Morgunblaðið - 07.01.2020, Side 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 7. JANÚAR 2020
✝ Jón Freyr Þór-arinsson fædd-
ist 5. apríl 1936.
Hann lést 21. des-
ember 2019.
Foreldrar: Vil-
borg Þórólfsdóttir
frá Gerðiskoti í
Gaulverjabæ í Flóa
og Þórarinn Jóns-
son Wium frá
Keldunúpi á Síðu.
Systkini: Frey-
þór, f. 27.11. 1932, d. 11. júlí
1936, og Bergljót, f. 5.2. 1934, d.
6.9. 1948.
Kvæntist 5.1. 1957 Matthildi
Guðnýju Guðmundsdóttur,
kennara og kennsluráðgjafa.
Börn: 1) Þórólfur, landslags-
arkitekt og garðyrkjustjóri
Reykjavíkurborgar, f. 23.12.
1958, kvæntur Sigrúnu Val-
garðsdóttur, f. 16.9. 1959. 2) Vil-
borg, tónlistarskólastjóri og
básúnuleikari, f. 27.5. 1964, d.
margar námsferðir innanlands
og utan, bæði til Norðurland-
anna og Bandaríkjanna.
Störf: Kennari við Laugarnes-
skóla í Reykjavík 1956-1965,
yfirkennari 1965-1973, skóla-
stjóri 1973-2000.
Félagsstörf: Formaður Hjóna-
klúbbsins Laufsins 1976-1980.
Formaður Lúðrasveitarinnar
Svans 1979-1981. Í stjórn Þjóð-
dansafélags Reykjavíkur um
skeið. Í stjórn Barnavinafélags-
ins Sumargjafar frá 1974 og for-
maður frá 1980- 2018. Formaður
í Hlutafélaginu Hafnarbás, for-
maður í Látrafélaginu. Hefur
starfað í Heklu, félagi musteris-
riddara, frá 1989 til dauðadags
og gegnt þar ýmsum trúnaðar-
störfum.
Hann stundaði samkvæmis-
dans ásamt konu sinni frá 1957
og tók þátt í danskeppnum og
hlaut þar meðal annars gull, silf-
ur og brons. Hann sýndi sam-
kvæmisdans, þjóðdansa og
gömlu dansana víðs vegar innan-
lands og utan, m.a. á Íslendinga-
hátíðum í Gimli og Mountain.
Útför Jóns Freys fer fram frá
Fella- og Hólakirkju í dag, 7.
janúar 2020, klukkan 15.
22.11. 2019, hennar
maður Össur Geirs-
son, f. 22.11. 1961.
Dóttir Þórólfs:
Hrafnhildur Sif há-
skólanemi, f. 11.7.
1992, sambýlismað-
ur Aðalsteinn Grét-
ar Gestsson, f. 18.5.
1989, þeirra barn
Sólbjartur Þór, f.
12.7. 2019.
Börn Vilborgar:
Saga dýralæknir, f. 22.3. 1986,
sambýlismaður Anders Olsen
Setså, f. 19.9. 1979, þeirra dóttir
Freyja Matthildur, f. 23.11. 2018;
Freyþór læknanemi, f. 14.6.
1993, sambýliskona Sophie
Louise Webb kennari, f. 11.12.
1993.
Menntun: Landspróf frá
Gagnfræðaskóla Austurbæjar
1952, kennarapróf frá Kenn-
araskólanum 1956, hefur sótt
fjölda námskeiða og farið í fjöl-
Eftir fimm ára langa og hetju-
lega baráttu við krabbamein
kvaddi elskulegur afi minn jarð-
lífið í faðmi fjölskyldu sinnar. Afi
var mér afar kær og eftir lifa ótal
dýrmætar minningar sem við átt-
um saman. Ofarlega í huga mér
eru öll kvöldin sem við sátum
saman og ræddum um allt milli
himins og jarðar; ljósmyndir,
ferðalög, veiðisögur, náttúru,
unglingsárin og samkvæmisdans-
inn sem stóð okkur alltaf nærri
hjartarótum. Allar ljúfu stundirn-
ar okkar í bílskúrnum, á dansgólf-
inu, á ferðalögunum og í fjöl-
skylduparadísinni okkar í Aðal-
víkinni.
Afa er í mínum huga best lýst
sem ofurhetju. Hann gat gert allt,
smíðað hvað sem honum datt í
hug, gert við hvað sem var, dans-
að alla heimsins dansa, tekið stór-
glæsilegar ljósmyndir auk þess
að vera fyrirmyndarkennari og
skólastjóri og svo mætti lengi
áfram halda. Allar áskoranir
tókst hann á við með teinrétt bak,
bros á vör og fallega greitt hár
líkt og íslenskur James Bond.
Afi er og mun alltaf vera mín
helsta fyrirmynd. Hann mætti
öllum af alúð, hjartahlýju og
hjálpsemi. Afi var birtingarmynd
heilbrigðis og trausts, og hvergi
var að finna hlýrra faðmlag. Hann
hugsaði alltaf vel um líkama og
sál, bar sig undantekningalaust
með mikilli reisn og ég óska þess
eins að komast með tærnar þar
sem að afi hafði hælana. Nú veit
ég þó að hetja mín og fyrirmynd
er komin á grænar slóðir
draumanna og stígur silkimjúk
dansspor með dóttur sína í fang-
inu.
Mínar innilegustu þakkir sendi
ég til starfsfólks Landspítalans,
HERU og annarra er önnuðust
afa minn af mikilli umhyggju og
fagmennsku.
Freyþór Össurarson.
Mágur minn Jón Freyr er lát-
inn. Þegar Matthildur systir mín
hringdi og sagði að Jón væri dá-
inn kom það ekki á óvart. Hann
var búinn að vera lélegur til heils-
unnar síðustu mánuðina.
Ég kynntist Jóni þegar elsta
systir mín fór að koma með þenn-
an myndarlega mann heim með
sér. Þau voru bæði í Kennara-
skólanum og urðu seinna kenn-
arar og stjórnendur í skólamál-
um. Jón var tengdur Laugar-
nesskólanum frá því hann byrjaði
þar að kenna sem ungur og dug-
mikill kennari, síðar yfirkennari
og loks skólastjóri. Ég kenndi í
nokkur ár í Laugarnesskóla og
upplifði þá að gamlar hefðir og
nýjungar héldust í hendur innan
skólans, sem var farsælt.
Jón og Matthildur urðu mjög
samrýnd hjón og dönsuðu þau
saman bæði á dansgólfinu og í
gegnum lífsins gleði og raunir.
Jón var hjálplegur við mig þeg-
ar ég var enn í foreldrahúsum.
Hann átti lítinn bíl, Volkswagen-
bjöllu, og var stundum að skutla
mér. Mér er minnisstætt þegar
ég var að verða of sein í flug til
Ísafjarðar og hringdi í Jón til þess
að bjarga mér. Hann kom úr
Kleppsholtinu í Kópavog á met-
tíma og við náðum að komast á
flugvöllinn í tæka tíð fyrir brott-
för. Við litum hvorugt á hraða-
mælinn. Jón var samt alltaf
passasamur á allar reglur og
mátti ekki vamm sitt vita.
Í eina tíð kostuðu símtöl á milli
landsvæða meira en innanbæjar
og þó að við Jón gætum rætt sam-
an um hvað sem var, þá vissi hann
að þegar ég hringdi væri ég með
eitthvert erindi við systur mína.
Hann var snöggur að segja það
sem honum var efst í huga og
kallaði síðan á Matthildi. Hann
var ætíð gætinn með fjárútlát og
var ekki að láta mig borga meira
en þurfti fyrir símtölin.
Þegar fjölskyldan stækkaði og
við systur fórum allar að búa og
eignast börn kom Jón ætíð með
myndavélina með sér í fjölskyldu-
boðin. Jón var áhugaljósmyndari
og framkallaði allar sínar myndir
sjálfur. Í þá daga fannst mér
stundum óþægilegt að vita af
myndatökunni, en hvað við erum
búin að vera þakklát fyrir mynd-
irnar og minningarnar nú í seinni
tíð.
Jón var traustur vinur og verð-
ur hans sárt saknað. Ég votta
systur minni og fjölskyldu inni-
lega samúð.
Erna Þórdís Guðmundsdóttir.
Þegar nóttin var lengst hér á
norðurhveli jarðar lést Jón Freyr
Þórarinsson, fyrrverandi skóla-
stjóri Laugarnesskóla í Reykja-
vík.
Í ljósi kynna okkar fyrir rösk-
um fjórum áratugum minnist ég
hans með hlýju og virðingu. Þeg-
ar ég hugðist breyta um starfs-
vettvang bauðst mér starf aðstoð-
arskólastjóra við Laugarnesskóla
árið 1986. Þar hafði Jón Freyr
starfað um áratuga skeið, fyrst
sem kennari og síðar farsæll
stjórnandi.
Starfið sem ég fékk var í stuttu
máli talsvert ævintýri. Ég var þá
að koma úr skóla sem var í upp-
byggingu í nýju hverfi og fara í
rótgróið hverfi í Laugarnesi.
Skólinn átti sér merkilega sögu
sem áhersla var lögð á að varð-
veita. Skólinn var þó ekkert ey-
land í samfélaginu enda hlutverk
hans að undirbúa nemendur fyrir
framtíð sem sannarlega er ekki
auðvelt að sjá fyrir í byltingar-
kenndum þjóðfélagsbreytingum.
Skólar eru flóknar stofnanir en
Jón Freyr helgaði sig starfinu
óskiptur og vel upplagður með
skýr viðmið, leiddi og laðaði fólk
til samvinnu í skapandi starfi.
Opnaði fyrir nýjum straumum
ásamt því að varðveita góð gildi
og hefðir. Hann var einstaklega
góður við börnin, ekki síst þau
sem þurftu meiri þolinmæði en
önnur, og byggði upp skólabrag
sem er til fyrirmyndar um mennt-
un og menningu. Í verkfærakistu
sinni hafði hann til að bera brenn-
andi áhuga og úthald ásamt léttri
lund og góðu samstarfsfólki.
Sigldi skútunni á mismiklum
hraða og leikni þess sem veit
hvert skal stefnt af mannkær-
leika, vitru hjarta og víðsýni. Lag-
inn og þrautseigur að finna snið-
götur þar sem fara mátti fetið
þótt hvergi væri unnt að skella á
skeið, -hvað þá hleypa.
Sótti til skólans innblástur með
lestri og ótal fyrirlestrum ásamt
ferðum erlendis til að afla nýrra
áskorana og þekkingar sem rat-
aði svo með einhverjum hætti í
dagskrá skólans. Alúð var lögð í
sérhvert verkefni og vinnutímar
ekki taldir. Margvísleg þróunar-
verkefni sem urðu til hlutu við-
urkenningar og lögðu grunn að
mörgu því sem verið er að takast
á við í skólanum í dag.
Jón Freyr naut sín ekki bara
sem skólamaður. Hann var fé-
lagslyndur, stundaði skógrækt,
útivist, ferðalög og dans sem
hann fléttaði inn í skólahaldið svo
fátt eitt sé nefnt. Svo áttu þau
hjónin unaðsreit norður í Aðalvík
þar sem þau nutu tilverunnar og
þangað var gaman að koma. Síð-
ast en ekki síst var hann fjöl-
skyldufaðir góðrar og samheld-
innar fjölskyldu.
Enginn hefur víst lofað því að
lífið sé einungis rjómi og smjör.
Erfið veikindi Jóns Freys og
einkadótturinnar Vilborgar, sem
lést 22. nóvember síðastliðinn, að-
eins 55 ára, eftir baráttu við hvít-
blæði, hefur verið fjölskyldunni
þung raun.
Á þessari kveðjustundu eru
efst í huga mér orð hans blönduð
hlýju þeli ásamt þakklæti fyrir
samstarf og vináttu sem engan
skugga bar á.
Matthildi og ástvinum öllum
sendum við Guðmundur einlægar
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Jóns Freys
Þórarinssonar.
Vilborg Runólfsdóttir.
Fallinn er frá einn af merkustu
starfsmönnum Laugarnesskóla,
Jón Freyr Þórarinsson. Sannur
og virtur skólastjóri sem bar vott
um sama traust og sömu góðu
starfshætti og skólinn sjálfur,
sem má vissulega telja einn af fal-
legustu og virðulegustu skólum
landsins.
Ég hóf störf í Laugarnesskóla
árið 1981, var aðstoðarskólastjóri
þar í fjögur ár og vann þá við hlið
Jóns Freys skólastjóra, sem á
sínum langa og farsæla starfsferli
vann af miklum áhuga og dug að
menntun og þroska barna.
Síðar skildi leiðir og ég varð
skólastjóri í nýstofnuðum
Grandaskóla en í veganesti var ég
svo heppin að fá gullin ráð og
skemmtilegar skólahefðir frá
Jóni Frey og Laugarnesskóla. Má
þar til að mynda nefna mikla
áherslu á tónlistarkennslu, hinn
ógleymanlega morgunsöng og
danskennslu. Ég fór þó reyndar
ekki sjálf með nemendur mína á
skíði eins og Jón Freyr gerði. Lét
það frekar eftir kennurum sem
voru góðir skíðamenn.
Þrátt fyrir að vinnustaðurinn
hafi ekki verið sameiginlegur í
fjölda ára áttum við Jón Freyr þó
alltaf okkar samstarf og vinasam-
band. Við hittumst gjarnan reglu-
lega á fundum, ráðstefnum og í
námsferðum skólastjóra og var
alltaf jafn gaman og áhugavert að
ræða saman.
Ég minnist Jóns Freys með
virðingu og þakklæti fyrir sam-
starfið.
Jón Freyr og eiginkona hans
Matthildur, sem einnig er kenn-
aramenntuð, áttu hamingjuríka
samfylgd í meira en hálfa öld og
var áhugavert og skemmtilegt að
fylgjast með hvernig þau hjónin
unnu að sameiginlegu áhugamáli
sem var menntun og velferð nem-
endanna.
Gagnkvæm virðing og vænt-
umþykja umvafði þau sem og allt
þeirra starf. Missir Matthildar er
mikill.
Ekki síður var það mikið áfall
þegar Vilborg, dóttir þeirra
hjóna, veiktist og andaðist fyrir
u.þ.b. mánuði.
Ég bið góðan guð að gefa Matt-
hildi og allri fjölskyldunni styrk
til að takast á við fráfall Jóns
Freys og Vilborgar dóttur þeirra.
Blessuð sé minning Jóns
Freys.
Kristjana M. Kristjánsdóttir.
Kveðja frá B-bekk
í Laugarnesskóla
Haustið 1960 varð til nýr bekk-
ur, 8 ára B, við sameiningu barna
úr nokkrum bekkjum og skólum.
Við okkur tók ungur, glaðlegur
maður og fljótt varð ljóst að við
vorum í góðum höndum. Jón
Freyr var umsjónarkennari okk-
ar í fimm ár þar til við lukum
barnaprófi og hann kenndi okkur
svo að hluta í unglingadeild.
Í byrjun vorum við að ná tök-
um á lestri og hvatti Jón Freyr
okkur til að koma í skólann með
bækurnar sem við vorum að lesa
heima og skráði hann þær hjá sér.
Þannig mótaði hann tengsl milli
heimila og skóla sem síðar áttu
eftir að styrkjast enn frekar. Átt-
hagafræði var á dagskrá og þar
lagði hann grunn að fjölbreyttum
leiðum við nám og kennslu sem
hann síðan nýtti við kennslu hefð-
bundinna lesgreina. Hann skipti
okkur í hópa og við fengum hlut-
verk rannsakenda sem þurftu að
afla gagna, vinna úr og ákveða
hvernig niðurstöður voru kynnt-
ar. Líf og fjör ríkti í skólastofunni
þar sem við ræddum saman, leit-
uðum lausna og unnum úr fjöl-
breyttum efniviði. Við skemmtum
okkur vel og ekki var minna gam-
an þegar við kynntum afrakstur
vinnunnar. Þá var hvatning og
stuðningur frá Jóni Frey mikil-
vægur til að losna við kvíðahnút í
maganum.
En það var ekki bara það sem
gerðist í skólastofunni, heldur
líka það sem gerðist utan hennar
sem er okkur minnisstætt. Dans-
kennslan stendur þar upp úr.
Vikulega voru danstímar þar sem
Jón Freyr kenndi okkur bæði
gömlu dansana og samkvæmis-
dansa. Þá kynntumst við Matt-
hildi, eiginkonu hans, sem aðstoð-
aði stundum við danskennsluna.
Ferðirnar í Katlagil á hverju ári
og í Þórsmörk árið sem við lukum
barnaprófi gleymast aldrei.
Áhugi Jóns Freys á útivist,
gönguferðum og gróðursetningu
skilaði sér til okkar. Þegar við lít-
um til baka gerum við okkur
grein fyrir að þau tækifæri sem
við fengum til að fara út fyrir
þægindarammann og sú virðing
sem hann sýndi okkur hefur mót-
að okkur sem einstaklinga.
Við höfum endurnýjað kynnin
síðustu 30 árin og þar var Jón
Freyr miðpunktur samverunnar.
Hann tók á móti okkur í Laug-
arnesskólanum og Katlagili þar
sem við rifjuðum upp minningar
frá skólaárunum. Ferðin í Katla-
gil 1995 þar sem við skoðuðum
skógræktina, drukkum kakó og
borðuðum kex með, eins og við
gerðum áður fyrr, er okkur sér-
staklega minnisstæð. Við sett-
umst í hring og sögðum frá því
sem á daga okkar hafði drifið.
Tveir skólabræður okkar sögðu
sögur sem snertu okkur djúpt og
rúmu ári síðar höfðu þeir báðir
kvatt þetta líf. Þarna mynduðust
tengsl sem hafa styrkst síðan,
m.a. mætti stór hluti hópsins í 60
ára afmæli Jóns Freys vorið 1996.
Jón Freyr
Þórarinsson
Okkar yndislega, heittelskaða eiginkona,
mamma, dóttir, systir, mágkona,
barnabarn, tengdadóttir, frænka
og vinkona,
BERGLIND RÓSA JÓSEPSDÓTTIR
Begga Jobba,
Grundarfirði,
lést á Landspítalanum í faðmi fjölskyldunnar 30. desember.
Útför hennar fer fram í Grundarfjarðarkirkju laugardaginn
11. janúar klukkan 13.
Innilegt þakklæti til starfsfólks krabbameinsdeildar Landspítala
og Krafts, stuðningsfélags fyrir ungt fólk með krabbamein, fyrir
samfylgd, hjálp og umönnun.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþökkuð en þeim sem vilja
minnast Beggu er bent á skíðadeild UMFG í Grundarfirði,
0321-13-110106, kt. 630189-2689.
Sigurbjörn Z. Hansson
Hans Bjarni Sigurbjörnsson
Magni Rúnar Sigurbjörnsson
Jósep Magnússon Anna Guðrún Aðalsteinsdóttir
Aðalsteinn Jósepsson Heiðrún Hallgrímsdóttir
Guðrún Jóna Jósepsdóttir Tómas Freyr Kristjánsson
Magnús Jósepsson Dagný Ósk Guðlaugsdóttir
Júlíus Arnar Jósepsson
Arndís Jenný Jósepsdóttir
og aðrir aðstandendur
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
ÁSMUNDUR JÓNSSON,
Kópavogstúni 3,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
að kvöldi 31. desember.
Útförin fer fram frá Lindakirkju í Kópavogi föstudaginn
10. janúar klukkan 13.
Birgit Andersdóttir
Jón Anders Ásmundsson Mette Korsmo
Guðmundur Ó. Ásmundsson Ingveldur Jónsdóttir
Sólveig M. Ásmundsdóttir
Lovísa Björg Ásmundsdóttir
Bergur Martin Ásmundsson Bettina Seifert
og barnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÓLAFUR TH. INGIMUNDARSON,
Hringbraut 2a, Hafnarfirði,
lést þriðjudaginn 31. desember.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju fimmtudaginn 9. janúar
klukkan 13.
Guðbjörg Inga Ágústsdóttir
Guðríður Gía Ólafsdóttir Daníel Árnason
Jóhannes Ólafsson Guðríður Gunnsteinsdóttir
Jónína Grímsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
SVANHILDUR ERLA J. LEVY,
Haðalandi 17,
Reykjavík,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Grund
þriðjudaginn 31. desember, verður
jarðsungin frá Bústaðakirkju fimmtudaginn
16. janúar klukkan 15.
Gunnlaugur Guðmundsson
Garðar Gunnlaugsson
Gunnlaugur Sævar
Gunnlaugsson
Anna Júlíusdóttir
Hildur Gunnlaugsdóttir Arnar Sölvason
Áslaug Gunnlaugsdóttir Ágúst Sæmundsson
barnabörn og barnabarnabörn