Morgunblaðið - 30.04.2020, Síða 39

til er vorið kallar á þig“. Álfur vin-
ur okkar var samvinnumaður,
ræktunarmaður lands og lýðs og
mikill skógræktarmaður. Í minn-
ingunni finnst okkur eins og hlýj-
an og vinarhugurinn hafi stafað
frá honum allt frá fyrsta skóla-
degi. Hann bar með sér menningu
Þingeyinga, sem sum okkar
þekktu ekki og þótti hann því í
fyrstu furðufugl. En við skiptum
skjótt um skoðun. Með hæglæti
og ljúfri framkomu varð hann
fljótt forystumaður í félagsmálum
okkar. Sum okkar, sem trúlega
vorum fullfrek til fjörsins og ædd-
um hugsunarlaust um hús og velli,
hægðum á okkur og lækkuðum
tóninn þegar Álfur birtist með
brosið sitt. Nú er hann allur, en
minning hans lifir.
Við bekkjarsystkinin frá Bif-
röst sendum Margréti og börnum
Álfs innilegar samúðarkveðjur.
Ágústa Þorkelsdóttir.
Álfur Ketilsson í Brennigerði
er fallinn frá, eftir nokkurra ára
hetjulega baráttu við heilsubrest.
Við kynntumst Álfi um 1970,
þegar hann og Margrét, heima-
sætan í Brennigerði, voru að bind-
ast þeim traustu böndum sem síð-
an hafa ekki rofnað.
Álfur var fæddur og uppalinn á
Ytra-Fjalli í Aðaldal. Hann var
samvinnuskólamenntaður frá Bif-
röst og starfaði lengst af hjá
Kaupfélagi Skagfirðinga. Álfur
var víðlesinn og fróður, kunni
ógrynni af ljóðum og vísum og var
söngmaður góður. Vel að sér um
náttúru Íslands og hafði yndi af
ferðalögum um landið.
Álfur og Magga hófu búskap í
Brennigerði í félagi með foreldr-
um Margrétar, Stefáni og Her-
dísi. Álfur hélt auk þess áfram að
starfa hjá Kaupfélaginu allt til
starfsloka.
Í Brennigerði féll Álfur vel inn í
hinn alkunna gestrisna anda og
sönggleði sem þar réði ríkjum
þegar gesti bar að garði. Af mikilli
smekkvísi byggðu Magga og Álf-
ur sína viðbót við gamla íbúðar-
húsið. Segja má að Álfur hafi
komið með nýjan og ferskan
andblæ í búskapinn í Brennigerði
og eldri hjónin tóku öllum þessum
breytingum með þolinmæði og
ánægju. Líka risastóru véla-
skemmunni sem fljótlega var reist
út við hesthúsið, svo ekki þyrfti að
láta vélarnar standa úti allan vet-
urinn. Álfur var óhemju duglegur
og afkastamikill. Hann var lag-
hentur með afbrigðum svo allt
virtist leika í höndum hans. Skóg-
rækt hóf Álfur í Brennigerðisl-
andinu og tengdist Norðurlands-
skógaverkefninu. Byrjaði á að
rækta skjólbelti kringum heima-
túnið á hólnum sem gjörbreytti
ræktunarskilyrðum og skýldi auk
þess íbúðarhúsinu í suðvestan-
stormunum alræmdu. Eftir að
sauðfjárbúskap var hætt hefur
verið fullplantað í fjallið alveg upp
undir brúnir.
Sterk vináttubönd milli okkar
og Brennigerðisfjölskyldunnar
hafa staðist tímans tönn allt frá
því ég, Björn, var þar í sveit hjá
Stebba og Dísu fyrir margt löngu.
Sigga og börnin okkar fengu að
kynnast Brennigerði líka og eiga
þaðan góðar minningar. Þá var
Álfur löngu orðinn sjálfsagður og
ómissandi hluti af Brennigerðis-
fjölskyldunni.
Fyrir nokkrum árum tóku
Magga og Álfur á móti göngu-
hópnum okkar, Förusveinum, af
sinni alkunnu gestrisni. Tjaldbúð-
ir á hólnum í viku og gönguferðir
á fjöll víðsvegar í Skagafirði. Álf-
ur gekk með okkur og var ómet-
anlegt að hafa með staðkunnugan
og skemmtilegan leiðsögumann
sem var hafsjór af sögum og fróð-
leik. Svo var kvöldvaka í hlöðunni
í Brennigerði og sungið og dansað
fram á nótt svo undir tók í fjöll-
unum.
Nú er Álfur horfinn af sviðinu.
Við söknum hans og við Sigga
minnumst síðustu gönguferðar
okkar með honum fyrir fáeinum
árum á Molduxa. Eftirminnileg
ganga í skagfirskri sumarblíðu
með góðum vini. – Megi minning
þín lifa.
Innilegar samúðarkveðjur
sendum við Margréti, Stefáni og
Herdísi og fjölskyldum þeirra.
Björn Már Ólafsson og
Sigríður Ólafsdóttir
og fjölskylda.
Á unglingsárum okkar bræðra
var ekki beinlínis venjulegt við-
mót unglinga að það væri gaman
að vinna. Við, eins og líklega flest-
ir á þeim aldri, gerðum það sem
okkur var sagt að gera, vorum
vonandi sæmilega vinnusamir en
leystum verkefni oft með hang-
andi hendi og án sérstakrar
ánægju.
Báðir urðum við hins vegar
þeirrar gæfu aðnjótandi, hvor á
eftir öðrum, að vera sendir í sum-
arvinnu flest unglingsárin í
Brennigerði. Vorum við sendir
með kaupfélagsbílnum í upphafi
sumars og dvöldum hjá þeim heið-
urshjónum Álfi og Möggu og for-
eldrum Möggu, Stebba og Dísu, á
þessu þriggja kynslóða heimili.
Í Brennigerði fengum við
ómetanlega reynslu, að kynnast
umhirðu dýra, náttúrunni og fjöl-
breyttum bústörfum. Sá lærdóm-
ur sem líklegast hefur skilað okk-
ur mestu úr Brennigerði var þó
einstök og smitandi vinnugleði
Álfs. Í fyrstu var það unglingum
framandi tilhugsun, að það gæti
beinlínis verið gaman að vinna.
Með sinni gleði og stóra brosi
hafði Álfur lag á því að gera það
skemmtilegt að sinna öllum verk-
um, einföldum eða flóknari, létt-
um eða erfiðum. Eftir heilan
vinnudag sem skrifstofustjóri
Kaupfélagsins brást það ekki að
Álfur kom beint heim fullur af
orku í bústörfin. Þótt við hefðum
eitthvað unnið yfir daginn færðist
alltaf meiri kraftur yfir verkin
þegar Álfur var kominn heim.
Hefur sá lærdómur að geta gert
öll verk skemmtileg fylgt okkur í
lífinu síðan þá og reynst mikil-
vægari en flest annað.
Milli verkanna gaf Álfur sér
líka tíma til að fræða borgarbörn-
in um náttúruna, fara með okkur í
hálendisferðir inn á Kjöl eða
skoða áhugaverða staði í sveitinni.
Sérstaklega eru minnisverðar
upprekstrarferðir í byrjun sum-
ars til að smala fé á afrétt. Þá var
gjarnan lagt af stað að kvöldi og
féð rekið inn í nóttina. Var okkur
sagt að ástæða þessa væri að féð
væri rólegra á þessum tíma en
eftir að hafa upplifað einstaka
næturkyrrðina á afréttinum
grunar okkur að Álfur hafi að ein-
hverju leyti gert þetta til að kenna
okkur að njóta kyrrðar sumar-
næturinnar.
Álfur var framsýnn og sá það
snemma að hægt væri að rækta
skóg í Brennigerði. Þótt það verk-
efni hafi unnist hægt á meðan
hefðbundinn búskapur var á jörð-
inni fór Álfur í það verkefni af sín-
um innbyggða krafti þegar bú-
skapur lagðist af. Síðustu
áratugina hefur verið ævintýra-
legt að fylgjast með því gamla
beitarlandi ofan við Brennigerði,
sem við þekktum svo vel úr smala-
mennsku, umbreytast með skóg-
ræktinni.
Þegar gengið er um stækkandi
skóginn í Brennigerði sést nú
skýrt hvernig Álfur hefur með
handbragði sínu valið tegundir
trjáa og staðsetningu af einstakri
virðingu fyrir landinu.
Hafa fallegar lautir, hamrar,
melar og berjaland náð að halda
sérkennum sínum og er nú að
vaxa upp einstaklega fallegur
skógur sem mun auka enn við feg-
urð Skagafjarðar, sem er nú mikil
fyrir.
Við minnumst Álfs með virð-
ingu og þökk fyrir samveruna,
kennsluna og þolinmæðina við að
gera okkur að aðeins skárri
mönnum.
Möggu, Stefáni, Herdísi og
fjölskyldum sendum við innilegar
samúðarkveðjur.
Ólafur Már og
Hjalti Már Björnssynir,
fyrrverandi vinnumenn Álfs.
MINNINGAR 39
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 30. APRÍL 2020
✝ Ólafur S. Guð-mundsson
fæddist 21. sept-
ember 1943 í
Reykjavík. Hann
lést 16. apríl 2020.
Móðir Ólafs var
Sigurbjörg Ein-
arsdóttir, f. 25.2.
1916, d. 27.3. 1966.
Faðir Ólafs var
Marjon F. Stanley.
Ólafur átti tvo
bræður sammæðra, Einar Guð-
mundsson, f. 20.5. 1936, d.
10.3. 2003, og Sigurð Guð-
jónsson, f. 1939. Ólafur giftist
Sigurbjörgu Smith 11. desem-
ber 1966. Bjuggu þau fyrst á
Framnesvegi, síðan á Klepps-
vegi 134 áður en þau byggðu
Urðarbakka 36 og bjuggu þar
alla tíð þar til Ólafur flutti á
Hjúkrunarheimilið Eir í nóv-
ember 2017. Börn Ólafs og
Sigurbjargar eru: 1) Sig-
urbjörg E. Ólafsdóttir, f. 1964,
maki Jón Halldór Bergsson,
dóttir þeirra er Andrea, f.
1994, fyrir á Sigurbjörg Írisi
Töru Sturludóttur, f. 1989. 2)
Axel Ólafur Ólafsson, f. 1967,
börn hans og Sigríðar Helgu
eru: Helgi Ólafur, f. 1986,
Alexandra Ásta, f. 1989, og
Ingunn Ásta, f. 1996. Einnig á
Axel dótturina Elísabetu, f.
2011. 3) Einar W. Ólafsson, f.
1968, maki Birna Reynisdóttir,
synir þeirra eru
Hilmar Snær, f.
1995, og Hlynur
Orri, f. 1999. Áð-
ur átti Ólafur son-
inn Jón S. Ólafs-
son, f. 1961, maki
Guðlaug Jóns-
dóttir og eiga þau
soninn Magnús, f.
1993. Fyrir átti
Jón dæturnar
Allý, f. 1983, og
Aldísi, f. 1992.
Ólafur hóf nám í vélvirkjun
í vélsmiðjunni Héðni og starf-
aði þar við að reisa síldarverk-
smiðjur víðs vegar um landið.
Tengdafaðir Ólafs, Axel
Smith, var pípulagningameist-
ari og þar kviknaði áhugi
Ólafs á pípulögnum og við það
starfaði hann alla ævi. Sáu
þeir um mörg verk saman, t.d.
Hallgrímskirkju. Ólafur var
félagi í Oddfellowreglunni.
Stúkan hans Ingólfur heiðraði
hann árið 2019 með 40 ára
heiðursmerki. Sá staður sem
var Ólafi dýrmætastur var
sumarbústaðurinn þeirra
hjóna sem þau byggðu sér fyr-
ir austan fjall í Vaðnesinu.
Þau hjónin ferðuðust einnig
mikið.
Útför Ólafs fór fram í kyrr-
þey frá Fossvogskirkju 28.
apríl 20202 og var hann jarð-
settur í Kópavogskirkjugarði.
Elsku pabbi minn, nú hefur þú
fengið hvíldina. Efast ekki um að
þú sért farinn að leggja í einhver
hús eða byggja sumarhús. Minn-
ingar streyma fram, man alltaf
hvað þér var heitt, alltaf á stutt-
ermaskyrtu sama hvernig viðraði.
Við erum öll svona heitfeng líka
og barnabörnin alltaf komin úr
öllu. Við pabbi gengum saman í
gegnum súrt og sætt. En pabbi
minn, nú á ég allar minningarnar
og ég er alltaf trippalínan þín.
Fannst sárt að þú skyldir veikj-
ast, þú sem varst svo mikið
hraustmenni. Mér þótti vænt um
að þú þekktir mig alltaf og sagðir
nafnið mitt.
Hitti þig seinna, pabbi minn!
Þín dóttir,
Sigurbjörg Erna Ólafsdóttir.
Fallinn er frá einstakur vinur.
Óli pípari eins og við kölluðum
hann fékk hægt andlát eftir nokk-
urra ára stríð við erfið veikindi.
Óli lærði fag pípulagna hjá
tengdaföður sínum Axel Smith og
vann við fagið allt þar til hann
kenndi sér veikinda.
Leiðir okkar Óla lágu fyrst
saman innan Oddfellowstúku nr.
1, Ingólfs, fyrir liðlega 30 árum,
aldrei hefur borið skugga á þá
vináttu.
Óli var flinkur pípulagninga-
maður og raunar við allt hand-
verk og það var einstaklega
skemmtilegt að fá að vinna með
honum við hin ýmsu verk þar sem
við lögðum saman í frístundum.
Þegar eitthvað bilaði á heim-
ilinu er varðaði fag Óla leið ekki
langur tími frá símtali þar til hann
var mættur.
Sumarbústaðurinn í Vaðnesinu
er gott dæmi um handverk Óla,
eintaklega vandaður og frágang-
ur allur til hins mesta sóma.
Eitt árið fannst Óla kominn
tími til að stækka bústaðinn ögn,
grafin var heljarinnar hola fyrir
aftan bústaðinn.
Steypan var hrærð á staðnum,
á bílastæðinu, en sakir vegalengd-
ar frá bílastæði og aftur fyrir hús
urðum við að keyra steypuna í
hjólbörum upp halla, upp fyrir
hús og sturta í mótin.
Mér reiknast til að steypan hafi
verið einir 16 rúmmetrar. Því er
ekki að leyna að við vorum svolítið
framlágir þarna um kvöldið þess-
ir þrír eða fjórir sem vorum á
hjólbörunum, já bara skrambi
þreyttir. En kominn var heljar-
innar kjallari undir viðbygg-
inguna.
Þótt Óli væri uppgefinn eftir
steypuvinnuna var stutt í ánægj-
una og orðin sem honum voru svo
töm. Þau létu ekki á sér standa:
„Engilbert, það er svo gaman að
skapa eitthvað.“ Já það voru orð
að sönnu og Óla líkt enda iðinn við
endurbætur og nýframkvæmdir,
alla tíð að framkvæma og skapa.
Hann var ekkert að gera mikið
úr verkunum, sagði gjarnan að
það væri gott að hafa eitthvað til
að „dudda“ sér við eins og hann
orðaði það.
Við hjálpuðum hvor öðrum
þegar á þurfti að halda. Óli var
manna fyrstur á staðinn þegar
þakinu var lokað á bústaðnum
okkar. Þetta var flókinn frágang-
ur og ekki mátti rigna meðan á
verkinu stæði, byrjað var eld-
snemma á laugardagsmorgni og
það passaði; þegar síðustu tjöru-
pappametrarnir rúlluðust út seint
um kvöldið, þá fór að rigna.
Síðustu ár eftir að Óli veiktist
og fékk inni á hjúkrunarheimilinu
Eir „dudduðum“ við okkur við að
skoða myndaalbúmið sem innihélt
m.a. myndir af okkur við þak-
smíðina. Þessu albúmi gátum við
flett aftur og aftur og stöldruðum
ögn lengur við þar sem mynd var
af Óla. Ég talaði en Óli fletti, rödd
hans var hljóðnuð en greinilegt
var að hann tengdi við myndir af
smíðavinnu, já vinnu þar sem var
verið að skapa eitthvað.
Um leið og Óla er þökkuð sam-
fylgdin færum við Sigurbjörgu og
börnum hjartanlegar samúðar-
kveðjur og biðjum honum guðs
blessunar á nýjum vegum.
Engilbert Gíslason
og fjölskylda.
Ólafur S.
Guðmundsson
Sálm. 14.2
biblian.is
Drottinn horfir á
mennina af himnum
ofan til þess að sjá
hvort nokkur sé
hygginn, nokkur
sem leiti Guðs.
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Jón G. Bjarnason,
umsjón útfara
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Vesturhlíð 2, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Elskulegur eiginmaður, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
ÓLAFUR S. GUÐMUNDSSON
pípulagningameistari,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir að morgni
16. apríl.
Hjartans þakkir til starfsfólksins á Eir fyrir góða umönnun.
Útför hans fór fram í kyrrþey.
Sigurbjörg Smith
Sigurbjörg E. Ólafsdóttir Jón Halldór Bergsson
Axel Ó. Ólafsson
Einar W. Ólafsson Birna Reynisdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
FJÓLA GUÐLAUGSDÓTTIR,
Kirkjuhvoli, Hvolsvelli,
lést mánudaginn 27. apríl.
Útför hennar mun fara fram í kyrrþey.
Svavar Ottósson Hólmfríður Pálsdóttir
Georg Ottósson Emma R. Marinósdóttir
Sólveig Ottósdóttir Jón Smári Lárusson
Óli Kristinn Ottósson Auður Sigurðardóttir
Sigurður Grétar Ottósson Katrín Birna Viðarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
ESTHER SIGURÐARDÓTTIR
fulltrúi,
Hólmgarði 27, Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi að morgni
föstudagsins 24. apríl.
Útförin fer fram í kyrrþey að ósk hennar látnu.
Arnar Arnarson Ósk Matthíasdóttir
Helena Arnardóttir
barnabörn og langömmubörn
Hjartans þakkir fyrir alla samúð og hlýjar
kveðjur vegna andláts og útfarar elskulegs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður
og afa,
GRÉTARS ÞÓRS SIGURÐSSONAR,
Austurgötu 11, Keflavík.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk gjörgæsludeildar og á deild 12E
á Landspítalanum v/Hringbraut.
Signý Hrönn Sigurhansdóttir
Gunnar Þór Grétarsson Sólveig Gísladóttir
Signý Jóna, Helena Rós, Daníel
Bryndís Grétarsdóttir Hafsteinn Guðmundsson
Hanna Guðný, Hafdís
Magnea Grétarsdóttir Sigurður R. Magnússon
Grétar Þór, Svava Rún, Sigurpáll Magni