Fréttablaðið - 02.02.2020, Blaðsíða 14

Þórdís Lilja
Gunnarsdóttir
thordisg@frettabladid.is
Mest selda
liðbætiefni
á Íslandi
LIÐVERKIR, STIRÐLEIKI
EÐA BRAK Í LIÐUM?
2-3ja
mánaða skammtur í hverju glasi
var ég ráðin þar sem rafvirki,“ segir
Malín sem nýtur starfsins í botn
og byrjaði í loftlínuvinnu Veitna í
október síðastliðnum.
„Það er líka góð tilfinning að
kunna til verka í rafmagni heima
við. Fólk getur oft smíðað sjálft en
ekki lagað rafmagn því rafmagn
er hættulegt og margir eðlilega
hræddir við það. Það er raunveru-
lega hætta á að slasast þar sem
rafmagn er. Maðurinn þolir afar
lítinn straum og þarf aðeins 0,1
amper til að drepa manneskju,“
upplýsir Malín og bætir við að
á f lestum húsum sé 63 ampera
straumur.
Hún hefur sem betur fer aldrei
lent í rafmagnsóhappi.
„En ég þarf alltaf að vera vel
vakandi því starfið mitt er ekki
hefðbundin rafvirkjavinna og
miklu meiri kraftar þar að baki.
Öryggisreglur eru stífar og maður
þarf að fylgja þeim til hins ítrasta
því annars getur maður meitt sig.
Loftlínur eru til dæmis 11.000 volt
á meðan heimtaug fyrir venjulegt
íbúðarhús er 230 til 400 volt. Þá eru
línurnar sem við unnum við hjá
Dalvík 66.000 volt og frá virkjun-
um eru rafmagnslínur 220 þúsund
volt. Við vinnum ekki við þær en
risastór möstrin standa há um allt
land og skyldi enginn leika sér að
príla í þeim eða vera nálægt þeim
því maður veit aldrei með rafmagn
og hvað getur gerst, ef skyldi verða
skammhlaup, eldingaveður eða
slitni lína, þá er betra að halda sig
sem lengst frá,“ segir Malín.
Karlarnir ljúfir og góðir
Sem línumaður vinnur Malín
verkin sín uppi í allt að 20 metra
háum rafmagnsstaurum.
„Við klifrum upp í öllum veðrum
þegar með þarf. Staurarnir í
Reykjavík eru 11 metra háir en
búnaðurinn er góður. Klifrið
útheimtir allt öðruvísi hreyfingu
en maður er vanur að gera og
fyrsta kastið var ég illa haldin af
harðsperrum. Við klæðumst fall-
varnarbeltum sem fara utan um
mittið og yfir axlir og læri og erum
tengd líflínu sem grípur okkur
ef við föllum. Svo klæðumst við
sérstökum skóm sem krækjast
utan um staurinn og klifrum upp á
eigin afli, kappklædd í tvöföldum
klæðum til að verjast straumi og
ljósboga, og með þunga verkfæra-
tösku sem er fest utan á mann,“
útskýrir Malín, sem fer létt með öll
átökin.
„Maður þarf að vera sterkur
til að vinna þessa vinnu og það
hjálpar að vera í góðu formi. Ég
hef alltaf verið hraust og stundað
Á þessari einu
viku á Dalvík
missti ég fjögur kíló
vegna erfiðisvinnu og
það að líkaminn reyndi
að halda á sér hita. Við
brutum ís með kylfum í
14 tíma samfleytt og það
fannst mér erfiðast.
Malín er mikill dýravinur og hefur í tvígang starfað í dýraathvörfum fyrir munaðarlaus villt dýr í Afríku og Asíu. Hér fóðrar hún fíl sem eltir hana í Taílandi.
Framhald af forsíðu ➛
mikla líkamsrækt; æfði sund í
sex ár, var í bootcamp og er alltaf
á hlaupum og í ræktinni,“ segir
Malín sem kann því vel að vinna
ein í hópi karlkyns vinnufélaga
sinna.
„Ég fíla mjög vel að vinna með
þessum góðu körlum. Þeir eru
óskaplega góðir við mig og koma
allir vel fram við mig.“
Missti 4 kíló á einni viku
Í kjölfars óveðursins mikla í
desember fór Malín með flokki
línumanna frá Veitum til að takast
á við rafmagnsleysi og skemmdir á
rafmagnsstaurum norðan heiða.
„Við blasti gríðarleg eyðilegging
og vinna, á allt öðrum skala en
við erum vön að eiga við. Fyrsta
daginn lögðum við af stað til
Akureyrar um hálfátta að morgni
og um leið og við komum norður
hófst vinna sem stóð til miðnættis
við að koma á varaafli til Dal-
víkur. Dagana á eftir unnum við
linnulaust frá sex á morgnana til
níu á kvöldin en þrátt fyrir langa
og stranga daga fann maður ekki
fyrir þreytunni fyrr maður lagðist
á koddann á kvöldin,“ segir Malín
sem fyrstu dagana tók niður
brotna staura og braut ís af raf-
magnslínum.
„Á þessari einu viku á Dalvík
missti ég fjögur kíló vegna erfiðis-
vinnu og það að líkaminn reyndi
að halda á sér hita. Við brutum ís
með kylfum í fjórtán tíma sam-
fleytt og það fannst mér erfiðast,
ísinn var 45 sentimetrar í þvermál
og jökulkalt úti. Maður var með
doða í höndunum á eftir og enginn
hægðarleikur var heldur að berja
út stóra bolta sem fara í staurana
og setja inn nýja. Því var mikið
barið í þessari ferð, oft í látlausri
snjókomu og hífandi roki. Þá fann
maður hvernig staurarnir sveifluð-
ust í vindinum þegar maður hékk á
þeim í 20 metra hæð,“ segir Malín,
hvergi bangin.
„Nei, ég verð aldrei hrædd hátt
uppi en þegar maður er búinn
að hanga utan á rafmagnsstaur í
fimm tíma verður maður oft ótrú-
lega þreyttur því það er allt svo
ógurlega stíft og erfitt í loftlínum
og oft vill ekkert ganga. Þá er ég
mjög til í að fara niður. Við borðum
svo ekkert fyrr en við komum aftur
niður og ég drekk ekki svo mikið í
vinnunni því þá þarf ég að pissa og
það er aðeins flóknara fyrir konur
en karla þegar langt er á næsta kló-
sett,“ segir Malín og hlær.
Trúin skiptir mestu máli
Malín býr enn í Efra-Breiðholti þar
sem hún unir hag sínum vel í stór-
kostlegu hverfi og námunda við
náttúruparadísina í Elliðaárdal.
„Útivera hefur alltaf togað í mig
og mér finnst best að vera úti. Ég
hef prófað að sitja á skrifstofu
heilan dag en hreinlega get það
ekki. Sem línumaður er ég alltaf
úti og það er auðvitað frábært á
sumrin þegar maður er sólbrúnn
og sæll,“ segir Malín kát.
Hún segir fjölskyldu og vini
stolta af því að hún sé rafvirki.
„Systur minni og vinum þykir
það mjög kúl og mamma er líka
mjög stolt af mér og finnst ég vera
töffari. Hún er þó hrædd um mig
út af prílinu og rafmagninu en ég
útskýri þá fyrir henni hvað við
erum að gera og hversu vel ég er
varin,“ segir Malín sem er grann-
vaxin, nett og kvenleg.
„Fólk verður alltaf jafn hissa
þegar ég segist vera rafvirki því
ég lít ekki beinlínis út fyrir að
vera erkitýpan af rafvirkja og sjálf
myndi ég ekki giska á að ég væri
rafvirki sæi ég mig á götu,“ segir
Malín og hlær.
Í frístundum fer hún í ræktina,
hefur það kósí með vinum og sækir
samkomur hjá Vottum Jehóva.
„Ég er alin upp sem vottur og
trúin skiptir mig mestu máli í líf-
inu. Við vottar trúum á Guð og Jesú
og sem barn var ég með margar
spurningar og djúpar pælingar,
eins og gengur. Ég fékk öll svör í
Biblíunni og aldrei svarið „af því
bara“ heldur góðar útskýringar
sem ég var sammála og fannst
meika sens,“ segir Malín sem er
ekki bara flink í höndunum í raf-
magni.
„Í frístundum mála ég landslags-
myndir og sauma mér stundum
flíkur og töskur og laga mín föt
sjálf. Þá er ég mikill dýravinur og
fór ásamt systur minni til Afríku
árið 2017 og í fyrrasumar til Taí-
lands og Balí að vinna við dýraat-
hvörf þar sem munaðarlaus ljón,
fílar og fleiri dýr fá aðstoð við að
lifa villt á ný. Ég fékk mjög mikið út
úr því,“ segir Malín.
Eftir óveðrið mikla í desember
var hún kosin Harðasti iðnaðar-
maður Íslands á Vísi.
„Það kom þannig til að yfir-
maðurinn minn skráði mig til
keppni að gamni en svo vann ég og
fékk margar góðar gjafir og falleg
skilaboð og hvatningu frá fólki úr
öllum áttum. Starf línumanna er
að mínu mati jafn mikið kvenna-
starf og karlastarf, því öll störf
eru kvennastörf ef maður vill
það. Það er vissulega erfitt en alls
ekki óyfirstíganlegt og vel hægt ef
maður þorir að prófa, er hraustur
og hefur gaman af útivist, átökum
og áskorunum.“
Malín er vel varin fyrir falli, rafstraumi og ljósboga. FRÉTTABLAÐIÐ/ERNIR
2 KYNNINGARBLAÐ FÓLK 3 . F E B R ÚA R 2 0 2 0 M Á N U DAG U R