Ægir - 2019, Qupperneq 22

22
„Við erum að fást við þetta
hefðbundna, sinna togurun-
um og græja þá eftir því
sem við á. Svo er það nátt-
úrulega snurvoðin. Hún er
alltaf sterk hjá okkur og
núna erum við að fara í
hærri voðirnar eftir að ýsu-
kvótinn hefur verið aukinn
á ný. Nú leggja menn kapp á
að ná ýsukvótanum sínum.
Litlu bátarnir eiga erfitt
með að vera með stórar
voðir og því erum við að
leggja áherslu á léttara og
grennra efni. Við vorum að
taka í prufu svokallað
advant net frá Hampiðjunni,
sem hefur verið framleitt í 2
og 2,5 fyrir togarana. Nú
tókum við það í 1,1 til að
prufa í snurvoðina. Sá sem
er að prufa þetta er búinn
að vera úti í tvær vikur og
það er allavega engin kvört-
un komin ennþá enda ör-
ugglega léttara að draga,“
segir Hörður Jónsson, neta-
gerðarmeistari hjá Veiðar-
færaþjónustunni í Grinda-
vík.
Breytingar í smáum
skrefum
„Við erum alltaf í uppsetningu
á pokum og öðrum trollhlutum
og á næstunni er nýtt skip að
koma til Þorbjarnar. Það kem-
ur að vísu með sínum veiðar-
færum en það er alltaf þannig
að þegar til sögunnar koma
nýir eigendur og nýir skip-
stjórar, þá fylgja þeim nýir
siðir. Því gerum við ráð fyrir
einhverjum verkefnum þegar
það verður.
Trollin breytast frekar í
smáum skrefum fremur en
stökkum. Menn eru að þróa
sig áfram, lengja belgina og
stytta og græja þannig að sem
minnst ánetjun verði í trollinu
og svo að létta þau. Því hafa
menn mikið verið með þessi
Fortis-Advant net, sem eru
blanda af dyneema og polyet-
helin til að halda bæði styrk
og hnútafestu. Þá hafa menn
farið úr fjögurra í tveggja
millimetra garn. Þetta munar
töluverðu, sérstaklega þegar
mikill straumur er og við erfið
skilyrði þar sem eru kantar.
Trollið þarf að sitja og elta
botninn mjög vel og þá munar
um að vera með léttara og
meðfærilegra troll. Menn hafa
verið að þróa þetta undanfar-
in ár með góðum árangri, því
nú er hægt að vera að í verri
veðrum og við erfiðari að-
stæður. Það þarf að stilla
þessu saman allt frá hlerum
og aftur úr til að allt gangi
upp,“ segir Hörður ennfremur.
Mannaflaþörfin ekki
verið mikil
„Undanfarin ár hefur
mannaflaþörfin á netaverk-
stæðunum ekki verið eins
mikil og þegar loðnuvertíðir
voru alvöru vertíðir. Þá var
verið að vinna allar helgar og
fram eftir nóttu. Sá tími er að
mestu liðinn, nema þar sem
loðnuskipin og vinnslan eru,
en það eru orðnir örfáir stað-
ir. Þá er tjón á veiðarfærum
ekkert í líkingu við það sem
var hér áður. Menn eru með
góð tæki og tól og rifrildi er
nánast óþekkt. Þetta er ekki
eins og á árum áður, þegar
togararnir voru að fara á
Hampiðjutorgið. Þá fóru vöru-
bílsfarmar af neti í veiðiferð-
ina. Í dag er þetta nánast ekk-
ert að rifna nema það sé orðið
gamalt og slitið. En, jú, auðvit-
að lenda menn í einstaka
óhappi eins og gengur og ger-
ist,“ segir Hörður.
Búa til parta til
samsetningar
Að setja upp nýtt troll frá
grunni fyrir togara gerist
bara á þriggja til fjögurra ára
fresti. Þess á milli er alltaf
verið að búa til parta til sam-
setningar, t.d. toppvængi.
„Áður fyrr fengu menn
bara netastykki um borð og
urðu að raða þessu saman
„Maður verður að vinna
með þróuninni“
rætt við Hörð Jónsson, netagerðarmeistara hjá Veiðarfæraþjónustunni í Grindavík
■ Hörður Jónsson, netagerðarmeistari í Veiðarfæraþjónustunni, segir töluverða samþjöppun
hafa orðið í greininni undanfarin ár.
■ Vírarnir þurfa að vera öflugir, hvort sem um er að ræða
grandara eða togvíra.