Morgunblaðið - 18.10.2019, Qupperneq 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. OKTÓBER 2019
✝ MatthíasSveinsson
fæddist 21. sept-
ember 1943 í Vest-
mannaeyjum.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun
Suðurlands í
Vestmannaeyjum
hinn 7. október
2019.
Matthías var
sonur hjónanna
Sveins Matthíassonar, sjó-
manns og útgerðarmanns frá
Byggðarenda í Vest-
mannaeyjum, f. 14.8. 1918, d.
15.11. 1998, og Maríu Péturs-
dóttur, sem ættuð var frá
Norðfirði, f. 8.11. 1923, d.
4.10. 2012.
Systkini Matthíasar eru:
Óskírður, f. 22.11. 1946, d.
23.11. 1946, Stefán Pétur, f.
2000, Birkir, f. 29.6. 2006, og
Bergdís, f. 12.5. 2010.
Matthías stundaði sjóinn all-
an sinn starfsferil. Hann byrj-
aði á sjó 14 ára, þá á Reyni
VE-15 á síld. Árið 1959, þá 15
ára, lauk Matthías mótornám-
skeiði og fékk mótoristapláss
strax á vertíðinni 1960 hjá
Rikka í Ási á Erling IV. Fram-
an af var hann á ýmsum stöð-
um í vél en það má segja að
hann hafi fest ráð sitt 1966 hjá
útgerðinni Ósi hf. Þá réð hann
sig sem fyrsti vélstjóri á Leó
VE 400 og var þar stöðugt til
áramóta 1970-1971 en þá fór
Þórunn Sveinsdóttir á flot og
var hann þar þar til hann lauk
sínum sjómannsferli árið 2007
og vann þá fyrir útgerðina í
landi. Matthías hlaut fjölda
viðurkenninga fyrir að vera
aflakóngur á vetrarvertíðum í
Vestmannaeyjum og fjórum
sinnum fyrir að bjarga manns-
lífum sem skipverji á Þórunni
Sveinsdóttur VE.
Útför Matthíasar fer fram
frá Landakirkju í dag, 18.
október 2019, klukkan 13.
1948, Sævar, f.
1953, Halldór, f.
1956, Ómar, f.
1959, og Cass-
andra C. Siff, f.
1960.
Matthías kvænt-
ist Kristjönu
Björnsdóttur hinn
14.4. 1968 og
bjuggu þau allan
sinn búskap í
Vestmannaeyjum.
Börn Matthíasar og Kristjönu
eru synirnir Sveinn, f. 20.3.
1966, d. 4.8. 2012. Maki Harpa
Gísladóttir, f. 11.1. 1960, og
Björn, f. 2.6. 1978. Maki
Hrefna Jónsdóttir, f. 16.12.
1977. Börn Sveins eru Matt-
hías, f. 26.6. 1984, Erna Sif, f.
1.12. 1989, og Heimir Freyr, f.
17.4. 2003, og börn Björns og
Hrefnu eru Kristjana, f. 28.9.
Elsku pabbi. Nú er baráttan
töpuð fyrir þessum illvíga sjúk-
dómi sem þú barðist svo hetju-
lega við. Þú tókst á við verkefnið
af miklu æðruleysi og uppgjöf
kom aldrei til greina.
Ég á svo margar góðar og hlýj-
ar minningar sem ég geymi hjá
mér og munu þær hjálpa mér að
takast á við sorgina. Þú stundaðir
sjóinn öll þau ár sem ég bjó í for-
eldrahúsum og fékk ég bestu út-
gáfuna af pabba sem hugsast gat
þegar þú komst í land. Þú varst
einstakt ljúfmenni og ekki fór
mikið fyrir æsingnum.
Ég var heppinn að fá tækifæri
til að stunda sjóinn um tíma með
þér á Þórunni Sveinsdóttur og
var ekki hægt að finna betri
vinnufélaga til að stíga sín fyrstu
skref til sjós með. Eftir að við
Hrefna hófum okkar búskap og
eignuðumst okkar eigið heimili
varst þú alltaf fyrstur til þegar
taka þurfti til hendinni. Það verð-
ur skrítið að geta ekki lyft upp
símtólinu og leitað ráða hjá þér
eins og var svo dýrmætt að geta
gert. Börnin okkar sakna þín
mikið. Þú varst einstakur afi og
gafst þér alltaf tíma fyrir þau,
sem við mátum mikils. Þau eiga
eftir að sakna þessara gæða-
stunda með þér.
Elsku pabbi, ég kem til með að
sakna þín óendanlega en minn-
ingin lifir í hjarta okkar. Hvíldu í
friði.
Þinn sonur,
Björn Matthíasson.
Mig langar að minnast elsku
Matta með örfáum orðum. Matti
var einstakur maður, algjör ljúf-
lingur sem öllum líkaði vel við.
Jákvæður með eindæmum og
með mikið jafnaðargeð.
Heimir Freyr minn hefur alla
tíð leitað mikið til afa síns og
ömmu, hefur verið duglegur að
kíkja á þau og virkilega notið þess
að eyða með þeim tíma. Hann
hefur ávallt fengið frá þeim hlýju
og góðar viðtökur og er ég mikið
þakklát fyrir það. Það er ómet-
anlegt að eiga góða afa og ömmu
og fullt af góðum æskuminning-
um sem eru svo dýrmætar.
Heimir Freyr minn vissi ekkert
skemmtilegra en að fara í sund
eða niður á bryggju að vesenast
með pabba sínum og það var svo
ómetanlegt að hann gæti gert
þessa hluti með afa sínum eftir að
Svenni féll frá. Ég er óendanlega
þakklát fyrir hvað Matti var hon-
um góður afi og ég veit að allar
góðu minningarnar ylja nú þegar
komið er að kveðjustund. Ég veit
að Heimir Freyr verður áfram
duglegur að kíkja á ömmu sína og
hugsar vel um hana.
Hvíldu í friði elsku Matti og
takk fyrir allt.
Halldóra (Dóra).
Elsku besti afi okkar er farinn
frá okkur en hann verður þó
áfram í hjörtum okkar. Afi Matti
var yndislegur afi sem var alltaf
svo skemmtilegur og gerði mikið
með okkur. Dýrmætar ferðir í
sundlaugina, göngutúrar, gefa
dýrunum brauð og allar stundirn-
ar sem við spiluðum við eldhús-
borðið. Best voru þó öll afaknúsin
sem við fengum frá þér. Nú líður
þér vel á himnum, hvíldu í friði
elsku afi, við söknum þín.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson)
Kristjana, Birkir
og Bergdís.
Mig langar að minnast elsku
afa míns með nokkrum orðum.
Afi var einstakur maður, hann
var góðhjartaður, vildi öllum vel
og var alltaf í góðu skapi. Þótt
hann væri veikur kvartaði hann
aldrei. Það hefur alltaf verið svo
gott að kíkja til ömmu og afa eftir
skóla, spjalla við þau um daginn
og veginn, kíkja með afa í sund
eða rúnt á bryggjuna og í Þórunni
Sveins. Afi var mér eins og faðir
og hans verður sárt saknað.
Hvíldu í friði elsku afi minn,
við sjáumst þegar minn tími kem-
ur.
Heimir Freyr.
Í fáeinum orðum langar mig að
minnast Matthíasar Sveinssonar,
bróður míns. Matti var fyrsta
barn foreldra okkar og var þeim
mikill happafengur. Að sögn
móður okkar þá var hann ein-
staklega þægilegt barn og ekki
rengi ég þau orð því að Matti var
einstakt ljúfmenni alla tíð og man
ég ekki eftir að hafa heyrt nokk-
urn mann hallmæla honum eða
hann öðrum.
Matti fór snemma að vinna
eins og þótti eðlilegt á þeim tíma
og fljótlega fór hann á sjóinn sem
varð hans ævistarf. Hann fór
ungur til Noregs og réði sig þar á
fraktara og sigldi víða um heim-
inn, sögur af þessum ævintýrum
sveipuðu Matta, hetju ljóma í
barnshuga mínum.
Matti kom aftur til
Vestmannaeyja og aftur á sjóinn.
Hann krækti sér í eftirlifandi eig-
inkonu sína, Kristjönu Björns-
dóttur, og hófu þau hjúskap. Mér
finnst lýsing þeirra hjóna lýsa vel
breytingunni á þjóðfélagi okkar á
þeim rúmlega 50 árum frá því að
þau giftu sig. Það var látlaust
brúðkaup með kaffi og nánustu
ættingjum. Snemma nætur á
brúðkaupsnóttinni var hann
ræstur á sjó, að sjálfsögðu mætti
Matti. Þrátt fyrir þetta hefur
hann trúlega ekki þurft að heyra
mörg lög í útvarpinu til að dilla
sér í takt við. Matti var þarna að
róa hjá Óskari Matthíassyni
frænda okkar og var hann með
honum, Sigurjóni Óskarssyni og
útgerð þeirra, það sem hann átti
eftir ólifað. Matti var vélstjóri
nánast allan sinn sjómannsferil
og þóttu vélarrúmin hjá honum
til mikillar fyrirmyndar. Þá var
hann mjög liðtækur á dekkinu, í
aðgerð, greiða úr netum og fljót-
ur að grípa smúlinn og smúla
dekkið að aðgerð lokinni.
Á sjómannadaginn árið 2016
var Matti heiðraður fyrir störf
sín.
Matti og Kristjana eignuðust
tvo syni, Svein og Björn. Þau
hugsuðu vel um strákana sína og
bjuggu þeim gott heimili þar sem
snyrtimennskan var í fyrirrúmi
enda bæði fyrir það að hafa reglu
á hlutunum.
Það var mikil gleði þegar
barnabörnin fóru að skila sér og
þau nutu þess að koma til ömmu
og afa. Matti var góður við barna-
börnin, þótti mér einstakt hvað
hann var duglegur að fara með
þeim í barnaguðsþjónustu.
Kristjana og Matti urðu fyrir
gríðarlegu áfalli þegar Sveinn
sonur þeirra varð bráðkvaddur
árið 2012. Þarna missti Matti
ekki bara son sinn heldur líka
samstarfsmann og vin.
Fyrir tveimur árum greindist
Matti með krabbamein í brisi,
mætti hann því með sinni yfirveg-
un en barðist. Hann reyndi að
stunda golf með vinnufélögunum
en svo varð hann slæmur í fótum
og gat það ekki lengur. Var hon-
um þá útvegað rafmagnsþríhjól
sem hann var duglegur að hjóla á
um Heimaey.
Matti var alltaf í góðu líkam-
legu ástandi og fór vel með sig að
öðru leyti en oft mikilli og erfiðri
vinnu. Það var því undarlegt að
sjá hvernig sjúkdómurinn þróað-
ist en hann hélt yfirvegun sinni
og ró þar til yfir lauk.
Það hefur verið vel tekið á móti
honum á himnum og minning um
ljúfmennið lifir.
Fjölskyldu Matta sendi ég
innilegar samúðarkveðjur.
Hvíldu í friði, kæri bróðir.
Halldór Sveinsson.
Í fáeinum orðum langar mig að
minnast mágs míns, Matthíasar
Sveinssonar, sem lést sunnudag-
inn 6. október síðastliðinn. Matti
hafði verið veikur um tíma og
þótt vitað væri í hvað stefndi er
alltaf jafn sárt þegar kallið kem-
ur.
Matti kom inn í líf mitt þegar
hann og Kristjana systir mín fóru
að draga sig saman. Ég var 12-13
ára gömul og man eftir sjálfri
mér á gægjum bak við gardínurn-
ar, að fylgjast með þegar hann
skilaði systur minni heim á kvöld-
in á fínu Wolkswagen-bjöllunni
sinni. Þetta var nú aldeilis eitt-
hvað spennandi fyrir táninginn
mig að fylgjast með. Fljótlega fór
þó mesti spenningurinn af þessu
hjá mér, því samband þeirra óx
og dafnaði og innan ekki mjög
langs tíma hófu þau búskap á efri
hæðinni á æskuheimili mínu og
Matti varð einn af heimilismeð-
limum. Ekki voru þau systir mín
þó mjög lengi á loftinu hjá okkur,
því fljótlega hófu þau að reisa sér
heimili á Illugagötu 37 þar sem
þau bjuggu æ síðan. Matti var
góður fjölskyldufaðir og var fjöl-
skyldan honum allt. Það var því
mikið áfall þegar Svenni sonur
þeirra varð bráðkvaddur í ágúst
2012 langt fyrir aldur fram og
voru þau sár engan veginn gróin.
Líkt og var um flesta Eyja-
stráka á þessum árum stundaði
Matti sjóinn og var viðloðandi
sjómennskuna alla tíð. Hann var
vélstjóri og reri lengst af á bátum
Óskars Matthíassonar og sona
hans. Hann var ákaflega vel lið-
inn til sjós og báru allir skips-
félagar honum vel söguna enda
var Matti sérstaklega hógvær og
dagfarsprúður maður með góða
nærveru og ekki veit ég til þess
að hann hafi nokkurn tímann
hækkað róminn við nokkurn
mann. Það var því gott að vera í
nálægð við hann og traustvekj-
andi fannst mér að sjá einmitt
andlitið hans í forstofugluggan-
um mínum gosnóttina 1973 þegar
hann var sendur til að vekja mig
og aðstoða okkur dóttur mína við
að komast burt af eyjunni, en við
vorum einar heima þá nótt. Hann
sá svo um að koma okkur um borð
í Þórunni Sveinsdóttur ásamt
sinni eigin fjölskyldu og gerði það
ekki endasleppt heldur lánaði
okkur líka kojuna sína til lands.
Matti var ákaflega hlýr í við-
móti og man ég varla eftir að
hann hafi ávarpað mig öðruvísi en
„sæl Eygló mín“ eða eitthvað í þá
veruna þegar við hittumst. Sama
viðmót sýndi hann foreldrum
mínum alla tíð. Þeim var hann
ákaflega góður og alltaf tilbúinn
að rétta þeim hjálparhönd ef með
þurfti og fyrir það ber að þakka.
Það sama átti einnig við gagnvart
okkur hinum í stórfjölskyldunni;
alltaf var Matti boðinn og búinn
að aðstoða ef á þurfti að halda.
Starf hans gerði það þó að verk-
um að hann var lítið heima við ár-
ið um kring svo samverustund-
irnar með okkur fjölskyldunni
voru af þeim sökum færri en við
hefðum kosið. Samverustundirn-
ar voru þó alla tíð góðar og bar
aldrei skugga þar á.
Ég kveð Matta með miklum
söknuði og þakka honum sam-
fylgdina og allt það sem hann
gerði fyrir okkur fjölskylduna.
Minning hans mun lifa með okkur
um ókomin ár. Við sendum Krist-
jönu, Bjössa og fjölskyldunni allri
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur og biðjum Guð að styrkja þau í
sorginni.
Eygló Björnsdóttir
og fjölskylda.
Matthías
Sveinsson
stíginn, Lækjarheiðina, Sands-
heiðina, Fossheiðina og Móru-
dalinn. Svo ótrúlega skemmtileg
og dýrmæt spor í fylgd með
þér, kæri göngufélagi.
Mig langar að þakka fyrir
alla gestrisnina á Hvolsvellin-
um, í Grindavíkinni og í Móru-
dalnum, tesopana og grillin að
afloknu góðu dagsverki að ryðja
skóg fyrir ferðalanga í Mórudal,
samkomu við heimkomu frá
Noregi – þið Unnar blésuð til
veislu eins og ekkert væri og
fædduð jafnt einn ferðalang
sem tugi og hélduð uppi gleð-
skap í góðum félagsskap.
Mig langar að þakka fyrir öll
innlitin í Barmahlíðina og þegar
ég var svo heppin að hitta á
ykkur á Seftjörn – alltaf gaman
að vita af ykkur Unnari á ferð-
inni og tækifærinu til að hitta
ykkur kæra fjölskylda.
Það er samveran, það að vera
saman, ganga saman sem stillir
saman strengi og góða vináttu
og samkennd og skiptir svo
miklu máli. Það eru samtaka
hendur sem vinna að settu
marki, njóta dagsins, eru kraft-
miklar og glettnar og skemmti-
legar og njóta samvistanna og
náttúrunnar. Það eru góðir vinir
og fjölskylda sem njóta þess að
hittast og deila lífinu saman.
Elsku Halldóra, mig langar
til að þakka fyrir það að hafa
fengið að ganga með þér nokkra
stund. Það eru dýrmætar stund-
ir sem munu lifa með mér alla
tíð. Hafðu hjartans þökk fyrir.
Unnari frænda, dætrum og
fjölskyldu allri sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Elva Björg.
Elsku Dóra vinkona. Vegir
lífsins eru óskiljanlegir og ég
kveð þig nú alltof fljótt. Minn-
ingarnar eru bjartar og sökn-
uðurinn mikill. Þótt það væri
fjarlægð á milli okkar var alltaf
eins og við hefðum hist í gær.
Við vorum æskuvinkonur og
vinskapur þinn var mér mjög
dýrmætur. Aðstandendum votta
ég samúð mína.
Vinur
Ávallt minn vinur
á hverju sem dynur.
Aldrei gleymi ég þér
hvert sem mitt hjarta fer.
(Guðmundur Breiðfjörð)
Takk fyrir allt Dóra mín.
Þín vinkona
Vigdís María, Sören
og fjölskylda í Svíþjóð.
Við viljum minnast fyrrver-
andi liðsfélaga okkar úr blak-
félaginu Dímon, Halldóru
Magnúsdóttur, sem var einn af
frumkvöðlum blakíþróttarinnar
í Rangárvallasýslu. Við vorum
slegnar þegar við heyrðum um
andlát hennar Halldóru vinkonu
okkar.
Við vorum að undirbúa okkur
og fara af stað á blakmót og þá
komu upp í hugann þær mörgu
keppnisferðir sem við fórum í
saman meðan Halldóra bjó á
Hvolsvelli og spilaði með okkur.
Hún starfaði og sinnti blakinu
af mikilli alúð og áhuga eins og
öðru sem hún tók sér fyrir
hendur. Margar góðar minning-
ar urðu til í öllum þeim fjöl-
mörgu ferðum sem við fórum.
Halldóra var mikil keppnis-
manneskja, hún var alltaf hvetj-
andi og hélt uppi góðum liðs-
anda innan vallar sem utan. Það
var stutt í grín og glens og allt-
af var jafn gaman að enda góð-
an keppnisdag á einu góðu
rauðvínsglasi með Halldóru.
Þrátt fyrir að Halldóra flytti
burt úr Rangárvallasýslunni og
færi að spila með öðrum blakl-
iðum sló hjarta hennar alltaf
með sínu gamla liði og hún
fylgdist með gengi liðsins og ef
spilað var í nágrenninu kom
hún gjarnan og horfði á.
Við minnumst síðustu sam-
veru okkar og Halldóru með
hlýju og þakklæti en síðastliðið
vor þegar öldungamótið í blaki
var haldið í Keflavík kom Hall-
dóra og fylgdist með okkur
þrátt fyrir að veikindi hennar
væru farin að taka sinn toll. Við
viljum þakka Halldóru fyrir
samveruna og vináttuna gegn-
um árin og sendum fjölskyldu
hennar innilegar samúðarkveðj-
ur.
Fyrir hönd blakdeildar Dím-
onar-Heklu,
María Rósa, Fjóla, Ingi-
björg (Inga) og Guðný.
Vorið er 2011 og fyrirhuguð
er vorferð starfsmanna Akur-
skóla til Minneapolis. Með í för
er Halldóra sem hafði ráðið sig
til starfa sem aðstoðarskóla-
stjóri frá og með næsta skóla-
ári. Það er svo lýsandi fyrir
Halldóru að um leið og hún
hafði tekið þá ákvörðun að
starfa við skólann var hún orðin
hluti af hópnum, þrátt fyrir að
þekkja ekki ferðafélagana. Hall-
dóra féll strax vel inn í starfs-
mannahópinn og við sem höfð-
um kynnst störfum hennar að
menntamálum vissum að þar
var kominn mikill menntafröm-
uður. Áherslur hennar féllu vel
að hugmyndafræði skólans og
með krafti sínum og dugnaði
studdi hún starfsmenn áfram í
þeirri vegferð að skapa hlýlegt
og metnaðarfullt námsumhverfi
fyrir alla nemendur. Velferð
barna var hennar hjartans mál.
Það var sama hvort það voru
nemendur eða starfsmenn; allir
fengu notið umhyggju og ein-
staklega gefandi nærveru henn-
ar.
Við minnumst Halldóru sem
lífsglaðrar og skemmtilegrar
konu sem lýsti upp umhverfið.
Hún var mikil íþrótta- og úti-
vistarkona, með keppnisskap
eins og sönnum kvenskörungi
sæmir. Við fengum að njóta
starfskrafta hennar í einn vetur
eða þar til hún tók við stöðu
skólastjóra í Grindavík. Við er-
um þakklátar fyrir að hafa
fengið að njóta návistar hennar
og það sem hún kenndi okkur;
að horfa jákvæðum augum á líf-
ið.
Elsku Unnar og fjölskylda,
við sendum ykkur okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Jónína, Helga, Lovísa
og Sólveig, fyrrverandi
samstarfskonur
úr Akurskóla.
Fallin er frá fyrrverandi
skólastjóri Grunnskóla Grinda-
víkur, Halldóra Kristín Magn-
úsdóttir. Halldóra var skóla-
stjóri á árunum 2012 til 2017
eða í fimm ár. Á þeim tíma vann
hún ötullega að uppbyggingu
skólans og eflingu starfsmanna-
hópsins. Halldóra var með
skýra sýn á skólastarfið og þá
stefnu sem hún vildi taka með
starfsfólkinu. Hún lagði áherslu
á að allt starfsfólkið setti sér
sameiginleg markmið og ynni
saman að eflingu skólastarfsins.
Hún var stöðugt að leita leiða
og hvetja starfsfólkið, nemend-
ur og foreldra til þátttöku.
Þannig vildi hún byggja upp
lýðræðisleg vinnubrögð við skól-
ann og lærdómssamfélag til
heilla fyrir nemendur. Halldóra
var metnaðarfull fyrir hönd
skólans og vann að endurskoð-
un skólanámskrár og uppbygg-
ingu tæknimála og fjölbreyttra
kennsluhátta á öllum skólastig-
um. Hún hvatti alla til að nýta
sköpunarkraft sinn og hug-
myndaflug við lausn verkefna.
Hennar verður minnst fyrir
óeigingjarnt starf í þágu Grunn-
skóla Grindavíkur.
Starfsfólk Grunnskóla
Grindavíkur sendir fjölskyldu
Halldóru innilegar samúðar-
kveðjur.
Fyrir hönd starfsmanna,
Guðbjörg M. Sveinsdóttir,
skólastjóri.
Morgunblaðið birtir minningargreinar
endurgjaldslaust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar