Skessuhorn - 19.02.2020, Síða 19

MIÐVIKUDAGUR 19. febRúAR 2020 19
Snæfellsbær | Klettsbúð 4 | 433 6900 | snb.is
Garðyrkjufræðingur
Tæknideild Snæfellsbæjar óskar eftir að ráða starfsmann í tímabundið starf við garðyrkju frá apríl
nk. út september eða eftir samkomulagi. Starfshlutfall er 100% á starfstímanum. Viðkomandi sér
m.a. um að sinna öllum gróðri á opnum svæðum og lóðum stofnana sveitarfélagsins.
Helstu verkefni og ábyrgð:
• Að skipuleggja verkefni í garðumhirðu og hreinsun opinna svæða
• Verkstjórn smærri garðyrkjuhópa vinnuskólans
• Aðstoð við þjálfun og fræðslu flokkstjóra er snýr að garðyrkju
• Klippingar, grisjun og útplöntun á tjrám, runnum og sumarblómum
• Öll umhirða á beðum, bekkjum og blómakerum sveitarfélagsins
• Ásamt öðrum tilfallandi verkefnum er snýr að hreinsun og fegrun umhverfis sveitarfélagsins
Menntunar- og hæfniskröfur:
• Menntun á sviði skrúðgarðyrkju, garðyrkju, skógfræði eða tengdum greinum er æskileg
• Reynsla af garðyrkjustörfum er skilyrði
• Reynsla af verkstjórn er kostur
• Frumkvæði, áræðni og röggsemi til verka
• Góð hæfni í mannlegum samskiptum
• Reglusemi og stundvísi
• Almenn ökuréttindi
Umsóknarfrestur er til og með 15. mars nk.
Laun eru greidd skv. kjarasamningi Sambands íslenskra sveitarfélaga
við Starfsmannafélag Dala- og Snæfellsnessýslu.
Frekari upplýsingar veitir Davíð Viðarsson í síma 433-6900 eða á david@snb.is.
Vinsamlega sendið umsóknir á netfangið david@snb.is. Umsóknum skal fylgja starfsferilsskrá
og kynningabréf þar sem gerð er grein fyrir ástæðu umsóknar og rökstuðningur fyrir hæfni
viðkomandi í starfið.
Karlakórinn Söngbræður heldur sína árlegu
þjóðlegu veislu í Þinghamri,Varmalandi,
laugardaginn 29. febrúar 2020 kl. 20:00.
Á matseðli verða: Svið frá Fjallalambi, heit og köld.
Saltað hrossakjöt. Meðlæti: rófustappa og kartöflumús.
Til skemmtunar verður söngur
Söngbræðra.
Hljómsveit kórsins leikur undir fjöldasöng.
Miðaverð kr. 5.000 - posi á staðnum.
Miðapantanir í síma 894 9535 eða 892 8882 fyrir
kl. 22:00 fimmtudaginn 27. febrúar 2020.
störf á Skaganum. Var hjá bátasmiðj-
unni Knörr, hjá Málningarþjónust-
unni við útkeyrslu og það var sitt-
hvað fleira sem maður kom nærri.
Árið 2003 réði ég mig til starfa við
íþróttamiðstöðina á Vesturgötu.
fyrstu vikuna mína í því starfi fann
ég að enn var eitthvað í ólagi með
samskipti fólks í minn garð, gerði
mér bara ekki grein fyrir hvað það
var. Þá hafði ég aldrei heyrt minnst
á orðið einelti. Þar vann ég engu að
síður í þrjú ár en gafst þá upp og
fékk mig fluttan í Íþróttahúsið við
Jaðarsbakka. Þar tók hins vegar ekk-
ert betra við. Það er yfirmanna að
stöðva einelti ef það er í gangi. Það
varð einhvers konar hjarðhegðun
sem greip um sig á þessum vinnu-
stað og ef ekki er tekið á því þá er
það þolandinn sem verður að víkja
- og það gerði ég að endingu. Gafst
hreinlega upp.“
Mikið gæfuspor
Sævar keypti litla húsið sitt við Suð-
urgötu árið 2001 og fór strax að
dytta að því og ætlaði sér að eiga þar
sitt heimili til æviloka. en eftir að
hafa hætt störfum við íþróttamann-
virkin hvarf hann til annarra starfa.
„Ég fór fyrst að starfa í borgar-
nesi, á lokaárum borgarness kjötv-
ara, og var eftir það um tíma hjá Ís-
tex í Mosfellsbæ en þar voru laun-
in ekki nægjanlega góð til að rétt-
læta þriggja tíma ferðalag á hverjum
degi í strætó til og frá vinnu. Þá réði
ég mig til starfa hjá Norðlenska á
Húsavík og flutti norður. Þar starf-
aði ég til ársloka 2018 þegar ég gat
hætt störfum vegna aldurs 65 ára og
hóf snemmtöku lífeyris eins og það
er kallað. fyrir mig var flutning-
ur á Húsavík árið 2010 mikið gæfu-
spor á alla lund. Þar er rekið mann-
legt fyrirtæki með góðu fólki og
þar er einelti ekki liðið. einu sinni
kom einelti upp í minn garð í kveð-
skap sem fluttur var á árshátíð. Þá
leið mér illa, fór heim og var afskap-
lega dapur það sem eftir lifði helg-
arinnar. Yfirmenn mínir tóku hins
vegar á því máli strax á mánudags-
morgni, kölluðu mig inn til sín og
báðu mig afsökunar. Sögðu slíkt
ekki í boði á þeirra vinnustað. Í lok
þeirrar vinnuviku kom svo gerand-
inn til mín og bað mig sömuleiðis
afsökunar. Það er mannlegt að geta
beðist afsökunar á slæmu framferði
og þá tekur maður að sjálfsögðu vel
í slíka beiðni.“
Allir eiga rétt á að
sinna sinni vinnu
Sævar segist hafa náð sátt við sjálfan
sig og áhrif eineltisins þegar hann
var 61 árs gamall. „Sú sátt átti vissu-
lega sinn aðdraganda. eftir að hafa
hrökklast frá störfum á Akranesi
skrifaði ég þáverandi bæjarstjóra
bréf. fannst ég ekki geta sagt skil-
ið við starfið og heimabæ minn án
þess að láta vita af því sem ég hafði
þurft að upplifa. Árni Múli Jónasson
var þá í starfi bæjarstjóra. Í þessu
bréfi lýsti ég fyrir honum hvernig
framkoman í minn garð hafði ver-
ið. Spurði jafnframt hvort hann vildi
ekki beita sér fyrir því að reynt yrði
að bæta úr þessu ástandi, svona upp
á að gera samfélagið mannvænlegra.
Árni Múli skrifaði mér til baka og
bað mig formlega afsökunar. Ég er
honum afar þakklátur fyrir. Sjálfur
er ég ekki í vafa um að þessi sam-
skipti okkur urðu til þess að nokkru
síðar var sett í starfsmannastefnu
bæjarins klausa sem hljóðar ein-
hvern veginn þannig að allir starfs-
menn bæjarins eiga rétt á að sinna
sinni vinnu.“
Kraftaverk
Sævar segir að síðar hafi þetta hrein-
skipta svar þáverandi bæjarstjóra á
Akranesi átt eftir að hjálpa sér við
að snúa aftur til heimabæjarins.
„Ég gat farið að vinna í minni for-
tíð. útkoman varð vissulega betri
líðan, sáttauppgjör. Nú er ég þann-
ig stemmdur að ég vil tala um for-
tíðina, þessa bitru reynslu sem
ekki nokkur manneskja á að þurfa
að upplifa. Þeirri sátt náði ég einn
falleg an síðsumarsmorgun árið
2014. Ég var staddur inni í eldhúsi
á heimilinu mínu á Húsavík, en það
var í útjaðri bæjarins. Þarna stóð
ég og horfði yfir bæinn á Húsavík,
inn að miðju hans, þar sem hið ið-
andi mannlíf var. Ég hugsaði með
mér; ég fékk aldrei að komast inn
að miðjunni, var aldrei þátttakandi
í því sem gerðist þar. Það var hins
vegar ekki mér að kenna, heldur
gerendunum; hópnum, samfélaginu
sem lét grímulaust einelti viðgang-
ast. en þarna um morguninn var
eins og ég fengi hugljómun. Það
áttu sér stað þessi VÁ! áhrif. Það var
eins og þungu fargi hefði verið af
mér létt. fargi sem legið hafði eins
og mara á sálu minni nær allt mitt
líf. Alveg frá því ég fimm ára flyt úr
Andakílsárvirkjun og svo áfram öll
uppvaxtarárin. Þessi ónotatilfinning
bókstaflega hvarf eins og dögg fyrir
sólu, þarna seint um sumarið norð-
ur við Skjálfandaflóa. Síðar þenn-
an morgun fór ég sáttur í vinnuna
og leið eins og mér hafði aldrei lið-
ið áður. Löngu síðar var ég að ræða
þessa hugljómun við sálfræðing sem
ég þekki og sá hafði enga haldbæra
skýringu aðra en þá að þetta hefði
einfaldlega verið kraftaverk. Ég er
afskaplega þakklátur fyrir að krafta-
verk geta þrátt fyrir allt gerst.“
Keikur í dag
Sú sátt sem Sævar Þór náði við sjálf-
an sig fyrir sex árum síðan, og raun-
ar þetta uppgjör sem hann átti við
fortíðina, varð til þess að hann gat
vel hugsað sér að flytja glaður heim
á Akranes. Það gerði hann fyrir tæpu
ári og settist að í litla húsinu sínu
sem nefnt er bakkabúð við Suður-
götu 120. Þetta er minnsta skráða
íbúðarhús á Vesturlandi, innan við
25 fermetrar að grunnfleti, á tveim-
ur hæðum. „Hér á Akranesi ætla ég
að eiga heima. Hef í raun alltaf viljað
það en aðstæður gerðu það að verk-
um að hér var mér ekki líft. Hér á ég
mikið af skyldfólki, nokkur systkini
og börn þeirra sem mér þykir afar
vænt um. Ég hef gaman að fylgj-
ast með systkinabörnum mínum og
börnum þeirra standa sig vel í starfi
og leik. Systir mín og hennar fjöl-
skylda eru til dæmis óþreytandi við
að byggja upp keiluíþróttina á Akra-
nesi og þá er Davíð Þór Jónsson
systursonur minn einn færasti tón-
listarmaður landsins. Ég gleðst yfir
góðu gengi þeirra. Ég er í rauninni
mikill barnakarl,“ segir Sævar.
Aðspurður segist hann aldrei hafa
stofnað til sambúðar með konu. Það
eigi sínar skýringar. „Ég einfald-
lega kunni ekki að umgangast konur
og hafði því hvorki þor né burði til
að stofna til sambands, jafnvel þótt
tækifærin hafi gefist. Auðvitað eru
það áhrif frá uppvaxtarárunum og
hvernig manni var haldið frá því að
mynda eðlileg félagsleg tengsl við
jafnaldrana. Í dag sætti ég mig hins
vegar miklu betur við stöðuna, enda
náði ég þessari sátt við sjálfan mig
eins og ég sagði þér frá. Nú veit ég
að skömmin var ekki mín og því ætla
ég ekki að lifa með henni. Geng því
keikur inn í sólarlagið,“ segir Sævar
Þór Magnússon að endingu. mm
Sævar á leið í frí til útlanda í kringum aldamótin. Ljósm. Karl Jónsson.
„Mér hefur alltaf líkað vel í sveitinni og hefði keypt mér bújörð hefði ég átt tök á
því.“ Hér er Sævar Þór 15 ára unglingur í réttum í Skorradal.
Ljósm. Guðrún Guðmundsdóttir.