Hvöt - 01.04.1952, Blaðsíða 15

H V ö T
13
ríkinu, á meðan víndrykkja einstakl-
inga og þjóðarinnar í heild er talin
vera grundvöllur efnahapslegs sjálfstæð-
is^ og það þýðir ekkert að ætla að
hyggja á vínbann, á meðan bindindis-
fræðslan er ekkert annað en káf eitt.
Það verður að koma þjóðinni í skiln-
ing um, að framtíð hennar byggist á
því, að liún fái frið til þess að spara,
byggja, mennta sig án fylgju Bakk-
usar, festa rætur á grundvelli óspillts
hugsunarháttar, þegar framtíð landsins
er byggð á heilbrigði hvers einstakl-
ings, sem fordæmir leynivínsölu, brugg
og bvers konar viðleitni örfárra vit-
firringa til þess að Ijúga því að þjóð-
inni, að vínsala sé réttlætanleg efna-
hagsleg ráðstöfun og að brot einnar
hinnar menntuðustu stéttar landsins,
sem hefur uppeldismálin svo að segja
í höndum sér, sé ekki vítavert athæfi,
svívirðing, sem megi ekki liggja í þagn-
argildi.
í 7. gr. fyrmefndrar reglugerðar seg-
ir svo: „Fræðslumálastjóri skal hafa
nákvæmt eftirlit með því, að bindind-
isfræðsla fari fram í skólunum, svo
sem lög mæla fyrir, og að þau rit
og kennsluáliöld séu til í hverjum
skóla, sem áfengisráðunautur álítur
nauðsynleg, til þess að kennslan komi
að sem beztum notum. Áfengisvamar-
nefndir skulu vera hér til aðstoðar
fræðslumálastjóra. Áfengisráðunaut ber
að vekja athygli kennaranna á öllum
nýjungum í vísindalegri áfengisfræði
og kennslutilhögun í henni. 1 sambandi
við bindindisfræðslu þessa skal kennt
um eðli og áhrif tóbaks og kaffi“.
Eru augu fræðsulmálastjóra og kenn-
ara í rauninni lokuð fyrir þessum mál-
\im? Er þá svo komið, að þeir sjái
ekki áfengisböl þjóðarinnar? Þjófn-
aðir, rán og misþyrmingar, sem ungl-
ingar standa í beinu sambandi við, em
alltaf að færast í vöxt. Skólarnir í höf-
uðstaðnum eiga erfitt með að halda
skemmtanir innan skólaveggjanna vegna
herfilegrar ásóknar áfengisins. Karl-
menn hafa drukkið vín í þúsund ár
hér á landi, og nú hefur stífla þessa
læks að verulegu leyti brostið, örvænt-
ingaróp bindindismanna em alltaf að
verða háværari og meir nístandi, aðvör-
unarorð forehlra meir tilkennanlegri,
glapstigur unglinga æ auðsóttari vegna
minnkandi mótstöðu almenningsálits-
ins, af því að vínsalar em á góðri leið
með að drekkja því í brennivíni, grund-
völlur þjóðfélagsins er alltaf að verða
veikari, stöðugt gljúpari vegna hinnar
meinlegu eyðingar áfengisins á mátt-
arstólpum þess, menntuninni, skilningi
fólksins á skaðsemi eitursins, og skól-
amir skapa hér vítavert fordæmi í stað
þess að vera einn hinn veigamesti hluti
varnargarðsins. Það er engum manni
lengur launungarmál, að hinn blákaldi
vemleiki vínsins er orðinn ískyggileg-
ur. ekki einungis á götum úti, heldur
einnig inni í sölum menntagyðjunnar.
Slíkt hlýtur að vekja menn til umhugs-
unar um þessi mál.
Með raunhæfri bindindisfræðslu í
öllum skólum landsins væri hægt «að
miklu leyti að koma í veg fyrir áfram-
haldandi straumrás hins geysilega
áfengisflóðs, sem að óbreyttum aðstæð-
um mun, þegar tímar líða fram, ríða
þjóðinni að fullu. Forráðamenn skól-
anna, templarar og áhugamenn félags-
legs heilbrigðis eiga að geta kornið sér
saman um, að það sterkasta móteitur,
sem við höfnm yfi'r að ráða, er raun-