Morgunblaðið - 29.11.2019, Side 64

Stærsta kaktusagarð Evrópu er að
finna á Gran Canaria. Snæfríður
mælir með kaktusasafa en biður
fólk að fara varlega í kringum kakt-
usa á eyjunni því
það er sárt að
detta á
kaktus.
Marta María
mm@mbl.is
„Ferðalög mín eru ekki bara á dans
á rósum, ekki heldur á Gran Can-
aria. Miðbik eyjunnar er til dæmis
mjög fallegt en um það liggja
kræklóttir fjallvegir. Það er erfitt
að ferðast um þetta svæði með bíl-
veik börn og í raun er ótrúlegt að
við séum ekki komin á svartan lista
hjá bílaleigunum á Gran Canaria
miðað við hvað ég hef þrifið upp
mikla bílælu. Sem betur fer hefur
bílveikin þó minnkað eftir því sem
börnin eldast,“ segir Snæfríður
þegar hún er beðin um að rifja upp
eftirminnileg ferðalög til eyjunnar.
Ísköld í fjallahúsi
Fyrsta ferð fjölskyldunnar til
Gran Canaria er líka mjög eft-
irminnileg en þá höfðu þau gert
íbúðaskipti í fjallaþorpi á norður-
hluta eyjunnar. „Þá þekkti ég eyj-
una ekki neitt en hafði komist í
kynni við heimafólk sem átti sum-
arhús í fjallaþorpi sem heitir Zuma-
cal. Þau sögðust aðeins nota húsið á
sumrin sem mér fannst fullkomið
því ég vildi fara út um jól. Þau
reyndu að útskýra að það væri kalt
í fjöllunum á þessum tíma en kom-
andi úr snjónum á Akureyri taldi ég
það vera lítið mál. Við fjölskyldan
værum öllu vön og vorum vel birg
af ullarfötum. Húsráðendur höfðu
hinsvegar rétt fyrir sér. Um leið og
sólin settist varð ískalt í fjöllunum
en engin kynding var í húsinu.
Kuldinn á Kanarí nístir öðruvísi en
á Íslandi því það er svo mikill raki í
loftinu. Íslenska lopapeysan átti
ekki séns þarna. Það eina sem
bjargaði okkur voru sítrónutrén í
garðinum en við sötruðum sítrónute
til að halda á okkur hita öll jólin.
Við getum hlegið að þessu núna en
með þrjú lítil börn þá var þetta
óþægileg upplifun,“ segir Snæfríður
en bendir jafnframt á að það er stór
munur á hitastigi uppi í fjöllunum
og við sjávarsíðuna.
Blóðug eftir kaktus
Snæfríður á fleiri óhappasögur
frá eyjunni í handraðanum. „Þegar
ég datt á kaktus í stuttbuxum. Það
var ansi sárt og blóðugt. Þó var það
ekki eins vont og þegar ég smakk-
aði kaktusávöxt í fyrsta sinn. Þá fór
ekki betur en svo að ég fékk fjölda
fíngerðra nála upp í mig. Eiginmað-
urinn var heillengi að ná nálunum
úr góm og tungu með flísatöng!
Gönguferð á GuiGui-ströndina er
líka nokkuð eftirminnileg en göngu-
leiðin er ein frægasta gönguleið eyj-
unnar. Við fjölskyldan fórum öll í
þessa göngu en við höfðum aðeins
misreiknað okkur varðandi erf-
iðleikastigið. Dæturnar voru gjör-
samlega búnar á því eftir um 700
metra snarpa hækkun og margra
klukkustunda göngu með drunga-
lega kletta á aðra hönd og stóra
fugla fljúgandi yfir okkur. Allir lifðu
þó ævintýrið af þó sumum hafi
fundist þeir við dauðans dyr á tíma-
bili.“ Þrátt fyrir allt þetta ítrekar
Snæfríður að eyjan sé yndisleg og í
bókinni bendir hún lesendum á alls-
konar hluti sem gaman er að upp-
lifa á eyjunni, bæði hvað varðar mat
og drykk, áhugaverða staði,
skemmtilegar gönguleiðir og fjöl-
skylduvæna hluti. Bókin er svipað
uppbyggð og handbók hennar um
Tenerife sem kom út í fyrra.
„Veðurfarið er náttúrlega það sem
flestir sækja í en fyrir utan það þá
er eyjan ótrúlega fjölbreytt bæði
hvað varðar náttúrufegurð og af-
þreyingu. Barnafjölskyldur hafa úr
nógu að velja þarna. Poema del
Mar-safnið í Las Palmas er til að
mynda flottasta safn sem ég hef
farið í. Þvílík veisla fyrir augað.
Eins er tækni- og vísindasafnið
mjög skemmtilegt, kúrekagarð-
urinn féll vel í kramið hjá krökk-
unum sem og klifurgarðurinn
Grancaventura.“
Lífleg höfuðborg
Spurð um sinn uppáhaldsstað á
eyjunni þá nefnir hún höfuðborgina
Las Palmas de G.C. „Þessi borg
hefur allt; frábærar bað-
strendur, iðandi mann-
líf, glæsilegar bygg-
ingar, fjölbreyttar
verslanir og góða
veitingastaði.
Ég fæ aldrei
leiða á henni
og nyrsti
hlutinn af
Las Cante-
ras-
ströndinni
finnst mér
yndislegur.
Pinchos-
kvöldin í Ve-
gueta-hverfinu
eru líka stór-
skemmtileg en þá
bjóða allir veitinga-
staðir hverfisins upp á
smárétti á eina og hálfa evru
og drykki á sama verði. Ég er líka
mjög skotin í bæ sem heitir Agaete
og er á norðurhluta eyjunnar. Hann
er alveg við Agaete-dalinn, sem er
einn frjósamasti dalur eyjunnar en
þar er t.d. einu kaffiakra Evrópu að
finna. Öll húsin í þessum bæ eru
hvítmáluð. Það er svo sem ekkert
sérstakt að gerast þarna en bærinn
hefur samt einhvern sjarma. Ég hef
trú á því að ég eigi eftir að búa
þarna þegar ég verð gömul, ég á
bara eftir að ræða það við eig-
inmanninn.“
– Hvert ferðu næst?
„Næst fer ég til Tenerife. Við
fjölskyldan bjuggum þar allan síð-
asta vetur og okkur langar til að
heimsækja vini okkar á eyjunni og
dusta rykið af spænskunni. Ég
kann mjög vel við Tenerife en ég er
líka hrifin af Gran Canaria. Þessar
eyjur eru mjög ólíkar en á sama
tíma eru ákveðin líkindi með þeim.
Ég myndi segja að báðar hafi þær
sinn sjarma og ráðlegg fólki að
heimsækja þær báðar og bera sam-
an. Ég er viss um að það tekur ást-
fóstri við aðra hvora, ef ekki báðar.“
„Íslenska lopapeysan
átti ekki séns þarna“
„Komdu með til Kanarí“ er nafn á glænýrri handbók um Gran Canaria. Höf-
undur bókarinnar, Snæfríður Ingadóttir, hefur margoft heimsótt eyjuna og
komist í hann krappan. Meðal annars nánast drepist úr kulda þar yfir jólin.
Handbókin „Gran Canaria – Komdu með til Kanarí“ er komin í bókaversl-
anir. Þar er m.a. að finna upplýsingar um gönguleiðir, hellahús, kanarískt
kaffi, kjöt af svörtum svínum og ýmislegt fleira áhugavert á eyjunni.
Miðbik eyjunnar er fallegt en kræklóttir fjallvegir liggja um svæðið. Þeir
hafa farið illa í bílveika miðjudótturina. Snæfríður hefur því þurft að þrífa
upp nokkuð mikið af ælu á ferðalögum sínum um eyjuna. Hér er fjölskyldan
í göngu um eyjuna.
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 29. NÓVEMBER 2019