Morgunblaðið - 11.05.2020, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 11. MAÍ 2020
Smáauglýsingar
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
 Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
 Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
 Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
 Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
 Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Húsviðhald
Hreinsa
þakrennur, laga
ryðbletti á þökum
og tek að mér
ýmis smærri verk.
Uppl. í síma 847 8704
manninn@hotmail.com
Raðauglýsingar
Félagsstarf eldri borgara
Aflagrandi 40 Við höfum opið alla daga frá kl. 9-15, með
takmörkunum þó. Þar sem enn eru hópatakmarkanir þarf að skrá sig í
alla viðburði hjá okkur. Lögð er rík áhersla á handþvott og sprittun og
biðjum við alla að huga að því bæði við komu og brottför. Skráning
og allar upplýsingar í síma 411 2701 og 411 2702. Hlökkum til að sjá
ykkur.
Félagsmiðstöðin Hæðargarði 31 Höfum opnað smá rifu á
félagsmiðstöðina. Ákveðnar takmarkanir eru í gildi. Misjafnt eftir
svæðum hve margir komast inn í einu. Áfram þarf að huga vel að
handþvotti og sprittun bæði þegar komið er inn og þegar gengið er
út. Í suma viðburði þarf að skrá sig í síma 411 2790. Nánari
upplýsingar í síma 411 2790. Hlökkum til að sjá ykkur.
Seltjarnarnes Bókband á Skólabraut í samráði við leiðbeinanda.
Billjard Selinu kl. 10. Kaffispjall í króknum kl. 10.30. Jóga með Öldu i
salnum eingöngu fyrir þá sem ekki búa á Skólabraut. Á morgun
föstudag verður leikfimi með Evu kl. 11 eingöngu fyrir íbúa á
Skólabraut og kl. 13 fyrir aðra íbúa Seltjarnarness. Munið að þvo og
spritta og haldið 2 metra reglunni.

Fundarefni:
1. Venjuleg aðalfundarstörf skv. 12. gr.
samþykkta félagsins.
2. Tillaga stjórnar um að aðalfundurinn staðfesti
samruna við Útgerðarfélagið Glófaxa ehf.
3. Önnur mál löglega upp borin.

Tillögur og önnur fundargögn liggja frammi á
skrifstofu félagsins viku fyrir aðalfundinn.
Framboð til stjórnarkjörs skal berast stjórn félagsins
eigi síðar en 7 dögum fyrir aðalfund. Þau framboð
sem þegar hafa borist halda fullu gildi nema
viðkomandi dragi framboð sitt til baka.
STJÓRN VINNSLUSTÖÐVARINNAR HF.

Fundir/Mannfagnaðir
með
morgun-
nu
✝ Gunnar Niku-lásson var
fæddur á Sól-
mundarhöfða í
Innri-Akranes-
hreppi 10. ágúst
1929. Hann lést
27. apríl 2020.
Foreldrar Gunnars
voru Nikulás Páls-
son, fæddur 2.
nóvember 1911 á
Sólmundarhöfða
og Guðbjörg Helgadóttir, fædd
á Krossi í Innri-Akraneshreppi
29. september 1884.
Eiginkona Gunnars var
Guðrún Ágústsdóttir, f. 25.9.
1926, d. 20.10. 1993.
Fyrir átti Guðrún tvíbura-
dæturnar Helgu Gísladóttur, f.
18. júní 1948 og Margréti
Gísladóttur, f. 19. júní 1948.
Helga er gift Katli Baldri
Bjarnasyni og eiga þau tvo
syni, Bjarna Skúla og Baldur
Þór. Barnabörnin eru 6 og
barnabarnabörnin 2.
Margrét er gift Axel Jóns-
syni og eiga þau þrjú börn,
Jón Gunnar, Guð-
rúnu Jóhönnu og
Evu Björk. Barna-
börnin eru 10 og
barnabarnabörnin
3.
Gunnar og Guð-
rún eignuðust
þrjú börn. Guð-
mund Ágúst, f. 22.
júlí 1959, Guð-
björgu, f. 15. maí
1964 og Gísla
Rúnar Má, f. 5. desember
1966.
Guðmundur Ágúst er giftur
Guðmundu Úrsúlu Árnadóttur
og eiga þau 3 dætur, Örnu
Dan, Úrsúlu og Margréti
Helgu. Barnabörnin eru 3.
Guðbjörg er gift Sigurði
Jónssyni og eiga þau 6 börn,
Gunni, Jón Benedikts, Nikulás
Rúnar, Valgerði Álfheiði, Þórð
Má og Eyvind Enok. Barna-
börnin eru 4.
Gísli Rúnar Már á soninn
Gunnar Inga.
Útför Gunnars fór fram 8.
maí 2020 í kyrrþey.
Elsku afi.
Minningarnar okkar saman
eru margar, alltof margar til að
tala um hér.
Mikið er ég þakklát fyrir allt
sem við áttum saman.
Nú hafið þið amma sameinast
á ný eftir 23 ára aðskilnað. Nú
verður heldur betur sungið og
dansað dátt þegar þið hittist.
Takk fyrir allt elsku afi minn.
Sjáumst seinna vinur.
Sumarnótt
Undir bláhimni blíðsumars nætur
barstu’ í arma mér rósfagra mey.
Þar sem döggin í grasinu grætur,
gárast tjörnin í suðrænum þey.
Ég var snortinn af yndisleik þínum
ástarþráin er vonunum felld.
Þú ert ljósblik á lífshimni mínum
þú ert ljóð mitt og stjarna í kveld.
Ég vil dansa við þig, meðan dunar
þetta draumblíða lag, sem ég ann.
Meðan fjörið í æðunum funar
og af fögnuði hjartans, er brann.
Að dansa dátt, það er gaman
uns dagur í austrinu rís.
Þá leiðumst við syngjandi saman
út í sumarsins paradís.
(Joe Llyons, Sam C. Hart. /
Magnús Kr. Gíslason frá Vöglum)
Þín
Gunnur.
Elsku langafi.
Takk fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir mig.
Mér fannst mjög gaman að
eiga þær stundir með þér þegar
við horfðum t.d á Emil í Katt-
holti.
Ég mun alltaf vera þakklát
fyrir að fá að þekkja þig og búa
hjá þér.
Létt er að stíga lífsins spor,
ljúf er gleðin sanna,
þegar eilíft æsku vor,
er í hugum manna.
(R.G.)
Kær kveðja
Guðrún (Gunna).
Mikill öðlingur, Gunnar Niku-
lásson, er fallinn frá. Hann hefur
verið ástvinur mömmu minnar,
Unnar Leifsdóttur, undanfarin
24 ár.
Það var mikil gæfa fyrir þau
bæði að hafa kynnst, því sam-
band þeirra var óvenju fallegt og
bar aldrei skugga á. Þau höfðu
bæði misst maka sína mjög
skyndilega í blóma lífsins. Þau
áttu hvort um sig sínar fjölskyld-
ur, börn og barnabörn og höfðu
aldrei í huga að rugla saman
reytum, heldur voru samvistum
hvort við annað þegar þau lang-
aði til.
Þau ferðuðust mikið saman
innanlands á ferðabílnum (gamla
rúbbanum) og fóru víða í styttri
og lengri ferðir, m.a. hringinn
um landið nokkrum sinnum. Þau
fóru líka um Suðurlandið og voru
t.d. stödd í Hveragerði á tjald-
stæðinu, þegar Eden brann. Þau
sváfu vært þar og urðu einskis
vör þótt allt væri vitlaust í kring-
um þau og er mikið búið að grín-
ast með þetta.
Þau voru líka mikið í sumarbú-
stað í Ölveri undir Hafnarfjalli
og þar dundaði gamli bóndinn
sér við að slá og raka og dyttaði
að ýmsu smálegu auk göngu-
ferða sem þau voru dugleg að
fara í.
Í öllum þessum ferðum voru
hundarnir hennar mömmu með í
för, fyrst Fífa svo Tinna. Þeim
þótti mikið til Gunnars koma og
hændust mjög að honum. Það
segir margt um mann ef dýr lað-
ast að honum.
Gunnar og mamma fóru í
nokkrar sólarlandaferðir eftir að
mamma fékk hann til að fá sér
vegabréf, því hann hafði aldrei
farið til útlanda. Hann naut þess
og þau skemmtu sér vel.
Gunnar laðaði fólk að sér
vegna sinnar rólegu og elsku-
legu framkomu við alla, hann var
kátur og skemmtilegur og fannst
gaman að grínast og sprella. Ef
fólk var að þrasa um pólitík eða
annað, brosti hann bara blíðlega
og beið þolinmóður þar til storm-
inn lægði.
Okkur Hlyn bróður þótti mjög
vænt um hann og sömu sögu er
að segja um aðra fjölskyldumeð-
limi.
Það var mömmu mikið áfall
þegar Gunnar hennar veiktist og
var seinna fluttur á Dvalarheim-
ilið Höfða. Hún heimsótti hann
nánast daglega og stundum kom
hann með okkur í bíltúr um bæ-
inn og var þá kátur og hress. Það
var falleg sjón að sjá mömmu svo
leiða hann inn á Höfða eftir bíl-
túrinn.
Svo datt á heimsóknarbann og
var það mikil sorg fyrir þau að
geta ekki hist aftur en mamma
náði aðeins að tala við hann í
síma, svo hvarf hann á braut
hægt og hljótt mánudaginn 27.
apríl. Börnin hans fengu sem
betur fer að vera hjá honum uns
yfir lauk.
Fallegu sambandi var lokið,
sambandi sem ungt fólk gæti
lært margt af, þar sem var gagn-
kvæm virðing hvors fyrir öðru
og góðar og skemmtilegar sam-
verustundir voru alla tíð viðhafð-
ar og fyrir það ber að þakka!
Elsku mamma mín, þú hefur
sannarlega fengið þinn skerf af
sorginni í lífinu en þú átt okkur
að, alltaf þegar þú vilt.
Fjölskyldu Gunnars votta ég
mína dýpstu samúð og bið Guð
um að blessa minningu hans.
Hrönn Eggertsdóttir.
Gunnar Nikulásson
Föðursystir mín
hún Júlíana Sigurð-
ardóttir er fallin frá
á 98. aldursári. Í
minningunni er
margt sem tengist Júllu frænku
hluti af mínu lífi og uppvexti.
Júlla hafði sterkan persónuleika
sem skyggði svolítið á aðra í
kringum hana, hún var alltaf
áhugasöm um að eiga í sam-
skiptum og hitta frændfólkið og
fólk almennt og fylgdist hún vel
með hvernig fólkinu sínu reiddi
af. Júlla sýndi sínum nánustu,
systkinum og foreldrum um-
hyggju og sinnti hún foreldrum
sínum af mikilli alúð eftir að þau
komust á efri ár og annaðist um
þau. Svo ég vitni í móður mína
Sigríði Margeirsdóttur sem bar
henni vel söguna og lýsti henni
sem einstaklega góðri mann-
eskju sem reyndist henni vel.
Júlla var skynsöm og reglusöm
kona sem vildi ávallt hafa snyrti-
legt í kringum sig og miðlaði því
óhikað til annarra sem það áttu
skilið. Hún er af þeirri kynslóð
sem lagði grunninn að því
hvernig þjóðfélagið er í dag þar
sem fólk vann hörðum höndum
frá blautu barnsbeini þar sem
lífsbaráttan gat verið strembin.
Hún var vel liðin af vinnuveit-
endum sínum en vinabönd sem
þar áttu sér rætur héldust ávallt
og reyndust henni dýrmæt. Frá
æskuárum mínum minnist ég
Júlíana
Sigurðardóttir
✝ Júlíana Sigurð-ardóttir fædd-
ist 9. október 1922.
Hún lést 26. apríl
2020.
Útför Júlíönu fór
fram 7. maí 2020.
heimsókna í Steina-
gerði 14, en þar gat
maður átt von á
ýmsu góðgæti á
borðum sem Júlla
var meistari í að út-
búa hvort heldur
sem var bakkelsi
eða eldaður matur.
Páskaeggjaleitin er
ein skemmtileg
minning en Júlla
faldi páskaeggin
sem hún gaf okkur bræðrum
litlum og lét okkur pjakkana
leita að þeim. Þessa hefð tók ég
upp síðar sjálfur hjá minni eigin
fjölskyldu enda gaman af þessu.
Það má segja að hún frænka
mín hafi haft sín áhrif á að við
bræður fórum að fá áhuga á
knattspyrnuiðkun en hún sagði
okkur á stundum frá syni sínum
Ólafi Frey sem var efnilegur fót-
boltamaður hjá Víkingum á sín-
um tíma. Þessum frænda mínum
kynntist ég því miður aldrei en
hann var hrifinn burt úr þessum
heimi þegar ég hef verið um
tveggja og hálfs árs gamall árið
1968. Ég gerði mér ekki grein
fyrir því sem barn hvað Júlla
hafði þurfti að upplifa og lifa við
í kjölfar þess að sonur hennar
lést ungur að árum en löngu síð-
ar fékk ég vitneskju um aðdrag-
anda og aðstæður sem lýsti
þessum hörmulega atburði. Júlla
var sannkristin og trúuð mann-
eskja sem hjálpaði henni að rísa
upp og halda lífinu áfram eftir
þetta mikla áfall og sagði hún
oftar en einu sinni frá atviki sem
hún upplifði í sorginni sem var
vitrun og hún lýsti sem guðlegri
björgun. Nú þegar hún er ekki
lengur í þessum heimi trúir
maður því að hún sé komin á
betri stað og þau mæðgin séu í
góðum hópi ættingja og vina.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
kynnst þér, kæra Júlla, þakk-
látur fyrir allt sem þú gerðir fyr-
ir mig og mína og vona að mér
séu fyrirgefnar stopular heim-
sóknir nú í seinni tíð.
Óskar Þorsteinsson
og fjölskylda.
Þegar ég rifja upp minningar
um Júllu föðursystur mína, þá
hugsa ég ekki fyrst um það hve
óaðfinnanlega hún var ætíð til
fara að öllu leyti. Mér kemur
heldur ekki fyrst í hug hve tigin-
mannlega hún bar sig ævinlega,
hve skýrt hún mælti í samræð-
um og hve skörp hún var í hugs-
un þótt hún væri orðin háöldruð.
Nei, það sem ég hugsa fyrst um
er sú viðkvæma hlið á henni sem
ég kynntist síðustu árin í lífi
hennar. Þegar ég heimsótti hana
þessi síðustu ár rifjaði hún
stundum upp hve erfitt það var
fyrir sig að lifa með þeirri
óbærilegu sorg sem hún varð
fyrir þegar einkasonur hennar,
Ólafur Freyr Hjaltason, veiktist
og lést aðeins 18 ára að aldri úr
bráðahvítblæði. Hún varð jafnan
klökk við að rifja þetta upp.
Öllum ber saman um að Ólaf-
ur Freyr hefði verið einstaklega
efnilegur ungur maður sem
hafði allt til að bera sem prýða
mátti einn mann. Missir Júllu
var svo sár og mikill að þótt hún
bæri sig yfirleitt vel út á við var
samt jafnan grunnt á sársauk-
anum sem fráfall hans skildi eft-
ir í huga hennar. Það hjálpaði
henni án efa að eiga trygg systk-
ini og vini sem stóðu með henni í
gegnum þessa erfiðleika. Í því
sambandi verður að nefna Ingu
systur hennar sem reyndist
Júllu einstaklega vel alla tíð.
Júlla var heiðarleg, dugleg,
sómakær, skörp og sjálfstæð og
vildi ekki láta neinn segja sér
fyrir verkum. Hún var ekki vel
efnum búin enda gafst henni
ekki kostur á að mennta sig til
frama og tækifæra í lífinu. Hún
þurfti snemma að byrja að vinna
fyrir sér enda ólst hún upp á
fyrri hluta síðustu aldar, á tíma-
bili þegar íslenska þjóðin var
meðal hinna fátækustu í Evrópu.
Hún var engu að síður stórlát
þrátt fyrir rýran hag og skar
aldrei við nögl sér þegar hún
færði gjafir. Æðruleysi hennar
og áræði var mikið eins og kom
fram þegar hún var greind með
lungnakrabbamein á efri árum.
Það er m.a. til marks um and-
legan styrk hennar að henni
skyldi auðnast að yfirvinna
krabbameinið en það var alls
ekki sjálfgefið því slík mein eru í
flestum tilvikum banvæn. All-
mörgum árum áður hafði henni
tekist að hætta að reykja og
lýsti því svo að guðleg forsjón
hefði tekið löngunina frá sér fyr-
ir bænir föðurömmu minnar,
Ólafar Halldórsdóttur.
Þrátt fyrir allt mótlætið sem
Júlla mætti í lífinu bar hún það
ekki utan á sér. Hún gat verið
glettin og hún var einstaklega
góður sögumaður. Hvar sem
hún fór þá skar hún sig líklega
svolítið úr því hún var tignarleg
í fasi og með sterkan persónu-
leika.
Júlla var staðfastlega trúuð.
Hún lýsti því fyrir mér oftar en
einu sinni hvernig nánast him-
neskur friður hefði skyndilega
færst yfir sig dag nokkurn eftir
lát sonar síns. Það þakkaði hún
guði enda hafði hún ákallað guð
um hjálp. Þetta gerðist eftir afar
erfitt tímabil þar sem hún var
nær frávita af sorg eftir Lát
hans. Ég vona af heilum hug,
þótt sjálfur sé ég ekki trúmaður
mikill, að Júlla sé nú sameinuð
syni sínum í annarri veraldar-
vídd.
Ólafur Freyr Þorsteinsson.