Íþróttablaðið - 01.11.1969, Síða 22

Fögur og helllandi
og setur markið hátt
Hér segir frá Colotte Besson, frönsku stúlkunni,
sem varð Olympíumeistari í 400 metra hlaupi og
setti heimsmet á Evrópumeistaramótinu í Aþenu.
Áhorfendur á Evrópumeistaramótinu í Aþenu trúðu varla sínum
eigin augum, þegar frönsku stúlkurnar Colette Besson og Nicle
Duclos geystust áfram í úrslitum 400 metra hlaupsins með svo
miklum hraða, að aðrir keppendur virtust ekki þátttakendur í
hlaupinu, svo langt voru þeir á eftir. Hraðar, hraðar og áhorfend-
ur tóku þátt í hlaupinu með hvatningarhrópum. Og þegar þær stöll-
ur slitu marksnúruna, hnífjafnar, duldist engum, að nýtt heims-
met hafði séð dagsins ljós. Enda varð raunin sú. Báðar hlutu tím-
ann 51,7 sekúndur, en fyrra metið átti Sim Kin Dan frá Norður-
Kóreu, 51,9 sekúndur, sett 1962. Kvikmynd varð að skera úr um,
hvor hlyti gullverðlaun og var Duclos dæmdur sigurinn, en Besson,
Olympíumeistarinn frá Mexico-leikunum varð að láta sér nægja
silfurverðlaun. Auðvitað hefði Besson fremur kosið að hljóta gull-
ið, en þessi geðþekka, dökkleita stúlka, sem við ætlum að kynna
í þessu blaði, lét eins og ekkert væri. Hún setti jú heimsmet —
og Frakkland hlaut tvöfaldan sigur — og það, sem er þýðingar-
mest, þetta frábæra hlaup er ekkert lokatakmark fyrir Colette
Besson, aðeins áfangi á lengri leið.
Óvenju fagurt andiit, umluk-
ið dökku, síðu hári, stór, fjörleg
dökk augu og vöxtur eins og á
sýningarstúlku. Þannig lítur Col-
ette Besson ut og þar til í októ-
ber 1968 er óhætt að segja, að
hún hafi frekar vakið athygli
áhorfenda og fréttamanna fyrir
útlit sitt, en árangur á hlaupa-
brautinni.
í fyrstu var ekki talið, að Col-
ette mundi endast til að hlaupa
lengi. Allir voru vissir um, að
svona falleg stúlka hlyti að eiga
sér önnur áhugamál en frjáls-
íþróttir. En vikurnar liðu og Col-
ette hélt fast við ásetning sinn,
að teljast á heimsmælikvarða,
hvað hún sannarlega sýndi í
Mexico og síðar á Evrópumeist-
aramótinu í Aþenu.
Þegar hún varð Frakklands-
meistari í fyrsta sinn í júlí 1968,
er hún sigraði harðan keppinaut
sinn, Monique Noirot, var það
aðeins kallað tilviljun, og þegar
Colette sigraði í annað sinn, var
talið að Noirot væri að fara aft-
ur. En það var mesti misskiln-
ingur. Colette hafði sett sér tak-
mark, sem hún var að nálgast,
hægt, en örugglega.
Hinn ítarlegi undirbúningur
Colette undir Mexico-leikana,
46
ÍÞRÓTTABLAÐIÐ