Morgunblaðið - 08.02.2020, Side 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. FEBRÚAR 2020
✝ Bragi Jónssonfæddist 31. júlí
1929. Hann and-
aðist á Landspít-
alanum í Fossvogi
15. janúar 2020.
Faðir: Jón
Grímsson, aðalbók-
ari Landsbanka Ís-
lands, f. 2. sept-
ember 1896, d. 2.
október 1984,
Húsavík, Stranda-
sýslu. Móðir: Hallfríður Brynj-
ólfsdóttir hjúkrunarkona, f. 29.
febrúar 1892, d. 18. júní 1963,
Broddadalsá, Strandasýslu.
Systir: Ragnheiður Jónsdóttir, f.
25. des. 1924, d. 6. apríl 1998.
Fyrri kona Braga var Kittý
Valtýsdóttir. Dóttir þeirra: 1)
Erna Kristín, f. 29.5. 1950, maki:
Gísli Benediktsson. a) Íris Dögg,
maki Sævar Garðarsson. Þeirra
synir eru Hlynur og Kári. b)
Klara, maki Hjörtur Örn Arn-
arsson. Þeirra börn eru Ragn-
hildur, Hrafn Elísberg og
Hrefna. Seinni kona Braga (1.
janúar 1956) er Kristbjörg
Gunnarsdóttir, f. 1.1. 1937. For-
Óliver. b) Bragi, maki Dagný
Edda Þórisdóttir. Þeirra börn
eru Þórir Breki, Ólafur Bragi
og Aðalheiður Birna. c) Þórdís
Björk, unnusti Haukur Bald-
vinsson. Sonur Þórdísar er
Bjartur E. Logason. 5) Brynj-
ólfur, f. 1.11. 1963, maki Auður
Björgvinsdóttir. Þeirra dóttir er
Þórunn Ylfa, unnusti Örn Ýmir
Arason. Dóttir þeirra Vaka
Steinunn. Dóttir Brynjólfs er
Erla, maki Símon Hjalti Sverr-
isson. Þeirra dætur eru Íris
María og Sara Guðrún. Sonur
Auðar er Arnar Jón Agnarsson,
maki Hervör Pálsdóttir. Þeirra
börn Arnfríður Auður og Vigdís
Brynja.
Foreldrar Braga bjuggu í
Reykjavík þegar hann fæddist
en fluttust síðar á Eskifjörð þar
sem faðir hans gegndi stöðu úti-
bússtjóra Landsbanka Íslands.
Eftir að fjölskyldan fluttist frá
Eskifirði lá leiðin í Laugarnes-
hverfið. Bragi var bókbindari að
mennt og starfaði við þá iðn alla
tíð. Hann vann m.a. í Hólum,
Bókfelli og Félagsbókbandinu
og var um tíma ritari Félags
bókagerðarmanna.
Útför Braga fór fram í kyrr-
þey frá Laugarneskirkju 27.
janúar 2020.
eldrar: Gunnar
Arnbjörnsson, f. 22.
maí 1912, d. 14.
apríl 1970, og Aðal-
heiður Magnús-
dóttir, f. 3. október
1915, d. 2. ágúst
1978. 2) Jón Örn, f.
27.6. 1956, maki
Snjólaug Guðjohn-
sen. a) Brynjólfur.
b) Stefán, maki
Svava Hróðný
Jónsdóttir, þeirra synir Jón Þor-
kell og Hrafnkell Bragi. 3) Birg-
itta, f. 26.11. 1958, maki Gunnar
Eiríkur Hauksson. a) Krist-
björg, maki Gunnar Páll Ólafs-
son. Þeirra börn Brynhildur
Anna, Haukur Gunnar og Bragi
Valur. b) Sigrún, maki Arnór
Snæbjörnsson. Dætur þeirra eru
Hallfríður Helga, Birgitta Stein-
unn og Ragnheiður Kristín. Fyr-
ir á Arnór Ingunni Lilju. c) Jón
Gunnar, unnusta Karítas Líf
Valdimarsdóttir. 4) Aðalheiður,
f. 18.5. 1960, maki Þorfinnur J.
Björnsson. a) Björn, maki Krist-
ín Erla Jóhannesdóttir, þeirra
börn eru Brynja Mist og Róbert
Elsku fallegi afi minn. Ljúfi og
góði afi minn. Sem kysstir mig
alltaf á kollinn og straukst mér
um vangann og kallaðir mig ást-
ina þína. Frá því að ég var lítil
stelpa og þangað til að ég sá þig í
síðasta sinn.
Þegar ég var ólétt að Bjarti og
leið svo hrikalega illa spurðirðu
daglega hvernig ég hefði það,
þrátt fyrir að vera mjög veikur
sjálfur. En þannig varst þú. Alltaf
svo hlýr og góður og vildir öllum
það besta. Þú kallaðir Bjart alltaf
eskimóann því að hann minnti þig
á lítinn eskimóa. Það var svo stytt
í Mói. Ég mun alltaf hugsa til þín
þegar ég kalla hann Móa.
Síðasta myndin í huga mínum
er mynd af þér uppi á Landspít-
ala rétt áður en þú kvaddir. Þú
ert að teygja þig í áttina til ömmu
til þess að kyssa hana. Sú mynd
lýsir ykkur svo vel. Þið voruð óað-
skiljanleg og áttuð hjónaband
sem fólk dreymir um. Þið verðið
alltaf fyrirmyndirnar mínar. Þú
getur treyst því að ég passa upp á
ömmu fyrir þig. Ég mun sakna
þín. En við sjáumst í drauma-
landinu, afi minn. Ég veit að þú
fylgist með okkur þangað til.
Elska þig.
Þín
Þórdís.
Ég er svo lánsöm að hafa feng-
ið að búa hjá ömmu og afa í fjögur
ár á menntaskólaárunum. Ég
hugsa til þeirra ára með þakklæti
og hlýju enda var vel hugsað um
mig. Afi hafði mikinn áhuga á að
fylgjast með hvernig gengi í skól-
anum og var alltaf tilbúinn að að-
stoða, sérstaklega ef verkefnin
sneru að bókmenntum enda var
hann mikill bókamaður. Skrif-
stofan hans var eins og lítið bóka-
safn og þar var hægt að fletta upp
því sem mann vantaði að vita.
Hann var íhaldssamur hvað varð-
ar mat og fannst menntaskóla-
stúlkan oft vera heldur nýtísku-
leg í matargerð. Hann vandist þó
þessum nýju matarvenjum fljótt
og ef kartöflur voru soðnar með
var hann sáttur.
Síðustu árin var heyrnar- og
sjónskerðing farin að hafa áhrif á
líf hans en alltaf var jafn gaman
að koma í heimsókn og spjalla um
allt milli himins og jarðar enda
fylgdist hann vel með. Hann hafði
mikinn áhuga á að fylgjast með
barnabörnum sínum og þeim
fannst alltaf gott að koma í heim-
sókn og fá koss á kollinn. Hann
hafði alla tíð mikinn áhuga á að
vita hvað þau hefðu fyrir stafni og
var alltaf jafn ánægður að heyra
þegar þau stóðu sig vel.
Haukur litli sagði daginn eftir
að ég lét börnin mín vita að
langafi þeirra væri dáinn:
„Mamma, hún Brynhildur þarf
ekki að gráta svona mikið, hún á
eftir að sjá afa aftur þegar hún
deyr.“ Barnstrúin er gott vega-
nesti í lífinu og ég kveð afa minn í
þeirri trú að við munum hittast á
ný.
Kristbjörg.
Mig langar að kveðja afa minn,
Braga Jónsson, sem andaðist 15.
janúar sl. 90 ára gamall, með ör-
fáum orðum.
Minningarnar um góðan og
traustan afa hafa streymt fram
síðustu daga og ég er honum afar
þakklátur fyrir margt. Og jafn-
framt þakklátur fyrir þann gjöf-
ula tíma sem við fengum öll með
honum.
Afi hafði alltaf lifandi áhuga á
viðfangsefnum barnabarna sinna,
sama hvað við vorum að fást við,
hvort sem það var skák, íþróttir,
leiklist, dans, tónlist eða annað.
Það skein alltaf í gegn hversu
mikill fjölskyldumaður hann var
og hvað hann stóð þétt við bakið á
sínu fólki, og vildi því allt hið
besta.
Það var alltaf hægt að kíkja í
kaffi á Rauðalækinn og seinna í
Hæðargarðinn og eiga góða
stund með afa og ömmu, drekka
kaffi og spjalla. Afi var víðlesinn
og alltaf hægt að tala við hann um
alla skapaða hluti, hann hafði oft
sterkar skoðanir á mönnum og
málefnum og skemmtilega hnytt-
inn húmor. Hann var þó orðvar
maður, en þegar hann sagði eitt-
hvað þá hitti hann gjarnan beint í
mark.
Hann hvatti mig oft áfram í
skákinni og fáir glöddust meira
en hann þegar ég varð stórmeist-
ari í skák. Ég var ánægður með
að ná því markmiði og geta glatt
hann með því áður en hann
kvaddi. Þegar hann lá á Land-
spítalanum undir það síðasta,
orðinn mikið veikur, þá var hann
enn að spyrja mig um gengi mitt
á skákmótum, og hvenær ég væri
næst að fara að tefla. Honum var
svo umhugað um velgengni okkar
allra, bæði í leik og starfi. En
hann var ekki bara stoltur af mér,
ég var alla tíð stoltur af honum.
Hann hafði mannkosti, sem ég
hef reynt að taka mér til fyrir-
myndar í mínu eigin lífi, þolgæði,
umhyggju, orðvendni, ástúð,
hann átti farsælt hjónaband og
farsælt líf. Ég vona að mér takist
að feta í hans fótspor þegar kem-
ur að mikilvægustu hlutunum í
þessu lífi.
Afi var liðtækur í golfi og náði í
eitt skipti því sem alla golfara
dreymir um, að fara holu í höggi.
Hann fékk fyrir það afrek stórt
verðlaunaskjal sem fékk eftir það
að hanga innrammað uppi á vegg
hjá honum í vinnuherberginu
hans. Sem lítill patti horfði ég
aðdáunaraugum á verðlauna-
skjalið á milli þess sem ég starði
heillaður á allar fallegu inn-
bundnu bækurnar hans, sem
stóðu í bókaskápunum. Það var
töfraheimur út af fyrir sig.
Bækurnar voru kapítuli út af
fyrir sig. Og fyrir að kynnast
þeim stöndum við líka í þakkar-
skuld við afa. Hann hélt bókum
að börnunum sínum og við barna-
börnin nutum svo góðs af því.
Þegar ég komst til vits og ára gat
ég svo rætt við hann um bækur,
og man sérstaklega eftir góðu
samtali okkar um Veröld sem var
eftir Stefan Zweig.
Ég kveð afa minn með söknuði
og virðingu. Hann mun alltaf eiga
sinn stað í huga mínum og hjarta.
Bragi Þorfinnsson.
Mig langar að minnast mágs
míns, Braga Jónssonar bók-
bindara. Bragi var skemmtilegur
maður, vel gefinn, viðræðugóður
og sýndi öllum vingjarnlegt við-
móti.
Við skemmtum okkur með
veiðiskap, ferðalögum og sam-
ræðum um lífið og tilveruna.
Við Bragi ræddum oft um bíla
en á þessum tíma vildu allir eign-
ast bíl. Besti bílinn var að sjálf-
sögðu sá sem Bragi ók þegar
hann var að aka út vörum fyrir
Kron en þá ók hann á bíl af amer-
ískri gerð, Chervolet Bel Air sem
við vorum báðir mjög hrifnir af.
Og þó að Bragi væri yfirleitt
mjög gætinn maður var hann
einu sinni stoppaður af löggunni á
rúntinum á Willys-jeppa föður
síns og löggan taldi 12-16 farþega
út úr jeppanum. Svona var nú
fjörið á rúntinum í gamla daga.
Það var hjá Kron sem Bragi og
systir mín, Kristbjörg, alltaf köll-
uð Bíbí, kynntust. Bíbí vann þar
við afgreiðslu. Þau gengu í hjóna-
band og fljótt bættust við fjögur
mannvænleg börn. Bragi nam
bókbindaraiðn og vann við það
alla sína starfsævi. Hann var með
afbrigðum vandvirkur og var m.a.
fenginn til að binda inn bækur
sem voru gefnar Danadrottningu.
Bragi var góður og skemmti-
legur faðir. Mikill bókamaður og
kenndi börnum sínum að meta
góðar bókmenntir. Einnig fannst
honum gaman að veiða og var
duglegur að kenna ungu fólki
veiðilistina. Hann veiddi mikið í
Þingvallavatni og lauk upp fyrir
mér leyndardómum Reyðarvatns
og þangað fór ég með honum í
veiðiferðir. Þar nutum við saman
öræfakyrrðarinnar og náttúru Ís-
lands. Enn er ljómi yfir þessum
ferðum og einhver ævintýri gerð-
ust þar því bleikjurnar þar voru
alltaf stórar og glæsilegar, jafn-
vel stærri og fallegri en gengur
og gerist. Þá var farið í veiðiferðir
á Arnarvatnsheiði við alls konar
aðstæður. Seint gleymist sagan
af því þegar Bronkóinn hans Arn-
bjarnar bróður varð bensínlaus
og allir heldur vondaufir uppi á
öræfum.
En Bronkóinn bjó yfir leynd-
armáli. Hann var með aukabens-
íntank sem hægt var að skipta yf-
ir í. Þetta þótti mönnum mikið
happ og komust heilir á húfi í
áfanga.
Ég átti löngum athvarf hjá
Bíbí og Braga og bjó hjá þeim
einn vetur og einnig bjuggum við
Inga Þórunn í næstu götu við þau
í Vogahverfinu og því voru sam-
skipti milli fjölskyldnanna mikil.
Þegar við fluttum norður minnk-
uðu öll samskipti við fjölskyldur
okkar í Reykjavík. Við með
sveitasíma og samgöngur oft erf-
iðar.
Við vorum samt svo heppin að
börn þeirra Braga og Bíbíar voru
hjá okkur á Blönduósi á meðan
við bjuggum þar og svo í sveitinni
á sumrin. Þannig hélst alltaf þessi
sterki þráður spunninn úr vin-
áttu, trausti og svipuðu sjón-
horni.
„Eitt sinn skal hver deyja“ og
nú er Strandamaðurinn fallinn í
valinn en hann lést umvafinn ást
fjölskyldu sinnar. Við Inga Þór-
unn söknum hans en þökkum um
leið fyrir samfylgdina. Við segj-
um sögurnar af honum, minn-
umst skoðana hans og góð-
mennsku, flettum bókum sem
hann átti og batt inn og þannig lif-
ir minning hans með okkur öllum.
Þorsteinn H. Gunnarsson.
Bragi Jónsson HINSTA KVEÐJA
Elsku afi Bragi.
Við hefðum viljað hafa
þig lengur hjá okkur en er-
um þakklátar fyrir að hafa
fengið að kynnast þér og
fyrir það að þú fékkst að
kynnast okkur. Við munum
halda áfram að syngja og
minnast þín.
Þínar langafastelpur,
Hallfríður Helga,
Birgitta Steinunn,
Ragnheiður Kristín.
Siggi var besti
vinur og æfinga-
félagi sem hægt var
að hugsa sér. Eftir að hafa verið
kunningi hans um nokkurt skeið
þá fékk ég þann heiður að um-
gangast hann flesta daga vikunn-
ar seinustu 2 árin í gegnum æf-
ingar sem við stunduðum saman í
góðum hóp í Mjölni. Hlý nærvera
Sigga var engu lík, maður gat átt
vondan dag en það var fljótt að
breytast eftir að maður fór á æf-
ingu og hitti Sigga og heyrði smit-
andi hláturinn hans.
Fljótlega eftir að hafa byrjað
að umgangast hann svona mikið
urðum við nánir vinir. Ég hafði
alltaf haft mikið álit á Sigga frá
því að við kynntumst á mennta-
skólaárunum og eftir að hafa
kynnst honum enn betur sá ég að
þarna var á ferð einstakur dreng-
ur sem gladdi alla í kringum sig
með sinni fallegu einlægni og lífs-
gleði. Hann var mjög hreinskilinn
við sjálfan sig og vissi nákvæm-
Sigurður Darri
Björnsson
✝ Sigurður DarriBjörnsson
fæddist 18. júní
1996. Hann lést af
slysförum 29. jan-
úar 2020.
Útför Sigurðar
Darra fór fram 7.
febrúar 2020.
lega sinn stað í þess-
um heimi. Hann
nýtti þetta til góðs
og var alltaf hrein-
skilinn við fólkið í
kringum sig, kom
manni niður á jörð-
ina ef maður var of
hátt uppi og lyfti
manni upp ef maður
var langt niðri.
Siggi var mér
mikil fyrirmynd
enda lífsviðhorf hans ótrúlega fal-
legt. Hann eyddi ekki tíma í að
reyna að vera einhver sem hann
var ekki og gera hluti sem hann
naut ekki að gera. Hann var sam-
kvæmur sjálfum sér og lagði mik-
ið á sig í því sem hann tók sér fyrir
hendur.
Ég naut þess í botn að sitja
með Sigga og spjalla við hann, við
tengdum vel saman og elskuðum
báðir að vera úti í náttúrunni að
svala ævintýraþrá okkar og adr-
enalínfíkn. Við gátum talað einda-
laust saman um áhugamálin okk-
ar og ferðir tengdar þeim. Það
sem ég á eftir að sakna einna mest
er að heyra hann segja mér frá
fjallaferðum sem hann fór í á hálf-
ónýta Hiluxinum sínum, maður
fann svo sterkt hvað hann naut
sín mikið í þessum ferðum og ég
tengdi svo mikið við það. Ég veit
að við hefðum farið í margar æv-
intýraferðir saman og verður
hann ofarlega í huga mér í öllum
ferðum mínum í framtíðinni.
Ég hef fengið að sjá það á und-
anförnum dögum hvað hann hafði
áhrif á marga í kringum sig, hann
átti marga góða vini sem þótti
ótrúlega vænt um hann og minn-
ing hans mun lifa áfram í okkur
öllum á einn eða annan hátt.
Ég er þakklátur fyrir tímann
sem ég fékk með Sigga og þá sér-
staklega seinasta hálfa árið þar
sem hann var orðinn einn af mín-
um bestu vinum og við áttum
margar góðar stundir saman.
Það er erfitt að sjá á eftir þess-
um yndislega dreng og fá aldrei
að finna hlýju nærveruna hans
aftur. Hann kenndi mér mikið
sem ég mun nota til að láta gott af
mér leiða í þessum heimi. Hann
var alltaf brosandi og hlæjandi
með sitt fallega bros og smitandi
hlátur. Ég mun aldrei gleyma
honum og er stoltur og þakklátur
fyrir það að hafa fengið að vera
vinur hans.
Ég votta fjölskyldu Sigga
dýpstu samúð mína og sendi þeim
styrk á þessum erfiðu tímum.
Hvíldu í friði, elsku vinur, og
takk fyrir allt. Ég mun geyma þig
í hjarta mínu alla ævi.
Þinn vinur,
Einar Sveinn.
Í dag kveð ég einn þann besta
mann sem ég hef kynnst á lífsleið-
inni. Ég var svo heppinn að kynn-
ast Sigga Darra þegar við hófum
báðir nám við Menntaskólann í
Reykjavík haustið 2012. Á árum
okkar í MR tengdumst við Siggi
nánum vinaböndum sem ég hafði
gert ráð fyrir að myndu haldast
um ókomin ár. En lífið er hverfult
og nú er Siggi horfinn á braut.
Stórt skarð hefur verið höggvið í
vinahópinn. Kakóboiz verða aldr-
ei samir.
Það eru augnablik eins og þessi
sem fá mann til að hugsa um
hversu mikilvægt það er að njóta
lífsins. Maður veit nefnilega aldr-
ei hvenær það verður hrifsað af
manni. Siggi virtist sjálfur hafa
áttað sig snemma á þessu og lifði
lífi sínu eftir því. Hann naut lífsins
í botn og ef hann langaði til að
gera eitthvað þá lét hann einfald-
lega vaða.
Siggi stressaði sig ekki mikið á
litlu hlutunum. Hann var of upp-
tekinn við að njóta þeirra stóru.
Hann hafði yndi af útivist og
ferðalögum og fór í margar æv-
intýraferðir. Þannig gekk hann í
Himalajafjöllum og skíðaði um
öræfi Íslands svo fátt eitt sé
nefnt. Ég syrgi mjög þann tíma
sem ég mun ekki fá með Sigga en
leita að huggun með því að minn-
ast þeirra góðu tíma sem ég átti
þó með honum. Sérstaklega
minnist ég útskriftarferðarinnar
til Marokkó þar sem við Siggi vor-
um herbergisfélagar og skóla-
ferðalagsins til London þar sem
við Siggi urðum eftir þegar bekkj-
arfélagar okkar fóru heim svo við
gætum séð Arsenal spila við
Barcelona í Meistaradeildinni.
Þessar minningar eru mér ómet-
anlega dýrmætar.
Siggi var mikill vinur vina
sinna og tók af lífi og sál þátt í
gleði þeirra og sorgum. Hann var
opinn og heiðarlegur í samskipt-
um og dróst fólk mjög að því. Þá
var hann trúr eigin sannfæringu
og ekki hræddur við að viðra
skoðanir sínar. Skýrir það eflaust
hversu vinamargur Siggi var og
hve auðvelt hann átti með að eign-
ast vini.
Það skarð sem Siggi skilur eft-
ir sig verður aldrei fyllt og mun
hann alltaf eiga sérstakan stað í
hjarta mínu. Hugur minn er hjá
mömmu hans og pabba, systrum
hans, ættingjum og vinum. Ég
votta þeim mína dýpstu samúð.
Sofðu rótt, elsku Siggi Darri.
Hvíl í friði.
Leifur Þorbjarnarson.
Kveðja frá Umhverfis- og
byggingarverkfræðideild
Háskóla Íslands
Umhverfis- og byggingarverk-
fræðideild Háskóla Íslands kveð-
ur Sigurð Darra Björnsson með
miklum söknuði. Sigurður Darri
var á síðasta ári hjá okkur í BS-
námi í umhverfis- og byggingar-
verkfræði þar sem hann hafði get-
ið sér góðan orðstír og vinsældir
meðal starfsfólks og samstúd-
enta. Við minnumst þess hve Sig-
urður Darri var hress og kátur.
Hann var kraftmikill verðandi
verkfræðingur. Leiðtogahæfileik-
ar hans voru ríkir og hann var
fljótur að ná til fólks og hrífa það
með sér þegar hann lýsti verkefn-
um sínum og hugmyndum. Sig-
urður Darri var félagslyndur og
vann ötullega með samstúdentum
sínum, nú síðast við fjársöfnun til
undirbúnings útskriftarferð. Við í
deildinni höfum notið þess að
kynnast Sigurði Darra og vinna
með honum. Það er mikill missir
að Sigurði Darra. Betri heimur
boðaði hann til nýrra verka.
Ég sendi fjölskyldu Sigurðar
Darra, ættingjum hans og vinum
innilegar samúðarkveðjur frá
okkur öllum í deildinni.
Guðmundur Freyr Úlfarsson.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við
fráfall og útför okkar ástkæra
SIGURGEIRS STEFÁNS JÚLÍUSSONAR,
Hrísey.
Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn