Morgunblaðið - 20.12.2019, Page 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. DESEMBER 2019
✝ Helgi Seljanfæddist á
Eskifirði 15.1.
1934. Hann lést á
Landspítala, Foss-
vogi, 10.12. 2019.
Foreldrar: El-
ínborg Kristín
Þorláksdóttir hús-
móðir á Eskifirði,
f. 21.9. 1891, d.
11.1. 1945, og
Friðrik Árnason
verkamaður og hreppstjóri, f.
7.5. 1896, d. 25.7. 1990. Fóstur-
foreldrar: Jóhanna Helga Bene-
diktsdóttir, f. 14.4. 1908, d. 13.5.
1989, og Jóhann Björnsson, f.
12.9. 1897, d. 1.12. 1892, bænd-
ur í Seljateigi við Reyðarfjörð.
Öll alsystkini eru látin en þau
voru í aldursröð: Halldór, f.
1918, Margrét, f. 1920, Kristinn,
f. 1922, Þorvaldur, f. 1923,
Helga, f. 1925, Þorlákur, f.
1927, Guðni, 1930, Árný, f.
1932. Hálfsystir samfeðra er
Vilborg, f. 4.10. 1946. Fóst-
ursystir er Guðrún Ása Jó-
hannsdóttir, f. 31.5. 1937.
Eftirlifandi eiginkona Helga
er Jóhanna Þóroddsdóttir, f.
11.1. 1934 í Víkurgerði í Fá-
skrúðsfirði. Foreldrar hennar
voru Anna Hildur Runólfsdóttir
húsmóðir, f. 12.7. 1900, d. 12.10.
1985 og Þóroddur Magnússon
Helgi kenndi tvo vetur á Búðum
í Fáskrúðsfirði og sjö vetur við
Barna- og unglingaskóla Reyð-
arfjarðar. Helgi var skólastjóri
á Reyðarfirði frá 1962 til 1971
og sat í hreppsnefnd Reyð-
arfjarðarhrepps 1962-1966 og
1970-1978. Árið 1958, þegar
Helgi var 22 ára gamall, fór
hann fyrst inn á Alþingi og varð
síðan þingmaður Alþýðu-
bandalagsins í 16 ár frá 1971 til
1987. Helgi var forseti Efri
deildar í fjögur ár og fjögur ár
fyrsti varaforseti Sameinaðs Al-
þingis. Helgi var félagsmála-
fulltrúi og ritstjóri fréttablaðs
Öryrkjabandalags Íslands 1988
og síðan framkvæmdastjóri
þess til 2001. Helgi sat í banka-
ráði Búnaðarbankans frá 1973
til 1986. Helgi var virkur í fé-
lagsmálum. Hann stofnaði
Barnastúkur á Fáskrúðsfirði og
Reyðarfirði og var formaður
Sambands bindindisfélaga í
skólum 1952-1953, formaður
Verkalýðsfélags Reyðarfjarðar
í 1958-1966, sat í stjórn Leik-
félags Reyðarfjarðar 1959-1968
og í stjórn Bandalags íslenskra
leikfélaga 1968-1974, þar af tvö
ár sem formaður. Þá starfaði
Helgi ötullega fyrir félag eldri
borgara í Reykjavík. Helgi gaf
út bæði ljóðabækur og bækur
um gamanmál og skrifaði ótal
greinar í blöð og tímarit.
Útför hans fer fram frá Graf-
arvogskirkju í dag, 20. desem-
ber 2019, klukkan 13.
útvegsbóndi, f. 6.11.
1895, d. 17.8. 1956.
Börn Helga og Jó-
hönnu eru 1) Helga
Björk, f. 11.9. 1955.
Synir með Herberti
Harðarsyni: Hörður
Seljan og Hannes
Rúnar, barnabörnin
tvö. 2) Þóroddur, f.
8.9. 1956, giftur
Hildi Magnúsdóttur.
Börn: Jóhanna Selj-
an, móðir: Inga Margrét Árna-
dóttir, Snær Seljan og Hjördís
Helga Seljan, barnabörnin sex.
3) Jóhann Sæberg Seljan, 11.10.
1957, giftur Ingunni Karítas
Indriðadóttur. Synir Helgi Selj-
an og Hákon Unnar Seljan,
barnabörnin þrjú. 4) Magnús
Hilmar, f. 27.12. 1958, giftur
Sólveigu Baldursdóttur. Börn:
Stella Sigurbjörg, Baldur Seljan
og Magnús Guðlaugur, barna-
barn eitt. 5) Anna Árdís, f.
28.11. 1964, gift Indriða Indr-
iðasyni. Börn: Hildur Seljan,
Steinunn Díana, Arnar Freyr og
Indriði Freyr, barnabörnin fjög-
ur.
Helgi ólst upp í Seljateigi við
Reyðarfjörð og gekk í Barna-
skóla Reyðarfjarðar. Hann tók
landspróf frá Alþýðuskólanum
á Eiðum 1950 og kennarapróf
frá Kennaraskóla Íslands 1953.
Þegar við kveðjum pabba er
þakklæti efst í huga. Þakklæti
fyrir hvatningu, rökræður, sögur,
vísur og fyrir að vera ætíð til
staðar.
Minningar leita á huga frá
bernskuárum er við snérumst um
lambféð og kýrnar með pabba og
hjálpuðum við heyskap. Við fjög-
ur komum á fjórum árum og
bjuggum í sveitinni þar til við fór-
um út í bæ þar sem Anna bættist
í hópinn.
Pabbi var kátur, hress og lét
dæluna ganga. Eitt sinn var hann
að gera við dekk á Rússanum og
krossbölvaði. Við bentum á að
ekki mætti blóta, alin upp í guðs-
ótta og góðum siðum hjá ömmu.
„Ég var 10 ára þegar ég blótaði
fyrst, var að eltast við kindur,
mér brá svo mikið að ég snar-
stansaði“, sagði hann. Við sem
höfum smalað með honum vitum
að hann bætti hratt upp árin 10.
Pabbi var félagslyndur og kom
víða fram, flutti gamanmál og
ræður. Ungur varð hann skóla-
stjóri með mikinn metnað fyrir
hönd barnanna og stóð ásamt
kennurum fyrir skemmtunum og
leikritum. Hann lék sjálfur og
söng í leikritum og á þorrablót-
um, oft með Þóri, Ingólfi og Arn-
þóri. Í eðli sínu var hann samt
heimakær. Afi og amma bjuggu
hjá okkur og svo bjó systir pabba
með fjölskyldu í næsta húsi. Allt-
af var pabbi fyrstur að borða,
rauk í uppvaskið og þá var gott að
vera fljótur að klára því annars
tók hann af þér diskinn. Hann
elskaði söng og dans og ófá skipt-
in dönsuðu foreldrar okkar við
fjöruga tónlist í eldhúsinu. Oft
var gripið í spil og alltaf keppni.
Ef leggja þurfti saman talnarun-
ur taldi pabbi. Eitt sinn sögðumst
við ætla að telja, við værum fljót-
ari, „Fljótari, komum í kapp“,
sagði hann. Hann sá ekki að með
smáu letri höfðum við skrifað
hálfleikstölur. Við vorum á undan
með fyrstu tvær, en þá sá hann
tölurnar og stökk upp „þið svindl-
ið“. Já, það var erfitt að keppa við
hann, sérstaklega ef reyndi á
minni og hraða.
Pabbi var hugsjónamaður, ein-
lægur vinstri maður sem barðist
fyrir hag þeirra sem minna máttu
sín. Hann var þingmaður í 16 ár
og nýtti hverja stund til að fara
um kjördæmið, sækja hugmyndir
til fólksins. Í lok þingferils flutti
fjölskyldan á Kleppsveginn og
sem fyrr var heimilið öllum opið.
Barnabörnin hafa búið þar og
heilu íþróttahóparnir gist. Hann
var virkur í félagslífi með Ör-
yrkjabandalaginu og eldri borg-
urum og sá þar um söngvökur
ásamt Sigurði Jónssyni.
Pabbi las mikið og fylgdist vel
með fréttum. Iðulega hafði hann
sterka skoðun og reifst við sjón-
varpið, „hvaða endemis vitleysa“,
„varst þú eitthvað betri?“, en
stoppaði þegar mamma sagði,
„jæja Helgi, hættu nú“.
Pabbi og mamma voru sem eitt
og það var yndislegt að fá að
sofna við hláturinn í þeim þegar
gist var. Pabbi kom oft með
smellnar athugasemdir, þá síð-
ustu heyrðum við er hann lá veik-
ur. Það var verið að hagræða
honum og hjúkkan bað um kodda
til að styðja við bakið. „Þessi er
alltof þunnur“, sagði hún og þá
gall við í bindindismanninum:
„Ég hef aldrei verið þunnur“.
Nú þegar jólaljósin loga á
Seljateigi, minnumst við pabba
með gleði og þakklæti í huga. Guð
styrki þig elsku mamma og þakk-
ir færum við starfsfólki Landspít-
alans fyrir góða umönnun.
Helga Björk, Þóroddur,
Jóhann Sæberg Seljan og
Magnús Hilmar.
Elsku pabbi hefur nú kvatt
okkur. Mikil fyrirmynd í öllu
mínu lífi og starfi og betri pabba
hefði ég ekki getað óskað mér.
Ég er yngst af systkinunum og
naut þess í ríkum mæli.Var frá
fyrstu tíð pakkað inn í bómull af
öllum á heimilinu, fékk sérfæði
hjá mömmu og oft sögu með svo
að ég borðaði fiskinn. Svo gott og
elskuríkt uppeldi sem ég fékk er
ekki sjálfgefið og ber að þakka
einlæglega fyrir það. Pabbi um-
vafði mig með elsku sinni og eðl-
islegri glettni. Hann las fyrir
mig, lét mig á stofuborðið og
dansaði við mig, gaf mér bláan
ópal sem var uppáhaldið hans,
leiðbeindi mér, faðmaði mig og
kyssti í tíma og ótíma og dekraði
mig í hvívetna. Ég hlustaði á
hann æfa sig á ræðum og gam-
anvísum, fylgdist með eldhús-
dagsumræðum á Alþingi til að sjá
honum bregða fyrir á skjánum og
var ætíð stolt og montin af fað-
erninu. Þegar ég var sjö ára
samdi pabbi vísu um mig. Þar
sem pabbi stóð í ströngu við að
semja gamanvísur fyrir þorra-
blótið kom ég og heimtaði vísu
um mig. Hann semdi vísur um
alla nema mig. Pabbi var þolin-
móður í fyrstu, bað mig bíða, vís-
an kæmi seinna, en ég þráaðist
við og suðaði í honum. Á endan-
um henti hann til mín blaði og
sagði: Hérna færðu vísu og leyfðu
mér að klára í friði. Vísan var
svona:
Þú ert ljót og leiðigjörn,
liggur oft í fýlu.
Á þér ættu að taka törn,
tröllabörnin Grýlu.
Ég rauk inn í herbergi í fýlu og
sannaði þar með a.m.k. hluta vís-
unnar. En stuttu seinna kom
pabbi, faðmaði mig og sagði:
Ljúfan mín og dúfan, ekki ergja
þig yfir vísunni, hér er komin ný.
Sú vísa var hlaðin lofi en henni
hef ég alveg gleymt. Síðan þá hef
ég fengið margar vísurnar frá
pabba sem allar einkennast af lofi
og hóli um mig og mína og aldrei
var mér hótað Grýlu gömlu aftur.
Allar kveðjur frá pabba í dagleg-
um símtölum og í bréfum frá ung-
lingsárum enduðu á elsku hjartað
mitt eða ljúfan mín og dúfan. Ást
hans og umhyggja alltaf til staðar
og vís hjálparhönd ef eitthvað bar
út af. Við áttum einstakt og náið
samband og allar minningar eru
ljúfar. Pabbi var einkar duglegur
að fylgjast með öllu sem mér við-
kom og aldrei hef ég fengið betri
kennslu í stjórnun en frá honum.
Vertu fyrirmynd og sýndu öllum
störfum virðingu. Vertu sam-
starfmönnum þínum jafningi. Þið
vinnið öll að sama markmiði og
verðið að gera það saman og í
sátt. Hnitmiðuð en gullvægin
heilræði sem hann setti fram
þegar ég var að stíga mín fyrstu
skref sem stjórnandi. Ég vona að
ég hafi tileinkað mér þetta í mín-
um störfum. Gleði pabba var
fölskvalaus þegar við fluttum
loksins til Reykjavíkur í fyrra-
sumar. Þá hittumst við nánast á
hverjum degi, faðmlög og kossar
í hverri heimsókn og oft beðið um
nudd fyrir laskað bak.
Komið er að kveðjustund eftir
erfið veikindi og ég er enn að átta
mig á því að leiðir hafa skilið.
Söknuðurinn er mikill og sú stað-
reynd að við sjáumst aldrei meir
er þyngri en tárum taki. Hafðu
þökk fyrir að vera alltaf til staðar
fyrir mig og mína. Elsku þinni,
nærveru, umhyggju og kærleiks-
ríkum orðum þínum mun ég aldr-
ei gleyma.
Þín dóttir,
Anna Árdís.
Elsku afi.
Eitt af því allra bezta sem
kemur upp í hugann þegar leitað
er í minningabanka okkar systk-
ina eru heimsóknirnar á Klepps-
veginn til ykkar ömmu. Samband
okkar einkenndist af óendanlegri
væntumþykju, örlæti og ein-
skærri gleði. Við hittumst
kannski ekki daglega en alltaf
var jafn gott og gaman að hittast.
Gestagangurinn hefur ávallt
verið mikill á Kleppsveginum og
þið amma tekið konunglega á
móti ættingjum og vinum. Þakk-
læti er efst í huga þegar við hugs-
um um þig, elsku afi.
Við eigum óteljandi minningar
sem við getum ornað okkar við
um ókomna tíð. Það er hægara
sagt en gert að finna nógu sterk
lýsingarorð yfir þig sem persónu.
Þú varst einstakur maður og svo
miklu meira en bara afi okkar.
Skáldagáfur þínar slógu ætíð í
gegn og það hve fyndinn og
hnyttinn þú gast verið. Það sem
var kannski merkilegast við þig
er sú staðreynd að þú settir alltaf
aðra í forgang og varst hvetjandi
á sama tíma. Þér fannst alltaf
mikilvægt að vita hvernig okkur
gekk í lífinu og hvernig okkur
leið. Fréttatíminn var heilög
stund fyrir þér og óborganlegt
var að horfa á Útsvarið með þér.
Þú kepptist við að svara spurn-
ingum þáttarins og bölvaðir
hressilega þegar þú vissir ekki
svarið. Bíóferðir eða ferð í Hús-
dýragarðinn var nánast fastur
liður og þú kættir okkur með
ýmsum gjöfum og dýrmætum
persónutöfrum þínum.
Seljateigur mun aldrei verða
eins án þín, en við vitum að þú
munt vakta óðalið af himnum of-
an. Þú undir þér ávallt bezt í
sveitinni með henni Hönnu þinni
og afkomendunum. Þú sýndir
okkur gott fordæmi um hve mik-
ilvægt er að sýna fram á vænt-
umþykju og kærleik.
Ást þín á Hönnu ömmu skein
skært í augum þínum og þú
fannst alltaf tækifæri til að koma
því til skila. Sú ást mun aldrei
dvína né fölna. Þið voruð jafn ást-
fangin undir það síðasta og þegar
þið kynntust fyrst. Þú sagðir
sjálfur að þú hefðir unnið í lottó-
inu þegar kom að makavali sem
er hárrétt hjá þér. Það sýndi sig í
64 ára farsælu hjónabandi ykkar.
Því var vitagagnslaust fyrir þig
að kaupa lottómiða þegar þú áttir
allt sem þú þráðir að eiga.
Þegar við sitjum hér og hugs-
um til baka er svo margt sem við
getum verið þér þakklát fyrir.
Hver sem málefnin voru þá
endaði umræðan næstum alltaf
með brosi eða hlátri. Það er sagt
að með ellinni fylgi oft elliglöp en
það á þó engan veginn við um þig.
Hugur þinn bjó yfir betra minni
heldur en nýjasti tölvubúnaður
Apple hefur upp á að bjóða.
Óhemju hreinskilinn karakter að
eðlisfari og það gladdi oftar en
ekki mannskapinn. Þú varst rödd
lítilmagnans og þér fannst mik-
ilvægur boðskapur að allir ættu
skilið sömu tækifæri í lífinu, óháð
fátækt eða almennt slæmum að-
stæðum.
Þið amma hafið alið upp fimm
eðaleinstaklinga sem þið getið
svo sannarlega verið stolt af.
Traust, jákvæð og með geysileg-
an metnað frá ykkur báðum. Við
pössum svo auðvitað upp á hana
Hönnu þína sem þér og okkur
þykir svo vænt um. Þín verður
sárt saknað og minnst með hlý-
hug og virðingu. Takk fyrir allt,
afi.
Stella Sigurbjörg , Baldur
Seljan og Magnús Guðlaugur.
Elskulegur tengdafaðir minn,
nokkur fátækleg orð sem lýsa
ljúfum myndum sem koma upp.
Seljateigur, heyskapur, fá að
kynnast sveitarlífi, veran í Sand-
hólum, þar sem allt iðaði af lífi,
hjá ykkur Hönnu. Helgi og
Hanna, tvö nöfn sem eru svo
hljómþýð að þau verða vart að-
greind, minningar sem eru gull-
korn æsku minnar. Sárt er að
kveðja einstakan sómamann, sem
gaf svo mikið, vildi hvers manns
götu greiða. Það er ekki ofsögum
sagt að gæfa mín var að kynnast
dóttur ykkar. Fyrir börnin okkar
að eiga þig sem afa, að eiga ykkur
að og kynnast svo einstöku sóma-
fólki er nokkuð sem þau munu
búa að alla ævi. Að kynnast ykk-
ur sómahjónum var mér mikil
gæfa.
Ef yfirfara þurfti texta, fá
tækifærisljóð sent þegar þörf var
á. Yndislegu jólakortin þar sem
iðulega fylgdi fallegt ljóð. Símtöl,
þegar fjarlægðin var mikil, að
skynja og upplifa elsku þína á
þínu fólki og hvað þú barst hag
þeirra allra fyrir brjósti. Geta
leitað til þín þegar ritgerðarsmíð
hafði dregist þegar námið var
orðið fulltímafrekt. Stundirnar á
Kleppsveginum, njóta ljúffengra
veitinga sem Hanna bar fram af
kostgæfni, að horfa saman á
fréttir, keppa við þig þegar Út-
svarið var í sjónvarpinu, ræða um
bókmenntir, hvort sem var Ís-
lendingasögur eða ljóð, alltaf
varstu tilbúinn að hlusta. Minn-
ingin um ferðalag okkar vestur á
Snæfellsnesi. Þú að flytja hug-
vekju í kirkjunni, algjörlega fum-
laust, textinn svo dásamlega
samansettur og flutningur þinn
svo magnaður. Líklega besta
ræðunámskeið sem ég hef fengið
og þegar ég innti þig eftir því
hvernig þú færir að þessu var
svarað: „Það er nú einfalt, ég
bara æfi mig.“
Að spjalla um liðna tíma og
stjórnmál, ég alltaf smá til hægri,
en þú vinstri, loks skildi ég að
stjórnmál snúast ekki um hægri
eða vinstri, a.m.k. gerðir þú ekki
greinarmun á því, aðalatriðið að
láta gott af sér leiða, vera með
gott hjartalag.
Þegar við Anna höfum ferðast
erlendis kom Hanna iðulega með
og þú kvaddir mig alltaf með
sömu orðunum: „Þú kemur svo
með þær heilar heim.“ Svolítið
óþægilegt, en alltaf gott að geta
staðið við þá bón. Nú er komið að
leiðarlokum, sárt er að kveðja en
ég vil þakka þér fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir mig og mína.
Þinn tengdasonur,
Indriði Indriðason.
Ég er svo lánsamur að hafa átt
þig fyrir afa. Þú hefur alltaf sýnt
mér einlægan áhuga á öllu því
sem ég hef tekið mér fyrir hend-
ur og verið okkur fjölskyldunni
innan handar í blíðu og stríðu.
Afi minn var ekki bara alþing-
ismaður sem barðist fyrir þeim
sem minna máttu sín, heldur var
hann einnig mikill kennari, ljóð-
skáld, sögumaður og skemmti-
kraftur með eindæmum. Hann
var mikill gleðigjafi sem átti auð-
velt með halda uppi léttleika í
kringum sig með jákvæðum og
góðum hætti. Hann var mér mikil
fyrirmynd sem hefur svo sann-
arlega átt sinn hlut í því að móta
mig að þeim manni sem ég er í
dag. Hann var óhræddur við að
ýta mér út fyrir þægindahringinn
og mér er minnisstætt þegar ég
var lítill og vildi verða ljóðskáld
eins og hann afi minn. Þá sat ég
við eldhúsborðið hjá ömmu og
afa, og glímdi við mikla og djúpa
ljóðagerð. Eftir að hafa skrifað
niður fáeinar línur, þá var ég
fljótur að fara frá þessu verkefni
og fást við annan leik. Stuttu
seinna kallar afi mig á tal og rétt-
ir mér dagblaðið með opnuna á
Barna-DV og viti menn þá var afi
minn búinn að senda ljóðið mitt í
prent.
Ljóðið hljómar svona:
Ég sá rós
Ég sá rós fyrir framan mig
Ég sá hana mörg þúsund sinnum
Þegar hún var í góðu skapi eða vondu.
Mig mun dreyma hana ævilangt.
Það er sennilega best að láta
afa minn um ljóðagerðina.
Við fjölskyldan erum þakklát
að langafabarn hans, hann Þór-
halli, hafi fengið það tækifæri að
þekkja langafa sinn. Það er okk-
ur fjölskyldunni einnig dýrmætt
að hafa fengið að njóta samveru
afa á okkar gleðistundum, eins og
þegar amma og afi sáu sér fært
að ferðast til Danmerkur til að
mæta á útskrift mína eða þegar
við Berta giftum okkur. Þá sá
hann afi minn um að færa okkur
kveðskap og hvatningarræður
sem við munum minnast og
geyma í hjörtum okkar ævilangt.
Elsku afi minn, við hugsum vel
um ömmu, takk fyrir allt.
Hannes Rúnar Herbertsson.
Á Kleppsveginum gekk maður
inn í aðra veröld. Aldrei hávaði
eða læti en alltaf fjör og fullt af
ættingjum sem fengu góðgæti,
notalegt spjall og heilræði hjá afa
og ömmu. Yndislega andrúms-
loftið hjá þeim sem fékk mann til
að gleyma hverdagslegu amstri
og einskis verðum hlutum. Ást og
umhyggja alltaf í fyrirrúmi.
Hvatning til góðra verka og til að
verða góður einstaklingur í lífinu
með heiðarleika og jákvæðni að
leiðarljósi. Við fjölskyldan bjugg-
um á Kleppsveginum í fjögur ár
og fyrsta árið bjuggum við hjá
þeim. Aldrei var hægt að finna að
það væri kvöð fyrir þau að fá inn
á sig sex manna fjölskyldu og við
krakkarnir tókum endalaust vin-
ina með heim og allir voru vel-
komnir. Það var yndislegt að geta
skriðið upp í rúm til ömmu og afa
þegar vondir draumar sóttu á, því
bræður mínir voru vanalega á
undan mér upp í rúmið til
mömmu og pabba. Afi minn var
einstakur maður, nærvera hans
og hlýja fyllti hjarta mitt og alltaf
var mér mætt með skilningi og
hvatningu ef eitthvað var að.
Hann hjálpaði til við heimanám,
leiðrétti málfarið, horfði á leikrit-
in sem við settum upp heima og
hafði einhvern veginn alltaf tíma
fyrir hvern og einn. Seinna í
framhaldsskóla mátti alltaf koma
eða hringja til að fá hjálp og leið-
beiningar. Hann hringdi alltaf
vikulega til að spyrja frétta og
hvernig mér liði. Í þessum fátæk-
legu orðum til meistara mælsku
og ritlistar verður aldrei hægt að
lýsa allt umvefjandi áhrifum hans
á líf mitt og tilveru. Enginn sem
kallar mig lengur litla lambið sitt
og faðmar mig eins afi gerði. Nú
er ekki von á fleiri símtölum og
söknuðurinn er mikill. Það er erf-
itt að hugsa sér lífið án afa, en
amma og Kleppsvegurinn er enn
þá griðastaður og ég get þakkað
fyrir það. Tilveran verður aldrei
söm eftir að þú ert horfinn af
heimi, elsku afi minn. Farðu í
friði, ég mun geyma og virða
minningu þína.
Þín dótturdóttir,
Steinunn Díana.
„Maður á alltaf að gera rétt,
líka þegar það er erfitt.“ Ég get
ómögulega munað hvort afi minn
og nafni las þessa hendingu upp
fyrir mig eða hvort hún er ein-
faldlega frá honum sjálfum kom-
inn. Hún hefur hins vegar sótt á
mig síðustu vikur. Og einhvern
veginn rammar hún inn fyrir mig
það sem veganesti sem þau afi
minn og amma læddu í vasa okk-
ar barnabarnanna á leið okkar út
í lífið. Rétt eins og þegar afi
laumaði til okkar aur, eins og
hann kallaði það.
Ég hef ekki verið nema nokk-
urra ára þegar ég fór að fara
austur með afa á sumrin. Í flugi.
Opal og brenni. Nóg af því.
Stundum of mikið jafnvel. Hann
svona reffilegur alltaf og sífellt að
spjalla við menn og konur. Það
voru ekki mörg leikskólabörn
sem eyddu starfsdögunum í kaffi-
stofu Alþingis um miðjan níunda
áratuginn. En það þótti afa lítið
mál. Ég gerði mér grein fyrir því
að afi átti að tilheyra einhverju
ákveðnu liði á þessum vinnustað.
En ég gat ómögulega áttað mig á
hverjir væru í óvinaliðinu. Mættu
þeir kannski aldrei? Allir voru
vinir hans. Sjálfur fékk ég dálæti
á Steingrími Hermannssyni.
Taldi fram eftir öllu að þeir væru
samflokksmenn, hann og afi.
Seinna áttaði ég mig á því að
það fólk sem ég hafði mest af að
segja eftir þessa starfskynningu
mína í þinginu, átti allt að heita
svarnir andstæðingar hans. Og
voru það vissulega á þann hátt
Helgi Seljan