Morgunblaðið - 11.06.2020, Blaðsíða 50

50 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 11. JÚNÍ 2020
✝ Gísli Vigfússonfæddist á
Húsavík 3. nóv-
ember 1931. Hann
lést 16. maí 2020.
Foreldrar Gísla
voru Vigfús Hjálm-
arsson, f. 12. apríl
1908 á Húsavík, d.
15. ágúst 1982, bif-
vélavirki, bílstjóri
og slökkviliðsstjóri
á Húsavík, og
Freyja Kristjánsdóttir hús-
freyja, f. 29. okt. 1910 á Húsa-
vík, d. 26. okt. 1997.
Systkini Gísla voru Björn
Páll, f. 3. okt. 1930, d. 29. júlí
2006, Helgi Kristján, f. 9. okt.
1932, d. 12. des. 1997, Elísabet
Guðlaug, f. 13. nóv. 1934, d. 6.
des. 2016, Hjálmar, f. 1. júní
1944, Sigurður Jakob, f. 8. des.
1952, og samfeðra Ólafía Katrín
Guðmundsdóttir, f. 17. okt.
1951.
Gísli kvæntist 30.12. 1967 eft-
irlifandi eiginkonu sinni, Hrafn-
hildi Ragnarsdóttur talsíma-
verði, f. 12. mars 1936. Barn
Gísla og Hrafnhildar er
Ragnheiður, f.
12. júní 1956, m.
Björn Matthíasson,
f. 9. sept. 1953, d.
11. maí 1994. Börn
þeirra eru Hrafn-
hildur, Gísli Björn
og Matthías.
Barnabörn Ragn-
heiðar og Björns
eru sjö.
Barnsmóðir
Gísla er Hafdís
Melstað Jóhannsdóttir, f. 12.
maí 1934. Barn þeirra er Jó-
hann, f. 18. júní 1952, m. Linda
Einarsdóttir. Börn þeirra eru:
Hafdís Magnea og Jóhanna
Mjöll. Sonur Jóhanns og Stein-
unnar Torfadóttur er Torfi
Birkir. Sonur Lindu og stjúp-
sonur Jóhanns er Einar Már
Björgvinsson. Barnabörn Jó-
hanns og Lindu eru þrjú.
Gísli starfaði sem verkamað-
ur á yngri árum, en vann lengst
af sem bílstjóri og við smíðar
hjá trésmiðjunni Fjalari síðustu
ár starfsævi sinnar.
Útförin fór fram frá Húsavík-
urkirkju 30. maí 2020.
Gamall kunningi og vinur,
Gísli Vigfússon, oftast kenndur
við Ásgarð á Húsavík, er látinn.
Kynni okkar hófust við skíðaiðk-
un í Húsavíkurfjalli en Gísli var
mikill áhugamaður um skíða-
íþróttina og góður skíðamaður. Á
árunum upp úr 1960 komu snjó-
þungir vetur sem glöddu unga og
aldna skíðaáhugamenn á Húsa-
vík, sem flykktust í brekkurnar
og nutu skíðaiðkunar ríkulega við
öll tækifæri.
Gísli í Ásgarði hafði áhuga og
góða tæknilega þekkingu á skíða-
íþróttinni. Ábendingar hans og
leiðsögn komu okkur strákunum
vel við að ná tökum á íþróttinni.
Þá var hann okkur iðulega hjálp-
legur við skíðaþjálfun og fram-
kvæmd skíðamóta, lagði brautir
við æfingar og keppni og á skíða-
mótum hvatti hann okkur til
dáða.
Á þessum árum áttum við
strákarnir okkur uppáhalds er-
lenda skíðakappa. Þá eins og oft
síðan voru það annars vegar
skíðamenn frá Frakklandi og
hins vegar Austurríkismenn sem
báru höfuð og herðar yfir aðrar
skíðaþjóðir. Frá Austurríki var
Karl Schranz fremstur meðal
jafningja en hjá Frökkunum
Jean Claude Killy. Við strákarnir
skiptumst í tvo hópa í aðdáun á
þessum goðum. Gísli var ekki
mikill aðdáandi Killys en þeim
mun eindregnari stuðningsmað-
ur Karls Schranz. Á skíðaæfing-
um fengum við títt útlistanir frá
Gísla á stílnum hjá Schranz, bæði
í hópum og einstaklingstilsögn,
hvernig við áttum að bera okkur
til á skíðunum til að ná stílnum
hjá „Schranzaranum“. Sama átti
við um skíðabúnaðinn. Að vera
aðdáandi Austurríkismanna
þýddi oftast að allur skíðabúnað-
ur var austurrískur; Kästle-skíði
og Marker-bindingar og tilheyr-
andi, en aðdáendur Frakkanna á
Rossignol- eða Dynamic-skíðum.
Þessi metingur setti jákvæðan
kraft í hóp okkar strákanna.
Gísli var einnig mjög liðtækur
golfari og eins og á skíðunum
komu menn ekki að tómum kof-
unum hjá honum varðandi tækni-
lega útfærslu á golfhöggi. Kom-
inn á áttræðisaldur sveiflaði Gísli
golfkylfunni sem ungur maður
væri. Naut hann þess að leika
golf á fögrum Katlavelli við
Húsavík ekki síður en að svífa
niður skíðabrekkurnar í Stöllum
við Ásgarð í Húsavíkurfjalli í
góðu skíðafæri.
Með þessum línum þakka ég
Gísla Vigfússyni fyrir ánægjuleg
kynni um árabil og skemmtilegan
og uppbyggilegan félagsskap,
hvort heldur var í skíðabrekkun-
um eða á golfvellinum.
Eiginkonu, börnum og öðrum
aðstandendum votta ég hluttekn-
ingu.
Björn St. Haraldsson.
Gísli Benedikt
Vigfússon ✝ Guðjón Gests-son fæddist 7.
maí 1934 í Hraun-
gerði í Hraungerð-
ishreppi. Hann lést
1. júní 2020.
Foreldrar hans
voru Gestur Jóns-
son, bóndi í Hró-
arsholti í Flóa, f.
14. desember 1901,
d. 1. maí 1993 og
Guðrún Arnfríður
Tryggvadóttir, húsfrú í Hró-
arsholti, f. 13. september 1900,
d. 26. janúar 1988.
Guðjón var þriðji í röðinni af
sex systkinum. Systkini Guð-
jóns eru Ragnheiður, f. 12.
febrúar 1932, d. 14. nóvember
2019, Tryggvi Kristinn, f. 8.
maí 1933, Hólmfríður Salóme,
f. 20. febrúar 1937, d. 3. mars
2018, Haraldur, f. 8. ágúst
1938, d. 25. nóvember 2004 og
Kristín, f. 6. ágúst 1941.
Guðjón kvæntist Rannveigu
J. Einarsdóttur 30. desember
1967. Börn þeirra eru Rúnar, f.
26. apríl 1965, sonur hans er
Arnór Gauti, f. 11. janúar 2007,
Ingunn, f. 22. júlí 1971, dóttir
hennar er Rannveig Harpa
Jónþórsdóttir, f. 4.
apríl 1998 og Gest-
ur Guðjónsson, f.
3. nóvember 1980,
sambýliskona hans
er Aðalbjörg Egg-
ertsdóttir, saman
eiga þau Ragn-
heiði Emblu, f. 22.
apríl 2013 og Kor-
mák Breka, f. 6.
júní 2017. Dóttir
Gests úr fyrra
sambandi er Eyrún Erla, f. 4.
apríl 2006.
Guðjón og Rannveig hófu
sinn búskap að Smáratúni 20b,
Selfossi, en fljótlega byggði
Guðjón húsið að Stekkholti 30
þar sem hann bjó fram á síð-
asta dag. Guðjón vann lengi vel
í byggingarvinnu, sláturhúsinu
Höfn og sá um kjötbúðina þar.
Síðustu árin var hann yfirmað-
ur Pakkhússins. Guðjón stund-
aði hestamennsku í mörg ár.
Hann var virkur félagi í ung-
mennafélaginu Vöku, formað-
ur félagsins og stundaði einnig
frjálsar íþróttir af kappi.
Útför Guðjóns fer fram í Sel-
fosskirkju í dag, 11. júní 2020,
og hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku Nonni minn.
Þó sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý,
því burt varst þú kallaður á örskammri
stundu
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga og
góða
svo fallegur, einlægur og hlýr
en örlög þín ráðin – mig setur hljóða
við hittumst ei aftur á ný.
Megi algóður Guð þína sálu nú geyma
gæta að sorgmæddum, græða djúp sár
þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(SHL)
Þín Veiga.
Rannveig J. Einarsdóttir.
Elsku besti pabbi minn.
Hvernig má að það vera að þú
sért farinn? Þú svona frískur og
vel á þig kominn. Ef þú bara vissir
hvað ég sakna þín mikið. Það er
sárara en orð fá lýst. Bara að ég
hefði eitt tækifæri til að vera með
þér í garðinum mínum eða að
dytta að húsinu, bara að ég gæti
fengið eitt faðmlag í viðbót.
Þennan örlagaríka dag ætlaðir
þú að skreppa í sund en þú elsk-
aðir þá iðkun, koma svo heim og
borða steikina sem mamma var
með tilbúna og slá svo blettinn.
Allt svo skipulagt. En þú komst
aldrei heim. Mamma beið og beið
og var farin að átta sig á að ekki
væri allt með felldu. Það var því
erfið raun þegar dyrabjallan
hringdi og fyrir utan stóðu lög-
reglumenn með hörmulegar
fregnir.
Pabbi, þú varst besti pabbi sem
hægt er að hugsa sér. Þú varst
alltaf boðinn og búinn að hjálpa
mér, varst nýbúinn að koma og
bera á pallinn og aðstoða mig við
að mála stofuna og eldhúsið.
Næsta sem við ætluðum að gera
voru framkvæmdir innanhúss og
bera á húsið, þú varst ómögulegur
að hafa ekki gert það einn góð-
viðriðsdaginn í maí. Viðkvæðið
hjá þér var alltaf að geyma það
ekki til morguns sem hægt væri
að gera í dag. Þú varst kletturinn í
lífi mínu og það var alveg sama
hvað ég þurfti að fá aðstoð við þú
gast allt. Það var ekki bara ég sem
naut kunnáttu þinnar því þú
þekktir marga og hafðir komið á
flesta bæi í nágrenninu og þar
hafðir þú líka tekið til hendinni.
Þú varst alltaf að og þú elskaðir
að dytta að húsinu þínu og garð-
inum og margir sem dáðust að
honum. Þú varst ekki bara dug-
legur að vinna úti við en eftir að
þú hættir að vinna varstu liðlegur
í öllum heimilisverkum nema
kannski að setja í þvottavélina
sem þér fannst nú oft á tíðum
óþörf. Þú þvoðir t.d. lopasokkana
þína í höndunum og stoppaðir í þá
ef á þurfti að halda. Þú skúraðir,
þreifst baðið og þurrkaðir af. Á
laugardagskvöldið fyrir daginn
örlagaríka hafði mamma ekki
nennt að vaska upp leirtauið eftir
gestagang og sagst ætla að bíða
með það til morguns. Þegar hún
kom fram morguninn eftir var allt
orðið hreint og fínt. Þú hafðir
vaskað upp og gengið frá öllu.
Þetta var þér líkt, vildir hafa allt
svo hreint og fínt í kringum þig
ásamt því að gleðja og auðvelda
mömmu verkin.
Þrátt fyrir sáran missi reynum
við að bera höfuðið hátt og ylja
okkur við fallegar og góðar minn-
ingar, ferðalögin sem við fórum í
með allt dótið á „toppgrind“ og
segl yfir, allar ferðirnar í hesthús-
in, stundirnar okkar þegar við
spiluðum saman, greiðviknina,
hjálpsemina og svona gæti ég
haldið lengi áfram.
Það er mikill missir hjá barna-
börnunum, þú hændir þau að þér.
Lagðist á gólfið með þeim og lékst
við þau. Það er ekki bara ég sem
elska jólin því þú elskaðir þau líka
og þá sérstaklega pakkana. Gerð-
ir jólin eftirminnileg fyrir okkur
hin og við varðveitum og höldum í
hefðirnar og minningarnar.
Elsku bestu pabbi minn, mig
langar ekki að hætta að minnast
þín en við reynum að finna styrk í
sorginni, pössum upp á mömmu
og hvert annað. Sjáumst svo í
sumarlandinu þar sem þú ert
örugglega núna önnum kafinn í
sveitastörfunum.
Þín
Ingunn.
Elsku pabbi. Þessi tvö orð eru
búin að standa auð lengi lengi á
skjánum. Hvernig á ég að koma
því í orð hversu mikið ég lít upp til
þín og sakna þín? Það er erfitt að
trúa því að þú sért ekki lengur
hér. Í sorginni flæða minningar
sem ylja manni aðeins í tómarúm-
inu; útilegurnar með gamla A-
tjaldið, ferðirnar í Hróarsholt,
veiði í Vola og bíltúrarnir í
Reykjavík. Alltaf varstu mættur á
körfuboltaleikina hjá mér og á eft-
ir fylgdi skemmtilegt spjall um
leikinn. Þú hafðir einstakt lag á
barnabörnunum, áður en Kor-
mákur Breki sagði hæ sagði hann
„afi, viltu koma að leika“ og þú
hljópst skellihlæjandi á eftir hon-
um. Greiðviknari og vinnusamari
manni hef ég aldrei kynnst, aldrei
nokkurn tíma hef ég heyrt þig
kvarta undan vinnu, þreytu eða
verkjum.
Eftir stendur þakklæti og góð-
ar minningar, ég elska þig pabbi
minn og mun alltaf sakna þín.
Sumir hverfa fljótt úr heimi hér
skrítið stundum hvernig lífið er,
eftir sitja margar minningar,
þakklæti og trú.
Þegar eitthvað virðist þjaka mig
þarf ég bara að sitja og hugsa um þig,
þá er eins og losni úr læðingi
lausnir öllu við.
Þó ég fái ekki að snerta þig
veit ég samt að þú ert hér
og ég veit að þú munt elska mig,
geyma mig og gæta hjá þér.
(Ingibjörg Gunnarsdóttir)
Gestur.
Elsku besti afi minn, mikið er
skrítið að þú skulir ekki vera hér
lengur. Ég hélt hálfpartinn að þú
værir eilífur, ekkert gæti stöðvað
þig. Þetta er allt svo skrítið, þú
sem varst svo hraustur og hress,
hálfskokkaðir um með glott á vör.
Hvernig geturðu verið farinn
svona skyndilega? Það stingur í
hjartað og er mun sárara en ég
nokkurn tímann gerði mér grein
fyrir.
Ég er þakklát fyrir allan þann
tíma sem við áttum saman, ég var
svo lánsöm að fá að búa hjá ykkur
ömmu ásamt mömmu fyrsta árið
mitt og hef verið með annan fót-
inn inni á heimilinu eftir það. Ég á
óteljandi minningar um þig og
fyrir þær stend ég í mikilli þakk-
arskuld við þig. Þú varst með ein-
dæmum góður maður, vildir allt
fyrir alla gera og það sem þú
gerðir gerðir þú vel.
Þú hafðir alltaf nóg fyrir stafni,
hvort sem það var að vera í hest-
húsinu, heimsækja fólkið þitt,
mála húsið, dunda þér í garðinum
eða fara í sund. Því jú, eitt af því
sem þú elskaðir mest var að fara í
sund. Sitja í pottinum, fara í gufu
og synda jafnvel smá. Þennan ör-
lagaríka dag var það einmitt það
sem þú ætlaðir að gera, rétt
skreppa í sund.
Það er skrítið að hugsa til þess
að þú verðir ekki lengur til staðar
þegar ég kem í daglegu heim-
sóknina í Stekkholtið en við amma
munum eiga góðar stundir saman
og heiðra minningu þína.
Þegar ég horfi til baka koma
upp óteljandi minningar sem ylja
hjartanu á þessum erfiðu tímum.
Allar sundferðirnar, útilegurnar,
lúdóspilin og öll hin spilin, töflin
og hesthúsaferðirnar okkar. Þú
leyfðir mér svo oft að koma með í
hesthúsið til þess að gefa mömmu
og ömmu smá frið frá eilífu mas-
inu í mér. Við skemmtum okkur
alltaf svo vel saman innan um
hestana. Þær stundir þegar ég
kom hlaupandi ef tölvan eða sjón-
varpið tók völdin af þér og ég
kippti því í lag fyrir þig. Þessi
tæki áttu það nefnilega stundum
til að vera með sjálfstæðan vilja.
Sú minning sem er mér efst í
huga þessa stundina er eitt af síð-
ustu skiptunum sem við hittumst,
þú komst í heimsókn eins og þú
gerðir reglulega en í þetta skiptið
komstu inn og varst svo rólegur,
spjallaðir um daginn og veginn og
við rifjuðum saman upp gamlar
minningar og hlógum og göntuð-
umst saman. Virkilega góður dag-
ur og ég mun halda lengi í þessa
gæðastund okkar.
Þú átt stóran sess í hjarta
mínu, þar sem þú tókst mér sem
þínu eigin barni, agaðir mig til og
kenndir mér ásamt mömmu og
ömmu að greina rétt frá röngu.
Það er svo margt sem ég hef
lært af þér. Takk fyrir allt elsku
afi minn, ég er þér óendanlega
þakklát.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Þín
Rannveig Harpa.
Það hefur margt breyst í sveit-
um landsins síðustu áratugina
eins og þeir vita sem fæddir eru
fyrir miðja síðustu öld. Nonni
bróðir eins og hann var oftast
kallaður er einn af þeim. Foreldr-
ar okkar byrjuðu sinn búskap í
Hraungerði og þar erum við þrjú
elstu systkinin fædd. Á fardögum
1934 festu þau kaup á jörðinni
Hróarsholti 1 og bjuggu þar allan
sinn búskap. Það var mikil vinna
þegar allt var gert með höndun-
um, ekkert rafmagn, engar vélar
og enginn bíll, einu hjálpartækin í
þá daga voru hestar sem komu
sér vel bæði til dráttar og ef eitt-
hvað þurfti að fara frá bæ. Skóla-
ganga í þá daga var yfirleitt ekki
nema hefðbundinn barnaskóli, við
vorum svo heppin að skólinn fór
fram í húsi foreldra okkar og
þurftum því ekki að ganga á milli
bæja eins og aðrir þurftu að gera.
Þegar við vorum að alast upp voru
um 30 manns í Hróarsholtshverf-
inu á fjórum bæjum og var oft far-
ið í alls konar leiki því ekki var
sjónvarpinu fyrir að fara.
Nokkru eftir að Nonni og
Veiga fóru að búa byggðu þau sér
hús á Selfossi og bjuggu í því alla
tíð síðan. Einnig byggði hann
hesthús og stundaði hesta-
mennsku í mörg ár. Nonni vann
mörg ár við verslunina Höfn hf.
Síðan vann hann við byggingar-
vinnu og sama var hvort það var
múrverk eða trésmíðavinna, því
hann virtist geta allt.
Hann var snyrtilegur í um-
gengni, sama hvort það var utan-
húss eða innan.
Við sendum fjölskyldu hans
okkar bestu samúðarkveðjur.
Tryggvi Kr. Gestsson
og fjölskylda.
Áralöng vinátta er dýrmæt og
henni átti ég að fagna með Guðjóni
Gestssyni frá Hróarsholti og var
vinátta hans við foreldra mína enn
lengri, bæði var hann samstarfs-
maður móður minnar í versluninni
Höfn og viðskiptamaður hefur
hann síðan verið hjá okkur á rak-
arastofunni um áratugaskeið. Gaui
eins og við kölluðum hann – þekkt-
um þó minna Nonnanafnið hans
sem þekkt var úr hans sveit og
inni á heimilinu í Stekkholti 30 á
Selfossi – var einstaklega traustur
maður í gerðinni og höfum við átt
síðan sterka samstöðu í gegnum
pólitíkina í áraraðir.
Gaui var einstaklega hjálpsam-
ur maður, fór hér um nágranna-
sveitir og hjálpaði vinum sem áttu
erfitt vegna heilsu með að sinna
bústörfum og lét sig ekki muna
um það þótt kominn væri á níræð-
isaldur að keyra og vinna bústörf
til að létta undir.
Stakt snyrtimenni var hann svo
eftir var tekið og aldrei leið langt
á milli klippinga og var þá gjarnan
tekin staðan á pólitíkinni og hin
síðari ár fyrst og fremst rædd
bæjarpólitíkin.
Ég mæli fyrir hönd okkar
feðga þegar við þökkum honum
traustið og stuðninginn fyrir okk-
ur persónulega í bæjarmálunum
og var hann meðal þeirra fremstu
í bakvarðasveitinni í gegnum árin
og vil ég einnig fyrir hönd sjálf-
stæðismanna í Óðni og bæjar-
stjórnarflokknum þakka honum
áralangan stuðning og samfylgd.
Gaui skammaði mig einu sinni svo
ég muni og það var fyrir að smita
yngsta son hans, Gest, af „Arsen-
alveikinni“ og taldi Gaui hann
taka þetta „fótboltakjaftæði“ full-
mikið inn á sig. Ég var þó löngu
farinn að skynja að hann var glað-
ari ef þeir unnu því þá lá betur á
Gesti og var það vel.
Gaui var eins og unglingur á
skrokkinn enda stundaði hann
reglulega sundið og hreyfði sig
mikið og eftirtektarvert gat verið
í sundinu á köldum vetrarmorgn-
um þegar hann tók „mullersæf-
ingar“ á sundbakkanum. Margs
er að minnast en fyrir samfylgd-
ina vil ég þakka um leið og ég
votta Rannveigu sem misst hefur
sinn trausta lífsförunaut, skóla-
bróður mínum Rúnari, Ingunni og
Gesti og fjölskyldum innilega
samúð.
Kjartan Björnsson.
Guðjón Gestsson
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Emilía Jónsdóttir,
félagsráðgjafi
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Vesturhlíð 2, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna