Fjölrit RALA - 06.11.1978, Blaðsíða 50

45 .
4. Tegunda-og stofnaprófanir til landgræðslu.
a) Tilraunir með grastegundir.
Tilraunir þessar hófust 1975 og hafa það að markmiði að
bera saman hæfni ýmissa grastegunda og stofna til uppgræðslu í
mismunandi hæð yfir sjávarmáli. í tilraununum eru um 1500 reitir
með 300 stofnum af 30 tegundum.
Áfangaskýrsla um niðurstöður tilraunanna kemur út 1978. Þó
að tilraunirnar hafi aðeins staðið skamman tíma, hefur margt at-
hyglisvert komið í ljós. Hargar tegundir hafa þegar dáið út og
einnig margir stofnar af öðrum tegundum. í heild virðast um 20%
af þeim stofnum, sem reyndir voru, vera álitlegir. Mikill munur
kemur fram á hæfni einstakra tegunda og stofna eftir hæð yfir
sjávarmáli. Þannig virðist Beringspuntur (Deschampsia beringensis)
sem er ný tegund hár á landi, vera ein álitlegasta tegundin við
Sigöldu, en vallarfoxgras er hins vegar gróskumesta tegundin á
Skógasandi.
b) Notkun belgjurta til uppgræðslu.
Kostnaður vegna áburðarkaupa er einn mesti útgjaldaliðurinn
við landgræðslu og aðra ræktun. Af þeim sökum hefur verið ráðizt
í rannsóknarverkefni, sem miðar að þvx að finna heppilegar teg-
undir plantna til uppgræðslu, sem geta þrifizt án áburðargjafar.
Belgjurtir virðast vera álitlegar í þessu skyni, því að þær eru
nokkurs konar lifandi áburðarverksmiðjur.
Árið 1977 hófust rannsóknir á notagildi Alaskalúpínu til
landbúnaðar og landgræðslu. Lúpínan var fyrst flutt til lands-
ins 1945 og er nú komin víða um land. Hún er mjög harðger og
nemur yfirleitt land á ógrónum melum og jafnvel sandi, þar sem
annar gróður á erfitt með að ná fótfestu.
Niðurstöður þeirra ófullkomnu rannsókna, sem gerðar voru 1977,
voru að mörgu leyti mjög jákvæðar, en vekja þó margar spurningar.
Af þeim sökum verður þessum rannsóknum haldið áfram enn frekar
1978 .