Morgunblaðið - 07.02.2020, Page 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. FEBRÚAR 2020
✝ Cinzia Fjóla Fi-orini fæddist
31. október 1971 í
Bologna á Ítalíu.
Hún lést 16. janúar
2020 á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi. For-
eldrar hennar voru
Giacomo Fiorini
vaktmaður, f. 20.
júlí 1940, d. 29.
október 2007, og
Paola Gemelli læknaritari, f. 29.
júlí 1940. Systkini hennar:
Gabriele, f. 26. ágúst 1960, d.
26. desember 2005; Simonetta
verslunarkona, f. 5. nóvember
1962. Sonur hennar Eros Alber-
tazzi, f. 14. mars 1988; Claudio
rafvirki, f. 14. október 1965,
kona hans Gabriela Carrara
jarðfræðingur, f. 11. janúar
1967. Dóttir þeirra Adele nemi,
f. 11. febrúar 2002.
Cinzia Fjóla lætur eftir sig
eina dóttur, Evu Sóleyju Björg-
vinsdóttur nema, f. 1. ágúst
2001, og eiginmann, Björgvin
Jónas Hauksson viðskiptafræð-
ing, f. 28. mars 1969.
Cinzia lauk stúdentsprófi frá
ferðamálaskólanum E. Man-
seinna og útskrifaðist sem
grunnskólakennari.
Á árunum 2008 til 2012 var
Cinzia Fjóla deildarstjóri á leik-
skólanum Lundabóli og lagði
hún sérstaka áherslu á leiklist
og útiveru. Meðfram störfum
sínum þar vann hún í sjálfboða-
starfi við ítölskukennslu fyrir
börn Ítala á Íslandi, kláraði
nám í Leiðsöguskóla Íslands og
var í tvö ár formaður samtak-
anna Móðurmáls - samtaka um
tvítyngi. Til viðbótar við þetta
tók hún að sér leiðsögn með
ítalska ferðamenn um Ísland.
Árið 2012 réð Cinzia sig til
starfa sem grunnskólakennari
hjá Kópavogsskóla í Kópavogi
og lauk hún starfsferlinum þar.
Hennar sérsvið þar voru leiklist
og náttúrufræði og fékk hún ár-
ið 2012 verðlaun skólanefndar
Kópavogs, Kópinn, fyrir vefrit-
ið Náttúrutíðindi þar sem verk-
efnum og myndum úr skóla-
starfinu var miðlað til aðstand-
enda nemenda hennar.
Á síðustu árum leitaði Cinzia
meira inn á við og lagði stund á
óhefðbundnar lækningar. Hún
fór meðal annars á heilunar-
námskeið og fleira. Þegar Fjóla
féll frá var hún nánast búin að
klára þriggja ára nám í hómó-
patíu og vantaði örlítið upp á til
að útskrifast sem hómópati.
Útför Cinziu fer fram frá
Vídalínskirkju í dag, 7. febrúar
2020, klukkan 13.
fredi árið 1993.
Eftir það fékk hún
ýmis störf, eins og
tourist resort en-
tertainer auk þess
að vinna á veitinga-
húsum, en ekki fast
starf. Þess vegna,
þegar henni bauðst
starf á Íslandi árið
1994, tók hún því
og fór út í óviss-
una.
Fyrstu tvö árin á Íslandi
starfaði Cinzia á bóndabæ í
Svarfaðardal. Hún náði góðum
tökum á íslenskunni, enda ein-
göngu töluð íslenska þar. Eftir
það flutti hún til Reykjavíkur
þar sem hún fékk fast starf á
leikskóla. Árið 1999 kynntist
hún manni sínum Björgvini og
fluttu þau saman í Garðabæ þar
sem þau bjuggu megnið af sinni
búskapartíð. Þau giftust hinn
19. maí 2001. Cinzia fékk starf
árið 1999 sem leiðbeinandi á
leikskólanum Lundabóli í
Garðabæ en árið 2004 ákvað
hún að fara í nám í grunnskóla-
kennarafræðum í Kennarahá-
skóla Íslands sem hún lauk með
fyrstu einkunn þremur árum
Mín elskulega vinkona er farin.
Þegar þú komst til mín eftir jólin
vissi ég ekki að þú komst til að
kveðja mig. Ég elskaði þig eins og
dóttur, við upplifðum undur ver-
aldar eins og vináttuna, hlátur og
að vinna saman, tai chi úti í garði
og deila eplaköku á kaffihúsi. Því
meiri gleði saman, þeim mun
dýpri verður sorgin. Þú sem barð-
ist frá fyrsta degi og ert hetjan í
dag.
Þessi yndislegu samskipti sem
hófust með því að fara í gardínu-
búð og kaupa efni, sem þú saum-
aðir heima hjá mér er ég kenndi
þér á saumavélina mína. Við deild-
um leyndarmálum og hlógum
saman. Þetta var sönn vinátta.
Kveð þig yndislega vera sem
komst frá Ítalíu til að vinna á Ís-
landi og taka kennarapróf á ís-
lensku. Kveð þig með tárum.
Þetta er skrifað með pennanum
sem þú komst með til mín.
Ingigerður.
Kveðja frá Kór
Vídalínskirkju
Hún kom til Íslands frá landi
söngsins, kom til okkar í kórinn til
að taka þátt í söngstarfi í Vídal-
ínskirkju. Ekki eingöngu til að
syngja hefðbundinn kirkjusöng
við messur, heldur til að leggja á
sig ómælda vinnu við að æfa og
flytja falleg sönglög og smærri
tónverk. Ekki eingöngu fyrir okk-
ur sjálf, heldur til að veita öðru
söngelsku fólki ánægjuna af því að
heyra vel flutta tónlist sér til ynd-
is og sálubótar.
Hún kom frá landi söngsins
þar sem áherslan hefur ávallt leg-
ið á fallegum söng, „bel canto“,
þar sem fegurstu söngraddirnar
hafa hljómað um aldaraðir og tón-
listin liggur í nöfnum fólks.
Cinzia Fjóla Fiorini hafði
mikla tónlistarhæfileika, fallega
rödd og var fljót að tileinka sér
þau verkefni sem lögð voru fyrir
kórinn á hverjum tíma. Hún hafði
einnig hæfileika og áhuga á svo
mörgum öðrum sviðum mannlífs
og lista. Hún fór í kennaranám og
vann á leikskóla. Hún fór í nám í
ferðamálafræðum og var leið-
sögumaður fyrir ítalska ferða-
menn um Ísland. Hún hafði mik-
inn áhuga á andlegum efnum,
sem kom fram í kennslustörfum
hennar og umgengni við börn og
ungmenni.
Kynni okkar Cinziu Fjólu voru
ekki löng. En auk kórstarfsins
kynntumst við í tengslum við
kennaranám hennar, þegar hún,
ákveðin og dugleg, skellti sér í
Kennaraháskólann. Ég varð
þeirrar gæfu aðnjótandi að fá að
hjálpa henni við ritgerðasmíð
sem tengdist námi hennar og að-
stoða hana við að búa hennar
óþrjótandi hugmyndir í þannig
íslenskan búning, að hægt væri
að leggja þær undir dóm há-
skólakennaranna. Og náminu
lauk hún til réttindaprófs.
Í samstarfi okkar bar margt á
góma. Cinzia Fjóla sagði mér frá
reynslu sinni í skólanum og efni
fyrirlestra prófessoranna. Þá
rifjuðust upp hjá mér gleymdar
uppeldiskenningar. Nöfn eins og
Rousseau, A. Maslow og Montes-
sori stóðu mér aftur lifandi fyrir
hugskotssjónum. Einn maður
var okkur báðum sérlega hug-
leikinn. Það var Rudolf Steiner,
sem enn í dag hefur geysimikil
áhrif á allt uppeldisstarf. Má þar
nefna Waldorf-skólana sem
starfa um allan heim. Við vorum
innilega sammála um að leggja
ætti mikla rækt við einstakling-
inn sem sjálfstæða og lifandi til-
finningaveru og að listir og
menning væru ríkur þáttur í
skólastarfinu.
En örlögin taka stundum í
taumana. Cinzia Fjóla veiktist af
erfiðum sjúkdómi og átti lengi í
harðri baráttu. Hún hætti í kórn-
um, en gerði samt tilraun til að
koma aftur. En sú tilraun stóð
stutt. Og í dag kveðjum við þessa
vinkonu okkar með því að syngja
yfir henni nokkur af þeim ljúf-
lingslögum sem hún æfði með
okkur á þeim tíma sem hún var í
okkar hópi. En hún lifir áfram í
minningunni, dökkhærð og ítölsk
að yfirbragði, rösk og ákveðin í
fasi og framgöngu, en umfram
allt hlý og indæl sem félagi og
vinur. Við kórfélagar hennar
sendum eiginmanni hennar og
dóttur ásamt ítalskri fjölskyldu
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Megi þau í framtíðinni hafa
styrk af minningunni um frábær-
an einstakling, sem alltof snemma
var frá okkur tekinn.
F.h. Kórs Vídalínskirkju,
Guðmundur Guðbrandsson.
Dásamlega Fjóla okkar er fall-
in frá. Fallegasta blómið. Fróð-
leiksfús, forvitin, samviskusöm,
næm, hæfileikarík og umfram allt
kærleiksrík og nærandi við allt og
alla. Hún svona fíngerð og falleg,
en um leið svo sterk og öflug.
Sterkur lífsvilji og ótrúlegur
kraftur einkenndi Fjólu og hún
var svo sannarlega ákveðin í að
skora rækilega á meinið. Þótt bar-
áttunni sé lokið er hún síður en
svo töpuð, því við trúum því að
Fjóla hafi verið kölluð til annarra
og mikilvægra starfa handan þess
sem við sjáum eða skiljum hér og
nú.
Fjóla elskaði náttúruna í öllu
sínu litrófi og þar sameinuðumst
við í áhuga okkar á náttúrulækn-
ingum og hómópatíu, þar sem ein-
stakt næmi Fjólu gerði hana að
öflugum græðara. Við munum ylja
okkur við allar góðu minningarnar
og þær fjöldamörgu samveru-
stundir sem við deildum. Sam-
verustundirnar í skólanum, frá-
bæru ferðina til Englands í fyrra
og allt spjallið og vangavelturnar
um hvernig við sem græðarar nýt-
um okkur náttúruna til heilunar.
Þar var Fjóla á heimavelli.
Góðir dagar þegar sólin skín og
þegar sólstafir og ljósbrot leika
um minna okkur á Fjólu. Líka fín-
gerð og falleg blóm í grýttum
jarðvegi.
Við sendum Björgvini og Evu
Sóleyju okkar innilegustu samúð-
arkveðjur vegna fráfalls Fjólu,
sem og öðrum ástvinum sem nú
eiga um sárt að binda.
Þar til við hittumst á ný,
fyrir hönd samnemenda og
kennara í Iceland School of Ho-
meopathy,
Tinna.
Það var um vorið 2012 sem
Fjóla kom og sótti um starf kenn-
ara við Kópavogsskóla. Það kom
strax fram að hún var glaðlynd og
hugmyndarík og hafði mikinn
áhuga á að starfa sem kennari.
Hún féll vel inn í starfsmannahóp-
inn enda ein af þeim sem auðvelt
er að vinna með. Fjóla lagði sig
alltaf fram og hafði mikinn metn-
að fyrir starfinu, var opin fyrir
nýjungum og náttúran og um-
gengni við hana var henni sér-
stakt áhugaefni. Hún kenndi nátt-
úrufræði á yngsta stigi og miðstigi
og eitt af verkefnum hennar með
nemendum sínum var að gefa út
„Náttúrufræðitíðindi“ í rafrænu
formi. Það framtak var verð-
launað sérstaklega af Menntaráði
Kópavogs vorið 2013 sem merki-
legt frumkvöðlastarf í skólastarfi.
Fjóla nýtti umhverfi skólans mik-
ið í kennslunni og laufblöð og
maðkar voru verðugt rannsóknar-
efni nemenda svo eitthvað sé
nefnt. Hún kenndi einnig ítölsku á
unglingastigi og hafði mikinn
áhuga á því að kynna nemendum
móðurmál sitt og menningu
heimalandsins sem hún var mjög
stolt af. Kennslan var ekki alltaf
auðveld og um margt að hugsa
þegar nemendur eiga í hlut. Hún
hafði velferð þeirra í fyrirrúmi og
fór þá leið að leiðbeina á jákvæðan
hátt. En það getur reynt á þol-
inmæðina að vera kennari og
stundum þurfti hún að leita ráða
eftir krefjandi daga því hún vildi
stöðugt gera betur. Fjóla hafði
skoðanir á málefnum og var
óhrædd við að eiga samtöl um þau,
sérstaklega ef það snerist um
náttúruvernd og heilbrigt mann-
líf.
Veikindi eru misalvarleg og
stundum eru þau vágestur sem
erfitt er við að eiga. Þegar Fjóla
veiktist í fyrra skiptið tók hún því
sem áskorun og reyndi alltaf að
hugsa á jákvæðan hátt. Hún var
frá vinnu í um ár og var mjög kát
þegar hún kom aftur til starfa full
af orku og áhuga. En því miður
var það skammvinnt og vonbrigð-
in mikil þegar nýtt mein uppgötv-
aðist. Þá baráttu tókst henni því
miður ekki að sigra og baráttan
tapaðist nú í upphafi árs. Það
verður söknuður að Fjólu og
gleðinni sem henni fylgdi. Minn-
ingin sem lifir er um lífsglaða og
jákvæða konu sem sá bjartar hlið-
ar á tilverunni. Starfsfólk Kópa-
vogsskóla þakkar góð kynni og
sendir innilegar samúðarkveðjur
til aðstandenda.
Guðmundur Ásmundsson.
Cinzia Fjóla
Fiorini
✝ RagnhildurRósa Eðvalds-
dóttir fæddist í
Reykjavík 2. jan-
úar 1929. Hún lést
26. janúar 2020 á
Sólvangi í Hafnar-
firði. Foreldrar
hennar voru þau
Eðvald Einar Stef-
ánsson, skipa-
smiður í Reykja-
vík, f. 6. júlí 1887,
d. 2. október 1971, og Ingi-
björg Sigríður Andrésdóttir, f.
25. júlí 1893, d. 15. september
1955. Systkini Rósu voru þrjú:
Hólmfríður Andrea Eðvalds-
dóttir, f. 9. október 1926, d.
14. október 1932; Stefán
Gunnlaugur Eðvaldsson, f. 24.
október 1927, d. 3. febrúar
2009; og tvíburasystir hennar
Katrín Eðvaldsdóttir, f. 2. jan-
úar 1929, d. 10. nóvember
2019.
Rósa ólst upp í Reykjavík
og hóf snemma störf í Smjör-
líkinu og vann þar allan sinn
starfsaldur. Þar kynntist hún
eiginmanni sínum Gísla Benja-
Fanney, f. 2010, og Róbert Eð-
vald, f. 2019. d) Eirún Eð-
valdsdóttir, f. 1987, eig-
inmaður hennar er Gunnar
Örn Jóhannsson, börn þeirra:
Jóhann Mikael, f. 2007, Aníta
Sóley, f. 2009, og Einar Gylfi,
f. 2019. 2) Andrea Ingibjörg, f.
30. nóvember 1957, gift Ólafi
Þorkeli Jóhannessyni, f. 4. júlí
1955. Þau eiga þrjá drengi. a)
Gísli Freyr, f. 2. maí 1981,
sambýliskona Sigurlaug Helga
Pétursdóttir, börn þeirra:
Embla, f. 2009, og drengur, f.
2020. b) Finnur Ólafsson, f.
30.janúar 1984, sambýliskona
Ýr Lárusdóttir, börn þeirra
Erik, f. 2012, og Aría, f. 2016.
c) Beitir, f. 2. júlí 1986, sam-
býliskona Eva Kolbrún Birg-
isdóttir, börn þeirra eru Bæ-
ron, f. 2015, og Elba, f. 2019.
Fyrir átti Gísli þrjár dætur,
Láru Margréti, Dagnýju Ólaf-
íu og Helgu Jennýju.
Rósa og Gísli hófu búskap
sinn að Meðalholti 19, þegar
Gísli féll frá bjuggu þau í
Logafold, en þar höfðu þau
byggt sér hús.
Eftir fráfall Gísla flutti
Rósa á Sléttuveg 17 þar til
hún fluttist á Sólvang í októ-
ber 2019 þar sem hún lést.
Útför hennar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, 7. febr-
úar 2020, klukkan 13.
mínssyni, f. 21.
júní 1922, d. 18.
maí 1991, þau
gengu í hjónaband
hinn 25. júlí 1953.
Foreldrar hans
voru þau Benja-
mín Jón Gíslason
og Margrét Svein-
björnsdóttir.
Rósa og Gísli
eignuðust tvö
börn. 1) Eðvald
Einar, f. 22. ágúst 1951, d. 22.
september 2008. Hann eign-
aðist fjögur börn með eig-
inkonu sinni Sigrúnu Jóhanns-
dóttur, f. 19. nóvember 1952,
þau skildu. Börn þeirra: a)
Andrea Eðvaldsdóttir, f. 1974,
börn hennar Elva Eik, f. 1992,
Dagrún Sunna, f. 2005, og
Viðja Sóllilja, f. 2007. b) Katr-
ín Rósa Eðvaldsdóttir, f. 1981,
gift Þorsteini Helga Stef-
ánssyni, börn þeirra: Thelma
Karen, f. 2000, Stefán Einar,
f. 2007, og Sighvatur Óli, f.
2010. c) Fannar Eðvaldsson, f.
1982. Sambýliskona hans Diljá
Pálsdóttir, börn þeirra: Anja
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Amma sem var alltaf svo sæt
og fín, vel tilhöfð og hlaðin skarti.
Allt fínt í kringum hana og
skrautið svo mikið að stundum
var varla hægt að hreyfa sig.
Hress og kát og alltaf hlæj-
andi, hló allavega að bröndurun-
um mínum.
Ég er þakklát fyrir þær stund-
ir sem við áttum saman seinustu
mánuði. Að hafa fengið að fylgja
henni og aðstoða. Að hafa fengið
að fíflast með henni á nýja heim-
ilinu og kynnast vinkonum henn-
ar þar.
Ég vona að hún dansi nú með
afa og knúsi hann pabba minn.
Takk amma, takk fyrir allt.
Andrea.
Ragnhildur Rósa
Eðvaldsdóttir
✝ Sigurður Krist-insson fæddist á
Akureyri 6. mars
1938. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Sóltúni 18. janúar
2020. Foreldrar Sig-
urðar voru Kristinn
Jónsson og Ástþrúð-
ur Sveinsdóttir.
Sigurður var
þriðji í aldursröð
átta systkina en þau
eru Bergþóra, sem er látin,
Sveinn, Bryndís Arnheiður,
Unnur, Jón og Kristján.
in eru þrjú. Eiginkona Guð-
mundar er Gróa María
Einarsdóttir.
Seinni kona Sigurðar var
Hrönn Steingrímsdóttir sem
lést í júlí á síðasta ári. Dóttir
Hrannar er Steinunn Fjóla
Jónsdóttir.
Sigurður lauk gagnfræða-
skólanámi á Akureyri og stund-
aði flugnám í Bretlandi en lauk
því ekki. Sigurður starfaði hjá
hjá Flugfélagi Íslands í Reykja-
vík og var umboðsmaður þess í
Vestmannaeyjum í fjögur ár.
Hann réðst svo til Tollstjórans í
Reykjavík og starfaði þar
stærstan hluta starfsævinnar.
Síðustu árin starfaði Sigurður
hjá Póstinum.
Útförin fer fram frá Hafnar-
fjarðarkirkju í dag, 7. febrúar
2020, klukkan 11.
Fyrri kona Sig-
urðar er Þórey S.
Kemp Guðmunds-
dóttir og eign-
uðust þau tvo
syni, Pétur Hrafn
Sigurðsson og
Guðmund Ragnar
Sigurðsson Kemp.
Eiginkona Péturs
er Sigrún Jóns-
dóttir og eiga þau
þrjú börn, þau
Sigurð Hrafn, sem giftur er
Svanhvíti Sigurðardóttur, Arn-
ar og Jónu Þóreyju. Barnabörn-
Elsku afi. Nú er komið að
hinstu kveðjunni og hvíldarstund
hjá þér. Hvíld sem er óhjákvæmi-
leg en alltaf sorgleg. Á þessari
kveðjustund er mér efst í huga
síðasta skipti sem við kvöddumst.
Ég knúsaði þig bless í hæginda-
stólnum þínum og kyssti á kinn og
sagði „bless afi minn, ótrúlega
gott að sjá þig“. Þú sagðir „gott að
sjá þig elskan mín“ með bros á
vör. Í heimsóknum til þín gat ég
treyst á að koma sjálfsöruggari út
því það var stutt í hrósið hjá þér;
hvort sem ég væri fallegri eða
duglegri á leiðinni heim en þegar
ég kom. Síðasta kveðjustundin var
góð en mér líður þó eins og við höf-
um kvaðst einu sinni enn. Í
draumi, nóttina eftir að ég fékk
fréttirnar, spjölluðum við saman.
Þú varst hress, ekki bundinn við
hjólastólinn, stóðst hjá mér og
knúsaðir mig bless í síðasta sinn,
sagðir að það hefði einfaldlega
verið komið að þessu og að þér liði
nú vel.
Það er og verður sem minning
fyrir mér. Þínum síðustu orðum
trúi ég og leyfi þér að hvílast í
friði.
Jóna Þórey Pétursdóttir.
Elsku langafi.
Við erum þakklátir fyrir að hafa
fengið að kynnast þér og munum
sakna þess að koma ekki í heim-
sókn til þín í Sóltúni enda voru það
gæðastundir með þér, þú varst
ávallt svo glaður að sjá okkur. Þar
fengum við að ærslast og gera fim-
leikaæfingar í rúminu eða keyra
um í hjólastólnum, sem var mjög
spennandi.
Okkur þótti heldur ekki leiðin-
legt þegar við knúsuðum þig bless
og þú laumaðir að okkur smá pen-
ing í kveðjugjöf sem vakti mikla
kátínu og ákváðum við að sá pen-
ingur færi í sparibaukinn.
Við vitum að þér líður betur
núna, að þú verður alltaf hjá okk-
ur og fylgist með okkur.
Arnar Logi og Einar Hrafn
Sigurðssynir.
Sigurður
Kristinsson
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum.
Minningargreinar