Dagblaðið Vísir - DV - 06.03.2020, Side 18

18 FÓKUS - VIÐTAL 6. mars 2020
Öll þrif fyrir fyrirtæki,
stofnanir og heimili
Daglegar eða reglulegar ræstingar.
Frostagötu 4c, 603 Akureyri Símar: 461 5232 / 892 Netfang: thrif@thrif.is Veffang: www.thrif.is
Vaktsími
allan sólarhringinn
Það er alltaf hægt að hafa samband við okkur ef
óvænt verkefni koma upp.
Vaktsíminn er 8652425
Hafðu samband
og fáðu tilboð í verkið
Charlotte Tilbury í Seattle og
gerast „launching business
manager“. Ég sá meðal annars
um að þjálfa sölufólkið, halda
„masterclass“ og skipuleggja
alls kyns viðburði. Þar kynnt-
ist ég fólki sem vinnur við stóra
viðburði eins og Grammyverð-
launin, Óskarsverðlaunin og Met
Gala. Ég hafði verið stór fiskur í
lítilli tjörn fram að því. Þarna var
ég orðinn lítill fiskur í stóru hafi,
má segja.“
Í byrjun ársins tók Dagbjört síð-
an við starfi „Visual Manager“ hjá
Target, einni stærstu verslunar-
keðju Bandaríkjanna. Í starfinu ber
hún ábyrgð á útliti verslana Target.
„Mitt hlutverk snýst svolítið um
að búa til þessa upplifun fyrir við-
skiptavininn og skapa andrúms-
loft, alveg frá því að hann kemur
inn í búðina og þar til hann kem-
ur að kassanum. Það þarf að halda
þessari tengingu á milli allra deild-
anna.“
Starf Dagbjartar felst meðal
annars í því að finna út hvernig best
er að stilla upp vörum í versluninni
þannig að það fangi athygli við-
skiptavinanna. „Þetta snýst í raun
mikið um mannauðsstjórnun og
að hafa yfirsýn yfir allar verslanir.
Ég er ekki mikið að fara inn í versl-
anir og raða sjálf.“
Dagbjört bendir á að „retail“
eða smásölumarkaðurinn í Banda-
ríkjunum sé afar erfiður í dag, enda
netverslanir farnar að taka yfir.
„Amazon er eiginlega að kæfa allar
verslanir hérna. Stórar keðjur eins
og Nordstrom, Macy’s og Toys’r’us
eru allar að fara á hausinn. Target
er ein af þeim fáu verslunum í
Bandaríkjunum sem eru ennþá að
vaxa og ná gróða, meðal annars af
því að þar er lagt upp með að gera
verslanirnar skemmtilegar, þannig
að fólk gefi sér tíma til að koma og
eyða tíma þar inni. Ég kann rosa-
lega vel við mig hjá Target og ég
er mjög ánægð með vinnukúltúr-
inn hérna. Starfsmenn fyrirtækis-
ins fá fríðindi sem almennt þekkj-
ast ekki í Bandaríkjunum, eins og
heilbrigðistryggingar og launaða
frídaga og veikindadaga. Starfs-
aldurinn er almennt hár og margir
hafa starfað í fyrirtækinu í áratugi.
Ég sé alveg fyrir mér að vera í þessu
starfi næstu árin. Ég veit að ég vil
ekki vera í vinnu þar sem ég á ekki
möguleika á að vinna mig upp.“
Hjónin útiloka ekki barneignir
í framtíðinni, en eins og Dagbjört
bendir á þá er hægara sagt en gert
að vera útivinnandi móðir í Banda-
ríkjunum.
„Það er ekki óalgengt að konur
hverfi alveg af vinnumarkaðnum
eftir að þær eignast börn, ekki af
því að þær vilji það endilega heldur
af því að þær hafa ekkert val. Gæsla
fyrir barn í „day care“ er rándýr,
og getur auðveldlega slagað upp í
hundrað þúsund krónur á mánuði.
Ég vil vera sjálfstæð, það skiptir
mig miklu máli að ég geti staðið á
eigin fótum hérna úti og þurfi ekki
að reiða mig algjörlega á manninn
minn.“
Kölluð „kanamella“
Í júlí 2017 varð Dagbjört vitni að
skotárás í Southcenter-verslunar-
miðstöðinni, en á þeim tíma
starfaði hún þar sem förðunar-
fræðingur. Karlmaður skaut úr
byssu inni í matsal í verslunar-
miðstöðinni rétt fyrir klukkan níu
að kvöldi og varð mikið uppþot
þó að engan skaðaði.
Íslenskir fréttamiðlar greindu
einnig frá málinu og ræddu við
Dagbjörtu. Í kjölfarið birtust
nokkrar særandi athugasemdir á
kommentakerfum og samfélags-
miðlum. Einhver kallaði hana
„kanamellu“ en Dagbjört segist
þó lítið kippa sér upp við þann
titil. „Einn sendi mér skilaboð
á Facebook sem voru eitthvað á
þessa leið: „Hva, ertu komin með
einhvern svartan í Ameríku, eru
íslenskir gaurar ekki nógu góðir
fyrir þig?““
Þetta er eins og í „ástandinu“
forðum daga.
„Já, þegar flóabitnir íslenskir
sjómenn horfðu upp á ameríska
dáta heilla íslensku stelpurn-
ar með „twinkies“, og nælon-
sokkum og rokk og ról. Þær voru
búnar að gefast upp á íslenskum
fylliröftum.“
Komin til að vera
Dagbjört sér fyrir sér að búa
áfram í Bandaríkjunum. Hún er
komin til að vera.
„Á Íslandi voru engin tækifæri
fyrir mig. Það var enginn staður
þar sem mér leið vel, þar sem ég
gat plumað mig og gengið vel. Ég
sé það ekki fyrir mér ég búi á Ís-
landi. Ég elska Ísland og það er
alltaf yndislegt að koma þangað.
En það er ekkert fyrir mig að gera
þar.“
Dagbjört segir að það sé engu
að síður ýmislegt sem hún sakni
frá Íslandi.
„Eins og að geta farið á Lækna-
vaktina og borga bara 3.700
krónur fyrir læknaviðtal. Það
fyrsta sem ég gerði þegar ég
heimsótti Ísland núna síðast var
að fara til tannlæknis. Það eru
fjölmörg tækifæri hérna í Banda-
ríkjunum, en ef maður vogar sér
að fá bráðaofnæmi eða krabba-
mein þá getur maður auðveld-
lega misst allt. Ég lenti til dæm-
is í því snemma á seinasta ári að
það var eitrað fyrir mér og ég lá á
gjörgæslu í viku. Reikningurinn
sem við fengum frá spítalanum
var upp á milljón dollara, rúm-
lega 100 milljónir íslenskra króna.
Sem betur fer erum við bæði vel
tryggð í gegnum vinnuveitendur
þannig að tryggingarnar dekkuðu
mestallan kostnaðinn, en ég end-
aði samt með skuld upp á rúm-
lega fjórar milljónir.“
Goðsögnin um ameríska
drauminn
Hjónin bí í dag í Spanaway í Wash-
ington-fylki, í rúmlega 40 mín-
útna akstursfjarlægð frá Seattle.
Þau hafa komið sér vel fyrir í fal-
legu einbýlishúsi og njóta þess að
vera saman í frístundum.
Aðrir meðlimir fjölskyldunnar
eru þrír kettir, hundur og lítill
þvottabjörn sem hefur gert sig
heimakominn fyrir aftan hús-
ið. Hann heitir því skemmtilega
nafni Tugboat. „Hann er feitur og
þegar hann labbar þá vaggar rass-
inn og lærin, svo ég var alltaf að
gera svona „tuggtuggtuggtugg“
hljóð. Þaðan kemur nafnið. Hann
kemur oft og leggur sig í garðin-
um og bankar síðan á glerhurðina
ef hann er svangur.“
Dagbjört segir þvottabirni vera
hrikalega skemmtileg dýr.
„Tugboat heldur öðrum rán-
dýrum frá húsinu og er líka góður
við dýrin okkar. Hann leyfir mér
mér að klappa sér þótt hann sé
ekkert að sækja í það.“
Í ágúst á þessu ári munu
þau hjónin fagna sex ára brúð-
kaupsafmæli. Dagbjört uppfyllti
á dögunum gamlan draum
þegar hún eignaðist blæjubíl,
Volkswagen-bjöllu.
„Það var nefnilega þannig
að Ben langaði alltaf að kaupa
fyrir mig giftingarhring, dem-
antshring, og hann var búinn að
safna fyrir honum. Ég hef bara
aldrei verið mikið fyrir skart.
Hann sá síðan í fréttunum að
það væri verið að hætta að fram-
leiða þessa bílategund. Þannig
að í staðinn fyrir hring þá splæsti
hann í blæjubjöllu. Það er vegur
rétt hjá húsinu okkar sem liggur
í gegnum skóg, og þar eru fleiri
hundruð þvottabirnir. Við höfum
stundum farið og gefið þeim að
borða. Það er líka æðislegt að
keyra með fram ströndinni. Við
förum líka oft til Oregon, sem er
næsta fylki við Washington.“
Þetta hljómar eins og ameríski
draumurinn.
„Já, kannski, en þessi draumur
er ofboðslega brothættur. Það er
afskaplega þunn lína á milli þess
að hafa það mjög gott og mjög
slæmt.“
Dagbjört nefnir gott dæmi um
myndbirtingu ameríska draums-
ins. „Húsið sem við búum í núna
er 270 fermetra einbýlishús, stórt
og flott að utan. En það er hins
vegar byggt úr spýtum og frauð-
plasti eins og svo mörg önnur hús
hér, það er engin steypa. Í sterk-
um vindhviðum hrynur húsið
auðveldlega saman. Ef það brotn-
ar tré við hliðina á húsinu þá fer
það í gegnum þakið. Þú getur
brotist inn með því að kýla gat
á vegginn. Á yfirborðinu er allt
rosalega grand og glæsilegt. En
innviðirnir eru veikir.
Mér finnst þetta endurspegla
svolítið þennan ameríska draum.
Það skiptir sköpum að vera dug-
legur að vinna, eiga mikinn
sparnað og gott bakland, af því
að þú hefur ekkert bakland frá
ríkinu. Ef Bandaríkjamönnum
er sama þó að fyrrverandi stríðs-
hetjur búi á götunni og frjósi í hel
þá er þeim held ég alveg sama
um einhverja 27 ára gellu frá Ís-
landi.“ n
„Heima á Íslandi
var ég alltaf að leita
að sjálfri mér“
Þvottabjörninn Tugboat hefur
sest að í garði fjölskyldunnar.
Dagbjört segist
aldrei hafa fundið sig
almennilega á Íslandi.
Tækifærin eru mun
fleiri í Bandaríkjunum.