Fréttablaðið - 01.06.2007, Blaðsíða 46

1. JÚNÍ 2007 FÖSTUDAGUR6 fréttablaðið dýrin stór og smá
Gutti Pet er eins og allir aðrir hundar.
Hann elskar að hlaupa og þefa af hinu
og þessu. Hins vegar hefur hann aldrei
elt bolta enda getur hann ekki séð þá.
„Þú sérð ekki að Gutti sé blindur ef þú
veist ekki af því,“ segir Ragnar Petersen,
eigandi hins sex ára Gutta, og lýsir því
hvernig hann endaði hjá honum. „Stúlku
sem starfaði við tamningar hjá syni
mínum áskotnaðist þessi hvolpur sem hún
gat ekki haldið. Hún og kærastinn komu
við í hesthúsinu hjá mér á leiðinni á dýra-
spítalann þar sem átti að lóga honum. Það
má því segja að ég hafi bjargað honum,“
segir Ragnar en hann ætlaði sér ekki að
eiga hvolpinn enda átti hann hund fyrir.
„Hann var voðalega lítill og þegar ég kom
heim, tók tíkin mín hann að sér, druslaði
honum í bælið og þreif hann hátt og lágt,“
segir Ragnar sem gat ekki hugsað sér að
taka hvolpinn af henni. „Þannig að ég sat í
súpunni og sit enn, því hún er löngu dáin,“
segir Ragnar og hlær.
Fljótlega kom í ljós að ekki var allt í
lagi með Gutta. „Þegar hann var orðinn
það stálpaður að hann gat hlaupið um gólf-
in stímdi hann á alla hluti,“ segir Ragnar
en þá kom í ljós að Gutti er með arfgengan
sjúkdóm og því með ónýta augasteina.
Gutti lætur þó fötlun sína ekki aftra sér
og nýtir heyrn og þefskyn til að komast
um. „Hann er mjög minnugur og plumar
sig vel í því umhverfi sem hann þekkir. Ef
hann er á nýjum stað fer hann sér mjög
hægt og beygir sig niður eins og köttur
í veiðiham. Svo nota ég hljóðmerki til að
hann geti elt mig,“ segir Ragnar en Gutti
fylgdi honum í reiðtúr einu sinni á dag, þó
alltaf sömu leið. „Þá var hann mjög keikur
og hljóp alltaf á undan,“ segir Ragnar sem
hætti að fara með Gutta í reiðtúra fyrir
rúmu ári þegar hann var orðinn svo hæg-
fara að hann fylgdi ekki lengur með. „Gutti
sá áður einhverja týru en er í dag orðinn
staurblindur,“ útskýrir Ragnar.
„Gutti er mjög góður félagi og skemmti-
legur. Hins vegar er ekki hægt að leika við
hann eins og aðra hunda, enda sér hann ekki
bolta eða slíkt. Honum finnst hins vegar
skemmtilegt þegar ég slæst við hann,“
lýsir Ragnar og bætir við að Gutti sæki
mjög í félagsskap fólks, þó meira konur, og
veltir því fyrir sér hvort Gutti kunni betur
við kvenraddir. „Þá þekkir hann fólk á
lykt og rödd og gerir mikinn mannamun,“
segir Ragnar glaðlega. Þrátt fyrir að Gutti
plumi sig vel segir Ragnar að stöðugt eft-
irlit þurfi að hafa með honum svo hann
verði ekki fyrir bíl. „Annars hefur aldrei
neitt komið fyrir. Ég prófaði einu sinni að
stinga hann af í reiðtúr til að sjá hvernig
hann brygðist við. Hann var svo skynsam-
ur að hann beið þolinmóður á þeim stað
sem hann týndist.“
Þess má geta að Gutti á sér alnafna.
Hest sem heitir Gutti Pet og var í tamn-
ingu hjá Ragnari stuttu áður en hvolpurinn
kom á heimilið. „Ég var að lónsera folann
úti í gerði en hann stökk alltaf yfir gerð-
ið og yfir á stéttina. Ég hafði ekki löngu
áður verið að syngja Guttavísur með sonar-
dóttur minni og þótti tilvalið nafn á folann,
svo kom hvolpurinn og mér fannst sætt að
hann héti það líka.“ solveig@frettabladid.is
Hefur aldrei elt bolta
Þó það sjáist ekki á honum er Gutti Pet staurblindur. Hann lifir hins vegar hamingjusömu hundslífi fyrir því.
FRÉTTABLAÐIÐ/HÖRÐUR
Hvernig á að fóðra hunda og ketti svo þeir fái öll næringarefni
sem þeir þarfnast? Svafa Sigurðardóttir dýralæknir, sem starfar
á Stuðlum í Ölfusi, var innt eftir því.
„Í góðu og vönduðu pakkafóðri er það eina sem gæludýrin
þarfnast. Það þarf bara að gæta þess að ofala þau ekki. Á því er viss
hætta í þessu neysluþjóðfélagi – að það sé borið of mikið í þau,“
segir Svafa og bendir á að dýrin skammti sér ekki sjálf. „Þeim
finnst svo gott að borða, sérstaklega ef búið er að gelda þau.“ Hún
segir offitu geta
fylgt ýmsir kvillar
hjá dýrunum, sykur-
sýki, skemmdir
liðir og fleira. Það á
semsagt að spara í
þau rjómann? „Vatn
er besti drykkurinn
en auðvitað mega
þau fá mjólkur-
dreitil af og til og
jafnvel rjóma til
hátíðabrigða. Bara
ekki of mikið enda
fá sum dýr í mag-
ann af mjólk. Kettir
vilja ferskt vatn, helst beint úr krananum. Þeir eru kræsnir
og um leið og vatnið er farið að standa þá finnst þeim það fúlt.
Hundar eru miklu meiri alætur og láta sér flest vel líka. Oft fá
hundar aukabita þegar verið er að gleðja þá en stundum valda
þeir aukabitar magakveisum og útbrotum. Þessi grey þola illa
kryddaðan mat og feitan.“
Næst er Svafa spurð um beinin. Í öllum teiknimyndasögum
eru hundar með bein og þannig var það í sveitinni líka. „Sumir
hundar þola illa bein. Þeir þurfa samt að naga og leika sér, sér-
staklega þegar þeir eru ungir. Þeir fá vissulega kalk og önnur
steinefni úr beinum en með jafnvægisstilltu fóðri í pökkunum
er hugsað fyrir öllu. Það er blandað eftir aldri, jafnvel tegund-
um. Það er hægt að kaupa fóður fyrir innidýr og svo annað fyrir
þau sem eru á mikilli hreyfingu eins og veiðihundar. Þegar dýrin
verða gömul breytist samsetningin, fóðrið er haft auðmeltara og
einnig er til alls konar sjúkrafóður. Ég veit ég hljóma eins og
sölumaður en svona eru hlutirnir og þetta sérútbúna fóður ein-
faldar lífið þó dýrin hafi auðvitað étið allt annað í aldanna rás.
Þar sem Svafa starfar úti í sveit er hún að lokum spurð hvort
hún fái stundum til sín ketti sem eru hafðir í útihúsum og lifa á
músum? „Jú, jú, en þeim er alltaf gefið með. Þeir eiga skál með
fóðri úti í fjósi.“ gun@frettabladid.is
Tilbúna fóðrið best
„Kettir elska fisk en þeir þurfa annað með,“ segir
Svafa sem starfar á Stuðlum í Ölfusi. FRÉTTABLAÐIÐ/E.ÓL.
Umboðsaðili á Íslandi Aladdin ehf
Hundaeigendur, þrífum upp
eftir hundana okkar!