Dagblaðið Vísir - DV - 06.09.2019, Blaðsíða 6

6 6. septemberFRÉTTIR
Anna Hulda berst
fyrir bróður sinn
n Maður með skert jafnvægisskyn vistaður á annarri hæð í lyftulausu húsi
n Hætt að telja heimsóknir á sjúkrahúsið n Algjört úrræðaleysi
Þ
roskahamlaður og floga­
veikur maður hefur búið á
sambýli í fjögur ár við al­
gjörlega óviðunandi að­
stæður. Systir mannsins, Anna
Hulda Ólafsdóttir, segist hafa
miklar áhyggjur af öryggi bróður
síns, Þórs Ólafssonar, en hann er
með skert jafnvægisskyn og notar
göngugrind sér til stuðnings.
Íbúðin er á annarri hæð í lyftu­
lausu húsnæði og því á Þór í mikl­
um erfiðleikum með að komast
upp og niður stigana. „Þetta átti
að verða tímabundið húsnæði
og Þór var strax settur á biðlista
eftir íbúð með því aðgengi sem
hann þarfnast,“ segir Anna Hulda
í samtali við blaðakonu og held­
ur áfram. „Síðan þá hefur honum
verið synjað síendurtekið af út­
hlutunarnefnd velferðarsviðs. Við
skiljum ekki hvað veldur en það
er ljóst að þessu verður að breyta.
Nú á einum mánuði hefur hann
þrisvar þurft að leita sér aðstoðar á
spítala, en í þessari viku féll hann
í stiganum og fótbrotnaði. Þar að
auki hefur hann dottið tvisvar fyrir
utan hjá sér og þurft að láta sauma
og líma sig saman. Hann hefur
dottið svo oft á þessu ári að ég er
fyrir löngu búin að missa töluna.
Tvisvar sinnum blæddi inn á heila
og þurfti hann í kjölfarið innlögn á
spítala í einhverja daga.“
Þungbær dauðsföll
Þór fæddist árið 1970, heilbrigður
og flottur strákur, en fékk
heilahimnubólgu áður en hann
komst heim af sjúkrahúsinu.
„Mamma og pabbi þurftu að
ganga í gegnum mjög erfiða tíma,
en þegar ljóst var að íslensku
læknarnir gátu ekki hjálpað Þór
fór mamma með hann til Dan­
merkur þar sem hann gekkst
undir frekari rannsóknir. Niður­
stöðurnar voru engu að síður
þær sömu og mömmu tjáð að
hún hefði komið of seint með
barnið svo hægt væri að koma
í veg fyrir heilaskemmdir. Þór
hafði meðal annars hlotið ventil
í höfuðið sem orsakar skert jafn­
vægisskyn og fullyrtu læknar að
hann myndi aldrei geta hjólað eða
skíðað. Það segir mikið um hans
baráttuhug að hann hefur afrek­
að hvort tveggja þótt hann geti
það ekki í dag. Hann gefst nefni­
lega ekki upp á því sem hann hef­
ur ákveðið.
Þór er mikill dýravinur og til
margra ára var hundurinn Caspar
hans besti vinur. Saman brölluðu
þeir margt sniðugt og það reyndist
honum mjög erfitt þegar hundur­
inn kvaddi þessa veröld. Hann átti
líka einstakt samband við nöfnu
mína, móðurömmu sína, en hún
lést árið 2017. Hann heimsótti
hana daglega öll þau ár sem þau
áttu saman en hann og mamma
voru sömuleiðis afar náin. Hún dó
árið 2010 og það má segja að þessi
þrjú dauðsföll hafi reynt mikið á
hann. Eftir að mamma dó gerðum
við pabbi okkar besta til að finna
gott sambýli fyrir hann en ekkert
gerðist þrátt fyrir þrýsting frá okk­
ur á hverjum einasta mánuði í
nokkur ár. Það var ekki fyrr en
pabbi fékk hjartaáfall og þurfti að
fara í uppskurð að Þór fékk loksins
íbúðina við Ránargötu, þar sem
hann er núna en það er hugsað
sem áfangaheimili, alls ekki fyrir
fólk að dvelja langdvölum.“
Hefur hrakað mikið
„Umsókn hans um annað úr­
ræði hefur því legið í þjónustu­
miðstöðinni síðan árið 2015 án
þess að nokkuð sé gert. Á þessum
tíma hefur honum hrakað mikið
enda er aðbúnaðurinn alls ekki
viðunandi. Aðgengi að salerni er
til dæmis mjög þröngt og hann
getur illa komið sér sjálfur fram
úr rúminu og ljóst sé að hann
þurfi sjúkrarúm. Það kæmist þó
aldrei fyrir í þessu litla rými. Það
er því margt annað en bara stig­
inn sem er að valda honum erfið­
leikum en ég fæ illt í magann að
hugsa um hann fara upp og nið­
ur þessar tröppur. Hann er ekki
bara að detta af því hann býr á
annarri hæð, en sú staðreynd ger­
ir allt engu að síður enn erfiðara.
Ástæðan sem okkur er gefin fyrir
úrræðaleysi er sú að ekkert hús­
næði sé til staðar. Staðreyndin
er engu að síður sú að hann þarf
að geta fengið aðstoð allan sólar­
hringinn, bæði ef hann dettur og
liggur einhvers staðar ósjálfbjarga,
en einnig til að aðstoða hann við
svo margar aðrar grunnþarfir. Það
er ljóst að þessu þarf að breyta
og við erum hvergi nærri hætt að
berjast fyrir bróður minn.“
Meðfylgjandi myndir eru allar
mjög nýlegar og með því að deila
þeim vill Anna Hulda benda á
alvarleika málsins. n
Íris Hauksdóttir
iris@dv.is