fjölmarga kvilla í að vera bara nokkuð góður.“ FRÉTTABLAÐIÐ/EYÞÓR
Lengra viðtal við Sölva og brot
úr nýrri bók hans er að finna á
+Plús síðu Fréttablaðsins.
Fréttablaðið +Plús er eingöngu
í Fréttablaðs-appinu eða í
PDF-útgáfu blaðsins sem er
aðgengileg á frettabladid.is.
+PLÚS
↣
5 . J A N Ú A R 2 0 1 9 L A U G A R D A G U R28 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð