Morgunblaðið - 20.12.2019, Side 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. DESEMBER 2019
margir, að lífsskoðanir þeirra
stönguðust á. Þess vegna tókust
þeir eðlilega oft á, og gáfu ekki
afslátt af eigin sannfæringu, en
komust þó oft að sameiginlegri
niðurstöðu. En þeir voru líka
samstarfsmenn hans og félagar.
Þessi eiginleiki afa hafði ekk-
ert með það að gera hversu hart
hann sótti sín hjartans mál. Aldr-
ei. Og það sem meira var, hvernig
hann sótti annarra manna hjart-
ans mál. Málefni sem oft voru
langt í frá líkleg til vinsælda, að
minnsta kosti þá og þegar hann
tók þátt í að koma þeim á dag-
skrá. Réttindamál samkyn-
hneigðra, bættur aðbúnaður
fanga og barátta hans fyrir því að
Íslendingar létu af þeim hrotta-
skap að fangelsa og þannig pynta
geðsjúkt fólk. Ég hálfskammað-
ist mín fyrir að hafa ekki löngu
lesið yfir þingmálalista afa míns,
þegar ég gerði það nýlega. Því
ekki var hann mikið að rifja hana
upp sjálfur. Var enda oft upp-
teknari af því hverju hann hefði
viljað hafa þokað lengra, en því
að hafa þó fært það á dagskrá.
Það þótti honum ekki sérstök
ástæða til að stæra sig af. Það
fylgdi því einfaldlega að „gera
rétt“ alveg óháð því hvort í öðrum
málum menn vildu svo telja sig til
vinstri eða hægri.
Það hefði verið og var ef til vill
einhvern tímann freistandi fyrir
krumpaðan og baldinn ungling að
snúa því upp í ógurlega kvöl og
pínu að vera skírður í höfuðið á
þessum stóra manni. Hvílíkum
skugga sem hann varpaði. En
það var einfaldlega ekki hægt.
Þannig maður var hann afi minn.
Afi minn var enda fyrst og síðast
vinur minn. Það væri vanþakklátt
að þakka ekki þessi fjörutíu ár
okkar saman, heldur að einblína
á hversu lítinn tíma börnin mín
fengu með þér. Jóhann Bessi son-
ur minn var kannski ekki skírður,
svona eins og flestir vildu að það
hefði verið. En var það samt.
Daginn sem þú straukst honum
nýfæddum um ennið og sagðir
stundarhátt: „Sæll Jóhann
Bessi“ var það einfaldega ákveðið
hvaða nafn drengurinn skyldi fá.
Hvorugt okkar hafði rætt það áð-
ur. Og það þurfti ekkert að ræða
það.
Takk fyrir okkur afi minn,
Þinn nafni,
Helgi Seljan.
Meira: mbl.is/andlat
Með sorg í hjarta kveð ég þig,
elsku afi. Það sem ég er heppin að
hafa fengið að eiga þig að sem
afa. Að fá að koma til ykkar
ömmu á Kleppsveginn og tala við
ykkur um allt milli himins og
jarðar var toppurinn. Ég heillað-
ist af því hvernig þú talaðir um
þjóðmálin, þú smitaðir mig af
pólitík. Svo komst þú alltaf með
pening sem þú laumaðir að mér
svo að enginn myndi sjá, nema
auðvitað sáu það allir.
Alltaf þegar ég talaði við þig í
síma þá fannst þér mikilvægt að
heyra í börnunum mínum, þó svo
að þú hafir varla skilið orð, sér-
staklega hjá Hildi Ynju sem er
málglöð eins og við. Það sem þú
ljómaðir alltaf þegar við komum í
heimsókn og hafðir svo gaman af
því að spila við Sigurbjörn Leó.
Mikið er ég þakklát fyrir heim-
sóknina til mín á Reyðarfjörð í
sumar, þegar Hildur Ynja sat hjá
þér heillengi og þið sunguð sam-
an.
Bestu afmælisgjafirnar voru
frá ykkur ömmu. Að fá send ljóð
frá ykkur sem þú hafðir samið
var það besta og þessi ljóð munu
fylgja mér. Þess vegna fannst
mér ekki annað koma til greina
en að kveðja þig með ljóði þó svo
að ég hafi tærnar langt frá hæl-
unum þínum í kveðskap.
Minningar birtast í huga mér,
afi minn, ég vil þakka þér.
Eltumst við pólitík, okkar sýn,
ávallt lít ég upp til þín.
Kennt mér ótal margt þú hefur.
Mér hlýju í hjarta ætíð gefur.
Elsku amma mín, við höldum
áfram að eiga okkar einstöku
samtöl þar sem við munum
skiptast á sögum um afa.
Þín
Hjördís Helga Seljan.
Elsku afi. Fáein kveðjuorð nú
þegar minnigarnar merla í huga
mér, ljúfar og fallegar. Ég var
svo heppinn að eiga þig fyrir afa
og fá að búa við hliðina á þér alla
tíð, fyrst austur á Reyðarfirði og
síðustu 19 árin hér á Kleppsvegi
14, þar sem ég keypti mér íbúð í
sama stigagangi og þið amma. Þú
varst mér mikill styrkur, klett-
urinn í hafinu, sem alltaf var
hægt að leita til. Það var mér því
mikil gleði að fá að aðstoða þig við
að tölvuvæðast. Ég minnist þess
að þér fannst það hégómi hjá mér
að vera sífellt að kaupa eitthvað
nýtt í tölvuna, en eftir að tölvu-
náminu lauk eftirlét ég þér tölv-
una mína og þú varst fljótur að
tileinka þér tæknina og hættir al-
veg að tala um hégómann í mér.
Mér er minnisstætt að eftir að-
eins einn mánuð varst þú búinn
að skrifa meira inn í tölvuna en
ég á öllum mínu námsárum.
Skemmtilegustu minningarnar
mínar eru þegar ég var með þér
sem lítill strákur í Seljateigi í
sauðburði, heyskap og réttum,
þar varstu í essinu þínu. Hér á
Kleppsvegi 14 hefur alla tíð verið
hálfgerð umferðarmiðstöð, þar
sem ættingjarnir koma saman og
ég naut þess að hitta þar alla, þar
sem ég var daglegur gestur á
heimili ykkar ömmu.
Ég hef alla tíð litið mikið upp
til þín og það er svo margt sem
við eigum sameiginlegt. Við erum
til dæmis báðir harðir bindindis-
menn og aðhyllumst sömu póli-
tísku stefnuna. Já, það er margt
sem ég hef lært af þér, til dæmis
hvernig koma á fram við aðra og
vera ætíð tilbúinn að leggja öðr-
um lið ef hægt er.
Það er mikið tómarúm í lífi
mínu núna, að vita ekki af þér hér
í íbúðinni fyrir neðan með ömmu
og með heitt á könnunni. En það
síðasta sem þú villt er að ég legg-
ist í eitthvert volæði og því ætla
ég að horfa björtum augum fram
á veginn, þannig minnist ég þín
best. Bestu þakkir fyrir allar
samverustundirnar þær eru mér
óendanlega dýrmætar og verða
mér hvatning til góðra verka.
Hörður Seljan, dóttursonur.
Elsku hjartans afi minn.
Minningarnar streyma og erf-
itt er að fanga alla þá ást og
væntumþykju sem ég mun alltaf
bera til þín. Hildrið mitt og ljúfan
mín og dúfan voru þín gælunöfn
yfir mig. Þú hafðir að bera ein-
stakan karakter, sýndir sam-
ferðafólki þínu ómælda hlýju og
barðist af alefli fyrir lítilmagn-
ann. Þú varst svo margt í augum
svo margra, en fyrir mér varstu
einfaldlega afi.
Þegar ég var tíu ára fluttum
við sex manna fjölskyldan inn á
ykkur ömmu. Þetta voru forrétt-
indi, ekki kvöð. Alltaf varstu boð-
inn og búinn að hjálpa með hvað
sem var. Sast yfir heimanáminu
með mér, kenndir mér á kross-
gátur, höfuðstafi og stuðla, þuldir
upp skrýtlur og spilaðir ólsen ól-
sen og veiðimann með mér, en þú
varst heldur ekki að skafa af því
ef ég missteig mig og fyrir það er
ég þakklát. Við fjölskyldan flutt-
um svo á hæðina fyrir neðan ykk-
ur ömmu og bjuggum þar í þrjú
ár og þvílík lukka sem það var að
vera svo nærri ykkur ömmu. Þótt
við flyttum síðan í burtu var aldr-
ei langt á Kleppsveginn, og þar er
nafli alheimsins hjá ykkar afkom-
endum.
Þegar Bjarni minn, eða séra
Bjarni eins og þú kallaðir hann,
kom í heiminn hófst lofsöngur
mikill. Þú mærðir hann svo að
meira að segja ég fór hjá mér. Þú
misstir einnig bæði sjón og heyrn
þegar hann gerði einhver prakk-
arastrik. Þegar ég kynntist svo
eiginmanni mínum og fékk bón-
usdóttur í kaupbæti tókstu þeim
strax opnum örmum og dásam-
aðir þau í mín eyru.
Í hverri viku hringdir þú, í
hverri einustu viku, bara til að
spyrja frétta. Þú varst búinn að
tala um að þú værir nú að fara að
deyja í mörg ár, en símtalið sem
kom skömmu fyrir sex ára af-
mælið hans Bjarna mun seint
gleymast. Þegar þú byrjaðir eina
ferðina enn að tala um að þetta
yrði seinasta afmælið sem þú
kæmist í brast röddin og það kom
þögn. Svo sagðir þú fremur hljóð-
lega: „Æ, Hildrið mitt, mikið vildi
ég geta séð hann Bjarna vaxa úr
grasi.“ Ég reyndi að slá á létta
strengi og sagði að þú skyldir
ekki voga þér að fara strax. En
það varð samt svo að þetta var
seinasta afmælisveislan sem þú
sóttir.
Þú varst svo góðhjartaður og
réttsýnn, og þú stóðst alltaf með
mér í öllu. Þú varst afi; afi sem
ortir heilu bálkana af ljóðum og
skrifaðir ótal sögur og leikrit, afi
sem gat tuðað í ömmu en samið
henni ljúfustu ástarljóðin, afi sem
var einnig svo ótrúlega svartsýnn
nema á framtíð afkomenda sinna,
veðurhræddur með eindæmum
og reifst við sjónvarpsfréttirnar.
Þegar ég var að fletta í gegn-
um ljóðin þín núna í vikunni
stoppaði ég af einhverjum ástæð-
um við ljóð sem bar engan titil
annan en „Gamalt ljóð frá 1951“.
Þú varst sautján ára þegar þú
ortir þetta en í orðunum þínum
les ég ferðalagið sem þú ert núna
búinn að leggja í:
Nú lifnar yfir lundu,
mig langar til að fljúga
til lindarinnar tæru,
þar sem blómálfarnir búa.
Þar skal ég kveða ljúflingslag,
þá losna böndin þungu
og ljóðin kvikna í brjósti mér
síkátu og ungu.
Takk fyrir allt það liðna, elsku
afi. Þar til við hittumst hjá bló-
málfunum.
Þín dótturdóttir,
Hildur Seljan.
Þegar manni er ljóst að góður
vinur er horfinn á braut er sem
allt hljóðni um stund og tíminn
nemi staðar. Fram streyma dýr-
mætar myndir og minningar lið-
innar tíðar, söknuður gagntekur
huga og hjarta og tilfinningar
sem ekki verður við ráðið brjót-
ast fram. Síðan gagntekur mann
einlægt þakklæti fyrir að hafa
kynnst og átt samfylgd með
traustum og gefandi vini.
Helgi Seljan Friðriksson, hef-
ur kvatt þetta. Lífsgöngu þess
mæta og góða drengs er lokið.
Hann skilur eftir sig sjóði minn-
inga sem bera þess merki að
miklu var afkastað en ekki síður
afrekað á lífsferlinum. Helgi var
maður annríkra ævidaga og unni
sér sjaldan hvíldar. Erillinn sem
fylgdi lífsstarfi hans og fjöl-
breyttu félagsstarfi varð sem
ófrávíkjanlegur lífsmáti. Aldrei
að segja nei – aldrei skorast und-
an að leggja lið. Það voru hans
meðfæddu eiginleikar að vera
ætíð reiðubúinn að leggja sitt að
mörkum og þá ekki síst í annarra
þágu.
Í lífi sínu átti Helgi láni að
fagna þar sem var lífsförunautur
hans, hún Hanna. Yfirvegun
hennar og æðruleysi var og er
einstakt. Gagnkvæm virðing
þeirra, umhyggja og vinátta var
afl sem fleytti þeim yfir magra
flúðina.
Helgi fæddist á Eskifirði og
var yngstur níu alsystkina. Með
andláti hans hafa þau öll kvatt
þennan heim en eftirlifandi er
hálfsystir. Samleið Helga og
systkinanna var ekki löng. Hann
fór kornungur í fóstur til frænku
sinnar og eiginmanns hennar og
ólst upp í skjóli þeirra í Seljateigi
Reyðarfirði. Þrátt fyrir þessa til-
högun örlaganna lá sterkur þráð-
ur milli systkinanna og styrktist
eftir því á ævina leið. Sterkt svip-
mót og eðlislægur vilji til að láta
gott af sér leiða einkenndi systk-
inahópinn. Öll höfðu þau ríka þörf
fyrir þátttöku í félagslegu starfi
s.s. á sviði leiklistar, söngs og
hljóðfæraleiks. Helgi gekk skref-
inu lengra og tókst á við ljóða-,
sögu-, og leikritagerð af mikilli
snilld og atorku. Minnast menn
heilu söngleikjanna og græsku-
lauss gamanmáls sem Helgi
samdi og flutti á ýmsum mann-
fundum. Ljóð hans hafa komið út
á prenti og víða ratað fólki til
ánægju.
Á kveðjustund þökkum við
Helga við alla hlýju og hugulsemi
í okkar garð. Á vináttu okkar bar
aldrei skugga. Áhrif hans á ævi-
starf okkar beggja sem kennara
eru ótvíræð. Undir hans stjórn og
handleiðslu stigum við okkar
fyrstu spor á kennslubrautinni.
Kæra Hanna. Við vottum þér
og fjölskyldu þinni okkar dýpstu
samúð vegna fráfalls Helga. Sá
missir er mikill í ljósi langrar,
farsællar samfylgdar ykkar.
Megi kærleikur Guðs umvefja
ykkur og ljúfar minningar lina
söknuð ykkar.
Kæri Helgi.
Far þú í friði
friður Guðs þig blessi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Þegar pabbi, Þorvaldur Frið-
riksson, lést árið 1996 samdi
Helgi minningarljóð til bróður
síns. Eitt erinda ljóðsins fellur
einkar vel að minningu þeirra
bræðra. Með þessu erindi kveðj-
um við Helga hinstu kveðju.
Öll hans gjörð um ævidaga
ágæt mjög og góð hans saga.
Honum fylgi hlýjust þökk.
Horfinn er til ljóssins landa
ljúfum Drottni felum anda.
Hinzta kveðjan hugumklökk.
(HS)
Ellert Borgar og Erna.
Margs er að minnast við andlát
Helga Seljan, móðurbróður míns.
Hann var mikill mannvinur og
heilsteyptur sómamaður. Ég
minnist hans með hlýju og þakk-
læti fyrir notaleg samskipti og
mikla frændrækni hans í gegnum
árin. Hann fylgdist jafnan vel
með fjölskyldu minni og hafði oft
samband. Þegar faðir minn lést á
síðasta ári sendi Helgi hlýja
kveðju á erfiðri stund sem ég mat
mjög mikils. Þannig var Helgi
frændi – tryggðin uppmáluð.
Þó pólitískar hugsjónir okkar
væru mjög ólíkar voru umræður
okkar um stjórnmál alltaf svo
uppbyggilegar og öfgalausar.
Lærði margt af honum í þeim
efnum. Málefnalegur og réttsýnn
í allri framgöngu sinni, og upp-
skar líka eftir því í bæði pólitísku
starfi sínu og ötulum félagsstörf-
um alla tíð. Dáðist jafnan mjög að
elju hans og málafylgju í baráttu
með virkum skrifum í blöð og ým-
is rit langt fram eftir aldri. Stóð
vörð um hugsjónir sínar og mál-
efnin sem honum voru kær með
svo miklum sóma.
Helgi var sagnamaður mikill,
hrein unun var að hlusta á
frænda í frásagnagír sínum, ljóð
hans fimlega ort og sýndi ein-
lægni hans, hlýju og mannlega
réttsýni hvort sem um var að
ræða léttar tækifærisvísur eða
ádeilu á málefni samfélagsins í
mjög ólíkum myndum. Hann var
mikill mannvinur í gegnum alla
sína framgöngu í ræðu og riti.
Í huga mínum lifir notaleg
minning þegar Helgi og Hanna
héldu upp á sextugsafmælið hér á
mínum slóðum. Móðir mín bauð
bæði þeim og nokkrum afkom-
endum til matarveislu á Dalvík af
því tilefni sem var mjög eftir-
minnileg. Önnur eftirminnileg
minning er þegar ég fór í spurn-
ingaþáttinn Viltu vinna milljón
fyrir tæpum 20 árum. Þá dvaldi
ég hjá þeim heiðurshjónum í
borginni og þau fóru með mér
sem gestir í þáttinn. Ekki komst
ég í aðalstólinn og lítið um millj-
ónaglamur, sem betur fer hugsa
ég. Hef oft hugsað um að frænda
mínum hafi líklega þótt lítið til
SJÁ SÍÐU 26
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát og útför okkar kæra,
RIKKA ÞÓRS VALSSONAR,
Hafnarbraut 2b, Dalvík.
Guðrún Þóra Friðriksdóttir Yannick Wærge
Þóra Sigrún Friðriksdóttir Valur Harðarson
Ásdís Ósk Valsdóttir
Íris Dögg Valsdóttir Atli Mar Gunnarsson
Hörður Hermann Valsson
Katrín María Ipaz
og systkinabörn hins látna
Ástkær bróðir okkar, mágur og frændi,
GUÐGEIR ELLERT MAGNÚSSON
frá Lágu-Kotey, Meðallandi,
lést á dvalarheimilinu Ási í Hveragerði 24. nóvember.
Útför fór fram í kyrrþey.
Systkini og fjölskyldur þeirra
Hjartans þakkir fyrir vináttu, stuðning og
hlýhug við fráfall eiginmanns míns og besta
vinar, föður okkar og sonar,
PÁLS HEIMIS PÁLSSONAR.
Bryndís Skaftadóttir
Unnur Aníta
Stefán Birgir
Benedikt Arnar
Hrafn Jökull
Regína Gréta
Páll Jökull
Páll Friðriksson
Faðir minn,
JÓHANN EYFELLS,
myndlistarmaður og prófessor,
lést á hjúkrunarheimili í Fredericksburg,
Texas, þriðjudaginn 3. desember.
Útför fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn
27. desember klukkan 15.
Ingólfur Eyfells
og aðrir aðstandendur
Okkur elskulega systir,
FRIÐRIKA GUÐRÚN KARLSDÓTTIR,
Ytra-Hóli, Fnjóskadal,
lést 14. desember.
Útför hennar fer fram frá Draflastaðakirkju
laugardaginn 4. janúar klukkan 14.
Þökkum starfsfólki Lögmannshlíðar sérstaklega góða umönnun
og hlýhug.
Benedikt Karlsson og Unnur Kristín Karlsdóttir
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
JÓHANNES RAGNARSSON,
Jörfa, Víðidal,
andaðist á sjúkrahúsinu Hvammstanga
mánudaginn 16. desember.
Útförin verður auglýst síðar.
Hjalti Jóhannesson Ingunn Lena Bender
Guðmundur Jóhannesson Goretty Dias
Ægir jóhannesson
barnabörn og barnabarnabörn