Fréttablaðið - 20.06.2020, Side 34

Veiðivötn vinda
svo vel ofan af
fólki. Ég finn það svo vel
þegar það kemur upp-
fullt af stressi í veiðina
en kveður mig svo slakt
og ljúft og öll heimsins
vandamál eru gleymd.
Þórdís Lilja
Gunnarsdóttir
thordisg@frettabladid.is
Veiðivötn eru ægifögur uppi á hálendinu og hægt að veiða þar bleikju og urriða. Langflestir sem koma þangað til veiða eru sömu Íslendingarnir ár eftir ár.
Bryndís Hanna Magnúsdóttir.
Góð veiði úr Grænavatni: 45,6 pd.Friðrik Þórarinsson veiddi stærsta urriðann í Veiðivötnum í fyrra: 16,06 pd.
Maðurinn minn var orðinn þreyttur á smíðavinnu og þá kom einn úr stjórninni,
tók mig undir handarkrikann og
sagði að ég ætti að verða veiðivörð-
ur í Veiðivötnum. Hann var bæði
stór og mikill og ég varð skelfingu
lostin, að fara þangað með rúm-
lega tveggja ára gamalt barn í
ansi frumstæðar aðstæður þar
sem hvorki var rafmagn né sími,
heldur eingöngu Gufunes-radíó-
ið. Við fórum nú samt og yndis-
legur drengurinn ólst hér upp og
fékk svolítið villt uppeldi,“ segir
Bryndís Hanna Magnúsdóttir, um
hvernig það kom til að hún gerðist
veiðivörður í Veiðivötnum fyrir 35
árum og er enn þar að störfum.
„Fyrsta sumarið var svakaleg
lífsreynsla. Menn voru mjög
óbeislaðir í sambandi við vín og
akstur og það fór ekki að lagast
fyrr en hálendiseftirlitið hófst.
Ég er svo innilega þakklát fyrir
það þegar lögreglan fór að birtast
óvænt, en reglulega, því þá lagað-
ast allt svo mikið í sambandi við
akstur. Ég hafði sífelldar áhyggjur
af slysum á fólki sem var að slarka
og keyra yfir vöð og upp blind-
hæðir og krappar beygjur, því
vegirnir hér eru varasamir en svo
góðir að hægt er að keyra hratt,“
segir Bryndís.
Hún er úr Landssveitinni
og eiginmaður hennar, Rúnar
Hauksson, úr Holtahreppnum en
þau búa á Hellu. Þaðan tekur um
klukkustund og 20 mínútur að
keyra inn í Veiðivötn.
„Fyrstu árin komum við inn í
Vötn um miðjan júní og vorum
farin heim 20. september, en nú
eru þetta fjórir mánuðir vegna
hlýnunar. Það var alltaf kominn
hörkuvetur þegar við fórum heim,
en nú komum við inn eftir þegar
orðið er fært um miðjan maí og
erum fram í október. Ég hef úthald
hér allan tímann. Það eina sem
ég sakna er að finna ekki lykt af
nýslegnu heyi í sveitinni, en ég tek
mér þó aldrei frí til að fara í hey-
skap; ég gæti misst af einhverju hér
á meðan,“ segir hún og hlær.
Allt fullt þrátt fyrir COVID
Nánast eingöngu Íslendingar
koma til veiða í Veiðivötnum.
Fyrsta árið var svakaleg lífsreynsla
Bryndís Hanna Magnúsdóttir hefur staðið vaktina sem veiðivörður í Veiðivötnum undanfarin 35
ár. Hún saknar einskis á hálendinu nema kannski helst lyktarinnar af nýslegnu heyi í sveitinni sinni.
„Sirka 90 prósent þeirra sem
koma hingað eru sama fólkið ár frá
ári. Þeir hætta ekki að koma fyrr
en þeir deyja og ég veit ekkert hvað
þeir gera þá, en það getur vel verið
að þeir séu hér líka þá. Ég get því
brosað hringinn á þessu COVID-
ári því ég þarf ekki að sakna
útlendinganna; mínir kúnnar
voru búnir að borga fyrir sumarið
1. mars og mæta hingað allir glaðir
og kátir,“ upplýsir Bryndís sem
tók á móti fyrstu veiðimönnunum
fimmtudaginn 18. júní, þegar
Veiðivötn voru opnuð.
„Hingað streymdu veiðimenn í
opnunina og það eru vel yfir 100
stangir á svæðinu núna. Ég reyni
að hafa ekki f leiri en 90 til 100
stangir, það er mátulegt. Kast-
stöng með spún er mest notuð og
þá má enn nota makríl og maðk
sem beitu, og svo er heilmikið
um fluguveiði. Aflinn er eins og
lottóið, maður veit aldrei hvað
bítur á en flestir fá fisk og sumir
marga,“ segir Bryndís.
Auðveldast er að ná í bleikju.
„Hér varð umhverfisslys fyrir
mörgum árum þegar bleikju
var sleppt í Tungnaá og öll vötn
sem hafa samgang við Tungnaá,
nema Fossvötnin, eru undirlögð
af bleikju. En það var svo skrýtið
í gosinu í Grímsvötnum, þegar
askan kom yfir vötnin og við
héldum að allur fiskur dræpist, að
bleikjan hefur blómstrað síðan og
orðið þó nokkuð mikið af þriggja
punda bleikju. Okkur rennir því í
grun að það geti stafað af nær-
ingarríkri öskunni,“ segir Bryndís.
Þeir sem kaupa veiðileyfi í
Veiðivötnum koma í von um að fá
stóran urriða á stöngina.
„Veiðivötn samanstanda af
mörgum vötnum en Fossvötnin
hafa alltaf verið okkar aðalsmerki
og hafa þá sérstöðu að þar má bara
veiða á f lugu. Þá er Litlisjór lang-
stærstur og kemur mest upp úr
honum, gríðarlega gott beitiland
fyrir urriðann,“ upplýsir Bryndís.
Vötnin vinda ofan af fólki
Komið er yndislegt sumar í Veiði-
vötnum þar sem má heyra fagran
söng fjölbreytts fuglalífs.
„Töfrar Veiðivatna eru ómót-
stæðilegir. Hingað koma ekki
eingöngu veiðimenn heldur er
það staðurinn sjálfur sem trekkir
að með ró sinni, frið og fyllingu.
Innan um er auðvitað mikið af
ástríðufullum veiðimönnum sem
smyrja sér samlokur að morgni og
koma ekki inn fyrr en að kvöldi,
en staðurinn vindur svo ofan af
fólki. Ég finn það svo vel þegar fólk
kemur uppfullt af stressi og fer í
veiðina en kveður mig svo slakt
og ljúft og öll heimsins vandamál
gleymd.“
Veiðivötn eru á hálendinu og
friðurinn algjör.
„Svæðið er svo stórt að það
þarf enginn að vera ofan í næsta
manni nema þeir vilji það. Hér fá
menn sitt rými eins og þeir vilja.
Það er bannað að fara á bátum út
á vötnin, en menn mega vaða út í
þau á vöðlum,“ segir Bryndís sem
hefur margt á sinni könnu sem
veiðivörður.
„Við erum sex til sjö sem vinnum
hér allt sumarið. Kristinn sér um
heflun vega, við Birgitta erum á
skrifstofunni, í þrifum og mörgu
fleiru. Í sumar verður nýr starfs-
maður, Jakob Atli, hann sprittar
helstu snertifleti í húsunum. Þá
sjá Rúnar og Hlynur Snær um að
aka um og sjá um veiðivörslu og
það sem til fellur í viðhaldsvinnu,“
segir Bryndís sæl, enn eitt sumarið
í Veiðivötnum.
„Eftir 35 ára starf sem veiðivörð-
ur er alltaf jafn mikil tilhlökkun
að fara upp eftir á vorin og að fara
heim á haustin. Þá er fólkið hætt
að koma og manni fer að leiðast.“
00000
www.veidikortid.is
Hvar ætlar þú að
veiða í sumar?
Útsölustaðir: N1, OLÍS, veiðivöruverslanir
6 2 0 . J Ú N Í 2 0 2 0 L AU G A R DAG U RVEIÐIBLAÐIÐ