Fréttablaðið - 05.01.2019, Side 99

Að heyra Hollywood-s t jör nu r s e g ja s t elska land og þjóð er frekar þreyttur frasi enda segja þær hann y f irleitt án sann-
færingar. Dean DeBlois er öðruvísi.
Hann virkilega elskar land og þjóð.
DeBlois er leikstjóri How to
Train Your Dragon en fyrsta teikni-
myndin sem hann leikstýrði var
Lilo & Stitch en fyrir hana fékk
hann Óskarsverðlaunatilnefningu.
Hann hefur komið til Íslands á
gamlársdag í áratug. Hann bað
unnusta síns hér á landi og hefur
prófað að koma hvort sem það er
vetur, sumar, vor eða haust. Að
hitta stórlax frá Hollywood er allt-
af svolítið skemmtilegt en að hitta
DeBlois er upplifun. Hann mætti til
viðtalsins með grænan 10-11 poka
því eftir viðtalið var hann að fara
í sund.
Kom fyrst fyrir 10 árum
„Ég hef alltaf verið áhugasamur um
tónlistina sem kemur héðan. Ég
dregst líka að fjarlægum stöðum.
Draumaáfangastaðirnir eru ekki
alveg eins og hjá flestum sem eru
í kringum mig. Ég fór til Svalbarða
fyrir nokkrum árum og var þar í
viku. Ég væri til í að fara til Græn-
lands og norður-
h e i m s k a u t s i n s .
En ég hafði heyrt
mikið talað um
Ísland, alveg frá
því að Sykurmol-
arnir voru og hétu.
Reykjavík var sögð
full af lífi, tónlist og
partíum.
Fyrir tíu árum
kom ég hingað til
að gera mynd með
Jónsa, Go. Hug-
my nd in va r að
taka hana upp á
gamlársdag og inn
í nýja árið meðan
hann spilaði sitt.
Þegar ég var að
taka upp var erfitt
að einbeit a sér
vegna f lugeldanna. Þetta var eitt-
hvað sem ég hafði aldrei séð og mig
langaði að koma til að vera hluti af
þessu. Síðan hef ég komið á hverju
ári, gisti alltaf á sama hóteli, í sama
herbergi og nýt lífsins. Þetta er
eiginlega okkar eigið heimili hér á
Íslandi.“
Deblois segir að myrkrið skipti
hann engu. Endalausar nætur um
sumarið séu einnig ákaf lega sér-
stakar og þessar andstæður séu
einmitt hluti af því hvers vegna
hann kann svo vel við að vera
hér. „Það er ótrúlegt að koma út af
skemmtistað um miðja nótt og það
er bjart úti. Það fokkar verulega í
hausnum á manni.
Trúlofun við norðurljós
Ég elska andstæðurnar að vera í
heitum potti og í brjáluðum byl. Það
er líka allt svo brjálað hérna. Landið
er svo villt. Það vekur mann hrein-
lega upp.“ Trúlega þekkir hann ekki
mikið til skammdegisþunglyndis.
Eiginmaður DeBlois, J.D. George,
hugsar einnig með hlýju til lands
og þjóðar en parið trúlofaði sig
eitt vetrarkvöld undir dansandi
norðurljósum. „Það er gamall viti
á Reykjanesi þar sem við vorum
efst uppi og ég var með hringinn í
vasanum þegar norðurljósin fóru
að dansa og héldu þvílíka sýningu.
Ég var búinn að ákveða að ef þau
birtust þá myndi ég biðja um hönd
hans.
Aðdráttaraflið sem Ísland spilar í
okkar lífi er þannig nokkuð sterkt.
Hér er svo mikið af fólki með hæfi-
leika og margir með sterkar skoð-
anir. Það er enginn að reyna að
vera neinn annar. Það finnst mér
frábært. Íslendingar eru töluvert
frábrugðnir fólki í kvikmynda-
bransanum.“
Klukkan sló gleði
Ólafur Darri talar inn fyrir einn
karakterinn sem kallast Ragnar
the Rock. Ólafur talar einmitt inn
á íslensku mynd-
irnar en leikur
nú í þeirri þriðju.
„ Ég s á D j ú p i ð
og var hrifinn af
honum. Röddin
og nærvera hans
á skjánum var frá-
bær. Við vorum
með nokkra nýja
karaktera og meðal
annars einn sem
er stór og mikill
sem ég sá fyrir mér
vera með þykka og
góða rödd. Hann
var sem betur fer
laus en við hitt-
umst ekki fyrr en
núna um jólin.
É g l e i ð b e i n d i
honum í gegnum
Skype og hann virtist skemmta
sér vel þegar við töluðum saman.
Við hittumst hér þegar það var
örlítil frumsýning fyrir íslenska vini
mína.“
Með DeBlois á þeirri frum-
sýningu var Gerald Butler en
þeir eru góðir vinir og hafa verið
lengi. Butler eyddi áramótunum
hér og var algerlega í skýjunum
með að standa á Skólavörðuholti
þegar nýtt ár gekk í garð. Þá sló
klukkan svo sannarlega gleði.
„Ég sagði honum einhvern tímann
 Ísland leikur
stórt hlutverk
Kanadíski leikstjórinn Dean DeBlois eyddi
sínum tíundu áramótum hér á landi. Hann
og eiginmaður hans drógu meira að segja
Gerald Butler hingað til lands. Fréttablaðið
settist niður með Íslandsvininum DeBlois og
spurði hví hann hafi fallið fyrir landi og þjóð.
DeBlois hélt einkasýningu á nýjustu mynd sinni í How to Train Your Dragon-
seríunni. Frá vinstri: Ólafur Darri, Gerald Butler, DeBlois og Jónsi úr Sigurrós.
Deblois fór af landi brott í gær en býst við að snúa aftur í sumar. Vill ekki vera of lengi frá Íslandi. FRÉTTABLAÐIÐ/EYÞÓR
ÞAÐ ER GAMALL VITI Á REYKJA-
NESI ÞAR SEM VIÐ VORUM EFST
UPPI OG ÉG VAR MEÐ HRINGINN
Í VASANUM ÞEGAR NORÐUR-
LJÓSIN FÓRU AÐ DANSA OG
HÉLDU ÞVÍLÍKA SÝNINGU.
fyrir löngu að hann yrði að prófa
að vera hérna. Hann sagðist ætla að
koma, svona eins og fólk segir yfir-
leitt en síðan verður ekkert úr því.
En hann sendi mér skilaboð á jóla-
dag og sagðist vera á leiðinni. Hann
var í Glasgow hjá mömmu sinni og
kom yfir. Hann náði sýningunni
og síðan skutum við upp á Skóla-
vörðuholtinu. Við fórum til Jónsa
og fjölskyldu hans fyrr um kvöldið
og gengum svo upp að Hallgríms-
kirkju. Hann keypti eitthvað sem
líktist bjarnarfeldi og var með það
eins og skikkju og öskraði og lét
öllum illum látum og skemmti sér
ótrúlega vel. Trúlega var þetta samt
bara teppi,“ segir hann og hlær.
Að fá fólk til að gráta
How to Train Your Dragon hafa
verið gríðarlega vinsælar teikni-
myndir frá því að hin fyrsta kom
út árið 2010 en þriðja og síðasta
myndin, The Hidden World, kemur
í kvikmyndahús í febrúar. „Upp-
hafið var í raun björgunaraðgerð
því það var lítill tími til stefnu.
Myndin átti að koma út í apríl
2010 og við fengum bara 18 mán-
uði til að klára hana – sem er mjög
lítill tími í teiknimyndageiranum.
Þegar myndirnar urðu vinsælar
þá vildi Disney gera framhald en
ég er ekki mikið fyrir framhalds-
myndir og vildi frekar gera þríleik.
Og núna hefur þetta heltekið áratug
af lífi mínu en ég vissi að ef ég næði
að setja saman góðan endi yrði ég
sáttur.“
Og mark miðið með my nd-
inni er einfalt. Að fá fólk til að
gráta. Alla. Stóra sem smáa. „Ég
get alveg ljóstrað því upp að það
eru nokkrir sem hafa séð hana
og þeir voru með tár á vanga.
Butler grét. Það er ekkert verra en
þegar fólk segir að það hafi munað
litlu að það gréti yfir myndunum
mínum. Það er eins og að segja að
mér hafi næstum því tekist eitt-
hvað. Það er vonin um að myndin
veki tilfinningar. Ég nefnilega man
eftir f lestum myndum sem hreyfðu
við mér og vöktu upp einhverjar til-
finningar.“
Benedikt Bóas
Hinriksson
benediktboas@frettabladid.is
5 . J A N Ú A R 2 0 1 9 L A U G A R D A G U R50 L Í F I Ð ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
LÍFIÐ