Slökkviliðsmaðurinn - 01.09.1997, Side 8

hefur tekist um verkefnið bæði með
skólayfirvöldum svo og
slökkviliðsstjórum og
slökkviliðsmönnum en þeir bera hit-
ann og þungann af framkvæmdinni í
héraði en heildarskipulag er á hendi
félagsins. Þá hafa landsmenn almennt
kunnað vel að meta framtakið: Fjár-
mögnun átaksins hefur hins vegar
verið erfið og er nú mikilvægt að kalla
fleiri aðila til þar sem framtakið hefur
ótvírætt sannað gildi sitt. Slökkvi-
liðsmenn hafa um langt árabil lagt
mikla áherslu á gildi forvarna ekki
eingöngu vegna almenns forvarna-
gildis heldur einnig í þeim tilgangi að
skapa jákvæða ímynd almennings til
starfa slökkviliðsmanna. Jákvætt
viðhorf til slökkviliðsmanna getur
skipt sköpum fyrir þá við störf sín sem
oftar en ekki eru unnin við afar erfiðar
kringumstæður á vettvangi slysa og
annarra ófara er hent hafa borgarana.
Áfangasigrar í kjaramálum
Kjarasamningar Landssambands
slökkviliðsmanna eru tveir: Annars
vegar við Reykjavíkurborg og fjár-
málráðherra f.h. ríkissjóðs, þ.e. einn
sameiginlegur samningur vegna
félagsmanna starfandi hjá Slökkviliði
Reykjavíkur og vegna félagsmanna hjá
Flugmálastjórn. Hins vegar við Launa-
nefnd sveitarfélaga vegna félags-
manna starfandi hjá Slökkviliðunum á
Akureyri og Brunavörnum Suður-
nesja. Auk þessa þarf LSS að ná
niðurstöðu í kjaramál félagsmanna á
Keflavíkurflugvelli við Starfsmanna-
hald Varnarliðsins og Kaupskrárnefnd
Varnarsvæða í kjölfar kjarasamnings-
gerðar hverju sinni en slökkviliðs-
menn í Reykjavík eru viðmiðunarstétt
þeirra þar sem ekki er um fullan
samningsrétt að ræða. Þá hefur félagið
staðið fyrir útgáfu á svokallaðri
launatöflu LSS fyrir hlutastarfandi
slökkviliðsmenn á landsbyggðinni .
Það má segja að um langt árabil hafi
ríkt nokkur konar ófremdarástand í
kjaramálum slökkviliðsmanna. Slökkvi-
liðsmenn voru áður dreifðir í fjölda
starfsmannafélaga, bein áhrif þeirra á
samningagerðina voru lítil og kröfðust
þeir fulls samningsréttar. Þrátt fyrir að
iðnmenntun væri skilyrði fyrir
ráðningu í starf slökkviliðsmanna auk
annarra sérhæfðra menntunar -og
þjálfunarkrafna voru byrjunarlaun
nálægt atvinnuleysisbótum. Þannig
hafði láglaunastefnan komið hart
niður á starfstéttinni eins og reyndar
fjölmörgum öðrum og þurfti ekki að
leita út fyrir landsteinana til að varpa
ljósi á þessa mótsögn og skömm. Hér
áður fyrr eða í gamla daga eins og
eldri menn orða það héldust laun
slökkviliðsmanna gjarnan nokkuð í
hendur við laun hjúkrunarfræðinga en
mikil breyting hafði orðið á í tímans
rás. Eftir að samningsréttardeilu lauk
komst á fyrsti kjarasamningur
starfsstéttar slökkviliðsmanna.
Samningurinn var mikill sigur og fól í
sér fyrsta og kannski stærsta skrefið í
þá átt að sérsníða kjarasamning að
sérstökum aðstæðum
slökkviliðsmanna.
Kjararáð LSS setti fram þá stefnu að
ná skyldi fram helstu leiðréttingum í
þremur áföngum. í fyrsta kjara-
samningi LSS undirrituðum í júni 1994
náðust fram helstu markmið fyrsta
áfanga en þau voru: Að koma á fyrsta
kjarasamningi með launatöflu er tæki
mið af áfangaskilum menntunar
slökkviliðsmanna, miðað var við
svokallaðan þjónustualdur við inn-
röðun í launaflokka, þá var prós-
entubil milli launaflokka fært úr 3% í
1.5%. Launataflan byggði á þeirri
miklu breytingu sem orðin var á
verðlagsþróun í landinu en síðar var
yfirlýst af hálfu viðsemjenda að þar
hefði verið um tímamótabreytingu að
ræða í þessu tilliti. Þá náðu nú
slökkviliðsmenn hæstu starfsaldurs-
hækkun eftir 13 ára starf í stað 18 ára
áður og var þar einnig um einstætt
samningsákvæði að ræða. Annar kjara-
samningur félagsins byggði á kröfum
Kjararáðs, áfanga tvö þ.e. að ná fram
sérstökum hækkunum til handa stjórn-
endum slökkviliða sem gekk að mestu
eftir en um var að ræða afar erfiða
samningagerð innbyrðis þar sem hún
varpaði enn frekara ljósi á óásættan-
lega stöðu byrjendalauna slökkviliðs-
manna. A þessu ári var svo þriðja
samningagerð LSS sem í reynd fól í sér
gerð fimmta og sjötta kjarasamnings
félagsins frá upphafi. Kröfugerð
félagsins var reist hátt eins og mark-
mið þriðja áfanga Kjararáðs gerði ráð
fyrir. Nú var komið að því að ná fram
leiðréttingu á grunnlaunum til jafns
við laun iðnaðarmanna. Slökkviliðs-
menn voru reiðubúnir til að fylgja
kröfunni eftir með hörðum aðgerðum
og þá verkfalli ef nauðsyn krefði.
Aðrar mikilvægar kröfur voru að sér-
nám væri metið til launa ss. vegna
sjúkraflutninga og að starfslok mið-
uðust við 55 ára aldur. Ekki kom til
átaka en fast var tekist á við samninga-
borðið í langri samningalotu sem lauk
með vel ásættanlegum kjarasamningum
eins og niðurstaða atkvæðagreiðslna
segir til um. Þannig var kjara-
samningurinn við Reykjavíkurborg og
fjármálaráðherra svo og við Launa-
nefnd sveitarfélaga samþykktur með
milli 80 og 90% atkvæða félagsmanna.
Þá urðu ákveðin tímamót við samninga-
gerðina með gerð fyrsta kjarasamnings
fyrir hlutastarfandi félagsmenn LSS
(landsbyggðaslökkviliðsmenn í minni
og meðalstórum sveitarfélögum) en
nú er hafin vinna við það að koma
honum í framkvæmd. Við gerð næstu
kjarasamninga þ.e. árið 2000 ætti að
vera orðið mögulegt að ná því
stefnumarki að koma á einum heild-
stæðum kjarasamningi fyrir alla
félagsmenn með þeim innbyrðis breyti-
leika sem nauðsynlegur kann að vera.
Samtök slökkviliðsmanna hafa látið að sér kveða í fag-, réttinda- og kjaramálum á
sl. fimm árum.
8
SLOKKVILIÐSMAÐURINN