Morgunblaðið - Sunnudagur - 03.11.2019, Blaðsíða 13

3.11. 2019 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 13
an málefnin sitja á hakanum. Fyrir vikið er
ástandið ekki gott; þetta er meira en bara
hefðbundnar pólitískar skærur, það fylgir
þessu meiri óhugnaður.“
Slétt ár er nú í næstu forsetakosningar og
eins og leikar standa telur Ólafur Trump eiga
góða möguleika á endurkjöri. „Demókratar
þurfa að gæta sín, þeir eiga á stórhættu að
tapa kosningunum, sérstaklega ef þeir tefla
fram Elizabeth Warren eða Bernie Sanders.
Það eru þrír hópar sem þeir þurfa að ná á sitt
band; millistéttarflökkukjósendur á flokka-
grensunni, hvíti verkalýðurinn, sem Trump
tók síðast, og blökkufólkið, sem Hillary Clin-
ton náði ekki á kjörstað 2016. Joe Biden er lík-
legastur til að ná til þessara hópa en á móti
kemur að hann hefur rekið mjög slappa kosn-
ingabaráttu til þessa. Biden flutti ræðu þegar
elsti sonur minn útskrifaðist úr Yale fyrir
fimm árum og náði þá mjög vel til unga fólks-
ins, eins var hann frábær í kappræðum þegar
hann var varaforseti Obama. Honum virðist af
einhverjum ástæðum hafa farið aftur.“
Kann að draga kastljósið að sér
Spurður hvort hann sjái aðra frambjóðendur
eiga möguleika nefnir Ólafur helst Pete
Buttigieg. „Hann stendur fyrir gildi sem eiga er-
indi og hefur verið að sækja í sig veðrið, stóð sig
til dæmis vel í seinustu kappræðum. Ég veit hins
vegar ekki hvort Bandaríkjamenn eru tilbúnir
að gera samkynhneigðan mann að forseta.“
Hann segir það enn fremur há demókrötum
að þeir séu enn að vanmeta Trump. „Hvað sem
um hann má segja er hann mjög slyngur áróð-
ursmeistari og kann að draga kastljósið að sér.“
En nóg um Donald Trump og aftur að Ólafi
Jóhanni. Eftir meira en þrjá áratugi í eldlínu
viðskiptanna í Bandaríkjunum, fyrst hjá Sony
og síðan Time Warner, þar sem hann var lengi
aðstoðarforstjóri, yfirgaf hann síðarnefnda
fyrirtækið eftir að stærsta fjarskiptafyrirtæki
heims, AT&T, tók það yfir í fyrra og nafninu
var breytt í WarnerMedia. Hvað hefur hann
verið að sýsla síðan?
Búinn að vera atvinnulaus
„Ég er búinn að vera atvinnulaus,“ svarar
Ólafur og glottir í kampinn. „Eins og tíðkast
skrifaði ég undir samning þess efnis að ég
myndi ekki ráða mig til samkeppnisaðila í eitt
og hálft ár og sá tími rann nýlega út. Ég get
því farið að líta í kringum mig. Satt best segja
er ég þó hvorki kominn með fiðring né frá-
hvarfseinkenni og konan mín segir að ég hafi
aldrei haft meira að gera en undanfarna mán-
uði. Ég slysaðist inn í þennan bransa árið 1986,
er með gráðu í eðlisfræði og ætlaði aldrei út í
viðskipti, en hafði alltaf mjög gaman af því sem
ég var að gera og starfið var aldrei kvöð, ann-
ars hefði ég verið löngu hættur. Ég held líka
að ég hafi höndlað álagið ágætlega. Það þýðir
ekki að vera með neitt kæruleysi þegar maður
ber ábyrgð á velferð tugþúsunda starfsmanna,
að ekki sé talað um ábyrgðina gagnvart eig-
endunum, sem einkum voru lífeyrissjóðirnir.
Svona starf krefur mann um mikla orku og við
þessar breytingar á eignarhaldi fyrirtækisins
fannst mér upplagt að láta staðar numið og
taka mér umþóttunartíma. Hvort það verður
að eilífu á eftir að koma í ljós.“
Hann brosir.
Þegar frekar er á Ólaf gengið viðurkennir
hann að ólíklegt sé að hann taki að sér sambæri-
legt starf og hann gegndi hjá Time Warner.
„Það breytir ekki því að ég hef mikinn áhuga á
þessum bransa, fjölmiðlum og afþreyingariðn-
aði, og hef þegar fengið tilboð og fyrirspurnir.
Ég ætla hins vegar að gefa mér góðan tíma til að
velta þessu fyrir mér enda liggur ekkert á. Ég
kann ágætlega við að geta stjórnað mínum eigin
tíma og síma og hef notið þess að þurfa ekki að
dansa eftir öðru lagi en mínu eigin. Það er til
dæmis afskaplega notalegt að setjast bara niður
á kaffihúsi á miðjum degi – og velta vöngum.“
Það er heldur ekki eins og hann sitji auðum
höndum. Allan starfsferil sinn hefur Ólafur
gefið sér tvo til þrjá tíma á morgnana til að
skrifa, áður en fullur vinnudagur tók við á
skrifstofunni. Nú getur hann skrifað í róleg-
heitum lengur á morgnana og kann því alls
ekki illa. „Núna get ég líka fylgt skrifunum
betur eftir; ætli ég skuldi útgefendum mínum
það ekki? Sakramentið er til dæmis að koma út
í Bandaríkjunum núna í desember. Bókin hef-
ur verið að fá prýðilega dóma, auk þess sem
bóksalar hafa áform um að vekja sérstaka at-
hygli á henni, eins og þeir gera jafnan við valda
titla. Ég hlakka til að fylgja útgáfunni eftir.“
Atvinnumaður í fótbolta?
Það má heldur ekki gleyma hobbíi allra hobbía.
„Ég hef spilað innanhússfótbolta þrisvar sinn-
um í viku með félögum mínum í meira en tvo
áratugi. Núna get ég hæglega verið upp undir
tvo tíma í senn og hef verið að segja við strák-
ana að þetta sé það næsta sem ég hafi komist
atvinnumennsku í íþróttinni. Hina dagana, þeg-
ar ég er ekki að spila, þarf ég að jafna mig eftir
átökin. Kallast það ekki endurheimt á fagmáli?“
Hann hlær.
Núna hefur Ólafur líka meiri tíma til að vera
heima á Íslandi; var hér til dæmis í tvo mánuði
síðasta sumar. „Það var mjög notalegt. New
York er ávanabindandi en ég gæti vel hugsað
mér að verja meiri tíma á Íslandi á næstu
árum, Anna og börnin ekki síður. Yngri sonur
okkar hefur búið á Íslandi undanfarin tvö ár og
verður áfram í vetur en hyggur á framhalds-
nám í Bandaríkjunum á næsta ári. Það sem
ræður mestu um dvalarstað okkar núna er
skólavist örverpisins, sem er fimmtán ára og á
öðru ári í „high school“. Hún er mjög ánægð í
skólanum og mun klára þar. Hún vinnur hins
vegar á Íslandi á sumrin og líkar vel.“
Talandi um nám kemur Ólafur því sjónar-
miði sínu á framfæri að það hafi verið óráð að
stytta framhaldsskólanám á Íslandi úr fjórum
árum í þrjú. „Maður tekur út mikinn þroska í
menntaskóla og þessi ár eru fljót að líða. Það
munar um þetta eina sem búið er að klípa af.
Sjálfur stundaði ég námið af kappi í MR en
sökkti mér um leið í bókmenntir og var mikið
með félögunum. Þetta hefði verið mun flókn-
ara hefðu árin bara verið þrjú.“
Hefur engan áhuga á öllu þessu
Jæja, tíminn flýgur og mál til komið að segja
amen eftir efninu. Við endum samtalið þar sem
við hófum það – á ensku knattspyrnunni. „Það
er alltaf jafngaman að tala um hana,“ segir
gestgjafinn og ljómar af ákafa. Hvað sagði Bill
heitinn Shankly? minni ég hann á: Knatt-
spyrna er ekki spurning um líf og dauða – hún
er spurning um svo miklu meira! Við skellum
upp úr og Ólafur rifjar í þessu samhengi upp
skemmtilega sögu úr eigin ranni.
Einu sinni kom sumsé ókunnug kona að máli
við Önnu eiginkonu hans og tjáði henni að hún
ætti harðduglegan mann; sem skrifaði bækur
og stjórnaði fyrirtækjum jöfnum höndum en
hefði samt tíma fyrir fjölskylduna.
„Þakka þér fyrir það,“ svaraði Anna með
hægð. „En þér að segja hefur hann engan sér-
stakan áhuga á öllu þessu.“
„Nú?“ hváði konan. „Á hverju hefur hann þá
áhuga?“
Þið vitið svarið.
„Ég fór meira að segja með hann inn í
runna,“ sagði Eggert ljósmyndari
þegar þeir Ólafur Jóhann komu gal-
vaskir inn úr myndatökunni í garð-
inum. „Það er ágætt,“ bætti Ólafur
sposkur við. „Maður lítur alltaf best
út þegar eitthvað skyggir á mann!“
Morgunblaðið/Eggert
’ Svona starf krefur mann ummikla orku og við þessarbreytingar á eignarhaldi fyrir-tækisins fannst mér upplagt að
láta staðar numið og taka mér
umþóttunartíma. Hvort það verð-
ur að eilífu á eftir að koma í ljós.