Morgunblaðið - 11.04.2020, Side 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. APRÍL 2020
Góður vinur og
gjöfull samferðamað-
ur, Páll Skúlason rit-
stjóri, hefur nú fallið
frá allskyndilega á tímum skæðr-
ar plágu sem kemur í veg fyrir að
aðrir en náin skyldmenni geti
fylgt honum til grafar. Meira að
segja veldur faraldurinn því að
fólk ruglast í ríminu og var ég því
höndum seinni að biðja Morgun-
blaðið fyrir örstutta kveðju í tilefni
af útför Páls á morgun, 7. apríl.
Kynni okkar tókust fyrir um
það vil þremur áratugum er við
gerðumst fylgjendur hins hvor á
annars vettvangi. Hann gekk í
Oddafélagið, félag áhugamanna
um endurreisn Odda á Rangár-
völlum, þar sem ég var formaður,
en ég gerðist áskrifandi að Skildi,
tímariti um menningarmál og
„málgagni Páls Skúlasonar“. Var
ég þar einnig í ritnefnd um hríð.
Páll var að sönnu gagnmennt-
aður maður með áhuga á þjóðlífi,
bókmenntum og sögu. Um ára-
tugaskeið hélt hann úti forvitni-
legu tímariti um allt sem nöfnum
tjáir að nefna, en helst þó um ís-
lensk málefni, bókmenntir, sögu
og ævi manna lifandi og látinna.
Tímaritið kallaðist í fyrstu Bóka-
ormurinn en síðar og lengst af
Skjöldur. Nánasti samstarfsmað-
ur hans, ráðgjafi, prófarkalesari
og einnig stoð og stytta við útgáfu
Skjaldar var sem í öðru lífsföru-
nautur hans, Elísabet.
Páll Skúlason
✝ Páll Skúlasonfæddist 30. júlí
1940. Hann lést 25.
mars 2020.
Útför Páls fór
fram í kyrrþey.
Minningarathöfn
verður haldin síðar.
Hún lést fyrir lið-
lega tveimur árum og
var þá sem sólin
gengi til viðar í lífi
Páls.
Áskrifendur að
hinum nýstárlega og
myndum prýdda
Skildi voru fjölmargir
og þótti að vonum
flestum hann góð
sending þegar hann
barst plastpakkaður
heim í pósthólfið. En finna mátti
þá sem kunnu ekki gott að meta
eins og gengur og gerist.
Margir höfundar greina eru
þakklátir fyrir það tækifæri að
hafa fengið að birta í Skildi fróð-
leik og minningar sem ella hefðu
farið hjá garði í tímans rás. Páll
var einarður ritstjóri og hleypti
ekki öllu að.
Ritnefnd bókafólks var honum
til halds og trausts og ætlað að
stinga upp á viðfangsefnum og
höfundum en það var einvaldur
ritstjórinn sem dæmdi að lokum
og tók af skarið. Sættu menn sig
við rök ritstjórans og valið með
glöðu geði enda var ritið „málgagn
Páls Skúlasonar“. Þegar fram líða
stundir verður talinn fengur að
þeim rúmlega 100 tölublöðum sem
komu út áður en yfir lauk.
Hinn sögufróði Sunnlendingur
Páll var einlægur áhugamaður um
Odda á Rangárvöllum og stuðn-
ingsmaður Oddafélagsins. Sótti
hann fundi og málþing félagsins
austur í Rangárþing, hélt erindi
og birti fróðlega grein í Goða-
steini, félagsriti Rangæinga.
Með ánægju minnist ég ferðar
okkar eitt sinn austur í Odda sem
Páll stakk upp á að við færum til
að líta á leiði forföður hans og for-
móður í kirkjugarðinum.
Tók ég af honum mynd þar sem
hann frakkaklæddur og beinvax-
inn lýtur höfði yfir gömlum út-
skornum legsteininum skammt
fyrir framan útidyr Oddakirkju.
Við Jóhanna kona mín vottum
ættmennum Páls samúð okkar við
fráfall góðs drengs. Blessuð sé
minning Páls Skúlasonar.
Þór Jakobsson.
Kynni okkar Páls hófust haust-
ið 1956 þegar við settumst í 1.
bekk Menntaskólans á Laugar-
vatni (ML) ásamt rúmlega 20 öðr-
um. Tvo vetur deildum við Páll
herbergi með tveimur félögum, en
þegar stúdentsveturinn gekk í
garð var Páll skipaður stallari
skólans og fluttist hann þá í
tveggja manna herbergi ásamt ár-
manni skólans.
Páll var dagfarsprúður maður.
Hann átti létt með nám og var
menningarlega sinnaður. Það var
því að vonum að hann var kosinn
formaður menningarnefndar skól-
ans. Sem slíkur tók hann upp á því
að fara með mig við annan mann
til Böðvars Magnússonar, sem lát-
ið hafði land undir skólana á sínum
tíma og sat nú í hárri elli á staðn-
um, og fá hann til að kenna okkur
rímnalög (stemmur). Síðan var
rímnakveðskapur uppistaðan í
einni kvöldvöku skólans.
Að loknu stúdentsprófi urðu
samskipti okkar lítil um skeið,
enda dvaldist ég mest erlendis
næstu 11 árin. En þegar Páll tók
að sér formennsku í Dansk-ís-
lenska félaginu fékk hann mig til
að setjast í stjórn þess. Þetta sam-
starf stóð með stuttu hléi í tugi
ára. Páll sinnti þessu starfi af lífi
og sál. Voru á þessum árum haldn-
ir margir viðburðir tengdir sam-
skiptum landanna í fortíð og nútíð
og fjallað um dvöl íslenskra fræði-
manna, listamanna og stúdenta í
Danmörku fyrr og síðar. Átti Páll
hugmyndina að nánast öllum
þessum atburðum, og okkar hinna
í stjórninni var að fallast á þær,
með örfáum ábendingum, og taka
þátt í framkvæmd þeirra.
Lokaspretturinn í starfi Páls
sem formanns var svo þegar félag-
ið varð 100 ára. Á því ári voru
haldnir viðburðir í samvinnu við
önnur félög svo sem Verkfræð-
ingafélag Íslands og í Listasafni
Íslands var haldin sýning á mál-
verkum listamanna sem höfðu
numið eða dvalist í Danmörku.
Vegleg hátíðarsamkoma var svo
haldin í Norræna húsinu. Með
stuðningi íslenska sendiherrans í
Danmörku kom Páll því til leiðar
að Jóakim Danaprins kæmi á há-
tíðina ásamt spúsu sinni, Marie.
Ég hygg að áhugi Páls á lögum
hafi miklu fremur verið fræðilegs
eðlis en að hann hafi haft gaman af
að standa í málarekstri. Allt fram
undir það síðasta var hann að fást
við þessi fræði. Hinn 23. janúar sl.
flutti hann erindi á vegum öld-
ungadeildar Lögfræðingafélags
Íslands um rannsóknir sínar á 15.
grein mannhelgisbálks Jónsbókar.
Páll hafði metnað en ófram-
færni hans var honum fjötur um
fót. Hann átti í fórum sínum efni
sem var vel fallið til doktorsrit-
gerðar. Þegar lagt var að honum
að láta verða af ritun slíkrar var
svar hans: Gaukur (Jörundsson)
sagði: Þú hefur allt nema kjarkinn.
Svo var það ekki rætt frekar.
Þótt bannað væri að hafa vín
um hönd í ML fór það svo að þar
drakk ég fyrsta sopann. Þá þegar
held ég að Páll hafi verið kominn á
bragðið og síðan áttu hann og
Bakkus skap saman. Það var gam-
an að gleðjast með Páli á góðri
stundu og flugu þá mörg snjallyrð-
in. Síðar varð Bakkus þó fullað-
gangsharður í samskiptum þeirra
og kom æ oftar fyrir að Páll naut
sín varla nema í fylgd hans. Þá
komst andinn oft á flug og gat
hann stundum ekki á sér setið að
veita honum símleiðis til vina og
kunningja. Voru þá sögð deili á
mönnum og málefnum og rifjuð
upp gömul atvik frá skólaárunum,
sem sum hver lágu í þagnargildi
þess utan. “En á ég að segja þér
svolítið?“ var þá oft viðkvæðið. Allt
var þetta í góðu og aldrei var mér
álasað, miklu fremur átti hann það
til að hrósa mér í hástert og gat ég
ekki að því gert að þykja lofið gott,
vissi að það var fölskvalaust. Og
reyndi að gjalda líku líkt; sem var
auðvelt.
Ég mun sakna Páls Skúlasonar.
Meira: mbl.is/andlat
Eysteinn Pétursson.
Elsku Jóna æsku-
vinkona.
Ég man þegar ég
hitti þig fyrst. Þá
vorum við fimm að
verða sex ára. Dyrabjöllu var
hringt í Heiðargerðinu, mamma
fór til dyra og kallaði svo á mig:
Það er einhver stelpa hérna að
spyrja hvort hún megi leika við
„hún“. Ég stökk til og sá þar káta
stelpu með undurfagurt jarpt hár
og risastórt bros og hún hélt út-
réttum höndum á einum grænum
bolta og öðrum rauðum. Spurði
mig hvort ég vildi leika með bolta
og hló sínum dillandi hlátri sem
allir þekkja. Jóna var þá nýflutt í
hverfið frá Skotlandi, bjargaði sér
á sinni íslensku í leit að leikfélaga.
Upp frá því urðum við bestu vin-
konur. Brölluðum svo margt sam-
an. Lékum okkur í móunum þar
sem Kringlan er núna og í steypt-
um byggingargrunni Borgarleik-
hússins hvar við bökuðum leirkök-
ur og styttur. Ýmis sérkennileg
uppátæki og ég átti örugglega
frumkvæðið í þeim efnum.
Vorum börn þar sem ekkert
sjónvarp var á fimmtudögum og
tókum upp á kassettur og vídeó-
spólur og héldum auðvitað með
Duran Duran. Vorum með herða-
púða í síðum eiturappelsínugulum
glansandi skyrtum og stífa hár-
lakksspreyjaða hliðarvængi í
hárinu. Keyptum hálsmenskeðjur
í byggingarvöruverslun.
Man hvað við gátum oft setið
saman og spjallað um það hvað við
ætluðum að verða í framtíðinni.
Man eftir ömmu, nöfnu þinni, með
Jóna Ann
Pétursdóttir
✝ Jóna Ann Pét-ursdóttir fædd-
ist 20. september
1971. Hún lést 20.
mars 2020.
Útför hennar fór
fram í kyrrþey.
pípuna sína við litla
eldhúsgluggann í
Heiðó prjónandi
lopapeysur og það
var alltaf til möndlu-
kaka með bleikum
glassúr. Svo breytt-
ist vinahópurinn á
unglings- og fullorð-
insárum eins og ger-
ist og gengur. Full-
orðnar urðum við
svo aftur nágrannar
í Þingholtunum báðar með strák-
ana okkar fædda 2005.
Þegar ég frétti að þú værir far-
in Jóna rótaði ég með tárin í aug-
unum í gömlum ljósmyndum af
okkur og handskrifuðum sendi-
bréfum í umslagi með frímerki.
Rifjaði upp tímaskeið sem við átt-
um saman sem bestu og óaðskilj-
anlegar vinkonur. Það var dýr-
mætt að kynnast þér Jóna og eiga
þig sem vinkonu og þú lifir áfram í
hjarta mínu. Takk fyrir að spyrja
eftir mér til að leika með boltana
þína grænu og rauðu.
Hugur minn er hjá mömmu
þinni Öldu, dásamlegu börnunum
þínum þeim Pétri Snæ, Öldu Lín,
Þorsteini Gauta og Nönnu Helgu,
og manninum þínum Magnúsi.
Hvíl í friði, elsku Jóna.
Helga Bjarnadóttir.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Helga Guðmundsdóttir,
umsjón útfara
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Vesturhlíð 2, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Okkar ástkæri
ÖRN GUÐMUNDSSON
Trönuhjalla 8, Kópavogi,
lést á Landspítalanum sunnudaginn
29. mars. Útför hefur farið fram en
minnigarathöfn verður haldin í haust og
auglýst síðar.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Krabbameinsfélag
Íslands.
Ásdís Bragadóttir, börn, tengdabörn og barnabörn
Elín Lind Arnardóttir Trevor Hodgson
Arndís Dögg Arnardóttir
Tinna Björk Arnardóttir Peter Clark
Esja May Hodgson og Sóla May Hodgson
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
DANIEL G. BJÖRNSSON
löggiltur leigumiðlari,
Mávatjörn 17, Njarðvík,
lést í faðmi fjölskyldunnar á líknardeild
Heilbrigðisstofnunar Suðurnesja 8. apríl.
Útför verður auglýst síðar.
Jórunn J. Guðmundsdóttir
Margrét Danielsdóttir Kristinn Þór Einarsson
Guðrún Berta Danielsdóttir
Anna María Danielsdóttir
barnabörn og langafabörn
Ástkær faðir minn, tengdafaðir og afi,
GEIR HALLDÓR GUNNARSSON,
bankamaður í Kanada,
lést á Hjúkrunarheimilinu Skógarbæ
31. mars.
Útför fór fram frá Fossvogskapellu 8. apríl.
Edda Heiðrún Geirsdóttir Aðalsteinn Ingvason
Aron Kári Aðalsteinsson
Arnar Daníel Aðalsteinsson
Stefán Ragnar Aðalsteinsson
Ástkær eiginmaður og faðir okkar,
KJARTAN L. PÁLSSON,
sem lést 3. apríl, verður jarðsunginn 16.
apríl klukkan 15.
Sökum samkomubanns verður eingöngu
nánasta fjölskylda hins látna viðstödd
athöfnina.
Hins vegar verður henni streymt á netinu á slóðinni https://livest
ream.com/accounts/11153656/events/9078628/player.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim sem vildu minnast hans er
bent á Samtök lungnasjúklinga.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jónína Sigurlaug Kristófersdóttir
Dagbjört Lilja Kjartansdóttir Bergmann
Jón Bergmann Kjartansson Ransu
Sálm. 86.7
biblian.is
Þegar ég er í
nauðum staddur
ákalla ég þig
því að þú
bænheyrir mig.